บททั้งหมดของ ย้อนรักทวงแค้น: บทที่ 551 - บทที่ 560

ทั้งสองพยักหน้าทันที เป็นโอกาสที่หาได้ยากที่จะได้รับคำแนะนำจากหมอตำแยมากประสบการณ์แม้ว่าพวกนางจะทำมาหลายปีแล้วและมีฝีมือมั่นคง แต่ถ้าต้องเจอสถานการณ์แบบวันนี้อีก ก็คงไม่แน่ใจว่าจะจัดการได้หรือไม่ถ้าไม่ใช่เพราะคนผู้นี้ลงมือ ถ้าต้องเจอปัญหาว่าจะเลือกช่วยแม่หรือเด็กจริง ๆ พวกนางคงเลิกทำงานนี้ไปเลยหญิงชรายื่นกระเป๋าของนางให้ทั้งสองเมื่อทั้งสองคนเปิดออกก็ได้กลิ่นหอมพิเศษ ร่างกายโคลงเคลงทันที ชั่วขณะพวกนางจับหน้าผากและรู้สึกวิงเวียนศีรษะก่อนล้มลงกับพื้นเมื่อเห็นเช่นนี้หญิงชราก็จ้องมองไปที่ซูชิงอู่ที่นอนอยู่บนเตียง นางปิดตาแน่น หน้าตาซีดเซียวมาก คิ้วและดวงตาที่สวยงามขมวดอยู่ ดูไม่สบายใจอย่างมากแม้แต่ในยามหลับก็ยังแสดงสีหน้าเจ็บปวดออกมาหญิงชราตกใจกลัว ใบหน้าแสดงความกังวลอย่างเห็นได้ชัดนางค้นข้าวของของตน แต่ไม่พบเครื่องมือที่สะดวกในการลงมือแม้แต่ผงยาที่ทำให้สองคนนั้นสลบไปก็เป็นสิ่งที่นางแอบนำเข้ามาอย่างยากลำบาก เพื่อหลบการตรวจค้นของคนในจวนอ๋องการจะได้เข้าใกล้ซูซิงอู่นั้นไม่ง่ายเลยหญิงชราไม่ลังเล รีบก้าวไปข้างหน้า ดวงตาแสดงความหวาดกลัวและไม่สบายใจ วางมือทั้งสองข้างที่คอของ

พวกเขาเห็นเพียงร่างเล็ก ๆ สั่นเล็กน้อย จากนั้นก็อ้าปากและอาเจียนออกมาอวิ๋นจื่อที่ยืนอยู่ข้าง ๆ รีบเช็ดแก้มของหนูน้อยให้สะอาด และเห็นว่าหนูน้อยที่ไม่เคลื่อนไหวก่อนหน้านี้ จมูกขยับเล็กน้อย จากนั้นก็ส่งเสียงหายใจเบา ๆ...ฉากนี้ทำให้หมอหลวงซุนถึงกับตะลึง“เมื่อครู่...เมื่อครู่มันคืออะไร?”เขาหยุดชั่วครู่ มองดูสีหน้าของคนรอบข้าง จึงรู้ว่าเวลานี้ไม่ใช่เวลาถามเรื่องพวกนี้เขารีบพูดว่า "รอดแล้ว ถ้ากินอาหารได้อีก ไม่กี่วันคงไม่มีปัญหาอะไร นี่มัน... นี่มันปาฏิหาริย์จริง ๆ!"เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะมีทักษะทางการแพทย์ที่น่าอัศจรรย์เช่นนี้เรียกได้ว่าชุบชีวิตจากความตายเลยทีเดียว!ซูชิงอู่ยกยิ้มมุมริมฝีปากเล็กน้อย แต่ครู่ต่อมาเปลือกตาของนางก็ปิดลงอย่างหนักอึ้งก่อนหน้านี้นางแค่ฝืนทำเป็นเข้มแข็ง และอดทนมาจนถึงตอนนี้และเมื่อหนูน้อยตื่นขึ้นมา หัวใจของนางก็ผ่อนคลาย สายที่ตึงเครียดในหัวของนางก็ขาดสะบั้นลงทันทีเย่เสวียนถิงปวดใจแทบแย่ เขาค่อย ๆ ก้มลงจูบที่หน้าผากของซูชิงอู่“ข้าจะพาพระชายากลับไป คืนนี้เจ้าดูแลเด็กทั้งสามคนด้วย”คนอื่น ๆ เมื่อได้ยินเช่นนั้น ต่างก็มองหน้ากันไปมาจากนั้นมีคนหนึ่

