เขาน่าจะเพิ่งมาถึง เมื่อเห็นว่าร้านอาหารเช้ายังไม่เปิด จึงยืนรออยู่ที่ประตูสักครู่ก่อน จากนั้นหันหลัง เพื่อเดินออกไปเมื่อหันกลับไป ก็เห็นไห่หลิงที่กำลังขี่จักรยานไฟฟ้าพาลูกชายซ้อน มาจากไกลๆ“ไห่หลิง”โจวหงหลินตะโกนเรียกเมื่อได้ยินเสียงตะโกนของอดีตสามี ไห่หลิงก็รู้สึกใจอยากหักหัวรถเลี้ยวกลับถูกครอบครัวของอดีตสามีตามรังควานไม่เว้นแต่ละวันตอนที่ยังไม่หย่า ไม่เคยเห็นโจวหงหลินเห็นหัวพวกเราสองแม่ลูกหยางหยางนั่งอยู่ด้านหน้า และดีใจมากเมื่อเห็นพ่อของเขาและตะโกนเรียกเขาเสียงดังไห่หลิงไม่ได้หักหัวรถกลับ และตัวเองก็ไม่ได้เป็นขโมย ดังนั้นเธอไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิดโจวหงหลินเดินลงมาบนถนน รอให้แม่และลูกชายเดิรเข้ามาหา"หยางหยาง"ไห่หลิงหยุดรถจักรยานไฟฟ้า โจวหงหลินก้าวไปข้างหน้า จากนั้นอุ้มลูกชายจากที่นั่งเด็ก และถามหยางหยางด้วยรอยยิ้ม "หยางหยาง คิดถึงพ่อไหม?""คิดถึง"โจวหงหลินก้มศีรษะลงและหอมแก้วเล็กๆ ของลูกชาย และหยางหยางก็หอมแก้มเขาด้วยเช่นกันหลังจากพ่อและลูกชายหอมแก้มกันแล้ว โจวหงหลินก็ถามไห่หลิงว่า “วันนี้คุณมีธุระ? ฉันมาที่นี่หลายครั้งแล้ว แต่ร้านของคุณยังปิด"เขาไม่กล้าโท
ไห่หลิงพูดอย่างใจเย็นว่า "คุณสั่งกระเช้าดอกไม้มาให้ฉัน ถ้าภรรยาของคุณรู้เรื่องเข้า แล้ววิ่งแจ้นมาต่อว่าฉันอีกว่าฉันไปยั่วยุสามีของเธอ ซึ่งมันไร้สาระมาก ถ้าฉันอยากจะยั่วยุผู้ชาย แน่น่อนว่าจะต้องยั่วยุคนที่เก่งและดีกว่าคุณแน่นอน ทำไมต้องกลับไปกินของเก่าด้วย? ผู้ชายคนอื่นในโลกตายหมดแล้วเหรอ?"โจวหงหลินทำหน้าอยากจะมุดดินหนี เขาเป็นคนเลวในสายตตาของไห่หลิง และด้วยนิสัยของเธอ เธอไม่กลับมารื้อฟื้นหาอดีตแน่นอนไม่รู้จริงๆ ว่าแม่และพี่สาวคิดอะไรอยู่ ทำไมถึงพวกเขาปฏิบัติกับไห่หลิงแบบนั้นในตอนนั้น และตอนนี้พวกเธอกลับอยากให้ เขาแต่งงานกับไห่หลิงใหม่ พวกเธอเห็นไห่หลิงเป็นอะไรไป?จะบอกให้มาก็มา จะบอกให้ไปก็ไป"ไห่หลิง ฉันยอมรับว่าฉันคิดผิดเอง แต่นั่นเป็นเรื่อในอดีต ตอนนี้พวกเรา.....ไม่ได้เป็นสามีภรรยากันแล้ว พวกเราก็ยังสามารถเป็นเพื่อนกันได้ เพื่อเห็นแก่ประโยชน์ของหยางหยาง อย่างน้อยก็ไว้หน้าฉันบ้างเถอะ"ไห่หลิงมองลูกชาย ซึ่งไร้เดียงสา เขาไม่เข้าใจว่า ทำไมทุกวันนี้เขากับแม่ถึงไม่ได้อยู่กับพ่อแล้วและไม่เข้าใจว่า ทำไมถึงมีป้าอยู่กับพ่อ แทนที่จะเป็นแม่ไห่หลิงคิดว่าลูกชายยังเด็กอยู่ ดังนั้นเธอจึง
