เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 569
บทที่เกี่ยวข้อง
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 570
นางถามด้วยความงุนงงเล็กน้อย “พระชายาลำบากใจอะไรหรือเพคะ?”ซูชิงอู่หลุบตาลงพลางเอามือปิดหน้า “ท่านบอกว่าภูเขาศักดิ์สิทธิ์นั้นอันตรายมาก ข้าเป็นเพียงสตรีอ่อนแอที่ไร้กำลังอำนาจ อีกทั้งตอนนี้ข้าก็มีลูกตั้งสามคนที่เพิ่งจะอายุได้เดือนกว่า ๆ ...”หลังจากได้ยินสิ่งที่ซูชิงอู่พูด สายตาที่หรงหย่ามองซูชิงอู่ก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยนางบ่นพึมพำ “แต่พระชายาก็ยังมีท่านอ๋องนี่เพคะ ได้ยินมาว่าท่านอ๋องเสวียนมีทหารองครักษ์จำนวนมากอยู่ในมือ อีกทั้งก็ทรงมีทักษะศิลปะการต่อสู้ที่โดดเด่นด้วย…”ซูชิงอู่ยังคงถอนหายใจ “แต่ติดปัญหาที่เขาเป็นคนดื้อรั้น ทุกคนคงรู้เรื่องนี้ดี”ท่าทางของหรงหย่าเปลี่ยนไปจู่ ๆ นางก็รู้สึกว่าตัวเองตัดสินใจผิดที่มาหาซูชิงอู่เมื่อครู่นี้อีกฝ่ายมีท่าทีแข็งกร้าวและพูดทุกอย่างเพื่อให้นางตกใจ แต่ในพริบตาสถานการณ์ก็พลิกกลับการทำตัวน่าสงสารของซูชิงอู่ทำให้หรงหย่าตะลึงทันใดนั้นก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นที่หน้าประตูซูชิงอู่เงยหน้ามองไป ก็เห็นเย่เสวียนถิงที่เพิ่งกลับมาจากด้านนอกและสวมชุดเกราะสีเงินเดินเข้ามาดวงตาเหยี่ยวของเขากวาดมองมาเล็กน้อยและมาหยุดอยู่ที่หรงหย่าจากนั้นเขาก็เดินมาที่ด
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 571
หรงหย่าได้ยินเช่นนี้ก็แสดงสีหน้าอึดอัดอย่างมากนางยกมือขึ้นและควานหาในกระเป๋าของนางเป็นเวลานาน จนกระทั่งเจอเศษเงินเล็กน้อยและขวดกระเบื้องขนาดเล็กหนึ่งหรือสองขวดนางหยิบขวดกระเบื้องหนึ่งขวดขึ้นมาอย่างลังเล ด้วยสายตาที่แสดงความไม่อยากปล่อยมือ แล้วยื่นมันให้ซูชิงอู่"ไม่รู้ว่านี่ใช้ได้ไหม?"ซูชิงอู่รับขวดกระเบื้องมา เปิดแล้วดมดูในชั่วขณะนั้น สีหน้าของนางแสดงความประหลาดใจที่ไม่สามารถซ่อนได้น่าเสียดายที่หรงหย่าไม่เงยหน้าขึ้นมา จึงพลาดที่จะเห็นสีหน้าแวบเดียวนี้ ซูชิงอู่กำขวดกระเบื้องในมือเล็กน้อย และเทยาที่นางเคยคุ้นเคยมากออกมายายืดอายุขัย!ภายในขวดยังเหลืออยู่สองเม็ด เปลือกนอกถูกเก็บด้วยวิธีและวัสดุพิเศษที่สามารถรักษายาไว้ได้นานหลายสิบปีโดยไม่สูญเสียสรรพคุณเป็นวิธีเก่าแก่และมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวมากแน่นอนว่าเย่เสวียนถิงก็จำยาเม็ดนี้ได้เช่นกันเพราะมันพิเศษอย่างมากเมื่อเขาเทมันออกจากขวดแล้วป้อนให้องครักษ์เงาสิบเจ็ด เขาถือมันไว้ในมือและชมดูเป็นเวลานานเขาจำได้ติดตา...ไม่คิดเลยว่าหรงหย่าจะสามารถนำของดีแบบนี้มาให้นางได้ เพราะยายืดอายุขัยนี้มีส่วนประกอบหลายอย่างที่ถึงแม้นางจะ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 572
