All Chapters of ย้อนรักทวงแค้น: Chapter 561 - Chapter 570

เขาหยุดชะงัก จากนั้นก็ลดเสียงลงและหรี่ตาเล็กน้อย “เช่นนั้นเขาก็เป็นผู้สืบทอดบัลลังก์แต่เพียงผู้เดียว”หากเย่ชิวหมิงไม่รู้ว่าความเป็นตายของเขาขึ้นอยู่กับความคิดของซูชิงอู่ เขาอาจจะเชื่อคำพูดของฉีเทียนหยวนจริง ๆน้ำเสียงสงสัยของอีกฝ่ายแฝงความยุยงเอาไว้ทุกคนล้วนเห็นว่าเย่ชิวหมิงให้ความสำคัญกับอ๋องเสวียนเพียงใด ฉีเทียนหยวนเองก็เห็นเช่นนั้นในใจของเขาเองก็ได้คิดคำนวนเอาไว้แล้วเย่ชิวหมิงคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “พี่ฉี สิ่งที่ท่านพูดก็ถือว่ามีเหตุผล”ฉีเทียนหยวนเงยหน้าพลางรู้สึกโล่งใจขึ้นเล็กน้อย“องค์รัชทายาท หากท่านไม่สามารถจัดการกับอ๋องเสวียนได้ ข้าจะช่วยเป็นกำลังให้ท่านเอง”ตอนนี้น้องสาวของเขากลายเป็นชายารัชทายาทแล้ว เขากับเย่ชิวหมิงจึงกลายเป็นครอบครัวเดียวกันไปโดยปริยายในสถานการณ์เช่นนี้ การทำให้เย่ชิวหมิงเชื่อใจแค่เขาและลงเรือลำเดียวกันกับเขาเท่านั้นจึงจะได้รับประโยชน์สูงสุดการมีอยู่ของอ๋องเสวียนชวนให้รู้สึกเหมือนมีมารผจญ หากเย่ชิวหมิงยังคงพึ่งพาอ๋องเสวียน พวกเขาก็คงจะถูกบีบให้ไร้อำนาจเย่ชิวหมิงหรี่ตาลง เขาอ่านความคิดของฉีเทียนหยวนออกหมดแล้วเขาใฝ่ฝันอยากจะได้ตำแหน่งอ

เมื่อได้ยินคำพูดของซูชิงอู่ ดวงตาสามคู่ก็มองมาที่นางน้ำเสียงของซูหัวจิ่นเจือความสงสัย “ชิงอู่ เจ้ารู้จักค่ายชิงเฟิงได้อย่างไร?”ชื่อนี้ทำให้คนที่ได้ยินรู้สึกว่ามันเป็นชื่อที่ตั้งขึ้นมาอย่างหยาบ ๆ และล้าสมัยมากคนที่เห็นชอบชื่อนี้ควจะไม่มีหัวด้านวรรณกรรมนักซูชิงอู่หลุบตาลงพลางนึกถึงสิ่งเหล่านั้น นางมีความทรงจำบางส่วนจากชาติก่อนติดตัวมาด้วย ตอนนี้หลังจากที่นางนึกอะไรออก ดวงตาของนางก็จะส่อประกายคมปลาบ“ค่ายชิงเฟิงอะไรนั่นเป็นเพียงเครื่องมือที่ตระกูลมู่หรงใช้เพื่อหาเงิน ไม่ว่าจะเป็นค่ายชิงเฟิงหรือค่ายเป่ยเฟิง ก็ล้วนมีคนคอยบงการอยู่เบื้องหลัง”คนที่นั่งฟังอยู่นั้นก็ไม่ได้โง่เขลา ใช้เวลาเพียงครู่เดียวก็เข้าใจทันทีว่าซูชิงอู่หมายถึงอะไร?”เย่เสวียนถิงพูดเนิบ ๆ “พวกมันปล้นขบวนเบี้ยบรรเทาทุกข์ ทั้งยังปล้นฆ่าเผาบ้านเรือน การที่ยังไม่สามารถกำจัดพวกมันได้แม้จะผ่านมาเป็นเวลานาน แสดงให้เห็นว่าต้องมีคนจากราชสำนักแอบสนับสนุนพวกมันอยู่ อาอู่พูดถูกแล้ว”ดวงตาของซูหัวจิ่นเบิกกว้างขึ้นในขณะที่เขาฟังคู่รักอธิบายไปมา“เชียนหมิงเคยนำคนไปโจมตีค่ายชิงเฟิง แต่คนเหล่านั้นได้หนีไปอย่างรวดเร็ว เมื่อถึงเ

