บททั้งหมดของ หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี: บทที่ 561 - บทที่ 570

การกลับมาครั้งนี้ หลินเฟิงมาเพื่อชำระแค้นกับตระกูลไป๋“หลี่ซืออวี่……”ไป๋เจิ้นหัวเมื่อกี้จะบอกว่าเป็นเพราะหลี่ซืออวี่บาดเจ็บหนัก เขาจึงเรียกรถพยาบาลมารับไปแล้วแต่ลองคิดย้อนดู ทำไมเขาต้องกลัวหลินเฟิงด้วย?ถึงขั้นที่คิดให้ลึกลงไปอีกบางทีหลินเฟิงอาจซื้อตัวโอวหยางป๋อด้วยเงินจํานวนมาก ทําให้โอวหยางป๋อหันมาผิดใจกับเขาและส่งจงเจว๋กองกำลังโถงมืดของสำนักเสินฉือมาเพื่อฆ่าปิดปากไม่อย่างนั้นหลินเฟิงจะกลับมาโดยไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่นิดได้อย่างไรและในโทรศัพท์ ประโยคที่ว่า "คุณรู้มากเกินไปแล้ว" ของโอวหยางป๋อ ก็เป็นการยืนยันการคาดเดาของเขาเมื่อสรุปดูแล้ว หลินเฟิงเป็นฆาตกรที่เกือบจะกวาดล้างตระกูลไป๋ของพวกเขา!ถ้าหากเป็นเมื่อก่อน ไป๋เจิ้นหัวอาจจะหวาดกลัว ต่อหลินเฟิง ตอนนี้ข้างกายมีคุณชายเถาเซิ่งแล้วมีตระกูลเถาที่สามารถทำให้กองกำลังโถงมืดของสำนักเสินฉือหวาดกลัว งั้นเขายังจะกลัวอะไรหลินเฟิงที่เป็นผู้ชายที่ตระกูลไป๋เลี้ยงไว้ทำไมอีกล่ะ?ไป๋เจิ้นหัวเปลี่ยนสีหน้าทันที และสะบัดมือของหลินเฟิงออกไป จากนั้นพูดด้วยความโกรธว่า: “ทําไมฉันต้องบอกแก? อย่าคิดว่าแกฉลาดนิดหน่อย ก็ซื้อสำนักเสินฉือได้แล้

เดิมทีหลี่ซืออวี่ถูกชี่แท้ที่แยกออกจากร่างของจงเจว๋โจมตี แต่ยังไม่ได้ตายในทันทีไหล่ของเธอแตกละเอียด และเสียเลือดมากจนเกินไป เหลือเพียงลมหายใจสุดท้าย เมื่อครู่เพิ่งจะถูกรถฉุกเฉินพาตัวไป จนตอนนี้ยังไม่พ้นขีดอันตราย“เฮ้อ....”เมื่อได้ยินข่าวนี้ หลินเฟิงก็ถอนหายใจยาว ๆ“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็ดูชะตากรรมของเธอเถอะ ผมไม่อยากจะข้องเกี่ยวกับเธอแม้แต่นิดเดียวแล้ว”“งั้น...”ไป๋ชิงเฉี่ยนหันหน้ามา น้ำตาในดวงตาทำให้หลินเฟิงนิ่งอึ้งเล็กน้อย“เรื่องเมื่อคืนที่คุณรับปาก ยังมีผลอยู่ไหม?”เมื่อเห็นท่าทางน่าสงสารแบบนี้ของคุณหนูตระกูลไป๋ หลินเฟิงก็รู้สึกใจอ่อนเล็กน้อยเขายื่นนามบัตรของตัวเองไปให้เธอ และพยักหน้าพูดว่า: “ถ้าหากวันไหนคุณมีเวลามาเจียงโจว ก็มานั่งเล่นที่บ้านของผมได้”“เพียงแต่ว่าบ้านของผมเกรงว่าจะไม่ได้สวยสง่างามเหมือนกับคฤหาสน์ตระกูลไป๋แบบนี้”“พร่วด”ฟังหลินเฟิงพูดแบบนี้ ไป๋ชิงเฉี่ยนเปลี่ยนจากร้องไห้เป็นหัวเราะหลังจากบอกลาคุณหนูตระกูลไป๋หลินเฟิงเตรียมจะขับรถกลับเมืองเจียงโจว เพียงแต่ว่าเพิ่งจะไปถึงหน้าประตูพร้อมกับเหยาปิน หลินเฟิงก็เห็นฟ่านหลิงเยว่ถือจดหมายฉบับหนึ่งเอาไว้

