เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 592
บทที่เกี่ยวข้อง
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 593
ทว่าช่วงเวลาถัดมา“อ๊าก…”ซูชิงอู่เข้าไปเตะเย่อวิ๋นถูอย่างรวดเร็ว โดยเตะเข้าไปที่ชายโครงด้านขวาของเย่อวิ๋นถูยังไม่ทันที่นางจะออกแรงอย่างเต็มที่ เย่อวิ๋นถูก็กระเด็นลอยไปกระแทกกำแพงด้านข้างอย่างรุนแรงเพียงครู่เดียวเขาก็ร้องครวญคราง และนั่งเลือดออกมุมปากอยู่บนพื้นดวงตาของเย่อวิ๋นถูฉายแววเจ็บปวดมากจนทำเอาเขาหายใจไม่ออกอยู่นาน ดวงตาของเขาพร่ามัว ร่างกายของเขาอ่อนแอ และความเจ็บปวดก็แผ่ซ่านไปทั่วร่างกายครึ่งหนึ่งซูชิงอู่ปัดเสื้อผ้าของนางอย่างช้า ๆ จากนั้นก็เดินไปหาเย่อวิ๋นถูและก้มลงทันใดนั้นนางก็คว้าหมับเข้าที่ผมของเขาเพื่อบังคับให้เงยหน้าขึ้นดวงตาของซูชิงอู่ดูน่ากลัวและเย็นชา และมีรอยยิ้มจาง ๆ ปรากฏขึ้นที่มุมปากของนางสายตาที่มองมาทำเอารู้สึกเสียวสันหลังวาบ ความกลัวที่เกิดขึ้นในใจตอนนี้ทำให้เย่อวิ๋นถูซึ่งเป็นชายร่างใหญ่ตัวสั่นเขาพูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง และซูชิงอู่ก็ไม่ได้คิดที่จะให้เขาพูดอีกนางคว้าผมของเขาพลางก้มลงมาเพื่อจ้องหน้าเขา ดวงตาของนางเย็นชาอย่างยิ่ง “หากท่านกล้าพูดเรื่องไร้สาระอีกครั้ง สิ่งต่อไปที่จะหักไม่ใช่กระดูกซี่โครง แต่เป็นไอ้นั่นของท่าน!”เย่อวิ๋นถูดูเหมือ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 594
ซูชิงอู่ยิ้มมุมปาก “ท่านกำลังขู่หม่อมฉันหรือ?”เย่อวิ๋นถูส่ายหัว “ก่อนหน้านี้เจ้าพูดว่าหากข้าให้ป้ายผู้นำตระกูล เจ้าจะปล่อยข้าออกไป ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ข้าได้รับบาดเจ็บและต้องไปหาหมอหลวง”ซูชิงอู่ไม่อยากพูดไร้สาระอีก นางจึงออกหมัดตรงไปที่เขาเย่อวิ๋นถูตกตะลึงหยกพกในมือของเขากระเด็นลอยออกไปจากนั้นภายใต้สายตาที่คนทั้งสองมองกัน เขาก็ล้มลงกับพื้นเสียงดังกึกก้องท่าทางของเย่อวิ๋นถูแข็งค้าง เขามองซูชิงอู่ด้วยดวงตาที่เฉื่อยชา ทันใดนั้นใบหน้าของเขาก็บวมขึ้น เขาพูดไม่ออกกับสตรีรุนแรงตรงหน้าที่ลงมือกับเขาอย่างคลุมเครือซูชิงอู่กลายเป็นเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?เขาจำได้ว่าตอนที่นางยังเป็นเด็ก นางเป็นคนเงียบ ๆ อ่อนโยนและอ่อนแอ เป็นสตรีที่มาจากตระกูลใหญ่อย่างแท้จริงทั้งยังไม่เคยฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มาก่อนแต่หมัดและลูกเตะในตอนนี้ แม้จะถูกปล่อยออกมาค่อนข้างกะทันหัน แต่ก็ทรงพลังมากจนเขาไม่สามารถปัดป้องได้เลย!ซูชิงอู่เดินไปหยิบหยกพกที่หักออกเป็นสองชิ้นขึ้นมานางมองซ้ายขวาและหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาพันไว้ จากนั้นนางก็เหลือบมองมาที่เย่อวิ๋นถูอีกครั้งขณะนี้ใบหน้าอันหล่อเหลาของเย่อวิ๋นถูมีรอยป