เย่เจียนีไม่ยอมตกลง และลึกๆ ในใจของโจวหงหลิน เขาเองก็ทำใจไม่ได้เช่นกัน มีเพียงแค่คลายความสัมพันธ์กับไห่หลิงเท่านั้น ที่จจ้านหยินจะสามารถช่วยเหลือเขาได้หากเขารู้มาตั้งแต่แรกว่า ไห่ถงเป็นนายหญิงของตระกูลจ้าน ถึงแม้ว่าจะประวิงเวลาไป เขาก็จะทำและไม่ยอมหย่า และด้วยวิธีนี้ ไห่ถงจะไม่ยอมให้จ้านหยินทำร้ายเขา เพราะเห็นแแก่พี่สาวตัวเองเสียดายที่ไม่ได้รู้ตั้งแต่แรกในตอนแรก เขาสงสัยว่าจ้านหยินคือนายน้อยจ้าน แต่เขาคิดว่าไห่ถงไม่ได้มีดวงรวย และไม่เชื่อว่าไห่ถงจะสามารถแต่งงานกับตระกูลเศรษฐีได้ ดังนั้นเขาจึงเลิกเดา ใครจะคิดว่า จ้านหยินคือนายน้อยจ้านจริงๆโจวหงหลิน "...""คุณโจวถ้าไม่มีธุรอะไรแล้ว ก็เชิญกลับไปเถอะ"โจวหงหลินอุ้มลูกชายเอาไว้และนั่งนิ่งๆ ปากก็ว่า "ฉันอยากใช้เวลากับหยางหยางมากกว่านี้ ฉันเคยยุ่งกับงานจนไม่มีเวลาอยู่กับหยางหยาง แต่ตอนนี้ฉันว่างงานชั่วคราว และมีเวลาเหลือเฟือที่จะชดเชยเวลาในอดีตเหล่านั้นแล้ว""คุณกับคุณหนู่เย่ไม่ต้องเตรียมงานแต่งเหรอ? บ้านตกแต่งเสร็จแล้ว?"ไห่หลิงถามเขาโจวหงหลิน: "... เงินส่วนใหญ่ของฉัน เจียนีเป็คนจัดการ และเธอก็เป็นคนรับผิดชอบในเรื่องเหล่านี้ ด้
"แต่ครอบครัวของเเจียนีนิสัยไม่ดีเลย พวกเขาไม่ดีเท่าไห่ถง ตอนนั้น ไห่ถงไม่เพียงแต่ช่วยทำงานบ้านและทำอาหารเช้าเท่านั้น แต่ยังดูแลหยางหยางด้วย แต่ก่อนไม่ว่าฉันจะตื่นนอนตอนไหน ไห่ถงก็จะเตรียมอาหารเช้าให้กับครอบครัวสามคนของพวกเรา ส่วนฉันก็แค่กินข้าวแล้วออกไปทำงาน""แต่ตอนนี้ เจียนีไม่ได้ตื่นเช้ามาเตรียมอาหารเช้าให้ เธออยากให้ฉันลุกขึ้นมาทำอาหารเช้าให้เธอกินแทน ครอบครัวของเธอต้องการแค่ผลประโยชน์ และไม่ได้ลงมือช่วยอะไรเลย"เมื่อได้ยินแบบนี้ ไห่หลิงโกรธจนควันออกหู "คุณปฏิบัติกับน้องสาวของฉันเหมือนเป็นพี่เลี้ยงเด็กฟรีๆ คุณจำได้ไหมว่า ทำไมพวกเราถึงทะเลาะกันเมื่อก่อนตรุษจีนร คุณบอกว่าน้องฉันอาศัยอยู่ในบ้านคุณและกินๆ นอนๆ แต่ละเดือนก็จ่ายเงินให้อีก เดือนละหมื่นกว่าสำหรับค่าอาหาร""ตอนนี้ไม่มีใครทำงานเป็นพี่เลี้ยงเด็กฟรีใๆ ห้ครอบครัวของคุณแล้ว คุณเลยบอกว่าน้องฉันดีมากงั้นเหรอ? โจวหงหลินขอบอกเลยนะ ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน ถงถงคงย้ายออกไปนานแล้ว และคิดว่าเธอเต็มใจเป็นพี่เลี้ยงเด็กฟรีๆ งั้นเหรอ? เธอเต็มใจทำให้เพราะฉันเป็นพี่เธอ""และฉันเป็นพี่สาวที่ไม่ได้เรื่อง ล้มเหลวในการปกป้องเธอ ให้คุณรังแกเธอ โยนควา
