เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 599
บทที่เกี่ยวข้อง
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 600
เย่เสวียนถิงสัมผัสรอยขีดข่วนบางส่วนที่ด้านข้างเขาหรี่ตาลงพลางกระซิบ “อาอู่ เจ้าคิดว่าใครเป็นคนทำ?”เย่เสวียนถิงกล่าว “คนที่นำพระศพมาตั้งไว้ที่โถงไว้ทุกข์ก็คือเย่อวิ๋นถู ถึงอย่างไรเขาก็เป็นองค์ชาย แม้ตอนนี้ฝ่าบาทจะทรงไม่ต้อนรับเขา แต่ก็ยังทรงยอมให้เข้ามาจัดแจงงานพระศพของไทเฮา แต่มีสิ่งหนึ่งที่ข้าสงสัย”“สงสัยอะไร?”เย่เสวียนถิงถามกลับดวงตาของเขาขรึมขึ้นเล็กน้อยเย่เสวียนถิงกล่าวว่า “งานพระศพถูกจัดโดยเย่ชิวหมิง มันคงไม่ง่ายเลยที่เย่อวิ๋นถูจะทำการใดใต้จมูกของเขา เว้นแต่...เขาจะยินยอม”ริมฝีปากของเย่เสวียนถิงเม้มแน่น “เจ้าคิดว่าพวกเขาสองคนร่วมมือกันเพื่อใช้โอกาสนี้กำจัดข้า?”ซูชิงอู่ชี้ไปที่ตัวเอง “ข้าด้วย…”เย่เสวียนถิงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะพลางยกมือลูบหัวของนาง “เจ้าน่ะแค่ตัวแถม”เมื่อซูชิงอู่ได้ยินเช่นนั้น นางก็กะพริบตาและพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าใจ “ท่านอ๋องพูดเช่นนี้ หมายความว่าท่านดูถูกข้าหรือ?”เย่เสวียนถิงส่ายหัว “เปล่าเลย เจ้าคือไพ่เด็ดของข้าต่างหาก”คำพูดเหล่านั้นทำให้ซูชิงอู่อดยิ้มไม่ได้นางเอื้อมมือไปกอดเอวของเย่เสวียนถิง ดวงตาของนางสดใสดั่งดวงดาว“ท่านอ๋อง ข้าจะปกป้อง
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 601
ใบหน้าของเย่อวิ๋นถูซีดเผือด ดูน่าเกลียดอย่างยิ่งเขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อค้นหายอดฝีมือมากมาย ในที่สุดก็คว้าโอกาสนั้นไว้ได้แต่สุดท้ายกลับ...ล้มเหลว!“ท่านอ๋อง โชคดีที่พวกเรากลับมาทันเวลา ไม่อย่างนั้นคงต้องตายอยู่ที่นั่นแน่ ๆ ความแข็งแกร่งของอ๋องเสวียนนั้นไม่อาจหยั่งรู้ได้ มันไม่ใช่อย่างที่ท่านพูดเลย…”เย่อวิ๋นถูหรี่ตา "นั่นก็แปลว่าพวกเจ้าไร้ประโยชน์! พวกไร้ประโยชน์ทั้งนั้น!"ลูกน้องเหล่านี้ถูกด่าจนไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าด้วยซ้ำ แต่พวกเขารู้สึกเสียใจเล็กน้อยฮองเฮาหรี่ตาลงและถามว่า "พวกเจ้าเอาชนะเย่เสวียนถิงไม่ได้ แล้วทำไมไม่ไปเล่นงานซูชิงอู่? นางก็แค่หญิงอ่อนแอที่ไม่มีเรี่ยวแรงจะฆ่าไก่เท่านั้น"เมื่อได้ยินคำพูดดังกล่าว ใบหน้าของคนเหล่านั้นก็ดูน่าเกลียดเล็กน้อย "พวกเราลงมืออย่างที่ท่านบอกแล้ว แต่อ๋องเสวียนปกป้องพระชายาอย่างดีจนเราไม่มีช่องว่างให้ลงมือ ถึงแม้จะใช้หมอกบดบังทัศนวิสัยของเขา แต่เขาก็ยังสามารถต่อสู้กับพวกเราสามคนพร้อมกันได้ด้วยตัวคนเดียวและยังทำลายอาวุธของคนหนึ่งได้ด้วย!”"อะไรนะ?"ฮองเฮาลุกขึ้นจากเก้าอี้ด้วยสีหน้าตกใจ“ขาของเขาพิการไปแล้วไม่ใช่หรือ? เขาจะเก่งขนาดนั้