คนผู้นั้นแต่งกายด้วยเสื้อผ้าเรียบง่าย เป็นสตรีอายุประมาณยี่สิบปี นางสวมผ้าคลุมหน้า ดวงตาของนางค่อนข้างน่าเกรงขามและมีท่าทางการเดินที่เด่นเป็นสง่าซูชิงอู่ได้กลายเป็นแม่ลูกสาม และกลิ่นอายของสตรีแรกรุ่นที่เป็นเอกลักษณ์ของนางก็สูญสิ้นไปมากแล้วปัจจุบันดวงหน้าของซูชิงอู่มีเสน่ห์และงดงามราวกับภาพวาด นางสวมชุดลำลองที่ค่อนข้างบางเบาและเดินออกมาโดยไม่อิดออดนางเผชิญหน้ากับอีกฝ่ายแล้วพูดว่า “ท่านหมอเทวดาหญิง”หมอเทวดาหญิงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วหลุบสายตาลงอย่างสงบ น้ำเสียงของนางแม้เย็นชาแต่น่าฟัง ทำให้ผู้คนรู้สึกถึงความสะอาดและบริสุทธิ์ความประทับใจแรกของซูชิงอู่ที่มีต่อนางคือท่าทางที่เป็นเอกลักษณ์และน่าจดจำไม่แปลกใจที่พี่ใหญ่ยังจำนางได้แม้จะผ่านมานานแล้วไม่สิ เมื่อมองหน้าตาของอีกฝ่าย นางก็รู้สึกคุ้นเคยเล็กน้อยเหมือนเคยเห็นในภาพวาดสักภาพหลังจากเกิดใหม่ ความทรงจำของซูชิงอู่ก็แจ่มชัดขึ้นอย่างมาก และไม่ได้เลอะเลือนอีกต่อไปทันใดนั้นดวงตาของนางก็สั่นไหวราวกับนึกอะไรออกสตรีนางนั้นค่อย ๆ โน้มตัวทักทาย “นั่นเป็นเพียงชื่อปลอมที่คนอื่น ๆ บอกกล่าวกันตามใจชอบ พระชายาเรียกหม่อมฉันว่าเจี่ยหร

นางไม่คิดว่าตัวเองมีชื่อเสียงมากพอที่จะเป็นที่จดจำไม่ว่าจะไปที่ไหนก็ตามสิ่งที่สำคัญที่สุดคือนางไม่เคยเจอซูชิงอู่มาก่อน แม้นางจะเติบโตมาจนถึงวัยนี้ นางก็แทบจะไม่ได้ออกจากภูเขาศักดิ์สิทธิ์เลยหากนางไม่ได้ยินข้อมูลและความลับบางอย่างที่นางไม่ควรรู้ นางคงไม่ต้องหลบซ่อนเช่นในตอนนี้เพื่อที่จะส่งนางออกจากภูเขาศักดิ์สิทธิ์ แม้แต่พ่อแม่ของนางก็ยังต้อง…ดวงตาของหรงหย่าแดงก่ำและเสียงสั่นเล็กน้อย “ใครบอกชื่อของหม่อมฉันกับท่านหรือเพคะ?”ซูชิงอู่เห็นสีหน้าของนางและเดาได้ทันทีว่านางกำลังคิดอะไร“ข้ารู้ได้อย่างไรไม่สำคัญ ที่สำคัญคือ ยิ่งข้ารู้มากเท่าไรก็ยิ่งเป็นประโยชน์ต่อเจ้าใช่หรือไม่?”ปากของหรงหย่าขยับ ทว่านางไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำซูชิงอู่กล่าวต่อ “ยามที่คุยกับคนฉลาดไม่จำเป็นต้องพูดจาไร้สาระ ข้าเกลียดความหน้าซื่อใจคดที่สุด จงพูดอย่างเปิดเผยและอธิบายทุกอย่างให้ชัดเจนจะดีกว่า หรือว่าข้าพูดผิด?”หรงหย่าเสียงสั่น จากนั้นนางก็กัดริมฝีปากของตัวเองซูชิงอู่แข็งแกร่งมากจนนางพูดอะไรไม่ออกเลยแม้แต่คำเดียวทว่าหากพิจารณาจากคำพูดของซูชิงอู่แล้ว หากนางเป็นคนที่ใช้งานได้จริง ๆ นางไม่รู้ว่าจะต้องใช

นี่เป็นครั้งแรกจริง ๆ ที่นางได้ยินเรื่องนี้หากหรงหย่าไม่พูด ทั้งชาตินี้นางก็คงไม่สามารถหาความเชื่อมโยงของนางกับภูเขาศักดิ์สิทธิ์ได้คำพูดของหรงหย่าก็ค่อย ๆ คลี่คลายความสงสัยหลายประการในใจของซูชิงอู่ สิ่งที่นางไม่เคยรู้มาก่อนก็ได้รู้อย่างกระจ่างแล้วที่แท้ก็เป็นเช่นนี้!เหตุผลที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์เข้ามาพัวพันกับตระกูลของนางอยู่ที่นี่แล้ว!ตระกูลฟางมีความสัมพันธ์ที่ไม่สามารถแยกกันได้กับภูเขาศักดิ์สิทธิ์ความแค้นอันแรงกล้ากับภูเขาศักดิ์สิทธิ์คงจะเกิดขึ้นมาตั้งแต่สมัยของท่านยาย แต่นางซ่อนตัวเป็นอย่างดีทั้งยังไม่เปิดเผยตัวตน และนางก็เลี้ยงดูลูกสาวเพียงคนเดียวมาโดยตลอดจนเติบใหญ่...ทว่าภายหลังมีกลอุบายมากมายซ่อนอยู่ในสาเหตุที่ทำให้ตระกูลฟางตกต่ำ รวมไปถึงการตายของท่านตากับท่านย่าของนาง น่าเสียดายที่ตอนนั้นนางยังเด็กมากและไม่รู้เรื่องนี้จนกระทั่งท่านแม่ ท่านตาและท่านยายของนางสิ้นลมไปแล้วถึงได้รับรู้ว่าความทุกข์ทรมานคืออะไรยังดีที่นางยังมีพี่ชายที่รักนางและทำให้นางเติบโตมาอย่างไร้กังวล นางยังบอกเช่นเดิมว่าตนโชคดี แม้จะมีแม่เลี้ยงกับพี่สาวน้องสาวที่คิดร้ายกับนาง และพ่อที่ไม่ได้ดูแลนางดี