เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 585
บทที่เกี่ยวข้อง
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 586
หัวใจของซูชิงอู่สั่นไหวหากพี่ใหญ่และพี่รองของนางไม่ได้ยืนดูอยู่ตรงนี้ นางก็คงจะทิ้งตัวเข้าไปในอ้อมแขนของเย่เสวียนถิงแล้วคนผู้นี้ช่างแสนดีอะไรปานนั้น!คำพูดของเขาราวกับน้ำที่ผุดจากตาน้ำอันแสนบริสุทธิ์ ทำให้นางรู้สึกเหมือนได้ตื่นรู้อย่างกระจ่างแจ้ง จากนั้นนางก็พูดต่อ “ข้าเขียนตำแหน่งตรงปากภูเขาและข้อมูลไว้เรียบร้อยแล้ว”นางโบกมือสั่งให้อวิ๋นจื่อช่วยนำสมุดเล่มเล็กมานางแสดงแผนที่และเครื่องหมายที่วาดด้วยพู่กันให้พี่ใหญ่และพี่รองดู“มียอดเขาทั้งหมดสิบกว่าลูก แม้จำนวนคนอาจไม่แม่นยำเท่าไร แต่คร่าว ๆ คงจะไม่เกินห้าสิบคน”ซูหัวจิ่นตกตะลึงเมื่อเห็นกลยุทธ์ปราบโจรที่ซูชิงอู่มอบให้“นะ...นี่เจ้าไปเอามาจากไหน?”มุมปากของซูชิงอู่กระตุก เมื่อนางกำลังคิดอย่างรอบคอบเพื่อหาข้อแก้ตัว นางก็ได้ยินเย่เสวียนถิงพูดว่า “ข้าเป็นคนไปสืบมา ทำไมหรือ?”ซูหัวจิ่น “...”เช่นนั้นก็ไม่เป็นไรแล้วละมีเรื่องอะไรอีกไหมที่อ๋องเสวียนทำไม่ได้?ขอเพียงเขาอยากรู้ อ๋องเสวียนก็ย่อมสามารถตรวจสอบปากภูเขาเหล่านั้นได้อย่างชัดเจน ดังนั้นเขาจึงสามารถแก้ไขปัญหาได้ด้วยตัวเองและไม่ต้องให้พวกเขาเป็นคนไปแต่แล้วเมื่อมาคิดดู
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 587
ดวงตาสีเข้มของเย่เสวียนถิงกะพริบเล็กน้อยแต่เสียงของเขายังคงอ่อนโยนและทุ้มต่ำ“ข้าเคยบอกแล้ว ว่าหากเจ้าอยากจะพูดเมื่อไหร่ก็พูดกับข้าได้เลย”จู่ ๆ หัวใจของซูชิงอู่ก็ดูเหมือนจะได้รับการปลดเปลื้องจากภาระทั้งหมดแล้วนางหันมาจับมือของเย่เสวียนถิงเย่เสวียนถิงใช้ฝ่ามือกอบกุมมือน้อย ๆ ของนางเอาไว้พลางทำสีหน้าจริงจัง“ข้าอยากจะพูดตอนนี้เลย”ภายนอกมืดและเงียบสงบ เมื่อประตูจวนอ๋องปิดลง ก็ไม่มีใครรบกวนพวกเขาได้เสียงของซูชิงอู่ไหลเข้าสู่โสตประสาทของเย่เสวียนถิงอย่างช้า ๆ“ท่านอ๋อง ท่านเชื่อเรื่องอดีตชาติหรือไม่?”เย่เสวียนถิงพยักหน้าพลางกระชับมือของเขาขึ้นเล็กน้อย ราวกับต้องการที่จะโอบกอดนางไว้ในฝ่ามือของเขา“เมื่อก่อนข้าไม่เชื่อ แต่ตอนนี้ข้าเชื่อ เพราะมันมาจากปากของเจ้า”คำพูดเหล่านั้นทำให้ซูชิงอู่อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ดวงตาของนางจ้องมองไปยังใบหน้าของเย่เสวียนถิง และแล้วนางก็พูดความลับที่ซ่อนอยู่ในใจออกมาอย่างชัดถ้อยชัดคำ“ชาติก่อนข้าเคยเจอท่านนะ ท่านอ๋อง...”ประโยคนี้ถูกลมพัดเข้าหูของเย่เสวียนถิงดวงตาของเย่เสวียนถิงเบิกกว้างขึ้นอย่างกะทันหัน ในสายตาของเขาเคลือบไปด้วยความประหลาดใจ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 588
