เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 579
บทที่เกี่ยวข้อง
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 580
ไม่เห็นหรือว่าเมื่อครู่ท่าทีของพระนางเจียวกุ้ยเฟยดูจำยอมขนาดไหน? ขนาดรัชทายาทยังยืนอยู่ข้างอีกฝ่ายเลย...เย่เสวียนถิงขอให้คนรายงานผลการตรวจทางนั้นออกมา"กราบทูลพระชายา มีนางกำนัลที่ติดโรคทั้งหมดสามสิบสามคน ขันทีสิบห้าคน ทหารรักษาพระองค์ห้าคน และมีพระสนมอีกสองคนที่มีตุ่มบนร่างกาย"ซูชิงอู่ไม่คิดว่ามันจะร้ายแรงขนาดนี้"มากมายขนาดนี้เชียวหรือ?"“ทูลพระชายาครึ่งหนึ่งของคนเหล่านี้มีอาการเพียงเล็กน้อย ยังไม่พบร่องรอยที่ชัดเจน”ซูชิงอู่พยักหน้าแล้วบอกกับรองแม่ทัพคนนั้นว่า “ให้พาผู้ป่วยทั้งหมดไปยังตำหนักข้าง ๆ ส่วนคนอื่น ๆ เมื่อกลับไปต้องอาบน้ำให้สะอาด และทุกที่ที่สัมผัสกับผู้ป่วยต้องทำความสะอาดอย่างละเอียด”"พ่ะย่ะค่ะ!"โรคนี้แพร่กระจายผ่านการสัมผัสเท่านั้นและไม่ติดต่อได้เหมือนโรคระบาดอื่น ๆ ตราบใดที่ยังมีการรักษาก็ไม่น่ากลัวสิ่งที่น่าสงสัยที่สุดคือ เหตุใดโรคนี้จึงปรากฏขึ้นในพระราชวังในชีวิตก่อน ซูชิงอู่เคยได้ยินเรื่องเล่าจากผู้คนที่หนีตายมาว่ามีหมู่บ้านที่โรคนี้ระบาด ชาวบ้านเกือบทั้งหมดตาย มีเพียงไม่กี่คนที่หลบหนีออกมาได้ น่าเสียดายที่หมอพื้นบ้านธรรมดาไม่สามารถรักษาได้ ต้องมองดูร
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 581
เขามองไปที่ซูชิงอู่ "ใครเป็นคนทำ?"ขันทีตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งโดนเตะไปทีหนึ่งเขารีบพูดด้วยความตื่นตระหนก "เมื่อไม่นานมานี้ชุ่ยเจวียนซึ่งอยู่ข้างกายโจวกุ้ยเหริน ขอให้เราไปที่โกดังน่าขนลุกแห่งหนึ่ง กลับมาแล้วก็เป็นโรคผิวหนังแบบนี้เลยพ่ะย่ะค่ะ...”ฮ่องเต้เฒ่าพึมพำกับตัวเองเมื่อเขาได้ยินชื่อที่ค่อนข้างไม่คุ้นเคยนี้“โจวกุ้ยเหริน?”ซูชิงอู่เปิดปากของนางเพื่ออธิบายข้อสงสัยของฮ่องเต้เฒ่า "โจวกุ้ยเหรินเคยเป็นนางกำนัลข้างกายของฮองเฮา ต่อมาถูกยกขึ้นเป็นสนม ต่อมาได้แต่งตั้งเป็นกุ้ยเหริน ตอนนี้อยู่ในวังมาหลายปีแล้ว"ฮ่องเต้เฒ่ามีสตรีในวังหลังเยอะจริง ๆหลายปีก่อนผู้ที่เคยได้รับความโปรดปรานครั้งหนึ่งแล้วก็ไม่ได้พบกันอีกเลย ไม่รู้มีสักกี่คนเขาจำไม่ได้จริง ๆแต่พอมีส่วนเกี่ยวข้องกับฮองเฮา ฮ่องเต้เฒ่าก็แสดงความโกรธทันที “นางตกต่ำถึงขนาดนี้ ยังกล้าทำร้ายข้าอีกเหรอ?”ซูชิงอู่เลิกคิ้วเล็กน้อย แล้วตอบด้วยน้ำเสียงสงบ "อย่างไรองค์ชายสามยังคงเป็นโอรสของฝ่าบาท"ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมาสีหน้าของฮ่องเต้เฒ่าก็เย็นชาเล็กน้อยในทันทีเมื่อคิดว่าฮองเฮากล้าทำอะไรกับสายเลือดของราชวงศ์ในตอนนั้น ไฟโทสะในใ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 582
