บททั้งหมดของ หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี: บทที่ 1021 - บทที่ 1030

"ไห่ถง ไห่หลิง พวกเธอกลับมาได้เวลาพอดี พวกคุณหมายความว่ายังไง? ฉันจะบอกพวกเธอให้นะ หลังจากที่พวกเธอออกจากบ้านหลังนี้และออกจากหมู่บ้านนี้ไป บ้าน ทุ่งนาก็ตกเป็นของพวกเราแล้ว""นี่เป็นบ้านเก่าที่ลูกชายฉันทิ้งไว้ให้เราสองคน เป็นทรัพย์สินเก่าของเราสองคน ฉันอยากจะยกให้ใครก็ให้ แต่ให้ใครก็จะไม่ให้พวกเธอคนนอกที่แต่งเข้ามา"ย่าไห่เมื่อเห็นสองพี่น้องพาคนมากมายมาที่นี่ ในใจรู้สึกเป็นกังวล เมื่อตอนที่เธอนอนอยู่ในโรงพยาบาล เธอก็ได้ยินถึงความเก่งกาจของไห่ถงแล้ว ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าไห่ถง ได้แต่งงานเข้าไปเป็นนายหญิงในตระกูลแสนล้านในใจรู้สึกชะงักเล็กน้อย เพราะพวกเธอใช้กำลังในการบังคับยึดครองบ้านมา อาศัยตอนที่สองพี่น้องอายุยังไม่ถึงเกณฑ์ ยังไม่มีอำนาจ ก็บังคับให้สองพี่น้องออกจากบ้านไปตอนที่โดนไล่ออกจากบ้าน ไห่ถงดูเหมือนว่าจะอายุเพียงสิบเอ็ดสิบสองปีเท่านั้นหลังจากที่พวกเธอโดนไล่ออกจากบ้านไป ในปีแรกๆยังคงกลับมาที่หมู่บ้านเพื่อไหว้ศพพ่อแม่ และยังคิดจะกลับมาอาศัยอยู่บ้านที่พ่อแม่ทิ้งไว้ให้ แต่กลับถูกย่าไห่สองสามีภรรยาใช้ทั้งไม้หนาตี ทั้งด่าทั้งไล่ครั้งแล้วครั้งเล่า ตีสองพี่น้องอย่างรุนแรง เพิ่งไม่กี่

ไห่ถงยิ้มอย่างเย็นชา "เมื่อสิบหกปีก่อน ตอนที่พ่อแม่ของฉันเสียชีวิต ได้รับเงินชดเชยการตายกว่า 5 ล้าน ย่ากับปู่พาลูกหลาน คนจำนวนมาก เบียดเสียดจนบ้านเราไม่มีที่จะจอดรถ""พวกคุณบังคับให้เราสองพี่น้องนำเงินออกมา บอกว่าเงินเหล่านั้นพวกคุณมีส่วนแบ่ง คุณและปู่ล้วนมีส่วนแบ่ง แต่พวกคุณเอาไปเท่าไหร่?""ตอนแรก พวกคุณเพื่อจะเอาเงินชดเชยการตายของพ่อแม่พวกเรามากขึ้น เคยพูดไว้ว่า หากพวกคุณยังมีชีวิตอยู่ ไม่ต้องการให้เราพี่น้องเลี้ยงพวกคุณแทนพ่อแม่ ตอนตาย พวกเราก็ไม่จําเป็นต้องฝังพวกคุณแทนพ่อ อยู่ก็ไม่ต้องเลี้ยงตายก็ไม่ต้องฝัง ได้เขียนไว้เป็นตัวอักษรชัดเจน""บางทีส่วนของพวกคุณอาจจะถูกทำลายไปแล้ว แต่อีกส่วนหนึ่งที่อยู่กับพี่สาวของฉันยังเก็บรักษาไว้อย่างดี และฉันเชื่อว่ายังมีสำเนาที่คณะกรรมการหมู่บ้านเก็บรักษาไว้ เจ้าหน้าที่หมู่บ้านที่เป้นพยานในเหตุการณ์ครั้งนั้น ตอนนี้ก็ยังมีชีวิตอยู่ เราควรเรียกพวกเขามายืนยันกับพวกคุณดีไหม?""บ้านเป็นของพวกคุณหรือเปล่า? โฉนดของบ้านหลังนี้ยังเป็นชื่อพ่อของฉันอยู่มรดกที่พ่อแม่ของฉันทิ้งเอาไว้ คุณและปู่สามารถแบ่งรับมรดกบางส่วนได้ แต่พวกคุณไม่สามารถรับมรดกทั้งหมดได้ ฉั

