เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 562
บทที่เกี่ยวข้อง
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 563
เมื่อได้ยินคำพูดของซูชิงอู่ ดวงตาสามคู่ก็มองมาที่นางน้ำเสียงของซูหัวจิ่นเจือความสงสัย “ชิงอู่ เจ้ารู้จักค่ายชิงเฟิงได้อย่างไร?”ชื่อนี้ทำให้คนที่ได้ยินรู้สึกว่ามันเป็นชื่อที่ตั้งขึ้นมาอย่างหยาบ ๆ และล้าสมัยมากคนที่เห็นชอบชื่อนี้ควจะไม่มีหัวด้านวรรณกรรมนักซูชิงอู่หลุบตาลงพลางนึกถึงสิ่งเหล่านั้น นางมีความทรงจำบางส่วนจากชาติก่อนติดตัวมาด้วย ตอนนี้หลังจากที่นางนึกอะไรออก ดวงตาของนางก็จะส่อประกายคมปลาบ“ค่ายชิงเฟิงอะไรนั่นเป็นเพียงเครื่องมือที่ตระกูลมู่หรงใช้เพื่อหาเงิน ไม่ว่าจะเป็นค่ายชิงเฟิงหรือค่ายเป่ยเฟิง ก็ล้วนมีคนคอยบงการอยู่เบื้องหลัง”คนที่นั่งฟังอยู่นั้นก็ไม่ได้โง่เขลา ใช้เวลาเพียงครู่เดียวก็เข้าใจทันทีว่าซูชิงอู่หมายถึงอะไร?”เย่เสวียนถิงพูดเนิบ ๆ “พวกมันปล้นขบวนเบี้ยบรรเทาทุกข์ ทั้งยังปล้นฆ่าเผาบ้านเรือน การที่ยังไม่สามารถกำจัดพวกมันได้แม้จะผ่านมาเป็นเวลานาน แสดงให้เห็นว่าต้องมีคนจากราชสำนักแอบสนับสนุนพวกมันอยู่ อาอู่พูดถูกแล้ว”ดวงตาของซูหัวจิ่นเบิกกว้างขึ้นในขณะที่เขาฟังคู่รักอธิบายไปมา“เชียนหมิงเคยนำคนไปโจมตีค่ายชิงเฟิง แต่คนเหล่านั้นได้หนีไปอย่างรวดเร็ว เมื่อถึงเ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 564
ทารกน้อยที่นุ่มนิ่มบอบบางและงดงามในอ้อมแขนเขาตอนนี้คือเลือดเนื้อเชื้อไขของน้องสาวเขาความรู้สึกนี้ทำให้เขานึกถึงน้องสาวที่เคยเห็นเมื่อตอนยังเด็กขึ้นมาซูเชียนหมิงเอ็นดูซูชิงอู่มาตั้งแต่เด็ก และแน่นอนว่ามันเกิดจากที่เขาชอบช่วยท่านแม่ดูแลน้องสาวของเขามากที่สุดเขาสัมผัสใบหน้าขาวเนียนและละเอียดอ่อนราวกับไข่ปอกเปลือกของทารกน้อยอย่างอ่อนโยนดวงตาสีเข้มโตคู่หนึ่งเปิดขึ้นพาขนตายาวเป็นแพพัดขึ้นมาด้วย เจ้าหนูคนโตที่ร้องไห้งอแงเมื่อครู่ก็หยุดร้องทันทีราวกับเห็นสิ่งที่น่าสนใจ แล้วจู่ ๆ ก็ยื่นมือออกมา“โอ๊ย ๆ ...ไม่ได้นะเจ้าหนู อย่าดึง!”สิ่งที่ตามมาคือเสียงอุทานของซูเซียนหมิงซูเซียนหมิงที่ถูกดึงผมหลุดไปกระจุกหนึ่งก็ส่งทารกในอ้อมแขนให้กับแม่นมเขาถอนหายใจพลางเอ่ยด้วยความคิดถึงวันเก่า ๆ “ไม่เห็นน่ารักเหมือนเจ้าตอนเด็ก ๆ เลย”ซูชิงอู่มองท่าทางของซูเซียนหมิงและอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆสุดท้ายทั้งห้องก็เงียบลง ทารกน้อยที่แสนสดใสทั้งสองต่างจ้องมองไปยังคนสองคนที่มาใหม่อย่างตั้งใจมองด้วยความอยากรู้อยากเห็นมีเพียงดวงตาของสาวน้อยตัวเล็ก ๆ คนสุดท้องเท่านั้นที่ไม่ได้สบตาพวกเขาซูหัวจิ่นได้รู