“ตระกูลมู่หรงไม่ได้คิดจะก่อกบฏอย่างแน่นอน เสด็จแม่และไทเฮาไม่เคยคิดจะทำร้ายพระองค์ คนที่ต้องการทำร้ายพระองค์จริง ๆ ไม่ใช่ลูก แต่เป็นคนอื่นต่างหาก!”เสียงของเย่อวิ๋นถูร้อนรนเล็กน้อย เขาพยายามอธิบายอย่างเต็มที่ เหงื่อเย็นไหลลงจากศีรษะ "เห็นได้ชัดว่าโรคระบาดนี้เกิดจากคนที่ต้องการจะใส่ร้าย เพราะหากเสด็จพ่อเป็นอะไรไป คนที่ได้ประโยชน์สูงสุดก็ชัดเจนมาก!”เขาพูดแบบนี้โดยมุ่งเป้าไปที่องค์รัชทายาทเย่ชิวหมิงโดยตรงเย่ชิวหมิงเคยทะเลาะกับเย่อวิ๋นถูอยู่ก่อนแล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่แปลกใจกับคำพูดสกปรกของอีกฝ่ายเขาเพียงยกมือขึ้นคำนับฮ่องเต้ "เสด็จพ่อ ลูกเป็นองค์รัชทายาทแล้ว แต่ตำแหน่งยังไม่มั่นคงต้องการความช่วยเหลือจากท่าน หากท่านเป็นอะไรไปราชบัลลังก์จะไม่มั่นคง หากถูกศัตรูต่างแคว้นโจมตี ลูกในฐานะองค์รัชทายาทจะกลายเป็นคนบาปของแผ่นดิน!”ต้องยอมรับว่าลูกชายสองคนนี้พูดได้มีเหตุผลมากอย่างไรก็ตามเขาไม่อยากจะเชื่อคนใดเลยดวงตาของเขาแดงก่ำ ดูเหมือนเขาจะเสียสติไปแล้ว "พวกเจ้า...พวกเจ้าทุกคนต้องการทำร้ายข้า!"เย่อวิ๋นถูและเย่ชิวหมิงตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัด เมื่อได้ยินฮ่องเต้เฒ่าพูดคำดังกล่าวเย่อวิ๋นถูอธิ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 583
ฮ่องเต้เฒ่ามองดูซูชิงอู่อย่างกระตือรือร้นดวงตาของเขาขุ่นมัว แต่เขายังคงมองไปในทิศทางของนางเย่ชิวหมิงรู้สึกยากที่จะอธิบายแม้ว่าเขาจะมีความสงสัยในใจว่าซูชิงอู่ทำอะไรบางอย่างหรือไม่ ไม่เช่นนั้นเสด็จพ่อของเขาจะกลายเป็นแบบนี้ได้อย่างไรเพียงว่าเขาไม่มีความกล้าที่จะถามตอนนี้ท้ายที่สุดแล้วฮ่องเต้เฒ่ายังคงเป็นฮ่องเต้ และมีอำนาจมากมายอยู่ในมือของเขา หากเขาต้องการระดมกองทัพเพื่อจัดการกับใครสักคนมันค่อนข้างง่ายโดยเฉพาะอย่างยิ่งในตอนนี้คำพูดของซูชิงอู่เทียบเท่ากับคำสั่งของฮ่องเต้ทางอ้อมเย่ชิวหมิงทำได้แค่แสดงความเคารพต่อฮ่องเต้เฒ่าแล้วพูดว่า "ดูเหมือนว่าเสด็จพ่อจะไม่ได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ หากไม่มีอะไรอื่นข้าจะออกไปก่อน!"ฮ่องเต้เฒ่าโบกมือโดยไม่ลังเล "พวกเจ้าออกไป!""พ่ะย่ะค่ะ!"เย่ชิวหมิงและคนอื่น ๆ ในวังก็ลุกขึ้นและออกจากพระที่นั่งหย่างซินเตี้ยนด้วยซูชิงอู่และเย่เสวียนถิงมองหน้ากัน แทบไม่พูดอะไรกับภาพตรงหน้าพวกเขานางเดินไปหาฮ่องเต้เฒ่าซึ่งไม่ได้หลบเลี่ยงในครั้งนี้และสีหน้าของเขาก็แตกต่างไปจากฮ่องเต้เฒ่าที่เดิมคอยระวังนางอย่างสิ้นเชิงนางกระซิบ "ฝ่าบาท โปรดให้ชิงอู่ตรวจร่างกายอีก
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 584
