All Chapters of หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี: Chapter 681 - Chapter 690

“โอวหยางชิ่ง?”“แก…แกยังไม่ตาย?!”เซี่ยงตงเซิงเห็นโอวหยางชิ่งก็ตกตะลึงยิ่งกว่าเห็นหลินเฟิง เขามองโอวหยางชิ่งที่ถือกระบี่ยาวด้วยใบหน้าเหลือเชื่อ“หึ ขอโทษด้วยนะ ทำให้นายผิดหวังแล้ว ฉันยังมีชีวิตอยู่อย่างดี!”โอวหยางชิ่งยิ้มเยาะ จากนั้นขมวดคิ้วขึ้น และตวาดเสียงดัง: “เซี่ยงตงเซิง แกฆ่าพ่อของฉัน และต้อนฉันจนกระโดดหน้าผาให้ตาย วันนี้ฉันจะจบเรื่องกับแก!” พูดจบ โอวหยางชิ่งก็ถือกระบี่พุ่งเข้าไปโดยตรง“ไอ้พวกสวะไร้ประโยชน์…”เซี่ยงตงเซิงกัดฟันแทบแตก ถึงว่าลูกน้องของเขาหาศพของโอวหยางชิ่งไม่เจอมาโดยตลอดที่แท้เธอยังมีชีวิตอยู่เซี่ยงตงเซิงไม่มีทางนิ่งเฉยอยู่แล้ว เขาพลิกโต๊ะเหล้าขึ้นอย่างแรง ตัวเองกลับถอยหลังตึกตึกตึกไปหลายก้าว และนำกระบี่ที่แขวนอยู่บนกำแพงมาไม่ว่าอย่างไร เซี่ยงตงเซิงก็เป็นยอดฝีมือกำลังภายใน“หือ? ไป๋เจิ้นหัว คุณมาทำอะไรที่นี่?”เห็นโอวหยางชิ่งโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ และใช้กระบี่ฟันโต๊ะ สู้รบอยู่กับเซี่ยงตงเซิงหลินเฟิงกลับเดินเข้ามาจากประตูช้า ๆ และมองเห็นไป๋เจิ้นหัวนั่งทรุดอยู่บนพื้น“ฉัน…ฉัน…”ไป๋เจิ้นหัวพูดคำว่าฉันอยู่นาน ก็พูดคำอื่นไม่ออก“นี่คืออะไร?”หลินเฟิงเ

“เอ่อ…”ฟ่านหลิงเยว่ที่อยู่ข้าง ๆ รู้สึกเก้กังเล็กน้อย เธอกะพริบตา และหันหน้ามองไปทางหลินเฟิง: “คือ…พี่หลินเฟิง ฉันก็ควรจะกอดพี่ใช่ไหม?”“อย่าล้อเล่น”หลินเฟิงรีบผลักฟ่านหลิงเยว่ที่ขยับเข้ามาใกล้หมิงอิ่งอิ่งตามมาคนสุดท้ายเธอมองดูสาว ๆ ที่ล้อมรอบหลินเฟิงแล้วพูดจากะหนุงกะหนิง มีทั้งสุขุมเป็นผู้ใหญ่ มีทั้งออดอ้อนหยาดเยิ้ม มีร้องไห้เสียงดัง และก็มีเบะปากจึงอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ“จ้าวเทียนหัว นี่มันเรื่องอะไรกัน?”หลินเฟิงเห็นจ้าวเทียนหัวที่พาคนเดินมาจ้าวเทียนหัวยิ้มบางแล้วพูดว่า: “คุณชายหลิน คุณหนูพวกนี้ไม่ได้รับการทรมานใดๆ ทั้งสิ้น”อาจเป็นเพราะความเห็นแก่ตัว ถึงแม้พวกเขาจะถูกขังอยู่ในตระกูลเซี่ยง แต่ไม่ได้อยู่ในห้องใต้ดิน กลับไปอยู่ที่ห้องพักแขก”“อืม วางใจเถอะหลินเฟิง พวกเราไม่เป็นอะไร”หลี่ฮุ่ยหรานยิ้มบางให้หลินเฟิง“จะไม่เป็นไรได้อย่างไร?”ถังหว่านกอดอกพูดอย่างไม่พอใจ: “เมื่อคืนนอนเบียดเตียงเดียวกับเธอ เธอเกือบจะเบียดฉันตกเตียง! หลี่ฮุ่ยหราน เธอควรจะลดความอ้วนได้แล้ว!”“เธอ…เธอพูดจาซี้ซั้ว”หลี่ฮุ่ยหรานได้ยินคำตำหนิของถังหว่าน สีหน้าก็แดงระเรื่อง และตอบโต้กลับเสีย

