All Chapters of หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี: Chapter 591 - Chapter 600

“ถังหว่าน ทำไมคุณถึงชอบไปยุ่งเรื่องของชาวบ้านมากมายขนาดนั้นนะ?”เผิงหย่าฟางที่อยู่ด้านข้างไม่สามารถที่จะนิ่งเฉยได้ “คุณชายซือหม่าต้องการจะพาพนักงานของบริษัทบันเทิงของตัวเองไป เธอจะมาเข้าแทรกทำอะไร?”“หรือว่าเธอจะลากพวกเราไปลงน้ำด้วยกัน และผิดใจกับตระกูลซือหม่าในเมืองจิง?”“เอ่อ...”สีหน้าของชุยหยวนและคนอื่น ๆก็กระอักกระอ่วนเช่นกัน ใช่แล้ว พวกเขาไม่กล้ายั่วยุตระกูลซือหม่าจริง ๆดังนั้นทั้งที่เพิ่งจะเริ่ม ก็ไม่มีใครกล้าที่จะพูด“ฮ่าฮ่า สาวงามคนนี้ยังรู้จักเอาตัวรอดนะ ขอถามสาวงามคนนี้หน่อย ว่าคุณชื่ออะไร?”ซือหม่าหาวมองไปทางเผิงหย่าฟาง แล้วเผิงหย่าฟางก็พูดด้วยสีหน้าตื่นเต้นว่า “คุณชายซือหม่า ฉันชื่อเผิงหย่าฟาง”“ฮ่าฮ่า โอเค เห็นว่าคุณมีออร่า ไม่สู้มาเข้าร่วมซือหม่าเอนเตอร์เทนเม้นของพวกเราล่ะ วางใจเถอะ วีเจดังคนถัดไปต้องเป็นคุณ!”“ขอบคุณคุณชายซือหม่า!”เผิงหย่าฟางได้ยินก็ดีใจมาก“นี่คือนามบัตรของผม มาหาผมคืนนี้ที่ห้อง 1008 ที่โรงแรมจิ่วโจว ทำให้ผมดูว่าคุณมีคุณสมบัติหรือเปล่า”ซือหม่าหาวจับคางก่อนจะยิ้มออกมาเขาโยนนามบัตรให้เผิงหย่าฟาง ซึ่งเผิงหย่าฟางก็รับมันไว้ด้วยความตื

“เอ่อ…เอ่อ นี่ครับ”ตอนนี้บอดี้การ์ดกำลังอยู่ในสภาวะมึนงง ไม่เข้าใจว่าเมื่อครู่เกิดอะไรขึ้น ทำได้เพียงนำกล่องไม้จิ้มฟันยื่นไปให้หลินเฟิงด้วยความตกตะลึงเขามองไปทางหลินเฟิงที่หยิบไม้จิ้มฟันออกมาแคะฟันอย่างงงงวยหลินเฟิงก็ชะงักงัน จากนั้นหันมองไปทางบอดี้การณ์ดคนนี้ด้วยความแปลกประหลาดแล้วพูดขึ้น: “นายดูฉันทำไม? ตอนนี้นายควรจะลงมือแทนผู้ว่าจ้างของนายต่อไม่ใช่เหรอ?”เมื่อได้ยินคำเตือนของหลินเฟิง บอดี้การ์ดคนนี้ถึงได้ตั้งตัวได้ และตะโกนด้วยความโมโห จากนั้นก็โผเข้าไปหาเว่ยเชินที่ถูกล้อมรอบไว้อยู่ผลปรากฏว่าไม่มีเรื่องประหลาดใจอะไรบอดี้การ์ดหลายคนนี้ถึงแม้ต่อสู้เก่ง แต่อยู่ต่อหน้ายอดฝีมือกำลังภายในก็ยังไม่เพียงพอเว่ยเชินคนนี้ก็มีความสามารถอยู่บ้าง ถึงแม้ผมจะยุ่งเหยิบ เสื้อผ้าจะเสียหาย แต่เขาก็ถือว่าผ่านการต่อสู้ที่ยากลำบากมาได้ยกหนึ่ง และกระทืบลูกน้องที่ซือหม่าหาวพามาจนนอนหมอบ“นึกไม่ถึงว่าจะเป็นยอดฝีมือกำลังภายใน? ไอ้หนุ่ม แกรอฉันได้เลย!”ซือหม่าหาวเห็นท่าทางไม่ดี ก็วิ่งออกไปจากห้องส่วนตัวทันที“ว้าว หล่อมาก ๆ เลยเว่ยเชิน คิดไม่ถึงว่าจะสามารถจัดการพวกเขาที่ล้อมรอบอยู่หลายคนขนาดนี้