"ข้าตกลง!"หรงหย่าก็ยอมรับความเสี่ยงเช่นกันซูชิงอู่ยิ้ม ขยิบตาให้เย่เสวียนถิงประกายในดวงตานั้นเหมือนจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ตัวน้อยเมื่อเห็นว่านางจัดการหรงหย่าได้ง่ายเพียงใด ในดวงตาเย่เสวียนถิงก็มีแววหัวเราะเพิ่มขึ้น แต่อีกใจก็เบาใจลงพระชายาของเขาแน่นอนว่าไม่ใช่คนที่จะถูกรังแกได้ง่าย ๆแต่เขาก็ไม่เสียใจ เมื่อได้ยินว่ามีคนนอกเข้ามาในจวนก็รีบทิ้งทุกอย่างแล้ววิ่งกลับมาทันทีเขาค่อย ๆ ลูบเส้นผมของซูชิงอู่ แล้วถามด้วยน้ำเสียงปลอบโยน “เหนื่อยไหม?”ซูชิงอู่ส่ายหัว "ข้าพักมามากกว่าหนึ่งเดือนแล้ว ร่างกายก็ฟื้นฟูจนหายดีแล้ว"ดียิ่งกว่าตอนก่อนเสียชีวิตเสียอีกหลังจากการพักฟื้นมาเป็นเวลานาน สีหน้าของซูชิงอู่ก็เปล่งปลั่ง ร่างกายฟื้นฟูได้ดีมาก ตอนนี้เมื่อมองไปที่เย่เสวียนถิง ก็อดไม่ได้ที่จะอยากผลักเขาลงบนเตียง...แต่นางแค่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ และไม่ต้องการให้เย่เสวียนถิงคิดว่านางใจร้อนเกินไปน่าเสียดายที่เย่เสวียนถิงนึกถึงตอนที่ซูชิงอู่คลอดลูก เห็นน้ำเลือดที่ถูกยกออกมาจากห้องนั้น แม้เขาจะอดทนขนาดไหนก็ไม่อยากแตะต้องนางในเวลานี้ กลัวว่าจะทำให้นางได้รับบาดเจ็บ จนไม่สามารถฟื้นฟูร่างกายได้ดี
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 573
ซูชิงอู่จัดเสื้อผ้าของนางใหม่อย่างรวดเร็วและเปิดประตูให้อวิ๋นชิง“สัตว์ประหลาดอะไร?”ใบหน้าของอวิ๋นชิงซีดลงด้วยความหวาดกลัว เมื่อนางเห็นหรงหย่าเข้ามา นางก็อธิบายทันที "รอยแผลเป็นบนใบหน้าของนางดูเหมือนจะมีสิ่งมีชีวิตอยู่..."เนื่องจากหรงหย่าเอาแต่ปกปิดใบหน้าของตน ซูซิงอู่จึงไม่เห็นว่ารอยแผลเป็นใต้ผ้าคลุมของนางเป็นอย่างไรตอนนี้ได้ยินอวิ๋นชิงพูดถึงเรื่องนี้ นางจึงเดินมาอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นเช่นนี้หร่งหยาก็ปิดหน้าอย่างรวดเร็ว น้ำเสียงของนางก็ลังเล "พระชายา หม่อมฉันสัญญาว่าจะไม่ทำให้คนอื่นกลัวอีก..."ซูชิงอู่พูดอย่างใจเย็น “ถอดผ้าคลุมหน้าออกให้ข้าดูหน่อย”ในตอนนั้นคนใช้รอบข้างก็รวมตัวกันเข้ามาดูมากขึ้นหรงหย่ากัดฟันเล็กน้อย และไม่กล้าขัดคำสั่งซูชิงอู่ เมื่อถอดผ้าคลุมหน้าออก ก็ได้ยินเสียงตกใจจากคนหลายคนดวงตาของซูซิงอู่จ้องมองไปที่ใบหน้าของนาง และดวงตาของนางก็ค้างอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อนางเห็นชิ้นเนื้อสีแดงบนใบหน้าของนางขดตัวขึ้นดูเหมือนบาดแผลเน่าเปื่อย ซูชิงอู่จึงหรี่ตาลงเล็กน้อยหร่งหยาก้มศีรษะลง แล้วปล่อยผมลงมาเพื่อพยายามปิดบังแผลเป็นซูชิงอู่ถามว่า "เป็นมานานแค่ไหนแล้ว?"หรงหย