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 565
คนผู้นั้นแต่งกายด้วยเสื้อผ้าเรียบง่าย เป็นสตรีอายุประมาณยี่สิบปี นางสวมผ้าคลุมหน้า ดวงตาของนางค่อนข้างน่าเกรงขามและมีท่าทางการเดินที่เด่นเป็นสง่าซูชิงอู่ได้กลายเป็นแม่ลูกสาม และกลิ่นอายของสตรีแรกรุ่นที่เป็นเอกลักษณ์ของนางก็สูญสิ้นไปมากแล้วปัจจุบันดวงหน้าของซูชิงอู่มีเสน่ห์และงดงามราวกับภาพวาด นางสวมชุดลำลองที่ค่อนข้างบางเบาและเดินออกมาโดยไม่อิดออดนางเผชิญหน้ากับอีกฝ่ายแล้วพูดว่า “ท่านหมอเทวดาหญิง”หมอเทวดาหญิงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วหลุบสายตาลงอย่างสงบ น้ำเสียงของนางแม้เย็นชาแต่น่าฟัง ทำให้ผู้คนรู้สึกถึงความสะอาดและบริสุทธิ์ความประทับใจแรกของซูชิงอู่ที่มีต่อนางคือท่าทางที่เป็นเอกลักษณ์และน่าจดจำไม่แปลกใจที่พี่ใหญ่ยังจำนางได้แม้จะผ่านมานานแล้วไม่สิ เมื่อมองหน้าตาของอีกฝ่าย นางก็รู้สึกคุ้นเคยเล็กน้อยเหมือนเคยเห็นในภาพวาดสักภาพหลังจากเกิดใหม่ ความทรงจำของซูชิงอู่ก็แจ่มชัดขึ้นอย่างมาก และไม่ได้เลอะเลือนอีกต่อไปทันใดนั้นดวงตาของนางก็สั่นไหวราวกับนึกอะไรออกสตรีนางนั้นค่อย ๆ โน้มตัวทักทาย “นั่นเป็นเพียงชื่อปลอมที่คนอื่น ๆ บอกกล่าวกันตามใจชอบ พระชายาเรียกหม่อมฉันว่าเจี่ยหร
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 566
ดวงตาของซูชิงอู่ยามมองอีกฝ่ายเป็นประกายวาวราวกับมีแสงส่องออกมา ทันใดนั้นนางก็จับมือของหรงหย่าอย่างสนิทสนมและเอ่ยปากออกมา “แม่นางหรง”คำเรียกนั้นทำให้หรงหย่าตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นมองซูชิงอู่อย่างระมัดระวังดูเหมือนซูชิงอู่จะรู้ตัว จึงยิ้มแล้วพูดว่า “ชื่อของท่านคือเจี่ยหรงหรง การเรียกว่าแม่นางหรงก็จะดูสนิทสนมกันมากขึ้น”คำอธิบายของนางถือว่าใช้ได้ทีเดียว แม้หรงหย่าจะรู้สึกสับสนเล็กน้อย แต่นางก็พยักหน้ารับ“ตามแต่ความประสงค์ของพระชายาเลยเพคะ”เมื่อเห็นว่านางคุยด้วยง่าย ซูชิงอู่จึงลากนางไปนั่งที่เก้าอี้อีกฝั่งอย่างกระตือรือร้นทันที พลางหลุบตาลงเล็กน้อยแล้วถามว่า “ยาอยู่ที่ไหนหรือ? แล้วที่นั่นเป็นสถานที่แบบใด?”หรงหย่าคิดอย่างรอบคอบแล้วตอบว่า “พระชายาคงจะรู้จักภูเขาศักดิ์สิทธิ์ใช่ไหมเพคะ ยาที่หม่อมฉันพูดถึงเป็นวัตถุศักดิ์สิทธิ์ของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ ว่ากันว่าสามารถฟื้นชีพคนตายได้ ไม่ต้องพูดถึงอาการป่วยของท่านหญิงน้อย แม้แต่คนที่กำลังจะตายก็สามารถฟื้นคืนชีพและยืดอายุของคนผู้นั้นได้เพคะ…”ซูชิงอู่หรี่ตาลงเล็กน้อย “ทุกสิ่งที่ท่านพูดเป็นเรื่องจริงหรือ?”นัยน์ตาของหรงหย่าจริงจังมาก