เย่ชิวหมิงตกตะลึงเมื่อเห็นเลือดสดไหลออกจากท้องของหญิงสาวข้างกาย เลือดไหลมากจนทำให้มือของเขาเปียกชุ่มดวงตาของเย่ชิวหมิงเบิกกว้างขึ้นในทันที เสียงสั่นด้วยความไม่เชื่อ "หว่านเอ๋อร์?"เขาไม่เข้าใจว่าเหตุใดฉีหว่านเอ๋อร์ถึงได้ใส่ใจเขาขนาดนี้ ถึงขนาดเสี่ยงชีวิตเพื่อปกป้องเขาเห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งสองเพิ่งแต่งงานกัน และยังแทบไม่มีโอกาสได้เจอกันบ่อยนัก...หัวใจของเย่ชิวหมิงตึงเครียดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนอุ้มฉีหว่านเอ๋อร์ที่กำลังจะล้มลงไว้ในอ้อมแขนของเขาดาบแทงเข้าไปในช่องท้องส่วนล่างของนาง ร่างกายของฉีหว่านเอ๋อร์สั่นเทาด้วยความเจ็บปวด ดวงตาของนางเริ่มพร่ามัวเล็กน้อย“ไปเถอะ...ไม่ต้องห่วงข้า...”นางลืมตาขึ้นอย่างยากลำบาก พยายามผลักเย่ชิวหมิงออกไป...คนสองคนตรงนั้นไล่ตามเขามาและกำลังจะฆ่าเย่ชิวหมิง แต่ทันใดนั้นร่างกายของพวกเขาก็แข็งทื่อ หัวใจเหมือนถูกอะไรบางอย่างแทงทะลุ เลือดสด ๆ ไหลออกมาอย่างไรก็ตามเย่ชิวหมิงดูเหมือนจะมองไม่เห็น เขาคุกเข่าลงบนพื้นอย่างโง่เขลาพลางอุ้มฉีหว่านเอ๋อร์ไว้ในอ้อมแขน ใบหน้าของเขาซีดราวกับกระดาษทำไมถึง... เป็นเช่นนี้!เย่ชิวหมิงรู้จักตัวเองเป็นอย่างดี แม้ว่าเข

ซูชิงอู่ถามว่า “ช่วงนี้ข้างนอกมีข่าวอะไรกัน?”อวิ๋นจื่อลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ไม่กล้าปิดบังต่อไป นางจึงเล่าเรื่องราวทุกอย่างเกี่ยวกับการลอบสังหารที่เกิดขึ้นกับองค์รัชทายาทและคนอื่น ๆ ระหว่างทางกลับพระราชวังเมื่อคืนนี้ซูชิงอู่เอนตัวพิงกับหัวเตียงแล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย“หากพูดกันโดยทั่วไป การที่ข้าให้กำเนิดบุตรอย่างกะทันหันเป็นเรื่องที่ไม่สามารถรู้ล่วงหน้าได้และไม่มีทางรู้แน่ชัดว่าองค์รัชทายาทจะเสด็จมาเยี่ยมข้าที่นี่ทั้ง ๆ ที่ยังไม่ทันพ้นคืนแต่งงานของเขา ดังนั้นการลอบสังหารครั้งนี้จึงเป็นการตัดสินใจกะทันหันหรือไม่ก็เตรียมไว้ตั้งแต่แรก ทว่าเป้าหมายที่แท้จริงไม่ใช่เขา”อวิ๋นจื่อไม่ค่อยเข้าใจ แต่ก็ฟังอย่างอดทน“พระชายาหมายความว่าอย่างไรเพคะ?”ซูชิงอู่พูดเนิบ ๆ “น่าจะเป็นอย่างหลัง คนกลุ่มนี้ลงมืออย่างโหดเหี้ยม ไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย พวกเขาจึงได้คว้าโอกาสนี้ไว้ คงจะถูกผู้อื่นยุยงบงการมาอีกทอดหนึ่ง”อวิ๋นจื่อก้มหน้าแล้วพูดว่า “มีขุนนางระดับสูงเสียชีวิตและได้รับบาดเจ็บจำนวนมาก การว่าราชการในตอนเช้าของวันนี้จึงถูกยกเลิกไป เขตพระราชฐานตอนนี้อยู่ในความสับสนวุ่นวาย พระชายาองค์รัชทายาททรงได

จู่ ๆ ซูชิงอู่ก็เงยหน้าขึ้นจากอ้อมแขนของเย่เสวียนถิงทันใดนั้นนางก็เหมือนนึกอะไรออก “เสวียนถิง มีหมอยาที่เก่งกาจที่สุดในใต้หล้ารวมตัวกันอยู่ที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์ ข้าเชื่อว่าจะต้องมีใครสักคนหรือใบสั่งยาในภูเขาศักดิ์สิทธิ์ที่สามารถรักษาโรคนี้ได้!”จากการทดลองที่นางประสบในชาติก่อน ซูซิงอู่ได้เรียนรู้เกี่ยวกับหนอนกู่และพิษอันมหัศจรรย์มากมายนอกจากนี้ตำรายาที่ตระกูลฝางทิ้งไว้ได้เขียนบันทึกใบสั่งยาต่าง ๆ ไว้ด้วย นางไม่เชื่อว่าจะไม่มียาใดที่สามารถรักษาลูกสาวของนางได้เย่เสวียนถิงพยักหน้าเบา ๆ“ลูกไม่เป็นอะไรหรอก อย่ารีบร้อนเกินไปเลย”กำลังวังชาในร่างกายของซูชิงอู่ดูเหมือนจะถูกสูบออกไปนางรู้ดีว่าเรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องรีบร้อน แม้จะมีใบสั่งยาแต่ประสิทธิภาพของยาเหล่านั้นก็ไม่ใช่สิ่งที่ทารกแรกเกิดจะทนได้หนอนหยกเลือดเป็นหนอนกู่ช่วยชีวิตที่อ่อนโยนอย่างยิ่ง ซูชิงอู่โชคดีมากที่สามารถฝึกฝนมันได้เพราะกู่ที่เป็นประโยชน์ต่อร่างกายมนุษย์นั้นยากมากที่จะมีชีวิตรอด แม้จะเลี้ยงพวกมันไว้หลายร้อยตัว แต่สุดท้ายพวกมันก็อาจจะไม่เหลือรอดเลยยิ่งไปกว่านั้น พวกมันก็มีอยู่จำนวนจำกัดและหายากเป็นทุนเดิมสิ่ง