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 595
พระศพที่ไหม้เกรียมของไทเฮาถูกนำเข้ามาในวังฮองเฮาที่ทรงโกนผมแล้วยังสวมชุดแม่ชีและติดตามกลับมาที่พระราชวังด้วยฮ่องเต้เฒ่าทรงถูกเชิญออกมา พระองค์เสวยยามาสองสามวันแล้ว จนตอนนี้เพระองค์แลดูมีจิตใจแจ่มใส รอยคล้ำใต้ตาหายไป และดวงตาที่ขุ่นมัวก็มีความสดใสมากขึ้นแต่พระองค์ยังคงตัวสั่น มองผู้คนรอบตัวด้วยสายตาที่ระแวดระวัง และทรงอยู่กับขันทีเพียงไม่กี่คนที่ไว้วางพระทัยมากที่สุดเท่านั้นเย่ชิวหมิงที่ได้รับบาดเจ็บและได้เดินขากะเผลกมาที่ร่างของไทเฮาพร้อมกับเย่อวิ๋นถูไทเฮาที่ทรงมีชีวิตที่รุ่งโรจน์มาครึ่งชีวิต แต่สุดท้ายพระนางก็ลงเอยด้วยการสิ้นพระชนม์เช่นนี้ ทำเอาทุกคนที่อยู่รอบ ๆ มีท่าทีโศกเศร้าซูเฟยและเจียวกุ้ยเฟยรีบรุดมาในทันทีเจียวกุ้ยเฟยถามขึ้น “เป็นเช่นนี้ได้อย่างไรเพคะ? เหตุใดจู่ ๆ ถึงเกิดเหตุไฟไหม้ในสำนักชี?”ตอนนี้ฮองเฮาทรงอ่อนแรงซ้ำยังมีรอยไหม้บนใบหน้าพระนางกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า “มีคนจุดไฟ หากหม่อมฉันไม่ได้คนจากข้างนอกเปิดประตูให้ ก็คงได้มีชะตากรรมเดียวกับไทเฮาไปแล้ว ขอฝ่าบาทโปรดทรงจัดการเรื่องนี้ให้หม่อมฉันด้วยนะเพคะ!”เมื่อฮ่องเต้เฒ่าเห็นฮองเฮารีบวิ่งมาหา ก็ทรงรีบถอ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 596
เย่อวิ๋นถูมองไปยังร่างของไทเฮาพลางกัดฟันเล็กน้อย ดวงตาของเขาขุ่นเคืองอย่างยิ่งและเต็มไปด้วยความโกรธไทเฮาสิ้นพระชนม์ และเสด็จแม่เองก็เกือบจะสิ้นพระชนม์สิ่งที่ซูชิงอู่พูดกับเขาในห้องขังเมื่อไม่นานมานี้ฟังดูบังเอิญมากนางรู้ว่ามีคนต้องการฆ่าไทเฮาและฮองเฮา แต่นางไม่ได้บอกเขา!เย่อวิ๋นถูประคองฮองเฮาพลางกระซิบ “เสด็จแม่ เรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับซูชิงอู่แน่ นางเป็นคนสังหารไทเฮาพ่ะย่ะค่ะ!”ฮองเฮาทรงตกตะลึงเล็กน้อย “ซูชิงอู่? นางพูดอะไรกับเจ้า?”เย่อวิ๋นถูกัดฟันและพูดว่า “ทุกอย่างเป็นแผนของนาง แผนการสังหารท่านกับไทเฮาก็เป็นฝีมือของนางเช่นกัน นางอยากจะฆ่าพวกเราทุกคนมานานแล้ว!”แม่ลูกสื่อสารกันด้วยเสียงอันแผ่วเบา และเย่อวิ๋นถูก็โทษซูชิงอู่สำหรับทุกสิ่งที่เกิดขึ้น“นางเป็นคนสังหารราชครูด้วยเพราะลูกขอยกเลิกการแต่งงานกับนางและให้นางแต่งงานกับอ๋องเสวียนแทน นางจึงแค้นลูกมากพ่ะย่ะค่ะ!”ม่านตาของฮองเฮาหดตัว และร่างกายของพระนางก็สั่นเพราะความโกรธตอนนี้มหาราชครูมู่หรงถูกจำคุกอยู่ที่จวนอ๋องเสวียน ซึ่งอดไม่ได้ที่จะเพิ่มความเกลียดชังเป็นสองเท่านางกัดฟัน“ข้าต้องฆ่านางให้ได้!”ซูชิงอู่ไม่รู
