All Chapters of ย้อนรักทวงแค้น: Chapter 571 - Chapter 580

"ข้าตกลง!"หรงหย่าก็ยอมรับความเสี่ยงเช่นกันซูชิงอู่ยิ้ม ขยิบตาให้เย่เสวียนถิงประกายในดวงตานั้นเหมือนจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ตัวน้อยเมื่อเห็นว่านางจัดการหรงหย่าได้ง่ายเพียงใด ในดวงตาเย่เสวียนถิงก็มีแววหัวเราะเพิ่มขึ้น แต่อีกใจก็เบาใจลงพระชายาของเขาแน่นอนว่าไม่ใช่คนที่จะถูกรังแกได้ง่าย ๆแต่เขาก็ไม่เสียใจ เมื่อได้ยินว่ามีคนนอกเข้ามาในจวนก็รีบทิ้งทุกอย่างแล้ววิ่งกลับมาทันทีเขาค่อย ๆ ลูบเส้นผมของซูชิงอู่ แล้วถามด้วยน้ำเสียงปลอบโยน “เหนื่อยไหม?”ซูชิงอู่ส่ายหัว "ข้าพักมามากกว่าหนึ่งเดือนแล้ว ร่างกายก็ฟื้นฟูจนหายดีแล้ว"ดียิ่งกว่าตอนก่อนเสียชีวิตเสียอีกหลังจากการพักฟื้นมาเป็นเวลานาน สีหน้าของซูชิงอู่ก็เปล่งปลั่ง ร่างกายฟื้นฟูได้ดีมาก ตอนนี้เมื่อมองไปที่เย่เสวียนถิง ก็อดไม่ได้ที่จะอยากผลักเขาลงบนเตียง...แต่นางแค่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ และไม่ต้องการให้เย่เสวียนถิงคิดว่านางใจร้อนเกินไปน่าเสียดายที่เย่เสวียนถิงนึกถึงตอนที่ซูชิงอู่คลอดลูก เห็นน้ำเลือดที่ถูกยกออกมาจากห้องนั้น แม้เขาจะอดทนขนาดไหนก็ไม่อยากแตะต้องนางในเวลานี้ กลัวว่าจะทำให้นางได้รับบาดเจ็บ จนไม่สามารถฟื้นฟูร่างกายได้ดี

แผลพิษที่ทรมานนางมานานขนาดนี้... หายแล้วจริง ๆ หรือ?…… ห้าวันต่อมา ข่าวการล่มสลายของค่ายชิงเฟิงก็แพร่กระจายไปยังเมืองหลวงซูชิงอู่มองดูจดหมายที่ซูหัวจิ่นส่งมา สีหน้าแสดงความประหลาดใจเล็กน้อยรวดเร็วขนาดนี้เชียว!นางยังคิดว่าถึงแม้ว่าตนจะให้วิธีการโจมตีค่ายชิงเฟิงกับพี่ชายทั้งสอง การปฏิบัติจริงยังคงต้องใช้เวลานานในการเตรียมการแต่ผลลัพธ์กลับเป็นว่าพวกเขาทำให้นางประหลาดใจ และกวาดล้างค่ายชิงเฟิงทั้งหมดลงได้ภายในเวลาเพียงห้าวันไม่เพียงแค่พบเงินหกแสนตำลึงสำหรับการช่วยภัยพิบัติ ยังขุดพบสมบัติจำนวนมากในที่ลับภายในค่ายชิงเฟิงอีกด้วยการต่อสู้ครั้งนี้สามารถพูดได้ว่าเป็นชัยชนะครั้งยิ่งใหญ่ แทบไม่มีการบาดเจ็บล้มตายของทหารวีรบุรุษกลับมาอย่างมีชัย หลังจากได้รับข่าวเย่ชิวหมิงก็นำคนออกไปต้อนรับพวกเขาที่นอกพระราชวังทันทีพี่น้องตระกูลซูมีความชอบในการกำจัดโจร เย่ชิวหมิงซึ่งเป็นรัชทายาทจัดงานเลี้ยงฉลองความสำเร็จในพระราชวัง เชิญบรรดาขุนนางทั้งฝ่ายบุ๋นและบู๊เข้าร่วมเรื่องดี ๆ แบบนี้ซูชิงอู่ย่อมไม่สามารถปฏิเสธได้ ต่อไปนางได้มอบลูกน้อยทั้งสามคนให้กับอวิ๋นจื่ออวิ๋นชิงและคนอื่น ๆ เพื่อดูแล แล

