บททั้งหมดของ หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี: บทที่ 581 - บทที่ 590

หลิวหย่งยื่นมือออกไปสั่งการ ลูกน้องสิบกว่าคนที่อยู่ข้างหลังรอจนทนแทบไม่ไหวตั้งนานแล้ว พากันลุกขึ้นยืนในมือของพวกเขามีอาวุธชนิดต่าง ๆ ทุกสายตาดูมีความตื่นเต้นอย่างมาก“คุณหลินได้แก้ปัญหาความกังวลของพวกเราแล้ว พวกขยะของตระกูลเซี่ยงที่เหลือเหล่านั้น พวกเรายังจะมีอะไรให้หวาดกลัวอีก?”“สหายทั้งหลาย บุกเข้าไปให้หมด!”“ลุยกัน!”หลิวหย่งเลียลิ้นสีแดงสด และตะโกนออกมาเสียงดัง จากนั้นก็นำหน้าบุกเข้าไปไปหานักสู้ของตระกูลเซี่ยงที่วิ่งออกมาจากโรงงาน ไม่นานนัก ทั้งสองฝ่ายปะทะเข้าด้วยกัน การต่อสู้ที่รุนแรงก็ได้ปะทุขึ้นหลินเฟิงไม่ได้เข้าร่วมด้วยเช่นกัน ในเมื่อมันเป็นเรื่องของเซียวคุน ไม่ว่าอย่างไรเขาต้องให้โอกาสคนของเซียวคุณได้แสดงฝีมือหน่อยหลินเฟิงหนีไปพร้อมกับร่างของไป๋จินเต๋อไปยังที่ห่างไกลออกไป และค้นพบยาพิษจำนวนมากที่บนตัวของไป๋จินเต๋อ และ "คัมภีร์ร้อยพิษ" เล่มหนึ่ง ยาพิษเหล่านี้ถูกหลินเฟิงเก็บเอาไว้คัมภีร์ร้อยพิษถูกหลินเฟิงเปิดออก เขาถูกยาพิษชนิดต่าง ๆ ที่บันทึกอยู่ด้านบน และวิธีการสกัดแมลงพิษต่าง ๆ ทำให้ตกตะลึงในทันทีถึงขั้นที่มียาพิษบางชนิด เขาแทบจะไม่เคยได้ยินมาก่อนด้วยซ้ำ

“ส่งพวกคุณกลับไป? นี่มันเป็นเรื่องอะไรกัน?”เซี่ยงตงเซิงงงงวย น้ำเสียงของโอวหยางป๋อนี้ต่ำกว่าเมื่อก่อนมาก ถึงขั้นมาขอร้องให้เขาช่วย นี่มันเกิดขึ้นอะไรขึ้นกันแน่?“ไม่ปิดบังกับผู้นำตระกูลเซี่ยง หลินเฟิงคนนี้พวกเราไม่สามารถที่จะต่อกลอนได้ ต่อให้เป็นสำนักเสินฉือก็ไม่สามารถที่จะเอาชนะได้ ดังนั้นฉันพ่อลูกจึงรีบที่จะวางแผน กลับไปยังสำนักเสินฉือเพื่อเตือนกับเจ้าสำนัก หลังจากนั้นก็ค่อยจากไปจากสำนักเสินฉือ ห่างไกลจากการฆ่าฟัน”โอวหยางป๋อถอนหายใจออกมาเขามองดูไปยังเซี่ยงตงเซิงที่สีหน้างุนงงแล้วพูดว่า: “แผนการของฉันล้มเหลว ไม่เพียงแต่ที่จะโดนหลินเฟิงแย่งเอาไผ่กลืนทองไป แถมยังโดนเขาทำร้ายวิทยายุทธลมปราณภายในอีก”“แนะนําผู้นำตระกูลเซี่ยงสักประโยค คุณล้มเลิกความคิดที่ต่อต้านหลินเฟิงไปเถอะ ถ้าหากตระกูลเซี่ยงของคุณต้องการที่จะมีจะอยู่ต่อไป”“……”เซี่ยงตงเซิงบีบราวจับแน่น เกือบที่จะบีบเท้าแขนของเก้าอี้จนแตกละเอียดพวกไร้ประโยชน์! ทั้งหมดเป็นพวกที่ไร้ประโยชน์!ในดวงตาของเซี่ยงตงเซิงเต็มไปด้วยเส้นเลือด แทบจะคลุ้มคลั่งในทันทีสำนักเสินฉือที่ยิ่งใหญ่ของนาย แถมยังเป็นยอดฝีมือระดับเซียนเทียนอันดับท

ในเมื่อเรื่องมันมาถึงตอนนี้แล้วโอวหยางชิ่งจะเสียใจภายหลังก็ไม่มีประโยชน์อะไรสิ่งเดียวที่เธอต้องคิด ณ จุดนี้ คือการหนีออกไปจากตระกูลเซี่ยง เอาเรื่องตระกูลเซี่ยงฆ่าพ่อของเธอไปบอกกับสำนักเสินฉือไม่ให้เจ้าสำนักนั้นไปแก้แค้นหลินเฟิงแต่มาเอาเรื่องที่ตระกูลเซี่ยงสุดท้ายโอวหยางชิ่งใช้กำลังทั้งหมดที่มี ปีนกำแพงหนีออกจากคฤหาสน์ตระกูลเซี่ยงแต่ร่างกายภายนอกของเธอเองก็ได้รับบาดเจ็บไม่น้อย เนื่องจากจุดตันเถียนแตกสลายจนทำให้บาดเจ็บภายใน สติของเธอเริ่มพร่ามัวเล็กน้อยในตอนนี้คฤหาสน์ของตระกูลเซี่ยงนี้ไม่ได้อยู่ในเมือง แต่อยู่บนเนินเขาในเขตชานเมืองหยางเฉิงเขาทั้งลูกต่างเป็นทรัพย์สินของตระกูลเซี่ยงโอวหยางชิ่งทั้งวิ่งและต่อสู้ ถูกไล่ล่าโดยผู้คุ้มครองของตระกูลเซี่ยง ในที่สุดก็วิ่งไปถึงขอบหน้าผา และไม่มีทางที่จะถอยได้แล้ว“โอวหยางชิ่ง คุณควรที่จะยอมจำนนและหยุดต่อต้านซะ!”“โอวหยางชิ่ง ว่าง่ายจะได้ไม่ต้องเจ็บตัวมันดีต่อคุณและผม!”กับการยั่วยุของผู้คุ้มกันตระกูลเซี่ยง ทำให้ใบหน้าของโอวหยางชิ่งนั้นแสดงท่าทีที่ดุร้าย เธอมองไปที่หน้าผาที่อยู่ข้างหลัง จุดต่ำสุดด้านล่างเป็นแม่น้ำเล็ก ๆ“เชอะ พว