นางคิดว่าตัวเองเจ้าเล่ห์พอแล้ว แต่ไม่คิดเลยว่าจะมีคนที่เจ้าเล่ห์ยิ่งกว่า!พระราชวังได้ยกเลิกการปิดประตูแล้ว ซูชิงอู่จึงเดินทางออกจากวังหลวงพร้อมกับเย่เสวียนถิงและขึ้นรถม้ากลับงานเลี้ยงฉลองคืนนี้ไม่เป็นที่พอใจจริง ๆ ซูหัวจิ่นและซูเชียนหมิงวิ่งไปที่จวนอ๋องเสวียนกลางดึกและตระกูลของพวกเขาก็เริ่มเฉลิมฉลองกันเป็นการส่วนตัวซูหัวจิ่นนั่งที่โต๊ะอาหารเย็นมองซูชิงอู่ด้วยความตื่นเต้นและรอยยิ้มในดวงตา เขาบอกนางถึงกระบวนการปราบปรามพวกโจรตั้งแต่ต้นจนจบซูเชียนหมิงอดหัวเราะไม่ได้ เขาพูดว่า "เจ้าไม่รู้หรอกน้องหก ตอนพวกโง่เง่าที่ค่ายชิงเฟิงได้ยินเสียงระเบิด พวกมันกลัวจนฉี่ราดเลย พวกคนชั่วทุกคนหนีกันไปหมด!"ซูชิงอู่ฟังพี่ชายสองคนเล่าเรื่องการปราบโจร รู้สึกเหมือนตัวเองได้มีส่วนร่วมด้วยรอยยิ้มในดวงตาของนางลึกซึ้งขึ้นเล็กน้อย"ท่านกับพี่ใหญ่ไม่ได้รับบาดเจ็บใช่ไหม?"ซูเชียนหมิงตบหน้าอกแล้วส่ายหัว "ไม่แน่นอน ข้ากับพี่ใหญ่พบผู้เชี่ยวชาญที่เก่งในการใช้ระเบิด หากไม่มีคำแนะนำของเขา คงเป็นไปไม่ได้ที่จะระเบิดยอดเขาอย่างแม่นยำ ยกเว้นพี่น้องสองสามคนที่บาดเจ็บ คนอื่น ๆ ก็ยังสบายดี พูดตรง ๆ นะ พี่รองไม่เคยรู
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 585
ซูชิงอู่บอกข้อมูลเหล่านี้กับพี่ชายทั้งสองเพราะเหตุผลสองข้อ ข้อแรกคือทั้งสองเป็นคนที่นางไว้ใจที่สุดในเมืองหลวง และข้อสองคือเพื่อให้พวกเขาสะสมผลงานและความดีความชอบนอกจากนี้ก่อนที่จะให้พวกเขาลงมือ ซูชิงอู่ต้องมั่นใจว่าได้ตรวจสอบให้ชัดเจนแล้ว จะต้องไม่มีความเสี่ยงที่คาดไม่ถึงตำแหน่งของซูเชียนหมิงยังไม่สูงนักต้องใช้เวลาอย่างน้อยสองสามปีจึงจะถึงระดับที่สูงขึ้น อย่างไรก็ตามหากเขามีความสำเร็จที่ยอดเยี่ยมในการปราบโจร เขาก็สามารถเลื่อนตำแหน่งได้ถึงสามขั้นในเวลาไม่นานดวงตาของซูเชียนหมิงเต็มไปด้วยประกายแห่งความมุ่งมั่น เขากัดฟันและตบหน้าอกแล้วพูดว่า "เจ้าจัดการได้เลย ข้าจะฟังเจ้าทุกอย่าง"ซูชิงอู่เลิกคิ้วขึ้นและอดหัวเราะไม่ได้“ขอบคุณพี่รองที่ไว้วางใจข้า ไม่ต้องห่วงข้าจะไม่ยอมให้อะไรเกิดขึ้นกับท่านพี่แน่นอน”ซูเชียนหมิงยิ้มอย่างจริงใจ "หากพี่รองไม่เชื่อเจ้า แล้วจะให้เชื่อใคร?"เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ซูชิงอู่รู้สึกเจ็บปวดในอกใช่แล้ว พี่รองของนางยอมสละชีวิตเพื่อนางได้นางมองเขาอย่างลึกซึ้ง ในเมื่อได้ตัดสินใจที่จะกวาดล้างเนื้อร้ายที่ซ่อนอยู่ในแคว้นหนานเย่ออกไปให้หมด ครั้งนี้จะไม่มีทางรามือเด
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 586
