บททั้งหมดของ หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี: บทที่ 691 - บทที่ 700

โอกาสหายากแบบนี้จะพลาดไม่ได้เด็ดขาด!เพื่อบริษัทมูลค่าห้าหมื่นล้านบาท ต่อให้ได้รับความไม่ยุติธรรม นั่นจะนับประสาอะไร?มองดูสายตาตื่นเต้นของแม่ของตัวเอง หลี่ฮุ่ยหรานส่ายหน้า สุดท้ายก็ยกแก้วชาขึ้นมาต่ออีกถึงขั้นที่ส่ายหน้าให้หลินเฟิง ขอร้องไม่ให้หลินเฟิงเข้ามายุ่งหลินเฟิงเห็นแบบนี้ ก็ถอยไปด้านข้างด้วยใบหน้านิ่งเฉย ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่หลิวเยว่ฟาง ทำให้หลิ่วเยว่ฟางรู้สึกหงุดหงิดเห็นหลี่ฮุ่ยหรานยกถ้วยน้ำชาขึ้นมาอีกครั้ง ครั้งนี้หลิ่วเยว่ฟางกอดอกและไม่ยอมรับเธอตบเอกสารแต่งตั้งที่อยู่บนโต๊ะ จากนั้นชี้ไปทางหลินเฟิง และพูดอย่างเย็นชา: “ถ้าหากเธออยากได้หนังสือแต่งตั้งฉบับนี้ ก็สาดน้ำชาที่อยู่ในมือเธอไปที่ใบหน้าของไอ้หมอนั่น!”ได้ยินคำพูดของหลิ่วเยว่ฟาง หลี่ฮุ่ยหรานนิ่งอึ้งทันทีเธอหันหน้ามองไปทางหลินเฟิง ส่วนหลินเฟิงกลับกอดอกไม่แสดงท่าทีใด ๆนี่เห็นได้ชัดว่าต้องการแก้แค้น อีกทั้งยังตั้งใจกลั่นแกล้งหลี่ฮุ่ยหราน“ลูก ยังจะรออะไรอีก?!”จางกุ้ยหรานร้อนใจแล้ว ถึงขั้นที่จะแย่งถ้วยชาที่อยู่ในมือหลี่ฮุ่ยหรานมาสาดหน้าหลินเฟิงแทนเธอ“เมื่อครู่หลินเฟิงเสียมารยาทต่อผู้อาวุโส ตอนนี้ก็เพียง

หลี่ฮุ่ยหรานรีบวิ่งอย่างรวดเร็ว แล้วโผเข้าหาหลินเฟิง ก่อนจะฝังใบหน้าไปที่หน้าอกของหลินเฟิง“ฮือ...หลินเฟิง จะทำยังไงดี ฉันก่อเรื่องวุ่นวายเข้าซะแล้ว เกรงว่าตอนนี้คุณสมบัติของผู้สมัครเป็นผู้นำจะถูกเพิกถอนด้วย”“บริษัทห้าหมื่นล้านนะ! นั่นนก็คือบริษัทที่มีมูลค่าตลาดหลายหมื่นล้าน ถ้าฉันได้มาก็ไม่ต้องมองใบหน้าของถังหว่านแล้ว ฮือฮือฮือ.....”เมื่อเห็นท่าทางเศร้าเสียใจราวกับลูกสาวตัวน้อยของหลี่ฮุ่ยหราน หลินเฟิงก็เผลอหัวเราะออกมา ก่อนจะตบปลอบใจที่ด้านหลังของเธอ“เมื่อครู่ไม่ใช่ว่าคุณมั่นใจมากงั้นหรอกเหรอ?”หลินเฟิงยิ้มแล้วมองไปที่เธอ“ฉัน...ฉันเสแสร้งทำออกมานี่นา!”หลี่ฮุ่ยหรานบุ้ยปากและพูดออกมาอย่างขมขื่น “ฉันคิดแค่ว่าถังหว่านจะทำยังไง เพราะงั้นก็เลยใจร้อนทำแบบนี้ไป”“คุณยังหัวเราะฉันอีก!”หลี่ฮุ่ยหราน ยกกำปั้นสีชมพูขึ้นมา ก่อนจะทุบไปที่หน้าอกของหลินเฟิง“ตอนนี้มันจบสิ้นแล้ว...”หลี่ฮุ่ยหรานยังคงคร่ำครวญไม่หยุด และหลินเฟิงก็มองความแตกต่างที่เห็นได้ชัดของหลี่ฮุ่ยหราน ผู้หญิงที่แข็งแกร่งมากอย่างนี้ ในตอนนี้แค่รู้สึกมันว่าน่าขัน แต่ก็ไม่สามารถหัวเราะออกมาเสียงดังได้ก่อนจะเม้มปากด้ว

