เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 595
บทที่เกี่ยวข้อง
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 596
เย่อวิ๋นถูมองไปยังร่างของไทเฮาพลางกัดฟันเล็กน้อย ดวงตาของเขาขุ่นเคืองอย่างยิ่งและเต็มไปด้วยความโกรธไทเฮาสิ้นพระชนม์ และเสด็จแม่เองก็เกือบจะสิ้นพระชนม์สิ่งที่ซูชิงอู่พูดกับเขาในห้องขังเมื่อไม่นานมานี้ฟังดูบังเอิญมากนางรู้ว่ามีคนต้องการฆ่าไทเฮาและฮองเฮา แต่นางไม่ได้บอกเขา!เย่อวิ๋นถูประคองฮองเฮาพลางกระซิบ “เสด็จแม่ เรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับซูชิงอู่แน่ นางเป็นคนสังหารไทเฮาพ่ะย่ะค่ะ!”ฮองเฮาทรงตกตะลึงเล็กน้อย “ซูชิงอู่? นางพูดอะไรกับเจ้า?”เย่อวิ๋นถูกัดฟันและพูดว่า “ทุกอย่างเป็นแผนของนาง แผนการสังหารท่านกับไทเฮาก็เป็นฝีมือของนางเช่นกัน นางอยากจะฆ่าพวกเราทุกคนมานานแล้ว!”แม่ลูกสื่อสารกันด้วยเสียงอันแผ่วเบา และเย่อวิ๋นถูก็โทษซูชิงอู่สำหรับทุกสิ่งที่เกิดขึ้น“นางเป็นคนสังหารราชครูด้วยเพราะลูกขอยกเลิกการแต่งงานกับนางและให้นางแต่งงานกับอ๋องเสวียนแทน นางจึงแค้นลูกมากพ่ะย่ะค่ะ!”ม่านตาของฮองเฮาหดตัว และร่างกายของพระนางก็สั่นเพราะความโกรธตอนนี้มหาราชครูมู่หรงถูกจำคุกอยู่ที่จวนอ๋องเสวียน ซึ่งอดไม่ได้ที่จะเพิ่มความเกลียดชังเป็นสองเท่านางกัดฟัน“ข้าต้องฆ่านางให้ได้!”ซูชิงอู่ไม่รู
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 597
ซูชิงอู่ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งเมื่อถูกถามเช่นนั้น แต่นางก็ตอบสนองอย่างรวดเร็วนางสงบนิ่งและพูดโดยไม่มีความรู้สึกผิด “อืม ใช่เพคะ”เย่ชิวหมิงทำสีหน้าแปลก ๆ เขามองนางแล้วหันไปมองหน้าของเย่เสวียนถิงแต่เขาพบว่าพี่รองที่ค่อนข้างจะขึ้หึง ในเวลานี้กลับดูนิ่งเฉยมากเขาปิดปากกระแอมไอพลางส่งสายตาทำอะไรไม่ถูก “ที่ข้าถามพระชายาก็เพราะก่อนหน้านี้เขาได้รับบาดเจ็บจากในห้องขัง…”ซูชิงอู่เลิกคิ้ว “หม่อมฉันเป็นคนทำร้ายเขาเอง ทำไมหรือเพคะ?”เย่ชิวหมิง “...”เขาค่อย ๆ เบิกตามองท่าทางของซูชิงอู่ด้วยความตกใจแม้เขาจะพอเดาได้ แต่ซูชิงอู่ที่มีแขนขาบอบบางเช่นนี้เอาชนะเย่อวิ๋นถูได้อย่างไร?ซูชิงอู่ถามต่อ “มีธุอะไรอีกไหมเพคะ?”เย่ชิวหมิงรีบถอนสายตาที่กำลังตกตะลึง “ข้าไม่รู้ว่าพระชายาพูดอะไรกับเขา หลังจากที่เย่อวิ๋นถูออกมา ดูเหมือนเขาจะแตกต่างไปจากเดิม”ซูชิงอู่ลูบคางของนางและจมดิ่งไปในห้วงความคิด “บางทีเขาอาจจะได้รับการกระทบทางจิตใจ”เย่ชิวหมิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง“เมื่อเกิดเรื่องขึ้นกับไทเฮา ฝ่าบาทก็ทรงจงใจปล่อยตัวฮองเฮาและเย่อวิ๋นถูออกมา พระชายาเสวียนต้องระมัดระวังพวกเขาเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกแก้แค้