ในตอนที่เว่ยเชินหลังตาลง เตรียมจะรับความตายของเขาจู่ ๆ เสียงที่เย็นชาก็ดังขึ้น“วุ่นวายพอแล้วยัง? ถ้าวุ่นวายพอแล้วก็ไสหัวไปซะ”“เอ๊ะ?”เว่ยเชินคุ้นเคยกับเสียงนี้เป็นอย่างนี้ นี่มัน...นี่มันผู้ชายหน้าตัวเมียที่ชื่อหลินเฟิงคนนั้นไม่ใช่เหรอ? ทำไมเขาถึงกล้าพูดแบบนี้ในเวลานี้?หรือว่าเขาไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว?เว่ยเชินเงยหน้าขึ้นมองไปด้วยความสงสัย และเห็นภาพที่ทำให้เขาตกตะลึง เห็นเพียงแค่พ่อบ้านจางคนนี้ยกหมัดขึ้นสูง เห็นได้ชัดว่าต้องการต่อศีรษะของเขาให้ระเบิดแต่แขนของพ่อบ้านจางกลับถูกวัยรุ่นที่หน้าตาเฉยเมยยื่นมือออกมาจับไว้ จึงทำให้พ่อบ้านจางคนนั้นไม่สามารถขยับเขยื้อนได้ หน้าผากเต็มไปด้วยหยดเหงื่อ“ไอ้หนุ่ม...นายเป็นใคร?!”ซือหม่าหาวที่อยู่ข้าง ๆ เห็นหลินเฟิงจับเขนของพ่อบ้านจางเอาไว้ได้ เขาคิดว่าพ่อบ้านจางก็แค่ไม่ทันได้ระวังถึงได้ถูกเขาจับเอาไว้ได้“พ่อบ้านจาง พ่อบ้านหลี่ ฆ่าทุกคนที่อยู่ภายในห้องนี้ให้หมด! อย่าให้เหลือแม้แต่คนเดียว!”“พ่อบ้านจาง คุณไม่ได้ยินคำพูดของผมเหรอ? ยังจะนิ่งเฉยอะไรอยู่อีก?!”เห็นพ่อบ้านจางยังคงแข็งทื่ออยู่กับที่ ซือหม่าหาวยังคิดว่าชายวัยกลางคนคนนี้ไม

“ห้องนี้คือ 106 คุณพักอยู่ที่นี่ชั่วคราวเถอะ”หลังจากที่จัดแจงที่พักให้หมิงอิ่งอิ่งเรียบร้อย ทุกอย่างเหมาะสม หลินเฟิงไตร่ตรองครู่หนึ่ง ก็เดินออกจากประตูใหญ่คฤหาสน์อ่าวเทียนสุ่ยตามลำพัง ตรงกลางถนนที่มืดมิด รถหรูลินคอล์นจอดลงตรงหน้าหลินเฟิงช้า ๆหลินเฟิงยืนอยู่ตรงหน้าไฟรถของรถหรูแล้วถอนหายใจพูดว่า:“ดูท่าซือหม่าหาวคิดอยากตายจริง ๆ สินะ”“ไอ้หนุ่ม หาเรื่องตระกูลซือหม่าของฉัน ยังคิดจะจากไปง่าย ๆ งั้นเหรอ?”ประตูรถเปิดออก ชายชราหนวดเคราสีเทาที่สวมชุดสีดำทั้งตัวลงมาจากรถ และมองไปทางหลินเฟิงด้วยท่าทางทะนงองอาจ: “ไอ้หนุ่ม นายจะต้องชดใช้กับความประมาทเลินเล่อของนายเอง!”“ส่วนพวกคุณ ก็จะต้องชดใช้เพราะความไม่รู้ของตัวเองหรือไม่?”หลินเฟิงถามชายชรากลับด้วยสีหน้านิ่งเฉยนี่ทำให้ชายชราสีหน้าเย็นชา เขาหัวเราะเสียงดังแล้วพูดขึ้น: “นายที่ยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมคนนี้น่ะเหรอ อยากจะมางัดข้อกับคนแก่อย่างฉัน?”“นายคู่ควรด้วยเหรอ?”“ประโยคนี้ส่งกลับไปให้คุณเหมือนกัน ตาแก่”สายตาของหลินเฟิงเผยความเฉียบคมออกมา เขาไม่พูดพล่ามอีกต่อไป จากนั้นดีดตัวขึ้น เด้งออกไปเหมือนกระแสไฟ และปรากฏที่ตรงหน้าของชายชรา

“ตรงนี้มีที่ให้เธอพูดจาด้วยเหรอ?”หลินเฟิงสายตาเย็นชาหวาดมองเผิงหย่าฟาง ในดวงตาเต็มไปด้วยแรงสังหารแต่เผิงหย่างฟางไม่รู้สึกกลัวแม้แต่น้อย เธอแอ่นอกเผชิญหน้ากับหลินเฟิงแล้วพูดว่า: “นายก็แค่ถือว่าถังหว่านนังผู้หญิงต่ำช้าคนนั้นหนุนหลังนายไม่ใช่เหรอ?”“ฉันยอมรับว่าตระกูลถังมีความสามารถอยู่บ้าง แต่คุณชายซือหม่าก็ใช่ว่าจะกลัวตระกูลถัง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงผู้ชายหน้าตัวเมียที่เกาะถังหว่าอย่างนาย ทางที่ดีนายควรจะสำนึกถึงสถานะของตัวเอง!”การดูถูกเหยียดหยามติดต่อกันของเผิงหย่าฟางทำให้หลินเฟิสีหน้าเปลี่ยนไปเย็นชา“แก…หุบปาก!”เห็นความดุดันบนตัวของหลินเฟิงยิ่งอยู่ยิ่งรุนแรง ซือหม่าหาวก็รู้สึกลางสังหรณ์ไม่ค่อยดี เขารีบตวาดเผิงหย่าฟางให้หุบปาก แต่เผิงหย่าฟางไม่มีท่าทีจะหยุดด้วยซ้ำ แต่กลับพูดยั่วโมโหหลินเฟิงต่อ: “คุณชายซือหม่าทำการตรวจสอบนายเรียบร้อย ได้ยินว่านายมีอดีตภรรยาคนหนึ่ง แต่น่าเสียดายอดีตภรรยาของนายอีกสองวันก็จะแต่งงานกับคุณชายของตระกูลกู้เมืองเจียงโจวแล้ว”“ถ้าฉันเป็นนาย คงจะหาที่ที่ไม่มีคนและเช็ดน้ำตาไปตั้งนานแล้ว ไม่รู้ว่านายเอาความกล้ามาจากไหน ยังกล้ามาพาลเกเรถึงที่คุณชายซือหม่า!”