บทที่ 717

“คุณคิดว่าคุณทำแบบนี้จะแสดงให้เห็นว่าคุณไม่โง่งั้นเหรอ?”

“ไม่ แบบนี้มีแต่จะแสดงให้เห็นว่าคุณโง่เง่ามากขึ้น อีกทั้งสมองกลวงอีกด้วย!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า...”

“ฮ่า...”

“ฮะ?”

หัวเราะไปหัวเราะมา เสียงหัวเราะของหลงเซียวก็หยุดลงทันที

เพราะว่าหินหยกที่อยู่ในมือของหลินเฟิงแตกร้าว ข้างในกลับเกิดหน่ออ่อนที่เล็กมากปรากฏออกมา

เป็นหน่ออ่อนจริง ๆ ด้วย

ภายในหินหยกจวี้คังชิ้นนี้ มีหน่ออ่อนสีเขียวมรกตที่เล็กและประณีต?

หน่ออ่อนนี้ถึงแม้จะเล็ก แต่ทั่วทั้งชิ้นพร่างพราว เนียนและประณีตอย่างมาก เหมือนกับหยกเจไดต์ที่สมบูรณ์แบบ สวยงามเหมือนงานศิลปะ

แสงสีเขียวโดดเด่น สว่างจ้าจนแสบตา

แต่เมื่อมองอย่างละเอียด และก็เห็นของเหลวสีเขียวไหลมาจากแกนกลางหน่ออ่อน แค่ได้กลิ่นก็สามารถสัมผัสได้ถึงพลังอันยิ่งใหญ่ของแก่นแท้แห่งชีวิต

ในตอนนี้ ต่อให้เปลี่ยนเป็นคนปัญญาอ่อนมา ต่างก็สามารถดูออกได้ถึงความไม่ธรรมดาของหน่ออ่อนที่เรียวเล็ก

“นี่...นี่คือแก่นสารจวี้คัง? แก่นสารจวี้คังในตำนาน?!”

หลังจากแสงวูบวาบในระยะสั้น ๆ หนุ่มวัยรุ่นของสำนักร้อยพิษก็ไม่สามารถรักษาหน้าตาของหลงเซียวได้อีก เขากรีดร้องออกมาเสียงสูงด้วยความเหลือเชื่อ

เ