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 598
รอบด้านตกอยู่ในความเงียบ จู่ ๆ เย่เสวียนถิงก็หลับตาและสะบัดนิ้วทันทีหินก้อนหนึ่งที่อยู่ในมือของเขามานานก็ลอยออกไปและพุ่งไปยังทิศทางหนึ่งจู่ ๆ ม่านผ้าโปร่งสีขาวราวหิมะที่อยู่ตรงนั้นก็เคลื่อนไหว เหมือนจะได้ยินเสียงอู้อี้ของคนคนหนึ่งซูชิงอู่ชี้ไปยังจุดหนึ่งทันที “ท่านอ๋อง ตรงนั้น!”หลังจากที่หินอีกก้อนหนึ่งลอยออกไป ก็มีเสียงกรีดร้องดังมาจากอีกด้านหนึ่งทันใดนั้น คนห้าคนก็ปรากฏตัวจากเงามืดในโถงไว้ทุกข์ ยกเว้นคนที่ถูกก้อนหินสองก้อนของเย่เสวียนถิงปาใส่จนล้มลงกับพื้น ตอนนี้ก็เหลือสี่คนชายทั้งสี่คนซึ่งแต่งกายด้วยชุดสีดำและถือดาบในมือ รีบพุ่งไปหาซูชิงอู่และเย่เสวียนถิงหมายจะสังหารพวกเขาฉากนี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหันจนแม้แต่ซูชิงอู่ก็ยังไม่ทันได้เตรียมใจทันใดนั้นนางก็คิดว่าความเงียบของโถงไว้ทุกข์ ตำแหน่งของโลงศพ และจุดใต้โลงศพล้วนถูกจัดเตรียมไว้ล่วงหน้าโดยใครบางคนเมื่อแสงเย็น ๆ วาบขึ้นมา เย่เสวียนถิงก็คว้าแขนของคนที่วิ่งเข้ามาข้างหน้าเขาแล้วบิดอย่างแรง ซูชิงอู่ได้ยินเสียงนั้นอย่างชัดเจนผู้ลอบสังหารในชุดดำร้องคร่ำครวญ แต่ก็อดทนต่อความเจ็บปวดและโจมตีต่อไป ซึ่งเป้าหมายในการโจมตีก็คือ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 599
เสียงดังอึกทึกวุ่นวายกลบการกระทำของผู้ลอบสังหารในชุดดำ แต่น่าเสียดายที่อีกฝ่ายคำนวณผิดในม่านหมอกนั้น ดาบสามเล่มถูกแทงไปในทิศทางที่ต่างกัน เย่เสวียนถิงสกัดกั้นพวกเขาสองคน โดยการบีบพวกเขาด้วยมือทั้งสองข้าง ตั้งค้างในอากาศราวกับคีมเหล็ก จากนั้นสะบัดมือออกไปซูชิงอู่เองก็ไม่ลังเล นางคว้าดาบคมที่เล็งมาหานาง จากนั้นก็ใช้นิ้วออกแรงเล็กน้อยหูทั้งสองข้างได้ยินแต่เสียงดาบหัก...ควรรู้ไว้ว่าดาบที่คมจะต้องถูกตีเป็นหลายร้อยพันครั้ง แม้ว่าอาวุธสองชิ้นจะปะทะกัน แต่ก็ยากที่จะทำลายกันเองอาจกล่าวได้ว่าควรเผยจุดอ่อนบางส่วนให้เห็นทว่าซูชิงอู่กลับทำลายมันด้วยความรุนแรง!แค่นี้ก็คิดได้แล้วว่ามือของนางแข็งแกร่งแค่ไหน!แม้จะใช้ทักษะบางอย่างเพื่อเลือกจุดอ่อนที่สุดของดาบโดยเฉพาะ แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย...เย่เสวียนถิงแทบจะมองเห็นการเคลื่อนไหวของซูชิงอู่ได้ไม่ชัด เนื่องจากทั้งสองอยู่แนบชิดกันจึงมองเห็นได้เพียงเล็กน้อยเขาแสดงสีหน้าประหลาดใจเล็กน้อย แต่ก็สงบอารมณ์ลงได้อย่างรวดเร็ว พลางคว้ามือของซูชิงอู่แล้วรีบไปที่ประตูชายชุดดำพุ่งเข้ามาอีกครั้งโดยใช้ม่านหมอกเพื่อลอบโจมตี ทว่าทันทีที่พวกเขาปะทะกั