ซูชิงอู่กัดริมฝีปากแล้วพูดว่า “ท่านอ๋องพยายามปลอบใจข้าหรือ?”เย่เสวียนถิงส่ายหัว “เปล่า ข้าพูดจากใจ”เขาอุ้มซูชิงอู่ขึ้นมาแล้วเดินตรงกลับห้อง ในขณะที่เดิน เขาก็พูดต่อ “อาอู่ เจ้าไม่ต้องรู้สึกผิดกับเรื่องที่เกิดขึ้นในอดีตชาติหรอก นั่นเป็นสิ่งที่ข้าเต็มใจทำ…”ซูชิงอู่กระชับวงแขนกอดเอวของเย่เสวียนถิงนางช่างยอดเยี่ยมนักที่ทำให้ใครสักคนดีกับนางทั้งในชาติก่อนและชาตินี้...……เช้าตรู่วันต่อมา ขันทีหนุ่มมาเชิญซูชิงอู่เข้าไปในพระราชวังนางได้มีเวลาเพียงเล็กน้อยเพื่อบอกอวิ๋นจื่อและอวิ๋นชิงให้ดูแลเด็กน้อยทั้งสามให้ดีก่อนที่นางจะตรงเข้าวังตอนนี้ฮ่องเต้เฒ่าเก่ากำลังประชวรหนัก หากนางไม่ใช้ยา อย่างมากภายในเวลาหนึ่งเดือน แสงแห่งพระชนม์ชีพของพระองค์จะค่อย ๆ มอดลงเมื่อคืนที่ผ่านมา ผู้ที่ป่วยได้ถูกจัดให้รวมอยู่ด้วยกัน ประกอบกับทางสำนักหมอหลวงได้ต้มยาให้ทานตามใบสั่งยาของซูชิงอู่ หลังจากพักฟื้นอยู่หนึ่งคืน พวกเขาหลายคนก็อาการดีขึ้นทันทีที่หมอหลวงซุนได้ยินว่าซูชิงอู่มา เขาก็รีบไปพบนางเป็นการส่วนตัวเมื่อเห็นว่าเย่เสวียนถิงไม่ได้อยู่ข้างกายนาง เขาก็ประหลาดใจมาก“ท่านอ๋องล่ะพ่ะย่ะค่ะ?”ซูชิงอ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 589
ฮ่องเต้เฒ่าตะโกนด้วยความตื่นเต้น และท่าทางของเขาก็เปลี่ยนไปจากหลังมือเป็นหน้ามือทันทีเจียวกุ้ยเฟยล้มลงกับพื้นจนได้รับบาดเจ็บที่ขาโดยไม่ทันระวัง เมื่อมีคนช่วยประคองนางลุกขึ้นจากพื้น ที่เข่าของนางก็เกิดเผยให้เห็นรอยฟกช้ำเช่นกันสีหน้าของนางดูไม่ดีนักเมื่อเห็นฮ่องเต้เฒ่าทรงพูดคุยกับซูชิงอู่ด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตรอย่างมาก “ยาที่เจ้าสั่งให้ข้าเมื่อวานข้ากินจนหมดเลย เจ้าตรวจให้ข้าหน่อยสิว่าอาการของข้าดีขึ้นแล้วหรือยัง?” ทรงเหยียดแขนยื่นไปตรงหน้าซูชิงอู่ซูชิงอู่ไม่ได้ตรวจชีพจรให้ฮ่องเต้เฒ่า เพียงแต่ปลอบใจพระองค์ “หลังจากที่เสวยโอสถแล้วฝ่าบาทต้องพักผ่อนบรรทมให้มาก อาการถึงจะดีขึ้นอย่างรวดเร็วได้เพคะ”“ที่เจ้าพูดก็ถูก”พระองค์ทรงขยี้ผมที่ค่อนข้างยุ่งของตัวเอง พลางโยกตัวไปมาแล้วกลับไปยังที่บรรทมซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก จากนั้นจึงทรงนอนลงและหลับตาเจียวกุ้ยเฟยตกตะลึงเมื่อเห็นภาพตรงหน้าแม้นางจะรู้ว่าฮ่องเต้ทรงประชวรมาสองวันแล้ว แต่นางก็ไม่รู้ว่าอาการป่วยนั้นเป็นอย่างไรเขาเอาแต่ตะโกนว่ามีคนจะทำร้ายเขา!ทว่าผลลัพธ์กลับกลายเป็นฮ่องเต้เฒ่าผู้ปฏิเสธที่จะให้ใครเข้าใกล้และดื้อรั้นอย่างมาก ถูกซู่ช