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 567
นางไม่คิดว่าตัวเองมีชื่อเสียงมากพอที่จะเป็นที่จดจำไม่ว่าจะไปที่ไหนก็ตามสิ่งที่สำคัญที่สุดคือนางไม่เคยเจอซูชิงอู่มาก่อน แม้นางจะเติบโตมาจนถึงวัยนี้ นางก็แทบจะไม่ได้ออกจากภูเขาศักดิ์สิทธิ์เลยหากนางไม่ได้ยินข้อมูลและความลับบางอย่างที่นางไม่ควรรู้ นางคงไม่ต้องหลบซ่อนเช่นในตอนนี้เพื่อที่จะส่งนางออกจากภูเขาศักดิ์สิทธิ์ แม้แต่พ่อแม่ของนางก็ยังต้อง…ดวงตาของหรงหย่าแดงก่ำและเสียงสั่นเล็กน้อย “ใครบอกชื่อของหม่อมฉันกับท่านหรือเพคะ?”ซูชิงอู่เห็นสีหน้าของนางและเดาได้ทันทีว่านางกำลังคิดอะไร“ข้ารู้ได้อย่างไรไม่สำคัญ ที่สำคัญคือ ยิ่งข้ารู้มากเท่าไรก็ยิ่งเป็นประโยชน์ต่อเจ้าใช่หรือไม่?”ปากของหรงหย่าขยับ ทว่านางไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำซูชิงอู่กล่าวต่อ “ยามที่คุยกับคนฉลาดไม่จำเป็นต้องพูดจาไร้สาระ ข้าเกลียดความหน้าซื่อใจคดที่สุด จงพูดอย่างเปิดเผยและอธิบายทุกอย่างให้ชัดเจนจะดีกว่า หรือว่าข้าพูดผิด?”หรงหย่าเสียงสั่น จากนั้นนางก็กัดริมฝีปากของตัวเองซูชิงอู่แข็งแกร่งมากจนนางพูดอะไรไม่ออกเลยแม้แต่คำเดียวทว่าหากพิจารณาจากคำพูดของซูชิงอู่แล้ว หากนางเป็นคนที่ใช้งานได้จริง ๆ นางไม่รู้ว่าจะต้องใช
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 568
“ไปนำปิ่นปักผมหยกขาวคู่หนึ่งออกมาจากห้องเก็บของของข้า ที่เป็นสินสอดจากท่านแม่น่ะ”อวิ๋นชิงพยักหน้าทันที “หม่อมฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้เพคะ พระชายาโปรดรอสักครู่”สาวใช้ผู้น้อยรู้จักสิ่งเหล่านั้นดี อีกทั้งยังมีผู้เชี่ยวชาญดูแลโดยเฉพาะไม่นานหลังจากนั้น กล่องที่สวยงามก็ถูกส่งให้ซูชิงอู่นางเปิดกล่องและนำสิ่งของทั้งสองมาเปรียบเทียบกัน และนางก็เกือบจะแน่ใจว่าปิ่นทั้งสี่ชิ้นนี้ทำจากวัสดุชิ้นเดียวกันชาติก่อน แม่ของนางให้ความสำคัญกับปิ่นคู่นี้มาก เมื่อตอนที่นางอายุไม่กี่ขวบ แม่ของนางที่ยังมีชีวิตอยู่มักจะนำมันออกมาตรวจดูอย่างระมัดระวังนั่นเป็นเหตุผลที่นางคุ้นเคยกับของชิ้นนี้มากทว่าตอนนี้หรงหย่ากลับหยิบปิ่นที่เหมือนกันออกมาอีกสองชิ้น ซึ่งทำให้ซูชิงอู่มีความคิดหนึ่งขึ้นมา“ท่านได้ปิ่นมาจากไหน?”คงไม่ได้ทำมาจำหน่ายหลายชิ้นหรอกนะ...จะมีเยอะได้ขนาดนี้เลยหรือ?นางรู้จักแม่ของนางค่อนข้างดี หากเป็นปิ่นปักผมธรรมดาจริง ๆ นางก็คงจะไม่ใส่ใจมากนัก ดังนั้นตอนนี้นางจึงมั่นใจว่าจะต้องมีความลับอื่นซ่อนอยู่ในนั้นอีกทั้งหรงหย่ายังบอกอีกว่าวัตถุชิ้นนี้เป็นเครื่องราง...หรงหย่ารีบอธิบายอย่างรวดเร็ว “ท
