บททั้งหมดของ เศรษฐีสาวขอเอาคืน: บทที่ 101 - บทที่ 110

งานเลี้ยงกำลังดำเนินไปหลีเจิ้งเฟยและหลีหานกำลังทักทายแขกอยู่ตรงกลาง คุณปู่และหลานชายทั้งสองมีออร่าที่แข็งแกร่ง เฉียวเจิ้นสยงเดินเข้ามาจากด้านหลังพร้อมกับเฉียวซีอวิ๋น“ประธานหลี” เฉียวเจิ้นสยงทักทายด้วยเสียงต่ำ แสดงความเคารพต่อหลีเจิ้งเฟยหลีเจิ้งเฟยยังคงแสดงความสุภาพในการทักทาย แต่แววตาของเขากลับเย็นลง “ประธานเฉียว คุณกลับมาอยู่ในหนึ่งร้อยอันดับแรกของเศรษฐีรุ่นใหม่ตั้งแต่เมื่อไหร่”ผู้มีอำนาจเหนือกว่าแสดงท่าทีเยาะเย้ยอย่างชัดเจนเฉียวเจิ้นสยงรู้สึกอับอายจากคำพูดนี้ เขาหัวเราะอย่างรู้สึกกระดากเล็กน้อย “รั้งอันดับที่หนึ่งร้อยพอดีครับ”อิทธิพลของตระกูลเฉียวและตระกูลหลีแตกต่างกันมาก ครั้งนี้เขาต้องใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อไต่ขึ้นมาอยู่ในหนึ่งร้อยอันดับแรก“ได้ยินมาว่าคืนนี้คุณจะแนะนำหลานสาวให้ทุกคนรู้จัก” เฉียวเจิ้นสยงหันไปมองเฉียวซีอวิ๋นที่อยู่ข้าง ๆ แล้วพูดต่อไป “หลานสาวของผมเป็นคนเข้ากับคนง่าย ผมคิดว่าเธอคงจะเป็นเพื่อนที่ดีกับหลานสาวของคุณได้น่ะครับ”เฉียวซีอวิ๋นคลี่ยิ้มอย่างอ่อนโยน “ประธานหลี ประธานหลีหานคะ ยินดีที่ได้พบทั้งสองท่านค่ะ”หลีหานเหลือบมองเฉียวซีอวิ๋นแล้วพูดด้วยน

จากที่ที่เฉียวซีอวิ๋นยืนไปยังเวทีนั้นห่างเพียงสิบก้าว แต่สำหรับเธอแล้วมันช่างไกลราวฟ้ากับเหวสถานะคุณหนูผู้สูงส่งของเธอจะเทียบเท่ากับสถานะของหลีเกอได้อย่างไร...ไม่คู่ควรเลยสักนิด“สวัสดีแขกผู้มีเกียรติทุกท่านค่ะ ฉันยินดีใจที่ได้รู้จักกับทุกท่านที่มาร่วมงานเลี้ยงฉลองวันเกิดของคุณปู่” หลีเกอพูดพร้อมรอยยิ้มจาง ๆ“ไม่นานมานี้มีข่าวลือเกี่ยวกับฉันมากมาย ฉันคิดว่าทุกท่านน่าจะทราบกันอยู่แล้ว”ประโยคนี้ดึงสติของนักข่าวที่กำลังตกใจให้กลับคืนมา พวกเขารีบกดชัตเตอร์บันทึกข่าวใหญ่ครั้งนี้หลีเกอ ผู้จัดการทั่วไปของบริษัทตี้เชิ่ง สาขาเมืองปินเฉิง กลับกลายเป็นหลานสาวของหลีเจิ้งเฟย!ก่อนหน้านี้ทุกคนคิดว่าหลีหานและเธอมีสัมพันธ์รักกัน ไม่คาดคิดว่าที่แท้แล้วจะเป็นพี่น้องกันไปซะได้ตอนนี้ดูเหมือนว่า... พี่น้องทั้งสองหน้าคล้ายกันจริง ๆหลีเกอยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดอย่างจริงจัง “ฉันขอพูดตรงนี้เลยว่าสถานะระหว่างฉันกับไซมอนเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้น และรู้จักกันมานานกว่าที่ฉันรู้จักกับคุณฮั่วซะอีก”“นี่เป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่ฉันจะตอบโต้ข่าวเล็กน้อยนี้”“และ…” หลีเกอมองไปที่ฮั่วจิ้นเฉิงและเฉียวซีอ

สมบัติชิ้นนี้ของเขาเป็นสิ่งที่เขาหวงแหนมากตลอดทั้งชีวิต เขาเก็บรักษาไว้เป็นอย่างดี และวางไว้ในที่ปลอดภัยเสมอ แต่ตอนนี้หลีเกอกลับใส่ไว้ในถุงพลาสติกโง่ ๆ เฉียวเจิ้นสยงรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเขากำลังจะแตกสลาย“คุณหนู…”หลีเกอพยักหน้าเล็กน้อย เจิ้งหลิ่วจึงส่งแหวนวงนั้นไปให้เฉียวเจิ้นสยงเฉียวเจิ้นสยงดีใจมาก คิดว่าหลีเกอใจกว้างเหลือเกินที่ยอมคืนแหวนวงนี้ให้กับเขาโดยดี“...คุณหนูหลีเกอ ไม่คิดว่าคุณจะใจดีและมีเมตตาขนาดนี้” มือขวายื่นออกไปอย่างใจจดใจจ่อเพื่อรอรับแหวนหยกขาวของตนเองแต่ในวินาทีถัดไป เสียงของหลีเกอก็ลอยมา “ในเมื่อคุณจริงใจที่จะแก้ไข งั้นก็แสดงความจริงใจของคุณให้ฉันเห็นหน่อย เอาค้อนมาทุบมันทิ้งซะ”“อะไรนะ?”ทุบ!เฉียวเจิ้นสยงคิดว่าตัวเองคงหูฝาดไปสมบัติแสนรักของเขาที่มีมูลค่ามหาศาลจะถูกทุบทิ้งทั้งแบบนี้เหรอ เฉียวเจิ้นสยงกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เขาแทบหายใจไม่ออกอยู่แล้ว“แหวนวงนี้ ถ้าขายออกไปจะได้เงินไม่ต่ำกว่าพันล้าน จะให้ผมทุบดื้อ ๆ แบบนี้เหรอครับ” เฉียวเจิ้นสยงยังไม่หายจากอาการตกใจ“คุณไม่ได้พูดเองว่าอยากจะชดใช้ให้ฉันหรอกเหรอ ฉันว่าแหวนวงนี้ก็พอใช้ได้นะ หรือว่า... คุณเฉี