คุณนายซางพูดต่อว่า “วันนี้ฉันมาที่นี่ ไม่ได้อยากโต้เถียงกับพวกคุณ ฉันแค่อยากจะพาหลานสาวสองคนของฉันกลับมาดู ฉันเองก็อยากเห็นที่ที่น้องสาวของฉันเคยอาศัยอยู่มาก่อน ฉันจะบอกพวกคุณไว้นะ ถ้าคุณย้ายออกไปโดยสมัครใจ ปัญหาต่างๆ ก็จะลดลงได้ ถ้ายังยืนกรานไม่ย้ายออกไป พวกเราจะฟ้องร้องพวกคุณและยึดบ้าน""สู้คดีในชั้นศาล ก็ต้องเอาบ้านกลับมา ถึงตอนนั้นศาลจะตัดสินอย่างไรก็แล้วแต่ ของของหลานสาวสองคนของฉัน พวกคุณอย่าคิดจะยึดครอง ไม่ใช่ของหลานสาวฉัน พวกเขาก็ไม่อยากได้ของพวกคุณ"คนหมู่บ้านไห่เจียพวกคุณมองมาที่ฉัน ฉันดูคุณ ที่แท้พี่สาวแท้ๆ ของหงเจียฮุ่ยพบสองพี่น้องไห่ถงแล้วเมื่อรู้ว่าคุณนายซางเป็นป้าแท้ๆ ของไห่ถงและเป็นคนของตระกูลไห่ พวกเขาย่อมไม่พูดเรื่องนี้ในหมู่บ้านสําหรับตระกูลไห่ พี่สาวแท้ๆ ของหงเจียฮุ่ยจํานับญาติกับสองพี่น้องไห่ถง ถือเป็นสิ่งเลวร้ายและทำให้พวกเขาเสียเรื่อง ไห่จื้อเหวินตอนแรกไม่ใช่ว่าเป็นผู้บริหารของบริษัทย่อยของชางซื่อกรุ๊ปหรือ?ได้ยินว่าไห่จื้อเหวินตกงาน ก็เพราะไปล่วงเกินคุณหนูบริษัทพันล้าน จึงถูกไล่ออกจากบริษัท เสียเงินเดือนปีละล้านไปอีกทั้งหลังจากนั้น ไห่จื้อเหวินก็ยังหางาน

เมื่อย่าไห่เห็นลูกสะใภ้และหลานๆ ของเธอ ล้วนชักชวนไห่ถงไปนั่งที่บ้านอย่างแข็งขัน นอกจากนี้เธอยังก่อเรื่องมาตั้งนาน เธอไม่เพียงแต่ไม่ได้รับประโยชน์เท่านั้น แต่ยังถูกชาวบ้านหัวเราะเยาะอีกด้วยเธอทำหน้าดีขึ้นและพูดว่า “ไห่หลิง ไห่ถง ป้าสะใภ้ของพวกเธอพูดถูก พวกเรายังไงก็เป็นครอบครัวเดียวกัน ถ้ามีเรื่องอะไร ก็เข้าไปนั่งคุยกันข้างในบ้านอย่างช้าๆ ก็ได้”"ย่าก็ไม่อยากโต้เถียงกับพวกเธอแล้ว รอเมื่อปู่ของเธอเขากลับมาค่อยว่ากัน อย่างไรก็ตาม บ้านของย่าก็คือบ้านของย่า"ไห่ถงยิ้มเย็นชา "ฉันก็ไม่อยากโต้เถียงกับย่า ไม่อยากทะเลาะกับพวกคุณ พวกเราไปเจอกันที่ศาลแล้วกัน"การฟ้องร้องคือการกําหนดส่วนแบ่งมรดกที่ถูกต้องที่สุด จากคําพูดของป้าใหญ่ บ้านหลังนี้เป็นทรัพย์สินร่วมของพ่อแม่ของเธอหลังจากแต่งงาน ครึ่งหนึ่งเป็นทรัพย์สินของแม่ของเธอ อีกครึ่งหนึ่งถึงเป็นทรัพย์สินของพ่อเธอทรัพย์สินของพ่อของเธอแบ่งกันเท่าๆ กันระหว่างสองพี่น้องกับปู่ย่า บ้านของเธอมีพื้นที่ 100 ตารางเมตร โดยครึ่งหนึ่งเป็นของแม่เธอ ส่วนอีกครึ่งหนึ่งที่เหลือแบ่งกันเท่าๆ กันระหว่างสองพี่น้องและผู้อาวุโสสองคน ซึ่งเท่ากับผู้อาวุโสทั้งสองสามารถแ

เมื่อนึกถึงอดีต ไม่เพียงแต่สองพี่น้องไห่เท่านั้น แต่ยังรวมถึงคุณนายซางและลูกสาที่กำลังฟังเธอก็รู้สึกเศร้ามากเช่นกัน ดวงตาของคุณนายซางเริ่มแดงก่ำถ้าเธอได้พบน้องสาวเร็วกว่านี้ ทุกอย่างอาจเปลี่ยนแปลงไปก็ได้แม้จะไม่สามารถเปลี่ยนแปลงการจากไปของน้องสาวเธอได้ แต่เธอก็ยังสามารถปกป้องหลานสาวทั้งสองได้ไม่ต้องให้พวกเธอทนทุกข์กับความโหดร้ายของพวกเหล่าญาติๆ หลังจากที่สูญเสียพ่อแม่ไปอย่างกะทันหันอีก พวกเธอได้สัมผัสกับความอบอุ่น ความเย็นชา และความน่ากลัวของมนุษย์มาตั้งแต่ยังเด็ก"ถงถง"จ่านหยินกอดเธอไว้ในอ้อมแขนด้วยความปวดใจและพูดว่า "ทุกอย่างได้ผ่านไปแล้ว มันผ่านไปแล้วนะ"ก่อนตรุษจีน เขากับไห่ถงผ่านประสบการณ์ขึ้นการค้นหายอดฮิตบนอินเตอร์เน็ตไห่ถงได้โพสต์ไดอารี่ของพี่สาวลงอินเตอร์เน็ต เพื่อโต้แย้งข้อพิพาท จากนั้นความคิดเห็นของสาธารณชนก็เปลี่ยนไป เขาเองก็อ่านไดอารี่ที่พี่สาวเขียนไว้เช่นกัน เขากล้าอ่านเพียงครั้งเดียวและไม่กล้าอ่านซ้ำอีกดูครั้งเดียวก็ รู้สึกเจ็บปวดใจแทนภรรยาของเขาเขาไม่ใช่คนอ่อนไหวอะไร แต่หลังจากอ่านไดอารี่ของพี่สะใภ้แล้ว ดวงตาของเขาก็กลับมีน้ำตาคลอบางครั้ง สิ่งที่โหดร้า