หัวใจของซูชิงอู่สั่นไหวหากพี่ใหญ่และพี่รองของนางไม่ได้ยืนดูอยู่ตรงนี้ นางก็คงจะทิ้งตัวเข้าไปในอ้อมแขนของเย่เสวียนถิงแล้วคนผู้นี้ช่างแสนดีอะไรปานนั้น!คำพูดของเขาราวกับน้ำที่ผุดจากตาน้ำอันแสนบริสุทธิ์ ทำให้นางรู้สึกเหมือนได้ตื่นรู้อย่างกระจ่างแจ้ง จากนั้นนางก็พูดต่อ “ข้าเขียนตำแหน่งตรงปากภูเขาและข้อมูลไว้เรียบร้อยแล้ว”นางโบกมือสั่งให้อวิ๋นจื่อช่วยนำสมุดเล่มเล็กมานางแสดงแผนที่และเครื่องหมายที่วาดด้วยพู่กันให้พี่ใหญ่และพี่รองดู“มียอดเขาทั้งหมดสิบกว่าลูก แม้จำนวนคนอาจไม่แม่นยำเท่าไร แต่คร่าว ๆ คงจะไม่เกินห้าสิบคน”ซูหัวจิ่นตกตะลึงเมื่อเห็นกลยุทธ์ปราบโจรที่ซูชิงอู่มอบให้“นะ...นี่เจ้าไปเอามาจากไหน?”มุมปากของซูชิงอู่กระตุก เมื่อนางกำลังคิดอย่างรอบคอบเพื่อหาข้อแก้ตัว นางก็ได้ยินเย่เสวียนถิงพูดว่า “ข้าเป็นคนไปสืบมา ทำไมหรือ?”ซูหัวจิ่น “...”เช่นนั้นก็ไม่เป็นไรแล้วละมีเรื่องอะไรอีกไหมที่อ๋องเสวียนทำไม่ได้?ขอเพียงเขาอยากรู้ อ๋องเสวียนก็ย่อมสามารถตรวจสอบปากภูเขาเหล่านั้นได้อย่างชัดเจน ดังนั้นเขาจึงสามารถแก้ไขปัญหาได้ด้วยตัวเองและไม่ต้องให้พวกเขาเป็นคนไปแต่แล้วเมื่อมาคิดดู
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 587
ดวงตาสีเข้มของเย่เสวียนถิงกะพริบเล็กน้อยแต่เสียงของเขายังคงอ่อนโยนและทุ้มต่ำ“ข้าเคยบอกแล้ว ว่าหากเจ้าอยากจะพูดเมื่อไหร่ก็พูดกับข้าได้เลย”จู่ ๆ หัวใจของซูชิงอู่ก็ดูเหมือนจะได้รับการปลดเปลื้องจากภาระทั้งหมดแล้วนางหันมาจับมือของเย่เสวียนถิงเย่เสวียนถิงใช้ฝ่ามือกอบกุมมือน้อย ๆ ของนางเอาไว้พลางทำสีหน้าจริงจัง“ข้าอยากจะพูดตอนนี้เลย”ภายนอกมืดและเงียบสงบ เมื่อประตูจวนอ๋องปิดลง ก็ไม่มีใครรบกวนพวกเขาได้เสียงของซูชิงอู่ไหลเข้าสู่โสตประสาทของเย่เสวียนถิงอย่างช้า ๆ“ท่านอ๋อง ท่านเชื่อเรื่องอดีตชาติหรือไม่?”เย่เสวียนถิงพยักหน้าพลางกระชับมือของเขาขึ้นเล็กน้อย ราวกับต้องการที่จะโอบกอดนางไว้ในฝ่ามือของเขา“เมื่อก่อนข้าไม่เชื่อ แต่ตอนนี้ข้าเชื่อ เพราะมันมาจากปากของเจ้า”คำพูดเหล่านั้นทำให้ซูชิงอู่อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ดวงตาของนางจ้องมองไปยังใบหน้าของเย่เสวียนถิง และแล้วนางก็พูดความลับที่ซ่อนอยู่ในใจออกมาอย่างชัดถ้อยชัดคำ“ชาติก่อนข้าเคยเจอท่านนะ ท่านอ๋อง...”ประโยคนี้ถูกลมพัดเข้าหูของเย่เสวียนถิงดวงตาของเย่เสวียนถิงเบิกกว้างขึ้นอย่างกะทันหัน ในสายตาของเขาเคลือบไปด้วยความประหลาดใจ
บทล่าสุด
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 930
คนขายเนื้อทำสีหน้าหวาดกลัว “คนผู้นี้เลวทรามถึงเพียงนี้เลยรึ?”“เจ้าคอยระวังตัวเอาไว้ก็ไม่เป็นไรแล้ว ทางนั้นตรวจดูเสร็จรึยัง? ไปกันต่อเถิด!”