บทที่ 107 กรรมตามสนอง

ท่ามกลางฝูงชน เฉียวซีอวิ๋นรู้สึกใจหายวูบ เธอรู้สึกกระวนกระวายใจอย่างบอกไม่ถูก ปลายเล็บจิกเกร็งชายเสื้อแน่น สีหน้าแตกตื่นปรากฏเด่นชัด

“คุณปู่” เธอพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน กลัวว่าเฉียวเจิ้นสยงจะทอดทิ้งเธอต่อหน้าสาธารณชน

แต่ในขณะนี้ หัวใจของเฉียวเจิ้นสยงได้ตัดสินไปแล้ว

บริษัทคือหัวใจและจิตวิญญาณของเขาที่สร้างสมมาทั้งชีวิต เขาตัดสินใจได้ไม่ยากว่าอะไรสำคัญกว่า

“คุณหนูหลีวางใจได้ ผมจะให้ซีอวิ๋นรับผิดชอบต่อการกระทำของเธอ” เฉียวเจิ้นสยงพูดต่อหน้าทุกคน

ในเวลานี้ ต่อหน้าหลีเกอ เขาก้มหัวลงอย่างนอบน้อม ไม่มีแม้แต่เศษเสี้ยวของความสง่างามเช่นในอดีต

หลีเกอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ไม่ได้ตอบกลับอะไร

เฉียวเจิ้นสยงไม่พูดอะไร เดินตรงไปหาเฉียวซีอวิ๋นแล้วดุว่า “รีบไปขอโทษคุณหนูหลีเดี๋ยวนี้…”

“คุณปู่…” เฉียวซีอวิ๋นยังคงดื้อรั้น

เมื่อเผชิญหน้ากับผู้คนมากมายขนาดนี้ ถ้าเธอยอมขอโทษหลีเกอ จากนี้จะยังสามารถเชิดหน้าชูตาในแวดวงสังคมชั้นสูงได้อย่างไร

“ขอโทษเดี๋ยวนี้” ความอดทนของเฉียวเจิ้นสยงใกล้จะหมดลงแล้ว

เฉียวซีอวิ๋นรู้ว่าหากเธอไม่ขอโทษตอนนี้ เธออาจจะถูกเฉียวเจิ้นสยงตัดขาด ลูกหลานที่ถูกตระกูลทอดทิ้งไม่มีสถานะทา