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 574
แผลพิษที่ทรมานนางมานานขนาดนี้... หายแล้วจริง ๆ หรือ?…… ห้าวันต่อมา ข่าวการล่มสลายของค่ายชิงเฟิงก็แพร่กระจายไปยังเมืองหลวงซูชิงอู่มองดูจดหมายที่ซูหัวจิ่นส่งมา สีหน้าแสดงความประหลาดใจเล็กน้อยรวดเร็วขนาดนี้เชียว!นางยังคิดว่าถึงแม้ว่าตนจะให้วิธีการโจมตีค่ายชิงเฟิงกับพี่ชายทั้งสอง การปฏิบัติจริงยังคงต้องใช้เวลานานในการเตรียมการแต่ผลลัพธ์กลับเป็นว่าพวกเขาทำให้นางประหลาดใจ และกวาดล้างค่ายชิงเฟิงทั้งหมดลงได้ภายในเวลาเพียงห้าวันไม่เพียงแค่พบเงินหกแสนตำลึงสำหรับการช่วยภัยพิบัติ ยังขุดพบสมบัติจำนวนมากในที่ลับภายในค่ายชิงเฟิงอีกด้วยการต่อสู้ครั้งนี้สามารถพูดได้ว่าเป็นชัยชนะครั้งยิ่งใหญ่ แทบไม่มีการบาดเจ็บล้มตายของทหารวีรบุรุษกลับมาอย่างมีชัย หลังจากได้รับข่าวเย่ชิวหมิงก็นำคนออกไปต้อนรับพวกเขาที่นอกพระราชวังทันทีพี่น้องตระกูลซูมีความชอบในการกำจัดโจร เย่ชิวหมิงซึ่งเป็นรัชทายาทจัดงานเลี้ยงฉลองความสำเร็จในพระราชวัง เชิญบรรดาขุนนางทั้งฝ่ายบุ๋นและบู๊เข้าร่วมเรื่องดี ๆ แบบนี้ซูชิงอู่ย่อมไม่สามารถปฏิเสธได้ ต่อไปนางได้มอบลูกน้อยทั้งสามคนให้กับอวิ๋นจื่ออวิ๋นชิงและคนอื่น ๆ เพื่อดูแล แล
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 575
นางไม่ได้เข้าพระราชวังในช่วงนี้ และฮ่องเต้เฒ่าก็ได้รับการดูแลโดยหมอหลวงซุนแต่เพียงผู้เดียวดังนั้นนับเวลาก็เป็นเวลามากกว่าหนึ่งเดือนที่ไม่ได้พบกันฮ่องเต้เฒ่านอนอยู่บนเตียง ก่อนหน้านี้ผมของพระองค์ขาวครึ่งหนึ่ง ตอนนี้กลับกลายเป็นขาวทั้งเกศา ดูเหมือนจะแก่ลงไปถึงยี่สิบปีเขาผอมลงไปมาก ใบหน้าดูซีดเซียวไร้เลือดฝาดเนื่องจากแรงไม่พอ หลังจากได้ยินเสียงของซูชิงอู่เข้ามา เขาจึงฝืนลุกขึ้นจากเตียงเล็กน้อยแล้วนั่งพิงหัวเตียง ดวงตาดูเลื่อนลอย“ฮ่องเต้เรียกชิงอู่มาเหตุใดเพคะ?”ซูชิงอู่ถามอย่างตรงไปตรงมาทันใดนั้นฮ่องเต้เฒ่าก็โบกมือให้ทุกคนในห้องบรรทมออกไปและประตูก็ปิดลงอีกครั้งซูชิงอู่ไม่ได้ดูถูกฮ่องเต้เฒ่าองค์นี้ แม้เขาจะโดนพิษจนดูเหมือนจะฝังลงดินไปครึ่งหนึ่งแล้วก็ตาม แต่เขายังคงเป็นกษัตริย์ของแคว้นหากไม่มีวิธีการปกป้องตัวเองบ้าง หลายปีมานี้ก็ไม่รู้แล้วว่าถูกฆ่าตายไปกี่ครั้งแล้วฮ่องเต้เฒ่ามีสีหน้าที่เย็นชาและดุร้าย พระองค์ขยับตัวเล็กน้อยและวางเท้าบนพื้น ร่างกายที่งองุ้มชัดเจนเผยให้เห็นถึงความชรา“ช่วงนี้ข้าไม่ได้ออกไปดูแลงานราชกิจช่วงเช้า ได้ยินว่ามีหลายเรื่องเกิดขึ้น”ซูชิงอู่เงยหน