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 597
ซูชิงอู่ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งเมื่อถูกถามเช่นนั้น แต่นางก็ตอบสนองอย่างรวดเร็วนางสงบนิ่งและพูดโดยไม่มีความรู้สึกผิด “อืม ใช่เพคะ”เย่ชิวหมิงทำสีหน้าแปลก ๆ เขามองนางแล้วหันไปมองหน้าของเย่เสวียนถิงแต่เขาพบว่าพี่รองที่ค่อนข้างจะขึ้หึง ในเวลานี้กลับดูนิ่งเฉยมากเขาปิดปากกระแอมไอพลางส่งสายตาทำอะไรไม่ถูก “ที่ข้าถามพระชายาก็เพราะก่อนหน้านี้เขาได้รับบาดเจ็บจากในห้องขัง…”ซูชิงอู่เลิกคิ้ว “หม่อมฉันเป็นคนทำร้ายเขาเอง ทำไมหรือเพคะ?”เย่ชิวหมิง “...”เขาค่อย ๆ เบิกตามองท่าทางของซูชิงอู่ด้วยความตกใจแม้เขาจะพอเดาได้ แต่ซูชิงอู่ที่มีแขนขาบอบบางเช่นนี้เอาชนะเย่อวิ๋นถูได้อย่างไร?ซูชิงอู่ถามต่อ “มีธุอะไรอีกไหมเพคะ?”เย่ชิวหมิงรีบถอนสายตาที่กำลังตกตะลึง “ข้าไม่รู้ว่าพระชายาพูดอะไรกับเขา หลังจากที่เย่อวิ๋นถูออกมา ดูเหมือนเขาจะแตกต่างไปจากเดิม”ซูชิงอู่ลูบคางของนางและจมดิ่งไปในห้วงความคิด “บางทีเขาอาจจะได้รับการกระทบทางจิตใจ”เย่ชิวหมิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง“เมื่อเกิดเรื่องขึ้นกับไทเฮา ฝ่าบาทก็ทรงจงใจปล่อยตัวฮองเฮาและเย่อวิ๋นถูออกมา พระชายาเสวียนต้องระมัดระวังพวกเขาเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกแก้แค้
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 598
รอบด้านตกอยู่ในความเงียบ จู่ ๆ เย่เสวียนถิงก็หลับตาและสะบัดนิ้วทันทีหินก้อนหนึ่งที่อยู่ในมือของเขามานานก็ลอยออกไปและพุ่งไปยังทิศทางหนึ่งจู่ ๆ ม่านผ้าโปร่งสีขาวราวหิมะที่อยู่ตรงนั้นก็เคลื่อนไหว เหมือนจะได้ยินเสียงอู้อี้ของคนคนหนึ่งซูชิงอู่ชี้ไปยังจุดหนึ่งทันที “ท่านอ๋อง ตรงนั้น!”หลังจากที่หินอีกก้อนหนึ่งลอยออกไป ก็มีเสียงกรีดร้องดังมาจากอีกด้านหนึ่งทันใดนั้น คนห้าคนก็ปรากฏตัวจากเงามืดในโถงไว้ทุกข์ ยกเว้นคนที่ถูกก้อนหินสองก้อนของเย่เสวียนถิงปาใส่จนล้มลงกับพื้น ตอนนี้ก็เหลือสี่คนชายทั้งสี่คนซึ่งแต่งกายด้วยชุดสีดำและถือดาบในมือ รีบพุ่งไปหาซูชิงอู่และเย่เสวียนถิงหมายจะสังหารพวกเขาฉากนี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหันจนแม้แต่ซูชิงอู่ก็ยังไม่ทันได้เตรียมใจทันใดนั้นนางก็คิดว่าความเงียบของโถงไว้ทุกข์ ตำแหน่งของโลงศพ และจุดใต้โลงศพล้วนถูกจัดเตรียมไว้ล่วงหน้าโดยใครบางคนเมื่อแสงเย็น ๆ วาบขึ้นมา เย่เสวียนถิงก็คว้าแขนของคนที่วิ่งเข้ามาข้างหน้าเขาแล้วบิดอย่างแรง ซูชิงอู่ได้ยินเสียงนั้นอย่างชัดเจนผู้ลอบสังหารในชุดดำร้องคร่ำครวญ แต่ก็อดทนต่อความเจ็บปวดและโจมตีต่อไป ซึ่งเป้าหมายในการโจมตีก็คือ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 599