“เอาล่ะเอาล่ะ ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว”หลี่ฮุ่ยหรานโบกมือแล้วยิ้มบาง ๆ พูดว่า: “วันนี้ที่มานี่ก็เพื่อที่จะแบ่งปันข่าวดีกับคุณเรื่องหนึ่ง เชื้อสายทางเจียงเป่ยถือว่าได้กลับมารวมกับตระกูลหลี่เมืองเจียงหนานแล้ว”“อืม จากนั้นล่ะ?”หลินเฟิงไม่รู้สึกใด ๆ ทั้งสิ้นสีหน้าแบบนี้ของหลินเฟิงก็ไม่ได้ทำให้หลี่ฮุ่ยหรานประหลาดใจในสายตาของเธอแฝงไปด้วยรอยยิ้ม: “ไม่เพียงแค่นี้ คุณลุงของฉันยังบอกว่า ฉันไม่เพียงได้กลับเข้าสู่ตระกูลหรูหราเมืองเจียงหนาน อีกทั้งยังฉันยังได้เป็นตัวเลือกชิงตำแหน่งผู้นำของตระกูลได้สำเร็จด้วย!”“เป็นแค่ตัวเลือกเหรอ?”หลินเฟิงเหยียดหยาม“เห้อ คนเราอย่าโลภมากเกินไป!”หลี่ฮุ่ยหรานเคาะศีรษะของหลินเฟิงเบาๆ จากนั้นยิ้มพูด: “สิทธิ์ในการเป็นตัวเลือกนั้นมีคนมากมายพยายามอย่างมากที่จะได้สิทธิ์มา!”“ฉันที่เพิ่งจะได้กลับเข้าสู่ตระกูล ได้รับเลือกเป็นตัวเลือกก็ไม่เลวแล้ว!”พูดตามตรงก่อนหน้านี้หลี่ฮุ่ยหรานก็เป็นเหมือนกับหลินเฟิง เธอไม่ได้ใส่ใจมากนัก สำหรับการกลับเข้าสู่ตระกูลหลี่เมืองเจียงหนานเพราะเธอรู้ว่า ต่อให้เธอกลับเข้าสู่ตระกูลหลี่เมืองเจียงหนาน ก็เป็นแค่ญาติสายข้างเล็ก ๆ เท่าน