“เอิ๊ก”ฟ่านหลิงเยว่กินข้าวสองหม้อใหญ่เข้าไป เธอก็อิ่มจนตาเหลือกแม่ลูกจ้าวเฉียวอวิ๋นตกใจจนคิดว่าเธอเป็นอะไรไปหลินเฟิงกลับหาเหตุผลออกจากอ่าวเทียนสุ่ย และขับรถไปยังบริษัทเภสัชกรรมเชิงถังในห้องวิจัย หลินเฟิงใช้เตาที่ถังหว่านจัดแจงให้เขาเริ่มกลั่นไผ่กลืนทอง หลังจากผ่านความพยายามมาครึ่งค่อนคืน ในที่สุดหลินเฟิงก็นำไผ่กลืนทองกลั่นเป็นยาที่เปล่งประกายแสงสีทองได้สองเม็ดหลินเฟิงกลืนยาสองเม็ดเข้าไปทันทีโดยไม่มีความลังเลภายใต้การขับเคลื่อนของหยวนชี่ทั้งห้า ในดวงตาของหลินเฟิงมีแสงสีทองส่องออกมา อาการบาดเจ็บที่รุนแรงขึ้นจากการใช้ ปีศาจชั่วร้ายกลืนกินพลังสวรรค์ได้รับการรักษาอย่างต่อเนื่อง จุดตันเถียนที่เกือบจะแห้งเหือดก็มีกำลังภายในสีทองพุ่งออกมาไม่หยุดประสิทธิภาพของไผ่กลืนทอง ผลักดันร่างกายของเขากลับสู่จุดสูงสุดเมื่อสามปีที่แล้วอย่างต่อเนื่องผ่านไปเป็นเวลานาน หลินเฟิงตะโกนออกมาเสียงต่ำ สะเทือนทั่วทั้งตึกของบริษัทเภสัชกรรมเชิงถังรปภ. ที่อยู่นอกตึกถึงกับตกใจอย่างมาก คิดว่าเกิดแผ่นดินไหวแต่ไม่รู้เลยว่า นี่เป็นเพียงแค่ผลพวงเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เกิดจากการฟื้นตัวความแจ็งแกร่งของหลินเฟิงเม

ขณะเดียวกัน หลินเฟิงในฐานะหุ้นส่วนใหญ่ของบริษัทเภสัชกรรมเชิงถังและหัวหน้าผู้ผลิตยา เขาก็อยากทำประโยชน์จริง ๆ บ้าง เลยรับสมัครวัยรุ่นที่มีพรสวรรค์มาให้บริษัทเภสัชกรรมเชิงถังเยอะ ๆนี่ก็ถือว่าได้ตอบแทนบุญคุณของถังหว่านไม่อย่างนั้น หลินเฟิงไม่มีทางเข้าร่วมการบรรยายแบบนี้เพื่อความสำเร็จและยศศักดิ์หรอกช่วงบ่ายหลินเฟิงมาถึงห้องโถงบรรยายตรงเวลา คิดไม่ถึงว่าตรงระเบียงทางเดินจะถูกนักศึกษาวัยรุ่นชายขวางเอาไว้คนผู้นี้ย้อมผมสีทอง เจาะหู แค่ดูก็รู้ว่าไม่ใช่คนดีอะไรเขายื่นมือไปค้ำกำแพง ขวางทางหลินเฟิงเอาไว้ และถามด้วยความเยาะหยัน: “นี่ นายชื่ออะไรน่ะ?”หลินเฟิงขี้เกียจจะสนใจนักศึกษาประพฤติไม่ดีแบบนี้ จึงอ้อมเขาเพื่อจะเดินจากไปนักศึกษาไม่ดีคนนี้เห็นหลินเฟิงมองข้างเขา ก็ระเบิดความโมโหออกมาทันที จากนั้นก็ท่อนไม้ที่อยู่ด้านหลังขึ้นมาฟาดไปทางแผ่นหลังของหลินเฟิง“แกแม่งกล้าเมินฉันเหรอวะ?”นักศึกษาผู้หญิงที่เดินทางมาฟังบรรยายที่อยู่ตรงระเบียงทางเดิน เห็นภาพนี้ก็ตกใจจนกรีดร้องออกมา“ผัวะ!”หลินเฟิงกำไม้เอาไว้ในมือด้วยมือข้างเดียวต่อให้นักศึกษาไม่ดีคนนั้นจะออกแรงดึงกลับอย่างไรก็ไม่ได้ใน

ในตอนที่หลินเฟิงกำลังคุมเชิงอยู่กับหลิวฮ่าวและคนอื่น ๆ ที่ตรงทางเดิน นักศึกษาที่อยู่ในห้องเรียนก็มองไปตรงทางเดินด้วยความอยากรู้อยากเห็นและยิ่งมีนักศึกษาผู้หญิงที่ขี้ขลาดจำนวนมากต่างตกใจจนหน้าซีดเซียวที่ผ่านมาภายในคณะแพทย์ไม่ใช่ว่าไม่เคยมีคนแข็งข้อมาก่อนแต่ทุกครั้งคนที่กล้าแข็งข้อต่อกล่อนกับหลิวฮ่าว จุดจบต่างน่าอนาถอย่างมาก“หลิวฮ่าว นายพอแค่นี้เถอะ!”โจวเสี่ยวหางออกมาจากห้องเรียน เชิญหลินเฟิงมาที่คณะแพทย์เป็นความคิดของเธอ ถ้าหากหลินเฟิงเกิดอะไรขึ้น อย่าว่าแต่หลินเสวี่ยฮุ่ย แม้แต่เธอเองก็ไม่มีทางโน้มน้าวใจตัวเองได้โจวเสี่ยวหางแอบตำหนิบตัวเอง ทำไมถึงคิดถึงไอ้สารเลวหลิวฮ่าวคนนี้ไม่ได้นะ“เสี่ยวหาง อย่าโทษฉันเลย ถ้าจะโทษก็โทษไอ้หมอนี่ที่กำเริบเสิบสานเกินไป วันนี้ไม่ให้มันได้เห็นฝีมือหน่อย ก็คงจะคิดว่าฉันหลิวฮ่าวกระจอกงอกง่อย?”หลิวฮ่าวเลียริมฝีปาก จากนั้นผลักโจวเสี่ยวหางไปด้านข้าง“พี่หลินเฟิง”หลินเสวี่ยฮุ่ยวิ่งออกมาจากห้องเรียน ถึงแม้จะกระวนกระวายใจ แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้เลยเธอที่รู้ความ รู้ว่าตัวเองเข้าไปมีแต่จะเป็นตัวถ่วงหลินเฟิง“ไม่ต้องกังวล ฉันจัดการได้”หลินเฟิงพยัก