แชร์

บทที่ 688

จางกุ้ยหลานนั่งทรุดตัวลงบนพื้น อยากจะร้องไห้แต่กลับร้องไม่ออก

เธอจะไปรู้ได้ยังไงกันว่าหลินเฟิงจะมอบพลอยทับทิมที่มีมูลค่าขนาดนี้ให้ได้ตามใจชอบ

ตอนนี้เธอเสียใจจนแทบตายแล้ว

“พวกเธอทำอะไรกันอยู่ตรงนั้นน่ะ?! ไม่เห็นเหรอว่าแม่รองของฉันรอพวกเธออยูที่นี่นานมากแล้ว?!”

“มีมารยาทและการอบรมสั่งสอนบ้างไหม?!

ในที่สุด

โจวอวี้เฟิ่งที่อยู่ไกลออกไปก็อดทนไม่ไหว เธอวางแก้วกาแฟลงอย่างแรง กระแทกบนโต๊ะกระจกดัง “ปัง”

ให้แม่รองของเธอรอเป็นเวลานานขนาดนี้ คนพวกนี้ยังพูดพล่ามอยู่ที่ตรงนั้นไม่หยุด

โดยเฉพาะจางกุ้ยหลาน นั่งลงตรงนั้นอยู่บนพื้นเหมือนกับแม่ตาย ไม่รู้จักเด็กไม่รู้จักผู้ใหญ่จริง ๆ

“ช่างเถอะ เรื่องนี้ค่อยว่ากันทีหลัง ตอนนี้จัดการธุระก่อน”

หลินเฟิงรู้ว่าหลี่ฮุ่ยหรานให้ความสำคัญกับการเจอหน้าในวันนี้อย่างมาก จึงพูดปลอบใจทังสองคนเล็กน้อย

เมื่อถูกหลินเฟิงเตือนสติแบบนี้ หลี่ฮุ่ยหรานก็ตั้งตัวกลับมาได้

ถึงแม้ในใจจะคิดถึงพลอยทับทิมเม็ดโตนั้น แต่เธอรู้ว่าตอนนี้เธอมีเรื่องที่สำคัญยิ่งกว่า

“หลี่ฮุ่ยหราน ท่านนี้ก็คือแม่รองของฉัน และก็เป็นคุณย่ารองของเธอ อยู่ที่ตระกูลหลี่เมืองเจียงหนานเป็นคนที่พูดคำไหนคำนั
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status