จางกุ้ยหลานก้มหน้าลงโดยไม่พูดอะไรผ่านไปครู่หนึ่งจางกุ้ยหลานที่ดูเหมือนจะตัดสินใจอะไรบางอย่างได้แล้ว ก็เงยหน้าแล้วพูดอย่างหนักแน่นว่า: “ฉันจะไปหาจางซิน ถ้าหาจางซินเจอ ก็ไม่ต้องกังวลเรื่องเงินที่จะต้องใช้ซื้อฟาร์มแล้ว!”“ไม่จำเป็น”หลินเฟิงโบกมือ สำหรับเขาเงินไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย สิ่งเดียวที่เขาสนใจก็คือ จะทำอย่างไรให้ฟาร์มแห่งนั้นได้กำไร? “ไม่ได้ ฉันรู้สึกยินยอมไม่ได้จริง ๆ ฉันจะต้องหาจางซินให้ได้! นังเด็กสารเลวนั่น ฉันเชื่อเธอขนาดนี้ คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะกล้าทำแบบนี้กับฉันได้!”จางกุ้ยหลานยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห ก่อนจะก้าวขึ้นไปชั้นบน หลี่ฮุ่ยหรานมองไปที่หลินเฟิง ก่อนจะขมวดคิ้วพูดว่า “หลินเฟิง เรื่องเงิน...ไม่สู้ฉันไปเอ่ยปากกับถังหว่าน พวกเราสองคนรวบรวมเงินกัน บางทีอาจจะเอาออกมาได้ก็ได้นะ”“หืม? คุณกับถังหว่านมีความสัมพันธ์ดีกันแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร?”หลินเฟิงแปลกใจเล็กน้อย“ไม่....ไม่ใช่ ใครจะมีความสัมพันธ์ดีกับเธอล่ะ? แค่....พวกเราก็แค่เป็นเพื่อนร่วมงานกันเท่านั้น เป็นแค่เพื่อนร่วมงานเฉย ๆ!”หลี่ฮุ่ยหรานแก้ตัวจนหน้าแดงแต่ไม่ว่าจะแก้ตัวยังไง หลินเฟิงก็มองหลี่ฮุ่ยหรานด้วยรอ