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 600
เย่เสวียนถิงสัมผัสรอยขีดข่วนบางส่วนที่ด้านข้างเขาหรี่ตาลงพลางกระซิบ “อาอู่ เจ้าคิดว่าใครเป็นคนทำ?”เย่เสวียนถิงกล่าว “คนที่นำพระศพมาตั้งไว้ที่โถงไว้ทุกข์ก็คือเย่อวิ๋นถู ถึงอย่างไรเขาก็เป็นองค์ชาย แม้ตอนนี้ฝ่าบาทจะทรงไม่ต้อนรับเขา แต่ก็ยังทรงยอมให้เข้ามาจัดแจงงานพระศพของไทเฮา แต่มีสิ่งหนึ่งที่ข้าสงสัย”“สงสัยอะไร?”เย่เสวียนถิงถามกลับดวงตาของเขาขรึมขึ้นเล็กน้อยเย่เสวียนถิงกล่าวว่า “งานพระศพถูกจัดโดยเย่ชิวหมิง มันคงไม่ง่ายเลยที่เย่อวิ๋นถูจะทำการใดใต้จมูกของเขา เว้นแต่...เขาจะยินยอม”ริมฝีปากของเย่เสวียนถิงเม้มแน่น “เจ้าคิดว่าพวกเขาสองคนร่วมมือกันเพื่อใช้โอกาสนี้กำจัดข้า?”ซูชิงอู่ชี้ไปที่ตัวเอง “ข้าด้วย…”เย่เสวียนถิงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะพลางยกมือลูบหัวของนาง “เจ้าน่ะแค่ตัวแถม”เมื่อซูชิงอู่ได้ยินเช่นนั้น นางก็กะพริบตาและพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าใจ “ท่านอ๋องพูดเช่นนี้ หมายความว่าท่านดูถูกข้าหรือ?”เย่เสวียนถิงส่ายหัว “เปล่าเลย เจ้าคือไพ่เด็ดของข้าต่างหาก”คำพูดเหล่านั้นทำให้ซูชิงอู่อดยิ้มไม่ได้นางเอื้อมมือไปกอดเอวของเย่เสวียนถิง ดวงตาของนางสดใสดั่งดวงดาว“ท่านอ๋อง ข้าจะปกป้อง
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 601
ใบหน้าของเย่อวิ๋นถูซีดเผือด ดูน่าเกลียดอย่างยิ่งเขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อค้นหายอดฝีมือมากมาย ในที่สุดก็คว้าโอกาสนั้นไว้ได้แต่สุดท้ายกลับ...ล้มเหลว!“ท่านอ๋อง โชคดีที่พวกเรากลับมาทันเวลา ไม่อย่างนั้นคงต้องตายอยู่ที่นั่นแน่ ๆ ความแข็งแกร่งของอ๋องเสวียนนั้นไม่อาจหยั่งรู้ได้ มันไม่ใช่อย่างที่ท่านพูดเลย…”เย่อวิ๋นถูหรี่ตา "นั่นก็แปลว่าพวกเจ้าไร้ประโยชน์! พวกไร้ประโยชน์ทั้งนั้น!"ลูกน้องเหล่านี้ถูกด่าจนไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าด้วยซ้ำ แต่พวกเขารู้สึกเสียใจเล็กน้อยฮองเฮาหรี่ตาลงและถามว่า "พวกเจ้าเอาชนะเย่เสวียนถิงไม่ได้ แล้วทำไมไม่ไปเล่นงานซูชิงอู่? นางก็แค่หญิงอ่อนแอที่ไม่มีเรี่ยวแรงจะฆ่าไก่เท่านั้น"เมื่อได้ยินคำพูดดังกล่าว ใบหน้าของคนเหล่านั้นก็ดูน่าเกลียดเล็กน้อย "พวกเราลงมืออย่างที่ท่านบอกแล้ว แต่อ๋องเสวียนปกป้องพระชายาอย่างดีจนเราไม่มีช่องว่างให้ลงมือ ถึงแม้จะใช้หมอกบดบังทัศนวิสัยของเขา แต่เขาก็ยังสามารถต่อสู้กับพวกเราสามคนพร้อมกันได้ด้วยตัวคนเดียวและยังทำลายอาวุธของคนหนึ่งได้ด้วย!”"อะไรนะ?"ฮองเฮาลุกขึ้นจากเก้าอี้ด้วยสีหน้าตกใจ“ขาของเขาพิการไปแล้วไม่ใช่หรือ? เขาจะเก่งขนาดนั้
