ไห่หลิงคิดว่าความคิดของน้องสาวดี เธอจึงตกลง "โอเค ทำตามที่เธอว่าแล้วกัน"จ้านหยินมองดูเวลา แล้วค่อยๆ พูดออกมา “พี่ หยางหยาง เมื่อเข้าไปในตัวเมืองแล้ว ไปกินข้าวกันก่อนเถอะ พวกเราผู้ใหญ่ไม่หิว แต่หยางหยางเป็นเด็กที่อดไม่ได้ และน่าจะหิวแล้ว"ไห่ถงมองดูเวลา โดยไม่รู้ตัวว่าใกล้จะเที่ยงแล้วเธอพูด "งั้นพวกเราไปกินข้าวกันก่อน ฉันก็ไม่ได้กินอาหารจากบ้านเกิดมานานแล้ว""กลับไปบ้านมา แล้วรีบไปเตรียมการฟ้องร้องทันที"ไห่ถงพูดกับพี่เธอไห่หลิงเห็นด้วยโดยไม่มีข้อโต้แย้งเมื่อตระหนักถึง ร้านของพี่ที่จะเปิดในวันมะรืนนี้และยุ่งมาก ไห่ถงจึงพูดอย่างจริงใจว่า "พี่ ฉันจะจัดการเรื่องนี้เอง ร้านของพี่จะเปิดในวันมะรืนและต้องยุ่งมาก ฉันเปิดร้านกับเสี่ยวจวิน ดังนั้นฉันจึงให้เธอเฝ้าร้านได้ในขณะที่ฉันไปยื่นเรื่องฟ้องศาล""ถงถง รำบากเธอแล้ว "ไห่หลิงรู้สึกเหมือนเธอเป็นพี่สาว แต่ตอนนี้มีหลายอย่างที่ต้องให้น้องสาวจัดการ เธอรู้สึกว่าตัวเองเป็นพี่ที่ไร้ประโยชน์"เพื่อจะได้บ้านพ่อแม่คืนมา เป็นสิ่งที่พวกเราต้องทำ ตอนนี้บอกว่ารำบากฉันแล้ว ถ้าบอกมาแบบนี้ พี่เห็นฉันเป็นคนนอกแล้วล่ะ"จ้านหยินจับมือไห่ทง และพูดเบาๆ
Read more