ไม่มีใครในฝูงชนออกมาปกป้อง ทุกคนต่างก็มองเฉียวซีอวิ๋นถูกบอดี้การ์ดของตระกูลเฉียวพาตัวไปเมียน้อยที่ไม่รู้จุดยืนตัวเองสมควรได้รับการลงโทษอย่างไรก็ตาม เสียงถอนหายใจและคำวิจารณ์ต่าง ๆ กลับดังขึ้นในฝูงชน“ตระกูลฮั่วสามารถดองเป็นหนึ่งกับตระกูลหลีได้ ถือเป็นการแต่งงานที่ดีจริง ๆ”“ฮั่วจิ้นเฉิงแต่งงานกับคุณหนูของตระกูลหลี ตอนแรกก็เป็นสิ่งที่ควรสรรเสริญอยู่หรอก แต่เขากลับทำลายตัวเองด้วยการนอกใจ มีเมียน้อย และหย่ากับเธอ”“ฮั่วจิ้นเฉิงคงตาบอดไปแน่ ๆ ตอนนี้คงเสียดายแย่แล้วละมั้ง”“...”ฮั่วจิ้นเฉิงสัมผัสได้ถึงสายตาและคำวิพากษ์วิจารณ์ของผู้คน คิ้วหนาขมวด ดวงตาลึกเกินหยั่งถึง สายตาของเขาจ้องมองไปที่หลีเกอซึ่งเป็นจุดสนใจของฝูงชนเหมือนดวงดาวเหนือดวงจันทร์ หัวใจของเขารู้สึกปั่นป่วนตั้งแต่ตอนที่ทุกอย่างเริ่มต้น เขาก็รู้สึกตกใจอย่างมากเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงสถานะหลังหย่าที่น่าเหลือเชื่อ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นก็กลายเป็นเรื่องเหนือความคาดหมายของเขาเขาจำได้ว่าเมื่อสามปีก่อน หลีเกอเป็นฝ่ายมาหาเขาเอง แสดงความจริงใจว่าอยากแต่งงานกับเขา และยินดีที่จะไม่เปิดเผยสถานะของพวกเขาต่อสาธารณชนในเวลานั้น เข

“เอกสารการโอนหุ้น ฉันส่งอีเมลไปถึงสมาชิกคณะกรรมการฝ่ายบริหารทุกคนแล้ว การประชุมคณะกรรมการบริหารในปีนี้จะจัดขึ้นที่เมืองปินเฉิง เมื่อถึงเวลานั้นฉันค่อยประกาศต่อสาธารณชน ว่าเธอจะเข้ารับตำแหน่งประธานฝ่ายบริหารคนใหม่”ถึงแม้ว่าหลีหานจะประกาศเรื่องนี้ในงานวันเกิดครบรอบ 70 ปีของคุณปู่ไปแล้ว แต่เมื่อต้องรับช่วงต่อทั้งบริษัทตี้เซิ่งจริง ๆ หลีเกอก็ยังรู้สึกกดดันอยู่บ้าง“พี่ใหญ่ มันจะเร็วเกินไปไหมคะ พี่ก็รู้ว่าฉันเพิ่งเข้ามาทำงานในบริษัทได้ไม่นาน ยังไม่ค่อยคุ้นเคยกับธุรกิจนี้เลย”“ความสามารถของเธอเป็นที่ประจักษ์ชัดแล้ว อย่าลืมว่าตอนที่หลีกรุ๊ปประสบวิกฤต เธอเป็นคนแก้ไขสถานการณ์ด้วยตัวเอง พี่เชื่อว่าเธอมีความสามารถเพียงพอที่จะบริหารบริษัทตี้เซิ่งได้แน่”“แต่ว่า…” หลีเกอยังคงลังเลหลีหานเอื้อมมือไปลูบหัวเธอ “เธอเป็นลูกสาวตระกูลหลี การรับช่วงต่อบริษัทตี้เซิ่งเป็นเรื่องที่สมควรแล้ว อย่ากดดันตัวเองจนเกินไป ต่อให้ฟ้าจะถล่มลงมา ก็ยังมีพวกเราคอยแบกรับไว้”หลีเกอรู้สึกอบอุ่นหัวใจ “ขอบคุณพี่ใหญ่ค่ะ ฉันจะพยายามอย่างเต็มที่”“ทำงานให้เต็มที่ก็พอแล้ว พี่ใหญ่จะคอยสนับสนุนเธออย่างไม่มีเงื่อนไข”ประโยคน