เสียงดังอึกทึกวุ่นวายกลบการกระทำของผู้ลอบสังหารในชุดดำ แต่น่าเสียดายที่อีกฝ่ายคำนวณผิดในม่านหมอกนั้น ดาบสามเล่มถูกแทงไปในทิศทางที่ต่างกัน เย่เสวียนถิงสกัดกั้นพวกเขาสองคน โดยการบีบพวกเขาด้วยมือทั้งสองข้าง ตั้งค้างในอากาศราวกับคีมเหล็ก จากนั้นสะบัดมือออกไปซูชิงอู่เองก็ไม่ลังเล นางคว้าดาบคมที่เล็งมาหานาง จากนั้นก็ใช้นิ้วออกแรงเล็กน้อยหูทั้งสองข้างได้ยินแต่เสียงดาบหัก...ควรรู้ไว้ว่าดาบที่คมจะต้องถูกตีเป็นหลายร้อยพันครั้ง แม้ว่าอาวุธสองชิ้นจะปะทะกัน แต่ก็ยากที่จะทำลายกันเองอาจกล่าวได้ว่าควรเผยจุดอ่อนบางส่วนให้เห็นทว่าซูชิงอู่กลับทำลายมันด้วยความรุนแรง!แค่นี้ก็คิดได้แล้วว่ามือของนางแข็งแกร่งแค่ไหน!แม้จะใช้ทักษะบางอย่างเพื่อเลือกจุดอ่อนที่สุดของดาบโดยเฉพาะ แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย...เย่เสวียนถิงแทบจะมองเห็นการเคลื่อนไหวของซูชิงอู่ได้ไม่ชัด เนื่องจากทั้งสองอยู่แนบชิดกันจึงมองเห็นได้เพียงเล็กน้อยเขาแสดงสีหน้าประหลาดใจเล็กน้อย แต่ก็สงบอารมณ์ลงได้อย่างรวดเร็ว พลางคว้ามือของซูชิงอู่แล้วรีบไปที่ประตูชายชุดดำพุ่งเข้ามาอีกครั้งโดยใช้ม่านหมอกเพื่อลอบโจมตี ทว่าทันทีที่พวกเขาปะทะกั
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 600
เย่เสวียนถิงสัมผัสรอยขีดข่วนบางส่วนที่ด้านข้างเขาหรี่ตาลงพลางกระซิบ “อาอู่ เจ้าคิดว่าใครเป็นคนทำ?”เย่เสวียนถิงกล่าว “คนที่นำพระศพมาตั้งไว้ที่โถงไว้ทุกข์ก็คือเย่อวิ๋นถู ถึงอย่างไรเขาก็เป็นองค์ชาย แม้ตอนนี้ฝ่าบาทจะทรงไม่ต้อนรับเขา แต่ก็ยังทรงยอมให้เข้ามาจัดแจงงานพระศพของไทเฮา แต่มีสิ่งหนึ่งที่ข้าสงสัย”“สงสัยอะไร?”เย่เสวียนถิงถามกลับดวงตาของเขาขรึมขึ้นเล็กน้อยเย่เสวียนถิงกล่าวว่า “งานพระศพถูกจัดโดยเย่ชิวหมิง มันคงไม่ง่ายเลยที่เย่อวิ๋นถูจะทำการใดใต้จมูกของเขา เว้นแต่...เขาจะยินยอม”ริมฝีปากของเย่เสวียนถิงเม้มแน่น “เจ้าคิดว่าพวกเขาสองคนร่วมมือกันเพื่อใช้โอกาสนี้กำจัดข้า?”ซูชิงอู่ชี้ไปที่ตัวเอง “ข้าด้วย…”เย่เสวียนถิงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะพลางยกมือลูบหัวของนาง “เจ้าน่ะแค่ตัวแถม”เมื่อซูชิงอู่ได้ยินเช่นนั้น นางก็กะพริบตาและพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าใจ “ท่านอ๋องพูดเช่นนี้ หมายความว่าท่านดูถูกข้าหรือ?”เย่เสวียนถิงส่ายหัว “เปล่าเลย เจ้าคือไพ่เด็ดของข้าต่างหาก”คำพูดเหล่านั้นทำให้ซูชิงอู่อดยิ้มไม่ได้นางเอื้อมมือไปกอดเอวของเย่เสวียนถิง ดวงตาของนางสดใสดั่งดวงดาว“ท่านอ๋อง ข้าจะปกป้อง
บทล่าสุด
