“ขอโทษด้วยครับคุณหนูหลงเซียว แก่นสารจวี้คังชิ้นนี้มีประโยชน์ต่อผมอย่างมาก ไม่ว่าตระกูลหลงของพวกคุณเสนอราคาเท่าไหร่ผมก็ไม่ขาย”หลินเฟิงไม่มีท่าทีจะเจรจาใด ๆ เมื่อเอ่ยปากก็ปฏิเสธโดยตรง“ไม่ขาย?”หลงเซียวนิ่งอึ้งเล็กน้อย หลายปีมานี้ นี่คือครั้งแรกที่มีคนกล้าไม่เชื่อฟังเธอในฐานะคุณหนูตระกูลหลง จึงทำให้เธอเกิดเปลวไฟความโมโหขึ้นในหัวใจ“หึ คุณอย่าไว้หน้าไม่ไว้หน้า ของที่ฉันอยากได้ที่ผ่านมามีแต่คนประเคนมาให้อย่างว่าง่าย ยังไม่เคยกล้าปฏิเสธฉันสักคำเดียว”“ถ้าหากคุณรู้ตัวก็รีบมอบแก่นสารจวี้คังชิ้นนั้นออกมาให้ฉันอย่างว่าง่าย!”“อ่อ? การปล้นจี้กลางวันแสก ๆ พูดได้เต็มปากเต็มคำแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? หรือว่าการประมูลใต้ดินของเมืองหนิงโจวเป็นถิ่นของตระกูลหลงของพวกคุณ?”หลินเฟิงเลิกคิ้วแล้วพูดเยาะหยัน: “คุณหนูหลงเซียว คนเราจำเป็นต้องรู้จักกฎเกณฑ์การมาก่อนมาหลัง คุณยินยอมฉันยินยอมนะครับ?”“อย่าพูดมาก คำพูดของฉันก็คือกฎเกณฑ์!”หลงเซียวกำเริบเสิบสานอย่างมาก เธอถลึงตาใส่หลินเฟิงแล้วตะโกนพูด: “ตระกูลหลงของฉันไม่มีทางให้คุณขาดทุนอยู่แล้ว เมื่อครู่คุณใช้เงินหนึ่งพันล้านบาทซื้อแก่นสารจวี้คังชิ้นน
Read More