หลู่ตงหมิงเดินผ่านหลังเลิกงาน และบังเอิญเห็นโจวหงหลินเดินออกมาจากร้านพร้อมกับอุ้มหยางหยางเอาไว้ เขาคิดว่าไอ้คนหน้าด้านมาที่นี่เพื่อจับตัวหยางหยางไป จึงรีบจอดรถแที่ทางเข้าร้านกินได้ไม่อั้น"หยางหยาง"ลู่ตงหมิงจอดรถ ลงจากรถอย่างรวดเร็ว และก้าวเดินไปข้างหน้า ก่อนที่โจวหงหลินจะได้ทันตั้งตัว ลูกชายของเขาที่อยู่ในอ้อมแขนก็ถูกลู่ตงหมิงพรากตัวไปหลังจากคว้าตัวหยางหยางมาแล้ว ลู่ตงหมิงก็เตะไปที่โจวหงหลิน จนล้มลงไป ก่อนจะผลักเขาให้ถอยหลังไปสองสามก้าว ก่อนจะร่วงลงไปจากฟุตบาทโจวหงหลินมองลู่ตงหมิงอย่างประหลาดใจไอ้คนแซ่ลู่เป็นบ้าอะไร?แย่งลูกเขาไป แถมเตะเขาอีก"ไสหัวไปซะ ถ้ากล้ามาแย่งตัวหยางหยางและรังแกไห่หลิงอีก ฉันจะหักขาแกออกเองWโจวหงหลิน "...""พ่อ"หยางหยางตะโกนพ่อของเขา และดิ้น เพื่อให้ปล่อยเขาโจวหงหลินลุกขึ้นและอธิบายว่า "ประธานลู่ คุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันไม่ได้มาแย่งตัวหยางหยาง และไม่ได้รังแกไห่หลิงด้วย ฉันแค่มาหาหยางหยาง ซึ่งหยางหยางบอกว่า เขาอยากไปเล่นที่สวนสาธารณะเล็กๆ ดังนั้นฉันจึงเลยจะพาเขาไปที่นั่น"ลู่ตงหมิงจ้องอย่างว่างเปล่า ชัดเจนว่าเขาไม่เชื่อลู่ตงหมิงอุ้มหยางหยางเข้าไ
หยางหยางมองพ่อ แล้วพูดว่า “นั่นลุงลู่ ลุงลู่ไม่เคยรังแกแม่”โจวหงหลิน".....ลูกชอบลุงลุ่เหรอ?"หยางหยางส่ายหัว "ผมไม่ชอบลุงลู่ แต่เขาไม่ใช่คนใจร้าย"ลุงลู่เป็นคนดี ไม่ว่าเขาจะชอบลุงลู่หรือไม่"หยาง ลุงลู่กำลังพยายามขโมยแม่ลูกไปจากลูก เขาจะกลายเป็นคนเลวในอนาคต สิ่งที่ลูกต้องทำคือป้องกันไม่ให้ลุงลู่อยู่กับแม่ลูกตามลำพัง ตราบใดที่แม่ลูกอยากไปเดทกับลุงลู่ ลูกจะต้องร้องไห้และทำเรื่องไม่ดี ลูกเข้าใจไหม?ไหยางหยางเรียนรู้การขมวดคิ้วมาจากน้าชาย เมื่อเขาโกรธและเน้นเสียงดังว่า "ลุงลู่ชอบหยางหยาง เขาต้องการแย่งหยางหยางมาจากแม่ ไม่ใช่แย่งแม่ไปจากหยางหยาง! ลุงลู่มีหน้าตาน่ากลัว หยางหยางไม่ชอบเขา แต่ลุงลู่ไม่ใช่คนใจร้าน!""แม่ไม่เคยไปเที่ยวกับลุงลู่เลย ทุกครั้งที่ลุงลู่มาบ้าน เขาก็เอากังหันลมมาให้หยางหยาง แต่หยางหยางไม่ชอบกังหันแล้ว"ลุงลู่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะต้องเปลี่ยนเป็อะไรแทนโจวหงหลิน "..."เขาหยุดเท้า และมองลูกชายตอนที่หย่ากัน คำพูดของหยางหยางยังไม่ค่อยคล่องแคล้วนัก แม้จะผ่านมาเพียงไม่กี่เดือน แต่หยางหยางไม่เพียงแค่พูดคล่องแคล้วเท่านั้น แต่ยังพูดได้ชัดถ้อยชัดคำอีก ลูกชายของเขาฉลาดมาก!