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 602
เมื่อเขาเห็นทั้งสองยังคงนั่งอยู่ที่ประตูโถงไว้ทุกข์ในท่าทางที่ดูสนิทสนมกันยิ่งนัก จึงอดไม่ได้ที่จะไอออกมาเบา ๆ เพื่อทำลายความเงียบ“เจ้าสองคนเหนื่อยแล้วกลับไปพักผ่อนเถอะ ข้าจะจัดการต่อเอง”ซูชิงอู่เงยหน้าขึ้นมอง เมื่อเห็นเย่ชิวหมิงเดินมา นางก็ลุกขึ้นพลางปัดรอยยับบนเสื้อผ้าแล้วถามว่า "เย่ชิวหมิง ท่านเป็นคนให้เย่อวิ๋นถูมาจัดการเรื่องโถงไว้ทุกข์หรือเปล่า?"เย่ชิวหมิงสะดุ้งครู่หนึ่ง แล้วส่ายหัวเล็กน้อย "ข้าไปจัดการเรื่องอื่น เรื่องโถงไว้ทุกข์และการจัดการหีบศพ ข้าได้มอบหมายให้เสด็จแม่ดูแล บางทีอาจจะเป็นนางที่ให้เย่อวิ๋นถูทำ"“ที่แท้ก็เป็นนางนี่เอง”ซูชิงอู่ไม่สงสัยในคำพูดของเย่ชิวหมิงเลยนั่นเพราะชีวิตของเย่ชิวหมิงยังอยู่ในมือของนาง หากนางตาย ก็ไม่มีใครสามารถช่วยกำจัดพิษให้เขาได้แม้ว่าการทำเช่นนี้จะดูน่ารังเกียจไปบ้าง แต่ซูชิงอู่ก็ชอบความรู้สึกที่ได้ควบคุมชีวิตของผู้อื่นนางไม่ค่อยไว้วางใจใคร ยกเว้นเพียงเย่เสวียนถิงและพี่น้องของนางเอง“เกิดอะไรขึ้นหรือ? มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรือไม่?”ซูชิงอู่พยักหน้าเล็กน้อยและไม่คิดจะปิดบังเย่ชิวหมิง นางจึงให้เขาเข้ามาดูทางลับที่ซ่อนอยู่ใต้หีบศ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 603
เห็นได้ชัดว่าเย่ชิวหมิงจดจำคำพูดของซูชิงอู่ไว้ เขาพยักหน้าเล็กน้อยพลางมองส่งทั้งสองคนออกจากโถงไว้ทุกข์ตอนนี้งานศพยังไม่เสร็จสิ้น ทั้งสองยังไม่สามารถออกจากวังได้จึงมาพักที่ตำหนักของซูเฟยชั่วคราวซูเฟยรีบสั่งให้คนเตรียมของว่างให้“พวกเจ้าคงจะหิวแย่ พักผ่อนเยอะ ๆ เติมพลังให้เต็มที่ ข้าจะให้คนจัดห้องพักที่โถงด้านข้างไว้ให้”ซูชิงอู่พยักหน้าเบา ๆ "ขอบพระทัยซูเฟยเพคะ"ซูเฟยพูดด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า "ขอบคุณข้าทำไมกัน? เราล้วนเป็นครอบครัวเดียวกันนี่คือสิ่งที่ข้าควรทำ"ทุกวันนี้ซูเฟยมีอิริยาบถที่สงบเสงี่ยมและอ่อนโยน ทุกครั้งที่ได้เห็นซูชิงอู่ นางจะปฏิบัติกับซูชิงอู่ราวกับลูกสาวแท้ ๆ ของตนขณะที่ทั้งสองใช้เวลาร่วมกันมากขึ้นเรื่อย ๆ ซูเฟยก็ได้ละทิ้งความขุ่นเคืองในอดีต และปฏิบัติต่อพวกเขาเสมือนลูกในไส้ของตัวเองซูชิงอู่เป็นเช่นนี้ เมื่อคนอื่นปฏิบัติต่อนางอย่างดี นางก็ย่อมปฏิบัติต่อผู้อื่นดีด้วยเช่นกันเช่นนั้นนางจึงยอมรับความจริงใจของซูเฟยโดยปริยายยิ่งไปกว่านั้น นางยังรู้สึกขอบคุณซูเฟยมาโดยตลอดที่เคยให้ที่พักพิงต่อเย่เสวียนถิง ไม่เช่นนั้นในวัยเยาว์เขาอาจจะต้องทนทุกข์ทรมานยิ่งกว่านี้ซูเฟ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 604