เมื่อกองกำลังทำการค้นหาเสร็จเรียบร้อย คนขายเนื้อก็ยิ้มมุมปากเบา ๆเขาคิดไม่ถึงเลยว่าคนเหล่านี้จะพบเบาะแสทางตะวันตกของเมืองเร็วถึงเพียงนี้หากเขาไม่ได้เตรียมพร้อมมาก่อนหน้านี้และรีบปลอมตัวโดยไว เขาก็คงจะถูกจับได้ไปแล้วคนขายเนื้อรีบเข้าไปยังพื้นที่ด้านในสุดของร้านเขาเหลือบมองหนอนกู่ที่ซ่อนเอาไว้ในตู้ในหนึ่ง และเมื่อเปิดตู้ใบนั้น ดวงตาของเขาก็ฉายแววน่ากลัวออกมาผ่านมาหลายปี ดูเหมือนโลกภายนอกจะลืมความน่ากลัวของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ไปแล้ว เริ่มแรกนั้นพวกเขาได้ครอบครองตำแหน่งระดับสูงของราชวงศ์ในแคว้นต่าง ๆ ซึ่งไม่ได้เป็นเพียงตำแหน่งในนามแต่มันสามารถแทรกแซงแคว้นนั้น ๆ และพลิกสถานการณ์ได้ตอนนี้เรื่องที่สำคัญที่สุดคือการแอบเข้าไปในพระราชวังเพื่อช่วยเหลือเจียงเฟยเอ๋อร์หากต้องการเข้าไปในพระราชวังมีการคุ้มกันอย่างแน่นหนาได้ก็ต้องใช้วิธีที่ต่างออกไปบุรุษผู้นั้นออกจากร้านขายเนื้อหมูที่ถูกตรวจค้นเรียบร้อยแล้ว พร้อมกับปิดประตูร้านแสร้งทำเป็นออกไปทำธุร
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 929
หลังจากซูชิงอู่ส่งชิงอวี่ออกไปก็ยังคงตื่นเต้นอยู่เล็กน้อยซูชิงอู่หาคนมาวาดภาพเหมือนเจ้าอาวาสในปีที่แล้วและส่งต่อให้คนอื่น ๆ เพื่อช่วยกันค้นหา ซึ่งมันก็ผ่านมานานมากแล้ว และมีเพียงชิงอวี่เท่านั้นที่นำข่าวที่ได้รับการยืนยันกลับมาแจ้งนางแม้จะยังไม่ได้เจอคนผู้นั้น แต่ก็หมายความว่านางจะได้รู้ความจริงของการตายของท่านแม่เสียทีหลังจากสงบสติอารมณ์ได้ ซูชิงอู่ก็ตัดสินใจเดินทางไปทันทีนางอยากไปเจอจิ้งซินผู้นั้นด้วยตนเองและถามเขาว่าเหตุใดตอนนั้นเขาถึงฆ่าท่านแม่ของนาง!คืนเดียวกันนั้นซูชิงอู่ได้พูดคุยเรื่องนี้กับเย่เสวียนถิงเมื่อเย่เสวียนถิงได้รับรู้เรื่องราวก็พยักหน้าเบา ๆ และตัดสินใจอย่างทันทีว่า “ข้าจะส่งคนไปจับเขามาให้เจ้า”ซูชิงอู่ได้ยินอีกฝ่ายตอบง่าย ๆ และห้วนก็อดไม่ได้ที่จะตะลึงและหัวเราะ“ได้”ตอนนี้มีศิษย์พี่ของเจียงเฟยเอ๋อร์คอยจับตาดูอยู่ในเมืองหลวง ซูชิงอู่จึงไม่สามารถไปหาคนผู้นั้นพร้อมกับชิงอวี่ได้บรรยากาศในเมืองหลวงเริ่มตึงเครียดขึ้นเรื่อย ๆแม้แต่ฮ่องเต้เช่นเย่ชิวหมิงก็สังเกตเห็นสัญญาณของเหตุการณ์ร้ายแรงบางอย่างที่กำลังจะตามมาเขาเคยได้ยินซูชิงอู่พูดว่าศัตรูที่ซ่อนตัวอ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 928
ไป๋เฟิงก้มหัวลงอย่างเชื่อฟัง ราวกับมันได้กลายเป็นแมวตัวใหญ่ไปแล้วซูชิงอู่อดหัวเราะไม่ได้ “เจ้าคงเหนื่อยแย่ วันนี้ทำได้ดีมาก”ในที่สุดก็ได้ใช้ประโยชน์จากไป๋เฟิง สมกับที่เลี้ยงมันมานานไป๋เฟิงยืนขึ้นและอ้าปากหาว ส่วนสิงโตขนทองคำที่อยู่ข้าง ๆ ย่องเข้ามาทางด้านหลังซูชิงอู่ และใช้หัวถูเอวของนางดูเหมือนว่ามันต้องการให้ซูชิงอู่ลูบมันด้วยคนอื่น ๆ มองไปยังซูชิงอู่ที่มีร่างกายบอบบางยืนอยู่ตรงหน้าสัตว์ดุร้ายทั้งสอง พวกเขาทั้งหมดก็พูดไม่ออกอยู่นานนี่มัน...ร้ายกาจเกินไปแล้ว!