นี่แหละที่ทำให้ฮ่องเต้เฒ่าคิดจะเรียกซูชิงอู่มาถามเพียงลำพังยิ่งไปกว่านั้นซูชิงอู่เป็นเพียงสตรี นางเพิ่งให้กำเนิดลูกเมื่อไม่นานมานี้ ไม่ว่านางจะฉลาดแค่ไหน นางก็ไม่สามารถทนต่อแรงกดดันและต้องเผยบางสิ่งออกมาแน่อย่างไรก็ตามเมื่อฮ่องเต้เฒ่ามองดูการแสดงออกของซูชิงอู่ เขากลับพบว่าหญิงสาวมีสีหน้าเย็นชาและมีใบหน้าที่เป็นธรรมชาติ ไม่มีความเกรงกลัวแม้แต่น้อยแม้ว่าเขาจะสงสัย แต่ความโกรธในสีหน้าของเขาก็ดูไม่เสแสร้ง“ถ้าฝ่าบาทไม่เชื่อหม่อมฉัน ต่อไปหม่อมฉันจะไม่เข้าร่วมในการปรึกษาเกี่ยวกับอาการป่วยของฝ่าบาทอีก ส่วนที่ฝ่าบาทบอกว่าหม่อมฉันทำร้ายฝ่าบาทนั้น มันเป็นเรื่องไร้สาระ หมอหลวงจำนวนมากอยู่รอบตัวฝ่าบาท แม้หม่อมฉันจะต้องการทำร้ายฝ่าบาท ก็ไม่มีโอกาสเลยมิใช่หรือเพคะ?”ซูชิงอู่กล่าวอย่างมั่นใจ จนฮ่องเต้ผู้มีอำนาจเหนือกว่าถึงกลับพูดไม่ออกฮ่องเต้เฒ่ารู้สึกอึดอัดในอก นวดหน้าผากที่เต้นกระหน่ำแล้วพูดอีกครั้งว่า “ไม่ว่าอย่างไร วิธีการรักษาโรคของข้าในตอนนี้ส่วนใหญ่เป็นสิ่งที่เจ้าสอนให้กับหมอหลวงซุน โรคของข้าทุกวันนี้ยิ่งหนักขึ้น เจ้าก็มีส่วนต้องรับผิดชอบ”ซูชิงอู่กะพริบตา นั่นหมายถึงนางเข้าใจแล้ว

นางจับมือเขาแล้วพูดว่า "ข้าจะไม่ติดโรคแน่"เย่เสวียนถิงขมวดคิ้ว "อะไรก็เกิดขึ้นได้ ฮ่องเต้ป่วยแล้วควรพักผ่อนในวัง เจ้าพึ่งคลอดลูก ร่างกายยังอ่อนแอ ควรอยู่ให้ห่างจากเขา"น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจต่อฮ่องเต้เฒ่าซูชิงอู่เห็นเขาแสดงท่าทีรังเกียจฮ่องเต้ก็นึกขำในใจ แต่ก็รู้ว่าเขากำลังเป็นห่วงตนเองส่วนฮ่องเต้เฒ่าซึ่งเป็นพ่อแท้ ๆ ของเขานั้น ในใจเขาไม่มีความสำคัญอะไรเลยเหล่าข้ารับใช้ที่ได้รับคำสั่งข้างนอกตอนนี้กำลังส่งข่าวกันอย่างรวดเร็ว ไม่นานนักองค์รัชทายาทและคนอื่น ๆ ที่ได้รับข่าวก็เดินเข้ามาเย่ชิวหมิงยังคงงุนงง ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นงานเลี้ยงฉลองความสำเร็จพึ่งดำเนินไปครึ่งเดียว ข้างนอกกลับมีทหารยามจำนวนมากล้อมอยู่ ทั้งหมดทำตามคำสั่งของฮ่องเต้ในการควบคุมสถานการณ์ฮ่องเต้เฒ่าไม่ออกว่าราชกิจหลายวันแล้ว เพิ่งฟื้นคืนสติขึ้นมาก็ออกคำสั่งแบบนี้ ทำให้เย่ชิวหมิงนึกสงสัยไม่น้อยเจียวกุ้ยเฟยก็ตามอยู่ข้างเขานางแต่งตัวหรูหราและงดงามเช่นเคย แต่งหน้ามากกว่าปกติการแต่งตัวหรูหราเช่นนี้เหมือนจะเน้นย้ำความสูงส่งของนางในปัจจุบันพอนางมาถึงก็ถามขันทีข้าง ๆ ด้วยท่าทางเป็นห่วง "ฮ่องเต้ฟ

ไม่เห็นหรือว่าเมื่อครู่ท่าทีของพระนางเจียวกุ้ยเฟยดูจำยอมขนาดไหน? ขนาดรัชทายาทยังยืนอยู่ข้างอีกฝ่ายเลย...เย่เสวียนถิงขอให้คนรายงานผลการตรวจทางนั้นออกมา"กราบทูลพระชายา มีนางกำนัลที่ติดโรคทั้งหมดสามสิบสามคน ขันทีสิบห้าคน ทหารรักษาพระองค์ห้าคน และมีพระสนมอีกสองคนที่มีตุ่มบนร่างกาย"ซูชิงอู่ไม่คิดว่ามันจะร้ายแรงขนาดนี้"มากมายขนาดนี้เชียวหรือ?"“ทูลพระชายาครึ่งหนึ่งของคนเหล่านี้มีอาการเพียงเล็กน้อย ยังไม่พบร่องรอยที่ชัดเจน”ซูชิงอู่พยักหน้าแล้วบอกกับรองแม่ทัพคนนั้นว่า “ให้พาผู้ป่วยทั้งหมดไปยังตำหนักข้าง ๆ ส่วนคนอื่น ๆ เมื่อกลับไปต้องอาบน้ำให้สะอาด และทุกที่ที่สัมผัสกับผู้ป่วยต้องทำความสะอาดอย่างละเอียด”"พ่ะย่ะค่ะ!"โรคนี้แพร่กระจายผ่านการสัมผัสเท่านั้นและไม่ติดต่อได้เหมือนโรคระบาดอื่น ๆ ตราบใดที่ยังมีการรักษาก็ไม่น่ากลัวสิ่งที่น่าสงสัยที่สุดคือ เหตุใดโรคนี้จึงปรากฏขึ้นในพระราชวังในชีวิตก่อน ซูชิงอู่เคยได้ยินเรื่องเล่าจากผู้คนที่หนีตายมาว่ามีหมู่บ้านที่โรคนี้ระบาด ชาวบ้านเกือบทั้งหมดตาย มีเพียงไม่กี่คนที่หลบหนีออกมาได้ น่าเสียดายที่หมอพื้นบ้านธรรมดาไม่สามารถรักษาได้ ต้องมองดูร