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 590
ซูชิงอู่รับรู้ความหมายที่ซ่อนอยู่ในคำพูดของเจียวกุ้ยเฟยนางกลัวว่าตนจะใช้ฮ่องเต้เพื่อทำสิ่งที่เป็นอันตรายต่อตระกูลเจียวของนางซูชิงอู่หัวเราะเบา ๆ และขัดจังหวะเจียวกุ้ยเฟย “กุ้ยเฟยอิจฉาหรือเพคะ?”เจียวกุ้ยเฟยเม้มริมฝีปากพลางมองท่าทางที่เหมือนจะยิ้มแย้มของซูชิงอู่ จากนั้นนางก็รู้สึกกังวลขึ้นมานางรู้ว่าสตรีผู้นี้น่ากลัว อีกทั้งยังพยายามอย่างเต็มที่เพื่อหลีกเลี่ยงการปะทะกับนางมาโดยตลอด แต่ตัวนางไม่สามารถทนดูอีกฝ่ายกอบโกยทุกสิ่งทุกอย่างไปอยู่ในมือได้จึงได้แต่พยายามกดความโอหังของซูชิงอู่เอาไว้“ข้าพูดเช่นนี้ก็เพื่อพระชายา หากตอนนี้ฝ่าบาททรงเลอะเลือนเพราะอาการประชวรและทรงทำอะไรผิดไปก็จะต้องเดือดร้อนมาถึงเจ้าอย่างแน่นอน”ซูชิงอู่พยักหน้า “ขอบพระคุณในความห่วงใยของกุ้ยเฟย แต่หม่อมฉันไม่เก็บเรื่องนั้นมาใส่ใจหรอกเพคะ”เจียวกุ้ยเฟยเม้มปากพลางถลึงตามองอีกฝ่ายจากนั้นก็ได้ยินซูชิงอู่พูดต่อ “หม่อมฉันมีหน้าที่รับผิดชอบรักษาอาการประชวรของฝ่าบาท ในฐานะที่เป็นผู้ดูแลเต็มตัวหม่อมฉันสามารถบอกทุกคนได้ว่าฝ่าบาททรงมีพลานามัยที่แข็งแรง มีจิตสำนึกที่ชัดเจน ไม่มีปัญหาใดใดทั้งสิ้นเพคะ”หัวใจของเจียวกุ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 591
“พระสนม...”นางกำนัลน้อยที่อยู่ข้างหลังถามอย่างกังวลเจียวกุ้ยเฟยพูดทันที “เจ้าออกไปก่อน เฝ้าหน้าประตูไว้”นางเดินมาที่โต๊ะด้วยใบหน้าซีดเซียว พลางยื่นมือออกมาคลี่จดหมายอ่านเนื้อหาอย่างตั้งใจหลังจากอ่านจบแล้วสีหน้าของนางก็ยิ่งแย่ลงไปอีกนิ้วของนางสั่นเทาด้วยความโกรธ“ใครกัน ใครที่มันข่มขู่ข้าอยู่ในเงามืด?”หากนางไม่ปฏิบัติตามข้อกำหนดข้างต้น เกรงว่าคงอีกไม่นานนางจะถูกเปิดเผยว่าไม่ใช่มารดาผู้ให้กำเนิดขององค์รัชทายาทและเมื่อเรื่องนี้ถูกเปิดเผย เย่ชิวหมิงก็จะไม่รักนางอีกต่อไป ซ้ำยังเกลียดนางแทน!เพราะนางคือคนที่สังหารมารดาผู้ให้กำเนิดของเขา!เจียวกุ้ยเฟยเผาจดหมายด้วยนิ้วที่สั่นเทา สายตาของนางค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นมืดมนพลางเดินวนรอบโต๊ะอยู่หลายครั้งจนในที่สุดก็ตัดสินใจได้……ซูชิงอู่ป้อนยาให้ฮ่องเต้เฒ่าอีกครั้ง และหลังจากที่ทรงบรรทมแล้ว นางก็หาข้ออ้างออกมาจากพระตำหนักหย่างซินนางทำตามแผนเดิมก็คือถามว่าเย่อวิ๋นถูถูกขังอยู่ที่ไหนและมาที่คุกใต้นั้นนั้นเพียงลำพังเมื่อผู้คุมที่เฝ้าประตูเห็นว่าเป็นพระชายาเสวียน เขาก็แสดงรอยยิ้มประจบประแจงทันที“พระชายา เชิญด้านในเลยพ่ะย่ะค่ะ!”ใครท