แม้แต่กลุ่มบุรุษร่างใหญ่เช่นพวกเขาก็ยังไม่กล้าเข้าใกล้สัตว์ดุร้ายทั้งสองแม้แต่ครึ่งก้าว ทว่าซูชิงอู่กลับสามารถมีปฏิสัมพันธ์กับพวกมันได้อย่างกลมกลืนเหมือนพวกมันเป็นสัตว์เลี้ยงของนางเมื่อไม่ถูกยุงกัดและกินยาสมุนไพรที่ผสมไว้แล้ว ม้าทุกตัวในสนามฝึกก็สงบลงและกลับสู่ภาวะปกติทันทีที่ซูชิงอู่กลับมาถึงตำหนัก ก็เห็นหรงหย่าวิ่งเข้ามา“พระชายา เมื่อครู่มีคนมาพบท่านและบอกว่ามีเรื่องด่วนต้องรายงาน”“มีเรื่องด่วนอะไรรึ?”หรงหย่าส่ายหัว “ข้าก็ไม่รู้เช่นกัน ท่านไปดูก่อนเถิด”ซูชิงอู่สั่งให้คนพาผู้ส่งข่าวเข้ามาทันทีนางจ้อง
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 927
เลือดของแมลงวันติดอยู่ที่มือของซูชิงอู่ส่งกลิ่นแปลก ๆ ออกมาเมื่อซูชิงอู่มองชัด ๆ นางก็ได้รู้ว่ามันไม่ใช่แมลงวันแต่เป็น…แมลงมีปีกชนิดหนึ่งที่มีลักษณะคล้ายแมลงวันปากของแมลงมีความคมมาก สามารถเจาะทะลุขนของสัตว์บางชนิดได้ง่าย ทว่าแมลงมีปีกชนิดนี้ไม่สนใจมนุษย์และจะกัดเฉพาะสัตว์เท่านั้นที่แท้นี่คือสาเหตุหลักที่ทำให้สัตว์ในเมืองหลวงบ้าคลั่งในช่วงหลายวันนี้!ซูชิงอู่ยังสังเกตเห็นว่ายุงเหล่านี้ถูกพิษและเมื่อพวกมันแพร่พันธุ์ ในไข่ก็มีสารพิษดังกล่าวติดไปด้วยขอเพียงแมลงเหล่านี้ยังกัดสัตว์ต่อไป สารพิษก็จะค่อย ๆ สะสมทีละน้อยสุดท้ายก็ถึงขั้นทำให้เสียสติ!คนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้มีเจตนาชั่วร้ายหากนางไม่ค้นพบสิ่งนี้ก่อน เกรงว่าม้าศึกทั้งหมดจะต้องตายไปด้วยความบ้าคลั่งอีกทั้งยังไม่อาจทราบสาเหตุได้แน่นอนว่าม้าศึกเป็นส่วนสำคัญในกองทัพ หากทหารม้าเสียม้าไป ก็คงไม่ต่างไปจากคนอ่อนแอไร้ค่า...ซูชิงอู่ตัดสินใจอย่างรวดเร็ว“นำม้าทุกตัวไปไว้ในที่ปิดและหาทางฆ่าแมลงมีปีกเหล่านี้ให้สิ้นเสีย”รองแม่ทัพที่ติดตามนางมารีบจำคำสั่งนี้เอาไว้ทันที“รับทราบพ่ะย่ะค่ะพระชายา!”เขาก็รีบกระจายคำสั่งออก
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 926
เมื่อเย่เสวียนถิงได้ยินสิ่งที่ซูชิงอู่พูด สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นเยือกเย็น “ข้าจะส่งคนไปตรวจสอบ”ซูชิงอู่ส่ายหัวทันที “ยาพิษนี้คงไม่ได้อยู่ในอาหารสัตว์ อีกทั้งเมื่อมาลองคิดดู สัตว์ป่าจำนวนมากที่อยู่ใกล้เมืองหลวง รวมไปถึงม้าศึกล้วนติดพิษกันหมด มีเพียงมนุษย์เท่านั้นที่ไม่เป็นอะไร นี่เป็นเรื่องที่แปลกมาก และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือไม่มีใครสามารถวางยาพิษม้าศึกในเมืองหลวงได้อย่างเงียบ ๆ ”การวิเคราะห์ของซูชิงอู่นั้นสมเหตุสมผลมาก แม้แต่เย่เสวียนถิงเองก็ขมวดคิ้วขึ้นมาหากหาสาเหตุไม่พบก็แก้ปัญหาไม่ได้แม้จะรักษาม้าหนึ่งในนั้นจนหายขาด แต่ก็จะกลับมามีอาการเดิมในอีกไม่ช้าไม่ไกลกันนักก็มีนายทหารระดับสูงนายหนึ่งวิ่งเข้ามาเขาหอบหายใจและกล่าวว่า “ท่านอ๋อง ทำการตรวจสอบเสบียงอาหารแล้วไม่พบสิ่งผิดปกติพ่ะย่ะค่ะ”“น้ำล่ะ?”“ตรวจสอบน้ำแล้วเช่นกัน ไม่มีร่องรอยของการวางยาพิษเลยพ่ะย่ะค่ะ”เมื่อได้ยินรายงาน เย่เสวียนถิงก็ขมวดคิ้วหนักกว่าเก่าคราวนี้แย่แล้วสิซูชิงอู่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ช่วยทำให้ม้าทุกตัวสงบลงก่อนได้หรือไม่ เดี๋ยวข้าจะเข้าไปดูรางอาหารม้าเอง”“ได้พ่ะย่ะค่ะพระชายา กรุณารอสักครู่ ก