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 602
เมื่อเขาเห็นทั้งสองยังคงนั่งอยู่ที่ประตูโถงไว้ทุกข์ในท่าทางที่ดูสนิทสนมกันยิ่งนัก จึงอดไม่ได้ที่จะไอออกมาเบา ๆ เพื่อทำลายความเงียบ“เจ้าสองคนเหนื่อยแล้วกลับไปพักผ่อนเถอะ ข้าจะจัดการต่อเอง”ซูชิงอู่เงยหน้าขึ้นมอง เมื่อเห็นเย่ชิวหมิงเดินมา นางก็ลุกขึ้นพลางปัดรอยยับบนเสื้อผ้าแล้วถามว่า "เย่ชิวหมิง ท่านเป็นคนให้เย่อวิ๋นถูมาจัดการเรื่องโถงไว้ทุกข์หรือเปล่า?"เย่ชิวหมิงสะดุ้งครู่หนึ่ง แล้วส่ายหัวเล็กน้อย "ข้าไปจัดการเรื่องอื่น เรื่องโถงไว้ทุกข์และการจัดการหีบศพ ข้าได้มอบหมายให้เสด็จแม่ดูแล บางทีอาจจะเป็นนางที่ให้เย่อวิ๋นถูทำ"“ที่แท้ก็เป็นนางนี่เอง”ซูชิงอู่ไม่สงสัยในคำพูดของเย่ชิวหมิงเลยนั่นเพราะชีวิตของเย่ชิวหมิงยังอยู่ในมือของนาง หากนางตาย ก็ไม่มีใครสามารถช่วยกำจัดพิษให้เขาได้แม้ว่าการทำเช่นนี้จะดูน่ารังเกียจไปบ้าง แต่ซูชิงอู่ก็ชอบความรู้สึกที่ได้ควบคุมชีวิตของผู้อื่นนางไม่ค่อยไว้วางใจใคร ยกเว้นเพียงเย่เสวียนถิงและพี่น้องของนางเอง“เกิดอะไรขึ้นหรือ? มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรือไม่?”ซูชิงอู่พยักหน้าเล็กน้อยและไม่คิดจะปิดบังเย่ชิวหมิง นางจึงให้เขาเข้ามาดูทางลับที่ซ่อนอยู่ใต้หีบศ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 603
เห็นได้ชัดว่าเย่ชิวหมิงจดจำคำพูดของซูชิงอู่ไว้ เขาพยักหน้าเล็กน้อยพลางมองส่งทั้งสองคนออกจากโถงไว้ทุกข์ตอนนี้งานศพยังไม่เสร็จสิ้น ทั้งสองยังไม่สามารถออกจากวังได้จึงมาพักที่ตำหนักของซูเฟยชั่วคราวซูเฟยรีบสั่งให้คนเตรียมของว่างให้“พวกเจ้าคงจะหิวแย่ พักผ่อนเยอะ ๆ เติมพลังให้เต็มที่ ข้าจะให้คนจัดห้องพักที่โถงด้านข้างไว้ให้”ซูชิงอู่พยักหน้าเบา ๆ "ขอบพระทัยซูเฟยเพคะ"ซูเฟยพูดด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า "ขอบคุณข้าทำไมกัน? เราล้วนเป็นครอบครัวเดียวกันนี่คือสิ่งที่ข้าควรทำ"ทุกวันนี้ซูเฟยมีอิริยาบถที่สงบเสงี่ยมและอ่อนโยน ทุกครั้งที่ได้เห็นซูชิงอู่ นางจะปฏิบัติกับซูชิงอู่ราวกับลูกสาวแท้ ๆ ของตนขณะที่ทั้งสองใช้เวลาร่วมกันมากขึ้นเรื่อย ๆ ซูเฟยก็ได้ละทิ้งความขุ่นเคืองในอดีต และปฏิบัติต่อพวกเขาเสมือนลูกในไส้ของตัวเองซูชิงอู่เป็นเช่นนี้ เมื่อคนอื่นปฏิบัติต่อนางอย่างดี นางก็ย่อมปฏิบัติต่อผู้อื่นดีด้วยเช่นกันเช่นนั้นนางจึงยอมรับความจริงใจของซูเฟยโดยปริยายยิ่งไปกว่านั้น นางยังรู้สึกขอบคุณซูเฟยมาโดยตลอดที่เคยให้ที่พักพิงต่อเย่เสวียนถิง ไม่เช่นนั้นในวัยเยาว์เขาอาจจะต้องทนทุกข์ทรมานยิ่งกว่านี้ซูเฟ
บทล่าสุด