เธอก็ไม่เสียใจลู่ตงหมิงขมวดคิ้ว "ทำไมเขาถึงมาที่ร้านของคุณตลอด ไอ้เห็บหมานั้นกล้าปฏิบัติกับคุณแบบนั้นเมื่อก่อนอีก ฉันอยากจะทุบเรียกสติเขาเอง เพื่อระบายความโกรแทนคุณ""เขาต้องการใช้หยางหยาง เพื่อคลายความสัมพันธ์ที่ตึงเครียดระหว่างฉันกับพวกเขา"หลังจากคิดทบวนอยู่ครู่หนึ่ง ลู่ตงหมิงก็พูดว่า "อยากให้จ่านหยินปล่อยพวกเขาไปงั้นเหรอ? ไม่มีทาง ให้พวกเขาตกงานไปแบบนั้นนั่นแหละ หลังจากใช้เงินเก็บทั้งหมดแล้ว มารอดูกันว่า ทั้งคู่จะยังรักและเอาใจใส่กันต่อไปได้หรือไม่?"คู่รักที่กักก้อนเกลือกินนั้น ลดลงอย่างต่อเนื่อง และช่วงเวลาที่ยากลำบากของโจวหงหลินกับเย่เจียนีกำลังงรออยู่ข้างหน้า"ตอนนี้ร้านของคุณอยู่ที่นี่ คุณไม่สามารถย้ายหนีได้ ก็ปล่อยให้พวกเขาดูธุรกิจของคุณเติบโตทีละขั้น ในอนาคต หากคุณสามารถเปิดโรงแรมขนาดใหญ่ กลายเป็นผู้หญิงที่มีอำนาจและมีรวยนับพันล้านแล้ว พวกเขาจะโกรธจนความดันขึ้นแน่"ไห่หลิงยิ้ม "ในอนาคตฉันก็อยากจะเปิดโรงแรมใหญ่ๆ ที่มีมูลค่าสุทธินับหลายพันล้านเหมือนกัน แต่สำหรับตอนนี้มาดูกันว่าร้านนี้จะเป็นอย่างไร เป้าหมายแรกของฉันคือการได้ทุนคืน""เป้าหมายที่สองคือ เปิดร้านสาขา"เป้า
ลู่ตงหมิงรู้ว่าไห่หลิงไม่จำเป็นต้องใช้เครือข่ายของเขา เพราะมีทั้งตระกูลซางและตระกูลจ้านคอยช่วยเหลือเธออยู่หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เขาก็พูดว่า "ถ้าคุณยุ่งอยู่ ฉันจะกลับไปก่อนนะ เพื่อที่แม่จะไม่ต้องโทรมาเร่งฉัน""โอเค ประธานลู่เดินทางปลอดภัยค่ะ"ไห่หลิงมาส่งลู่ตงหมิงออกจากร้านลู่ตงหมิงมองไปที่รถของโจวหงหลิน และถามไห่หลิงว่า “นั่นรถของอดีตสามีของคุณใช่ไหม?”"ฉันเห็นเขาลงจากรถคันนั้น น่าจะเป็นรถใหม่ของเขา"ภรรยาก็เปลี่ยนใหม่ รถก็เปลี่ยนใหม่ด้วยถ้าไม่ใช่เพราะจ้านหยินหมายหัวโจวหงหลินเอาไว้ โจวหงหลินคงมีชีวิตที่สุขสบาย มีทั้งเงิน ภรรยาใหม่ และรถใหม่....ลู่ตงหมิงอยากจะเดินไปเจาะยางรถของโจวหงหลินจริงๆ เขาคิดว่าถ้าเจาะยางรถของโจวหงหลิน ก็จะต้องติดอยู่ที่ร้านของไห่หลิงและทานอาหารเย็นที่นี่อีกด้วย สุดท้ายลู่ตงหมิงไม่ได้ทำเช่นนั้น"หากในอนาคตครอบครัวของพวกเขามารังแกคุณอีก บริษัทของฉันอยู่ใกล้แค่นี้ โทรมาหาฉันเลยนะ แล้วฉันจะส่งคนมาจัดการให้ เจ้าของร้านใกล้ๆ ร้านคุณทั้งหมด เป็นร้านของฉัน และฉันเองก็พยายามปกป้องผู้เช่าของฉันด้วย"ลู่ตงหมิงพูดออกมาตรงๆ เหมือนกับว่าเขาไม่มีเจตนาแอบแฝงใดๆ แ