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 925
เริ่มแรก เขาสงสัยในเรื่องที่ซูชิงอู่เคยพูดจนเกิดความคิดจินตนาการบางส่วนขึ้นมา เรียกได้ว่าตอนกลางวันก็เอาแต่นึกถึง ตกกลางคืนก็เก็บมาฝันอีกแต่เขาไม่เคยได้ยินซูชิงอู่พูดถึงเรื่องนี้มาก่อนเลยจริง ๆเนื่องจากความฝันนั้นมันดูเพ้อเจ้อเกินไป เย่เสวียนถิงจึงไม่พูดออกมา เพราะกลัวว่ามันจะเป็นการเพิ่มภาระให้กับซูชิงอู่อย่างไม่มีเหตุผลหลายวันมานี้ซูชิงอู่อาศัยอยู่กับลูกน้อยทั้งสามของนางเพื่อชดเชยช่วงเวลาที่นางห่างพวกเขาไปนานเด็ก ๆ ที่เพิ่งจะอายุได้ไม่กี่เดือนแต่กลับต้องห่างจากอ้อมอกของพ่อแม่ นั่นทำให้ซูชิงอู่รู้สึกผิดขึ้นมาดังนั้นนางจึงไม่ได้ให้ความสำคัญกับเรื่องภายนอกมากนักทันใดนั้นนางก็นึกอะไรออกและถามว่า “เสวียนถิง ช่วงนี้หมาป่าเหล่านั้นที่อยู่ข้างนอกเป็นอย่างไรบ้าง?”เย่เสวียนถิงเงยหน้าขึ้นและพูดว่า “ไม่ได้มีเพียงสัตว์ร้าย แต่ยังกระทบไปถึงม้าศึกด้วย ไม่รู้ว่าเหตุใดถึงเริ่มไม่เชื่อฟังคำสั่งกัน”“เดี๋ยวข้าจะไปตรวจสอบเรื่องนี้เสียหน่อย”ซูชิงอู่รู้สึกได้โดยไม่รู้ตัวว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องเกี่ยวกับเรื่องนี้แม้เรื่องจะดูเป็นเรื่องเล็กน้อยและไม่มีผลกระทบกับมนุษย์มากนัก แต่นางก็รู้สึกอ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 924
ทันใดนั้นหมอหลวงซุนก็เหมือนจะคิดอะไรออก “เหมือนกับตอนที่พระชายาใช้ดอกไม้ชนิดหนึ่งเพื่อทำให้ม้าพยศคลั่งใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”“อืม ทำนองนั้นแหละ”สิ่งเหล่านั้นเป็นสิ่งที่นางพบในเภสัชตำรับ และหากใช้มัน ผลลัพธ์ที่ได้จะน่าทึ่งมากแม้ลงมือไปอย่างกะทันหัน แต่ก็ไม่มีใครจับได้ปรมาจารย์มือวางพิษที่แท้จริงคือผู้ที่วางยาพิษโดยไม่ทิ้งหลักฐานใด ๆ เอาไว้“ขอบพระทัยพระชายาสำหรับคำชี้แนะ หลังจากที่ได้พูดคุยกับท่าน กระหม่อมก็เข้าใจอย่างกระจ่างแจ้งแล้วพ่ะย่ะค่ะ”ซูชิงอู่ปิดเภสัชตำรับ “ข้าท่องเภสัชตำรับนี้จนจำขึ้นใจ และเข้าใจเนื้อหาด้านในได้คร่าว ๆ เพียงแต่ยังไม่พบวิธีที่จะไขความลับที่อยู่ในนั้น หวังว่าท่านจะช่วยเรื่องนี้ได้”คราวนี้ ทุกคนเชื่อมั่นในคำพูดของซูชิงอู่สิ่งที่พวกเขาไม่ได้สนใจ แต่พระชายากลับนำมาใช้งานได้ถึงขั้นนี้ ยังมีอะไรที่ต้องพูดกันอีกหรือ?ตาแก่เช่นพวกเขาที่อาศัยว่าตนอายุมากทำตัวอาวุโสดูถูกผู้อื่นนั้นเทียบเทียมพระชายาไม่ได้เลย!หลังจากที่ซูชิงอู่อธิบายเรื่องนี้จบ นางก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและแอบหลบออกมาทางประตูใหญ่นางกลัวว่าคนเหล่านั้นจะถามนางว่านางศึกษาเรียนรู้ทักษะทางการ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 923