ถึงแม้ว่าไทเฮาจะทำความผิดพลาดมากมายในชีวิต แต่ก็ยังคงเป็นพระราชมารดาขององค์ฮ่องเต้ดังนั้นหลังสิ้นพระชนม์แล้วยังสามารถถูกฝังในสุสานหลวง และฝังไว้กับอดีตฮ่องเต้ผู้ล่วงลับไปแล้วได้เย่ชิวหมิงเดินนำหน้าเป็นประธานในพิธีศพ และมาพร้อมกับองค์รัชทายาทแห่งแคว้นหนานเย่เพื่อส่งพระศพไทเฮาสุสานหลวงตั้งอยู่ห่างจากพระราชวังเป็นระยะทางยาวไกล ขบวนส่งพระศพที่ยาวเหยียดนี้เดินทางเป็นเวลาสองชั่วยาม กว่าจะมาถึงตีนเขาที่ตั้งสุสานได้ในที่สุดสถานที่นั้นได้รับการคุ้มกันอย่างแน่นหนา ทันทีที่มีการแจ้งข่าว ทหารรักษาการณ์ก็แยกย้ายไปยืนสองข้างทาง เพื่อเปิดทางเดินตรงกลางให้พระศพของไทเฮาสามารถขึ้นเขาได้โดยราบรื่นเย่ชิวหมิงปาดเหงื่อออกจากหน้าผาก แม้แต่คนที่เพียงเดินมาเป็นเวลานานยังรู้สึกเหนื่อย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงพวกที่สลับกันยกหีบศพโชคดีที่มีคนและกำลังมากมาย ในที่สุดก็สามารถมาถึงสถานที่ได้อย่างราบรื่นมีคนมากมายตามอยู่ข้างกายเย่ชิวหมิงซูเฟย เจียวกุ้ยเฟยและคนอื่น ๆ ก็มาที่นี่เช่นกัน พวกเขาจำเป็นต้องสวดอธิษฐานเพื่อให้หีบพระศพของไทเฮาสามารถเข้าสู่สุสานได้อย่างปลอดภัยคนเหล่านี้มาที่นี่ด้วยการเดินเท้า สีหน้าข
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 605
...มีเสียงระเบิดดังขึ้นต่อเนื่องกัน ฝูงชนก็เริ่มโกลาหลทันที ทหารที่แบกโลงศพก็ซวนเซ ทำให้หีบพระศพกระแทกลงตรงทางเข้าประตูโดยตรงหมอกควันฟุ้งกระจายปกคลุมพื้นที่ทันทีซูชิงอู่เลิกคิ้วเล็กน้อยเมื่อนางได้กลิ่นควันนั้น มุมปากของนางเผยรอยยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัวเป็นไปตามคาด คนที่ลงมือในครั้งนี้ เป็นกลุ่มเดียวกันกับที่โจมตีนางกับเย่เสวียนถิงในโถงไว้ทุกข์ครั้งก่อนทันใดนั้นมีมือหนึ่งคว้าซูชิงอู่ นางได้รับการปกป้องอยู่ในอ้อมแขนของเย่เสวียนถิง ชายคนนั้นถือดาบไว้ในมือข้างหนึ่งและมองไปรอบ ๆ ด้วยสายตาระแวดระวังเสียงกรีดร้องดังขึ้น ราวกับมีคนได้รับบาดเจ็บยิ่งเป็นเช่นนี้ เมื่อไม่สามารถมองเห็นสิ่งรอบข้างได้ชัดเจนและได้ยินแต่เสียง ผู้คนที่อยู่รอบ ๆ ก็ยิ่งโกลาหลมากขึ้นเท่านั้นหมอกควันไม่สามารถคงอยู่ได้นานในที่เปิดโล่งมันสลายไปอย่างรวดเร็วเมื่อทุกคนเริ่มตั้งสติได้ พวกเขาก็พบว่ามีคนจำนวนมากล้มลงกับพื้น แต่ละคนมีท่าทางลำบากยากเข็ญเย่หลิงจูและเหล่าสตรีในวังหลังต่างช่วยกันพยุงตัวลุกขึ้น สีหน้าทุกคนแสดงถึงความตกใจทุกคนมีสีหน้าหนักใจ เย่ชิวหมิงก็ออกมาควบคุมสถานการณ์โดยรวมพร้อมกลุ่มทหารองครักษ์