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 592
“หากท่านอยากออกมา หม่อมฉันช่วยได้ แต่ท่านต้องยอมรับเงื่อนไขบางประการเป็นการแลกเปลี่ยน”เย่อวิ๋นถูหรี่ตาลง รู้สึกว่าการทำข้อตกลงกับสตรีตรงหน้าเหมือนกับการทำข้อตกลงกับงูพิษ“เงื่อนไขอะไร?”ซูชิงอู่ยิ้มพลางพูดว่า “นำป้ายผู้นำตระกูลมู่หรงมาให้หม่อมฉันเพคะ”“ป้ายผู้นำตระกูล?”เย่อวิ๋นถูจ้องซูชิงอู่และพูดด้วยน้ำเสียงแหบห้าว “เจ้ารู้เรื่องป้ายผู้นำตระกูลได้อย่างไร!”ป้ายผู้นำตระกูลมู่หรงมีบทบาทสำคัญที่ไม่เพียงแต่แสดงถึงอำนาจสูงสุดของตระกูลมู่หรงเท่านั้น แต่ยังเป็นกุญแจสำคัญอีกด้วยกุญแจที่ใช้เปิดคลังสมบัติที่ซ่อนเร้นเอาไว้ของตระกูลมู่หรง!เย่อวิ๋นถูแค่นเสียง เขาจะมอบป้ายผู้นำตระกูลให้กับซูชิงอู่ได้อย่างไร?เมื่อซูชิงอู่เห็นเขาแค่นเสียงเยาะเย้ยก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่อีกฝ่ายจะมอบมันตามที่ขอ แต่นั่นไม่สำคัญ เพราะนางรู้ว่าสุดท้ายเขาจะมอบมันให้นางยิ้มเล็กน้อยพลางพูดต่อ “ตอนนี้ฮองเฮากับไทเฮาทรงถูกขังอยู่ในสำนักชี แต่ท่านถูกขังอยู่ที่นี่ หากมีใครต้องการกำจัดพวกนาง ท่านก็คงไม่สามารถช่วยพวกนางได้”เย่อวิ๋นถูก็สะดุ้งเฮือกในทันทีเขาเงยหน้าจ้องมองไปที่ซูชิงอู่ เขากัดฟันแล้วพูดว่า “ซูชิงอ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 593
ทว่าช่วงเวลาถัดมา“อ๊าก…”ซูชิงอู่เข้าไปเตะเย่อวิ๋นถูอย่างรวดเร็ว โดยเตะเข้าไปที่ชายโครงด้านขวาของเย่อวิ๋นถูยังไม่ทันที่นางจะออกแรงอย่างเต็มที่ เย่อวิ๋นถูก็กระเด็นลอยไปกระแทกกำแพงด้านข้างอย่างรุนแรงเพียงครู่เดียวเขาก็ร้องครวญคราง และนั่งเลือดออกมุมปากอยู่บนพื้นดวงตาของเย่อวิ๋นถูฉายแววเจ็บปวดมากจนทำเอาเขาหายใจไม่ออกอยู่นาน ดวงตาของเขาพร่ามัว ร่างกายของเขาอ่อนแอ และความเจ็บปวดก็แผ่ซ่านไปทั่วร่างกายครึ่งหนึ่งซูชิงอู่ปัดเสื้อผ้าของนางอย่างช้า ๆ จากนั้นก็เดินไปหาเย่อวิ๋นถูและก้มลงทันใดนั้นนางก็คว้าหมับเข้าที่ผมของเขาเพื่อบังคับให้เงยหน้าขึ้นดวงตาของซูชิงอู่ดูน่ากลัวและเย็นชา และมีรอยยิ้มจาง ๆ ปรากฏขึ้นที่มุมปากของนางสายตาที่มองมาทำเอารู้สึกเสียวสันหลังวาบ ความกลัวที่เกิดขึ้นในใจตอนนี้ทำให้เย่อวิ๋นถูซึ่งเป็นชายร่างใหญ่ตัวสั่นเขาพูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง และซูชิงอู่ก็ไม่ได้คิดที่จะให้เขาพูดอีกนางคว้าผมของเขาพลางก้มลงมาเพื่อจ้องหน้าเขา ดวงตาของนางเย็นชาอย่างยิ่ง “หากท่านกล้าพูดเรื่องไร้สาระอีกครั้ง สิ่งต่อไปที่จะหักไม่ใช่กระดูกซี่โครง แต่เป็นไอ้นั่นของท่าน!”เย่อวิ๋นถูดูเหมือ
บทล่าสุด
