แชร์

บทที่ 570

นางถามด้วยความงุนงงเล็กน้อย “พระชายาลำบากใจอะไรหรือเพคะ?”

ซูชิงอู่หลุบตาลงพลางเอามือปิดหน้า “ท่านบอกว่าภูเขาศักดิ์สิทธิ์นั้นอันตรายมาก ข้าเป็นเพียงสตรีอ่อนแอที่ไร้กำลังอำนาจ อีกทั้งตอนนี้ข้าก็มีลูกตั้งสามคนที่เพิ่งจะอายุได้เดือนกว่า ๆ ...”

หลังจากได้ยินสิ่งที่ซูชิงอู่พูด สายตาที่หรงหย่ามองซูชิงอู่ก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

นางบ่นพึมพำ “แต่พระชายาก็ยังมีท่านอ๋องนี่เพคะ ได้ยินมาว่าท่านอ๋องเสวียนมีทหารองครักษ์จำนวนมากอยู่ในมือ อีกทั้งก็ทรงมีทักษะศิลปะการต่อสู้ที่โดดเด่นด้วย…”

ซูชิงอู่ยังคงถอนหายใจ “แต่ติดปัญหาที่เขาเป็นคนดื้อรั้น ทุกคนคงรู้เรื่องนี้ดี”

ท่าทางของหรงหย่าเปลี่ยนไป

จู่ ๆ นางก็รู้สึกว่าตัวเองตัดสินใจผิดที่มาหาซูชิงอู่

เมื่อครู่นี้อีกฝ่ายมีท่าทีแข็งกร้าวและพูดทุกอย่างเพื่อให้นางตกใจ แต่ในพริบตาสถานการณ์ก็พลิกกลับ

การทำตัวน่าสงสารของซูชิงอู่ทำให้หรงหย่าตะลึง

ทันใดนั้นก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นที่หน้าประตู

ซูชิงอู่เงยหน้ามองไป ก็เห็นเย่เสวียนถิงที่เพิ่งกลับมาจากด้านนอกและสวมชุดเกราะสีเงินเดินเข้ามา

ดวงตาเหยี่ยวของเขากวาดมองมาเล็กน้อยและมาหยุดอยู่ที่หรงหย่า

จากนั้นเขาก็เดินมาที่ด
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status