“คนนี้ก็คือคุณย่าหลิ่วเยว่ฟางของตระกูลหลี่เจียงหนานใช่ไหมคะ? เป็นอย่างที่คิดไว้เลยค่ะ เจอหน้ากันดีกว่ารู้จักแค่ชื่อเสียง อ่อ ใช่แล้ว ใช่แล้ว คุณต้องการดื่มชาไหม? เดียวฉันจะเสิร์ฟชาให้คุณเองค่ะ”ถังหว่านตั้งใจยั่วโมโห จึงจงใจยิ้มและพูดถึงเรื่องการดื่มน้ำชาขึ้นมา ซึ่งก็ทำให้สีหน้าของหลิ่วเยว่ฟางบึ้งตึงทันที“คุณถัง ถึงแม้ว่าตระกูลถังของคุณจะเป็นตระกูลที่ร่ำรวยและมีอิทธิพลในเมืองจิง แต่คุณก็อย่าอวดดีเกินไปเลย ตระกูลหลี่ของฉันก็ไม่กลัวคุณอยู่แล้ว”โจวอวี้เฟิ่งที่มองอยู่ข้าง ๆก็ทนไม่ไหว ก่อนจะตะโกนใส่ถังหว่านแต่ทว่าถังหว่านก็ไม่ได้เป็นที่รองรับเหมือนหลี่ฮุ่ยหรานเธอยิ้มสดใสและแสร้งทำเป็นประหลาดใจ ก่อนจะพูดว่า “อุ๊ย คนนี้ก็คือป้าโจวอวี้เฟิ่งของตระกูลหลี่ใช่ไหม? สวัสดี สวัสดี ได้ยินมาว่าอาการป่วยของลูกสาวของคุณก็เป็นเพราะหลินเฟิงสามีของฉันรักษาให้ใช่ไหม?”“.....”เมื่อเห็นถังหว่านพูดถึงเรื่องนี้ สีหน้าของโจวอวี้เฟิ่งกับหลี่เยว่หรูต่างก็กระตุกโดยไม่ตั้งใจ“อุ๊ย เขาต่างก็พูดกันว่าการช่วยชีวิตนั้นยิ่งใหญ่ ทำไมฉันดูแล้วพวกคุณเหมือนไม่มีจิตสำนึกเรื่องนี้เลยล่ะ?”ถังหว่านแสร้งทำเป็นเสียดา

หลี่ไห่หงจริงจังมากขนาดนี้ จนทำให้หลี่ฮุ่ยหรานทำได้แค่เพียงกลืนคำพูดที่จะพูดออกมาของตัวเองลงไปเพราะผลสุดท้ายของการเจรจาของหลี่ฮุ่ยหรานและถังหว่าน ก็ไม่มีอะไรมากไปว่าการสร้างโรงงานในเมื่อที่ดินที่เป็นที่ราบ และมีแม่น้ำแบบนี้ เป็นเขตนิคมอุตสาหกรรมทางธรรมชาติชัด ๆถ้าหากทำเป็นโรงงานอย่างที่ว่า ยังไงก็ไม่มีวันขาดทุนแต่ถ้าหากเป็นฟาร์ม ก็พูดยากแล้วเมื่อเห็นความลังเลของหลี่ฮุ่ยหราน หลี่ไห่หงก็ขมวดคิ้ว ก่อนจะพูดอย่างไม่พอใจว่า: “ฮุ่ยหราน ไม่ใช่ว่าเธอก็วางแผนที่จะเปลี่ยนฟาร์มของฉันให้เป็นโรงงานด้วยหรอกนะ?“ไม่ใช่ค่ะ”หลี่ฮุ่ยหรานรีบกล่าวปฏิเสธทันที ในขณะเดียวกันก็คิดถึงความเป็นไปได้ต่าง ๆดูเหมือนว่าคุณปู่หลี่ไห่หงจะให้ความสำคัญกับฟาร์มนี้อย่างมาก และไม่ยอมที่จะให้มลพิษจากโรงงานมาทำลายทิวทัศน์ที่งดงามนี้แต่ปัญหาคือหากเพียงวางแผนและจัดการแค่ฟาร์ม ก็จะไม่สามารถทำกำไรได้จริง ๆไม่เพียงไม่ได้กำไร แต่จะขาดทุนจนไม่เหลืออะไรเลยเมื่อถึงเวลาอย่าบอกว่าคุณปู่หลี่ไห่หงชื่นชมความสามารถของตัวเองเลย เกรงว่าสุดท้ายแล้วก็จะจบลงด้วยความผิดหวังและขาดทุนไม่เพียงแต่จะสูญเสียคุณสมบัติในการแข่งขันเ