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 576
นี่แหละที่ทำให้ฮ่องเต้เฒ่าคิดจะเรียกซูชิงอู่มาถามเพียงลำพังยิ่งไปกว่านั้นซูชิงอู่เป็นเพียงสตรี นางเพิ่งให้กำเนิดลูกเมื่อไม่นานมานี้ ไม่ว่านางจะฉลาดแค่ไหน นางก็ไม่สามารถทนต่อแรงกดดันและต้องเผยบางสิ่งออกมาแน่อย่างไรก็ตามเมื่อฮ่องเต้เฒ่ามองดูการแสดงออกของซูชิงอู่ เขากลับพบว่าหญิงสาวมีสีหน้าเย็นชาและมีใบหน้าที่เป็นธรรมชาติ ไม่มีความเกรงกลัวแม้แต่น้อยแม้ว่าเขาจะสงสัย แต่ความโกรธในสีหน้าของเขาก็ดูไม่เสแสร้ง“ถ้าฝ่าบาทไม่เชื่อหม่อมฉัน ต่อไปหม่อมฉันจะไม่เข้าร่วมในการปรึกษาเกี่ยวกับอาการป่วยของฝ่าบาทอีก ส่วนที่ฝ่าบาทบอกว่าหม่อมฉันทำร้ายฝ่าบาทนั้น มันเป็นเรื่องไร้สาระ หมอหลวงจำนวนมากอยู่รอบตัวฝ่าบาท แม้หม่อมฉันจะต้องการทำร้ายฝ่าบาท ก็ไม่มีโอกาสเลยมิใช่หรือเพคะ?”ซูชิงอู่กล่าวอย่างมั่นใจ จนฮ่องเต้ผู้มีอำนาจเหนือกว่าถึงกลับพูดไม่ออกฮ่องเต้เฒ่ารู้สึกอึดอัดในอก นวดหน้าผากที่เต้นกระหน่ำแล้วพูดอีกครั้งว่า “ไม่ว่าอย่างไร วิธีการรักษาโรคของข้าในตอนนี้ส่วนใหญ่เป็นสิ่งที่เจ้าสอนให้กับหมอหลวงซุน โรคของข้าทุกวันนี้ยิ่งหนักขึ้น เจ้าก็มีส่วนต้องรับผิดชอบ”ซูชิงอู่กะพริบตา นั่นหมายถึงนางเข้าใจแล้ว
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 577
เมื่อเห็นซูชิงอู่หยุดมอง ฮ่องเต้เฒ่าก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย "มีอะไรผิดปกติหรือ?"จู่ ๆ ซูชิงอู่ก็ถามว่า "หมอหลวงไม่มาดูรอยตุ่มบนร่างกายของฝ่าบาทบ้างเลยหรือเพคะ?""ดูแล้ว แต่บอกว่าเกิดจากยาที่ข้าดื่ม ไม่เจ็บไม่คัน ไม่มีปัญหาอะไรใหญ่โต"รอยตุ่มนี้คล้ายกับปฏิกิริยาจากยาบางชนิด แต่ใช้เวลาไม่นานตุ่มก็จะกระจายไปทั่วร่างกายก่อนที่จะแตกออกจนหมดเมื่อถึงเวลานั้นผู้ป่วยจะเจ็บปวดอย่างมาก ผิวหนังจะเน่าเปื่อย และมีเลือดออกทั่วร่างกาย ไม่มีทางรักษาได้โรคนี้ในระยะแรกจะดูไม่รุนแรง แต่เมื่อเข้าสู่ระยะสุดท้ายจะเผยความน่ากลัวออกมาแม้ว่าจะไม่ติดต่อเหมือนโรคระบาด แต่ก็ยังมีอันตรายถึงชีวิตได้ซูชิงอู่หรี่ตาลง "ฝ่าบาททราบหรือไม่ ว่ามีคนในวังป่วยตายบ้างหรือเปล่า?"ฮ่องเต้เฒ่าเลิกคิ้วเล็กน้อย "ในวังหลังนี้มีคนตายทุกวัน แต่ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมามีคนป่วยตายจริง ๆ"ซูชิงอู่พยักหน้าเล็กน้อย"หากหม่อมฉันดูไม่ผิด ความเจ็บป่วยของฮ่องเต้ไม่ใช่ผลข้างเคียงที่เกิดจากยาใด ๆ แต่เป็นโรคระบาดเพคะ"ดวงตาของฮ่องเต้เฒ่ากลอกอย่างเห็นได้ชัดเขามองซูชิงอู่ด้วยสายตาครุ่นคิด "เจ้ามั่นใจหรือ..."ซูชิงอู่ยิ้ม "ฝ่าบาทสงสัยว่า
บทล่าสุด