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 606
“ไม่ ข้าไม่อยากนำทาง... ข้าไม่อยากนำทาง...”ที่นี่คือสุสาน มีหีบศพอยู่ทุกหนแห่ง นางเป็นหญิงสาวอ่อนแอเดินไปทั่วในสถานที่นี้ย่อมกลัวแน่นอนและทั่วทั้งบริเวณยังมืดสนิท มีเพียงแสงสลัวส่องมาจากคบเพลิงเท่านั้นคนที่เดินอยู่อีกด้านหนึ่งคือเย่อวิ๋นถู!เย่อวิ๋นถูได้ทำข้อตกลงกับคนจากแคว้นอู๋ตะวันตกแล้ว โดยสัญญาว่าจะพาพวกเขาเข้าไปในสุสานหลวงคราวนี้พวกเขามีโอกาสก้าวเข้ามาในสถานที่แห่งนี้ ก็เนื่องจากความช่วยเหลือของเย่อวิ๋นถูอู๋หลางเตะซูเชียนหลิงอย่างแรง "เจ้านี่ไร้ประโยชน์เสียจริง ไม่มีค่าเลยสักนิด ถ้าเจ้าไม่ยอมนำทาง ข้าจะฆ่าเจ้าเดี๋ยวนี้!"“โอ๊ย... อย่านะ...”ซูเชียนหลิงตกใจกลัวถึงขีดสุด ร่างกายสั่นสะท้าน ค่อย ๆ คลานขึ้นจากพื้น และขยับไปข้างหน้าทีละก้าวนางเข้าไปในประตูห้องหินที่เปิดอยู่ข้างหน้า ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงกลไกบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ภายในดวงตาของซูเชียนหลิงเบิกกว้างในทันทีและนางเห็นรูปปั้นหินที่อยู่ข้างหน้าไม่ไกลเคลื่อนตัวช้า ๆ ภายใต้แสงไฟของผู้คนและม้าที่อยู่ด้านหลังใบหน้าที่แกะสลักอย่างแปลกประหลาดมองตรงไปที่ผู้คนที่เข้าไปในห้องหิน จากนั้นปากของรูปปั้นหินก็เปิดออก และทันใด
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 607
ฉากนี้ทำให้ทหารองครักษ์เหล่านั้นตกใจอย่างมากบางคนถึงกับชี้ไปที่โลงศพและตะโกนขึ้น "มี...มีบางอย่างกำลังจะออกมาจากข้างในหรือเปล่า? มันอาจจะเป็นปีศาจก็ได้!"อู๋หลางตบหัวชายคนนั้น "ทำตกใจไปได้ จะมีปีศาจมาจากไหนกัน?""แต่..."ลูกน้องคนนั้นยังอยากจะพูดอะไรบางอย่าง และเขาก็เริ่มรู้สึกขาอ่อน ที่นี่คือสุสานหลวง!สุสานหลวงตั้งอยู่มานานหลายร้อยปี ไม่เพียงแต่บรรจุบรรพบุรุษของแคว้นหนานเย่จากทุกยุคสมัยไว้นับไม่ถ้วนเท่านั้น แต่ยังมีผู้ที่ตายไปพร้อมกับความแค้นนับไม่ถ้วนด้วยแสงจากคบเพลิงในมือของเขาสั่นไหว รู้สึกได้ว่าอากาศรอบ ๆ เย็นลง ทุกคนที่อยู่ที่นี่ขนลุกชัน รู้สึกว่าอากาศเย็นยะเยือกนั้นกำลังจะเสียดแทงเข้าไปในกระดูกทันใดนั้น ฝาหีบศพแถวหนึ่งก็ลอยขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เหมือนว่ามีบางอย่างระเบิดข้างในจนเสียงดังลั่นทำให้ทุกคนที่อยู่ที่นั่นตกใจ จากนั้นก็เห็นแสงไฟท่วมท้นพุ่งออกมาจากในหีบศพตรงมาทางพวกเขา"หนี! หนีเร็ว!"ทุกคนที่รู้สึกตัวก็หันกลับไปแล้ววิ่งหนีไปทันทีตอนนี้พวกเขาแยกไม่ออกแล้วว่าทางไหนเป็นทางไหน เพียงแต่เห็นว่าประตูข้างหน้าเปิดอยู่ก็รีบพุ่งเข้าไปทันทีอู๋หลางไม่ลืมที่จะลากตัวซูเช
บทล่าสุด