“หึ ยังจะแก้ตัวอยู่ตรงนี้อีก”จางกุ้ยหลานยิ่งคิดยิ่งโมโห และพูดด้วยความเดือดดาล: “ซินซินเอาไปให้คนดูแล้ว เถ้าแก่อวี๋ฮั่วหลงของซื่อฟางเจีย เขาเป็นถึงผู้เชี่ยวชาญ ผู้เชี่ยวชาญคงจะไม่ได้ดูผิดหรอกมั้ง?”“เขาพูดไว้แล้ว นั่นเป็นแค่ลูกแก้วปลอม!”“ของแผงลอยราคาห้าหกสิบบาท”“หลินเฟิง ฉันเตือนแกนะ แกอย่าคิดจะใช้ลูกแก้วปลอมหลอกเอาลูกสาวของฉันไป ถ้าอยากจะแต่งงานกับลูกสาวของฉัน อย่างน้อยนายจะต้องควักเงินค่าสินสอดราคาสองร้อยห้าสิบล้านบาทให้ฉัน”จางกุ้ยหลานจับมือของหลี่ฮุ่ยหรานเอาไว้ และจ้องมองหลินเฟิงด้วยความดุดัน“แม่ แม่เข้าใจผิดหรือเปล่า? หลินเฟิงไม่มีทางทำเรื่องแบบนั้น”หลี่ฮุ่ยหรานลองพูดไกล่เกลี่ย“จะมีความเข้าใจผิดอะไร? หลักฐานชัดเจน หลินเฟิงเป็นคนโกหกหลอกลวง!”จางกุ้ยหลานพูดด้วยความโมโห: “ไม่แน่เรื่องที่ให้คุณชายตระกูลหลงยอมแพ้ให้เขาก็เป็นเรื่องโกหก! ลูก ลูกอย่าถูกมันหลอกนะ!“พอแล้ว!”หลินเฟิงตะโกนเสียงต่ำ และเหลือบตามองคนตระกูลหลี่เมืองเจียงหนานที่กำลังดูความครึกครื้นอยู่ จึงไม่อยากตอแยกับจางกุ้ยหลานจนมากเกินไปจากนั้นก็ถามด้วยความเย็นชา: “จางซินล่ะ? คุณเรียกเธอออกมาถามก็รู้แล้ว

“คุกเข่าแต่แรกไม่ดีเหรอ? ทำไมต้องอิด ๆ ออด ๆ อยู่นาน ไม่มีมารยาทจริง ๆ”โจวอวี้เฟิ่งส่งเสียงไม่พอใจส่วนหลี่เยว่หรูที่อยู่ข้าง ๆ มองหลี่ฮุ่ยหรานที่คุกเข่าลงด้วยความเคารพ ในดวงตาก็เผยความอิจฉาอย่างรุนแรงออกมาต่อให้เป็นตัวเลือกผู้นำตระกูล ก็ต้องคุกเข่าเสิร์ฟน้ำชาที่ตรงหน้าคุณย่าของฉันอย่างว่าง่าย?ใบหน้าของหลี่ฮุ่ยหรานเผยความลำพองใจออกมา เหมือนว่าหลี่ฮุ่ยหรานไม่ได้กำลังคุกเข่าให้คุณนาย แต่คุกเข่าให้กับเธอดูท่าเธอรู้สึกไม่พอใจอย่างมากต่อสิทธิที่หลี่ฮุ่ยหรานได้เป็นตัวเลือกของผู้นำตระกูลมองดูหลี่ฮุ่ยหรานก้มหน้าคุกเข่า หลินเฟิงขมวดคิ้วเล็กน้อย เขามองเห็นสิ่งต่ำทรามเหล่านี้ไม่ได้ประเพณีแบบนี้ ต่อให้เป็นบนตัวของราชาหลินแห่งตอนใต้ที่ความคิดล้าสมัยก็ยังไม่มี แต่บนตระกูลเล็ก ๆ ในสถานที่แบบนี้กลับคิดเล็กคิดน้อยอย่างมากนี่มันเป็นวิธีการข่มคนรุ่นหลังชัด ๆแต่เมื่อคิดว่าหลี่ฮุ่ยหรานให้ความสำคัญกับสิทธิ์ในการได้เป็นตัวเลือกผู้นำตระกูลขนาดนี้ หลินเฟิงก็ยังอดกลั้นเอาไว้ และไม่พูดไม่จาคุณนายชื่อว่าหลิ่วเยว่ฟาง เป็นภรรยาคนที่สองของนายท่านตระกูลหลี่เมืองเจียงหนานเธอมองหลี่ฮุ่ยหรานด้วยสีหน