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 569
นี่เป็นครั้งแรกจริง ๆ ที่นางได้ยินเรื่องนี้หากหรงหย่าไม่พูด ทั้งชาตินี้นางก็คงไม่สามารถหาความเชื่อมโยงของนางกับภูเขาศักดิ์สิทธิ์ได้คำพูดของหรงหย่าก็ค่อย ๆ คลี่คลายความสงสัยหลายประการในใจของซูชิงอู่ สิ่งที่นางไม่เคยรู้มาก่อนก็ได้รู้อย่างกระจ่างแล้วที่แท้ก็เป็นเช่นนี้!เหตุผลที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์เข้ามาพัวพันกับตระกูลของนางอยู่ที่นี่แล้ว!ตระกูลฟางมีความสัมพันธ์ที่ไม่สามารถแยกกันได้กับภูเขาศักดิ์สิทธิ์ความแค้นอันแรงกล้ากับภูเขาศักดิ์สิทธิ์คงจะเกิดขึ้นมาตั้งแต่สมัยของท่านยาย แต่นางซ่อนตัวเป็นอย่างดีทั้งยังไม่เปิดเผยตัวตน และนางก็เลี้ยงดูลูกสาวเพียงคนเดียวมาโดยตลอดจนเติบใหญ่...ทว่าภายหลังมีกลอุบายมากมายซ่อนอยู่ในสาเหตุที่ทำให้ตระกูลฟางตกต่ำ รวมไปถึงการตายของท่านตากับท่านย่าของนาง น่าเสียดายที่ตอนนั้นนางยังเด็กมากและไม่รู้เรื่องนี้จนกระทั่งท่านแม่ ท่านตาและท่านยายของนางสิ้นลมไปแล้วถึงได้รับรู้ว่าความทุกข์ทรมานคืออะไรยังดีที่นางยังมีพี่ชายที่รักนางและทำให้นางเติบโตมาอย่างไร้กังวล นางยังบอกเช่นเดิมว่าตนโชคดี แม้จะมีแม่เลี้ยงกับพี่สาวน้องสาวที่คิดร้ายกับนาง และพ่อที่ไม่ได้ดูแลนางดี
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 570
นางถามด้วยความงุนงงเล็กน้อย “พระชายาลำบากใจอะไรหรือเพคะ?”ซูชิงอู่หลุบตาลงพลางเอามือปิดหน้า “ท่านบอกว่าภูเขาศักดิ์สิทธิ์นั้นอันตรายมาก ข้าเป็นเพียงสตรีอ่อนแอที่ไร้กำลังอำนาจ อีกทั้งตอนนี้ข้าก็มีลูกตั้งสามคนที่เพิ่งจะอายุได้เดือนกว่า ๆ ...”หลังจากได้ยินสิ่งที่ซูชิงอู่พูด สายตาที่หรงหย่ามองซูชิงอู่ก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยนางบ่นพึมพำ “แต่พระชายาก็ยังมีท่านอ๋องนี่เพคะ ได้ยินมาว่าท่านอ๋องเสวียนมีทหารองครักษ์จำนวนมากอยู่ในมือ อีกทั้งก็ทรงมีทักษะศิลปะการต่อสู้ที่โดดเด่นด้วย…”ซูชิงอู่ยังคงถอนหายใจ “แต่ติดปัญหาที่เขาเป็นคนดื้อรั้น ทุกคนคงรู้เรื่องนี้ดี”ท่าทางของหรงหย่าเปลี่ยนไปจู่ ๆ นางก็รู้สึกว่าตัวเองตัดสินใจผิดที่มาหาซูชิงอู่เมื่อครู่นี้อีกฝ่ายมีท่าทีแข็งกร้าวและพูดทุกอย่างเพื่อให้นางตกใจ แต่ในพริบตาสถานการณ์ก็พลิกกลับการทำตัวน่าสงสารของซูชิงอู่ทำให้หรงหย่าตะลึงทันใดนั้นก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นที่หน้าประตูซูชิงอู่เงยหน้ามองไป ก็เห็นเย่เสวียนถิงที่เพิ่งกลับมาจากด้านนอกและสวมชุดเกราะสีเงินเดินเข้ามาดวงตาเหยี่ยวของเขากวาดมองมาเล็กน้อยและมาหยุดอยู่ที่หรงหย่าจากนั้นเขาก็เดินมาที่ด
บทล่าสุด