ภายใต้การนำทางของพนักงานเสิร์ฟ หลินเฟิงกับถังหว่านเข้าไปในห้องส่วนตัวที่ตกแต่งหรูหรา“อุ๊ยถังหว่านคุณหนูตระกูลถังของฉัน คุณเป็นคนที่งานยุ่งมากจริง ๆ เลยนะ พวกเรารอพวกคุณอยู่ตั้งนานแล้ว”โต๊ะขนาดใหญ่ที่อยู่ในห้องส่วนตัวมีคนนั่งอยู่เต็มตั้งนานแล้ว มีผู้ชายมีผู้หญิง ดูแล้วคุ้นเคยกับถังหว่านเป็นอย่างมาก ถึงขั้นที่มีคนเอ่ยปากพูดหยอกล้อถังหว่านโดยตรง“พูดซี้ซั้วอะไรน่ะ? พวกเธอก็เพิ่งมาถึงกันชัด ๆ เลย”ถังหว่านยิ้มตาหยีแล้วคล้องแขนหลินเฟิงเข้าประจำที่นั่งเพื่อนนักเรียนหญิงที่อยู่รอบ ๆ หลังจากที่เห็นหลินเฟิงที่อยู่ข้างกายถังหว่าน ดวงตาก็เป็นประกายพูดขึ้น: “อุ๊ยถังหว่าน ไม่ได้เจอกันหลายปี เธอก็มีหนุ่มหล่อแล้วเหรอ?”“พูดอะไรน่ะ ถังหว่านมีหมั้นหมายกับคุณชายหลงเมืองจิงตั้งนานแล้ว”“ท่านนี้เกรงว่าจะเป็นคุณชายหลงยวนจากเมืองจิงสินะ ผมคือเว่ยเฉินของตระกูลเว่ยเมืองหนิงโจว ได้ยินชื่อเสียงไม่สู้ได้เจอหน้าจริง ๆ นะครับ ตระกูลหลงชื่อเสียงโด่งดังกึกก้องเชียวนะครับ”เพื่อนนักเรียนชายของถังหว่านสองคนยืนขึ้นทันที และพยักหน้าไปทางหลินเฟิง ใบหน้ามีรอยยิ้มที่ประจบสอพลอเล็กน้อย“อุ๊ย ท่านนี้ก็คือคุณชายหล

ถังหว่านยังไม่ทันได้ตอบกลับหมิงอิ่งอิ่งเว่ยเฉินลุกขึ้นยืนในทันทีสายตาของเขามองไปทางหลินเฟิงอย่างเย็นชา ก่อนจะพูดอย่างเรียบเฉยว่า “อิ่งอิ่ง ไม่ต้องห่วง มีฉันอยู่ก็ไม่ต้องไปรบกวนคนอื่นหรอก”“ยิ่งไปกว่านั้น คนบางคนแข็งแกร่งแค่ไหนก็ยังไม่รู้ เป็นไปได้อาจจะเป็นเพียงพวกขี้เมาที่รู้แค่ท่ามวยฉาบฉวยก็ได้”“คนพวกนี้ฉันเห็นมาเยอะแล้ว”เห็นได้ชัดว่าคำพูดพวกนี้พุ่งตรงไปที่หลินเฟิงโดยเฉพาะหลินเฟิงหัวเราะเยาะ แล้วกินอาหารของตัวเองต่อไป โดยที่ไม่ได้สนใจเว่ยเฉินอีกถังหว่านกลัวว่าหลินเฟิงจะโกรธ จึงเข้าไปขวางกั้นการจ้องมองหลินเฟิงอย่างเหยียดหยามของเว่ยเฉิน ก่อนจะพูดอย่างเย็นชาว่า “คนที่ฉันเลือกด้วยตัวเอง ย่อมแข็งแกร่งอยู่แล้ว คนอื่นไม่จำเป็นต้องตั้งคำถาม”“เอาล่ะ เอาล่ะ ทำไมบรรยากาศมันเริ่มรุนแรงขึ้นอีกแล้วล่ะ?” ชุยหยวนรีบไกล่เกลี่ย“ฮึ่ม ถ้าไม่ใช่บางคนพาคนแปลกหน้าเข้ามา เรื่องแบบนี้มันจะเกิดขึ้นไหมล่ะ?”เผิงหย่าฟางที่สวมชุดสีแดงกอดอกด้วยสีหน้าที่ประชดประชัน“เผิงหย่าฟาง คุณพูดให้น้อยลงหน่อย มันจะตายไหม?”ชุยหยวนรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยต้องรู้ไว้ว่า โดยพื้นฐานแล้วเพื่อนร่วมชั้นพวกนี้ต่า