หมอหลวงซุนขมวดคิ้วเล็กน้อย“อย่าพูดไร้สาระ นั่นจะเป็นไปได้อย่างไร? พระชายาไม่จำเป็นต้องโกหกพวกเราเลย โกหกพวกเราไปแล้วนางจะได้ประโยชน์อะไร?”คำพูดนี้ก็ถือว่ามีเหตุผลทุกคนต่างพูดไม่ออกทำได้แค่นั่งเงียบ ๆ แล้วพลิกหน้าอ่านต่อไปพลิกหน้ากระดาษตั้งแต่เช้าจรดค่ำ และอ่านจนถึงเช้าวันรุ่งขึ้นตำราทั้งเล่มถูกอ่านจนจบอย่างรวดเร็ว ทุกคนในสำนักหมอหลวงไม่ได้นอนมาสองวันสองคืน และตอนนี้ทุกคนดูเหนื่อยและมีสีหน้าทรุดโทรมเมื่ออ่านหน้าจนถึงสุดท้าย แม้แต่หมอหลวงซุนก็ตกอยู่ในความเงียบเพราะเภสัชตำรับเล่มนี้บันทึกเฉพาะโรคและวัตถุดิบยาที่ธรรดาทั่วไปมาก ๆ บางส่วนเท่านั้นข้อแตกต่างเพียงหนึ่งเดียวคือผู้อาวุโสเช่นพวกเขาได้เรียนรู้เกี่ยวกับวัตถุดิบยาหลายประเภทและพัฒนาแนวคิดใหม่ ๆแม้จะไม่ไร้ประโยชน์ แต่ความคาดหวังกับผลลัพธ์ก็แตกต่างกันมากเลยทีเดียวถึงขั้นทำให้พวกเขาขาดความมั่นใจและอดไม่ได้ที่จะคิดว่านี่น่ะหรือคือเภสัชตำรับที่ตระกูลฟางเฝ้าหวงแหนมานานหลายปี?ดวงตาของหมอหลวงซุนเต็มไปด้วยสีแดงก่ำที่เกิดจากการอดนอน“ในเมื่อเภสัชตำรับของตระกูลฟางไร้ประโยชน์ เช่นนั้นพระชายาไปเรียนรู้ทักษะด้านการแพทย์มา
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 922
“นี่คือวัตถุดิบยาและปริมาณที่คนผู้นั้นทำการวางยา ที่สำนักหมอหลวงของพวกท่านมีสิ่งนี้อยู่แล้ว หากจะทำยาถอนพิษก็คงไม่ใช่เรื่องยากกระมัง”“ไม่ยากพ่ะย่ะค่ะ ไม่ยาก!”หมอหลวงซุนยิ้มร่าราวกับได้รับสมบัติเขามองซูชิงอู่ที่ยังอยู่ในวัยหนุ่มสาว แต่กลับเก่งกาจกว่าเหล่าคนชราเช่นพวกเขาเมื่อรวมกับเภสัชตำรับของตระกูลฟางที่ซูชิงอู่พูดถึง หมอหลวงเฒ่าก็ดีใจจนเนื้อเต้นหากได้เรียนรู้และกลายเป็นคนที่เก่งกาจเหมือนพระชายา ระดับความรู้ของเขาก็จะเพิ่มขึ้นไปด้วยหรือไม่?แต่หมอหลวงซุนไม่เคยรู้เลยว่าทุกสิ่งที่ซูชิงอู่เรียนรู้ไม่ได้มาจากเภสัชตำรับของตระกูลฟางในเภสัชตำรับเล่มนั้นมีความแตกต่างตรงจุดไหน ตัวซูชิงอู่ในตอนนี้ก็ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำแม้ตอนตายไปในชาติก่อน เภสัชตำรับก็ถูกทำลายและไม่มีใครเห็นความลับที่ซ่อนอยู่ในนั้นจุดเด่นเพียงหนึ่งเดียวของเภสัชตำรับเล่มนั้นคือบันทึกข้อมูลวัตถุดิบยาจำนวนมากที่คนทั่วไปไม่ทราบและสรรพคุณลับบางส่วนบรรดาผู้อาวุโสของสำนักหมอหลวงพากันมาช่วยคิดค้นยาถอนพิษเพื่อที่จะได้อ่านเภสัชตำรับนั้นเร็ว ๆในที่สุดเช้าวันรุ่งขึ้นยาที่สามารถฟื้นฟูสติของสัตว์ร้ายได้ก็ถูกส่งมาให้ฮ่องเต้
