บทที่ 1036

หลู่ตงหมิงเดินผ่านหลังเลิกงาน และบังเอิญเห็นโจวหงหลินเดินออกมาจากร้านพร้อมกับอุ้มหยางหยางเอาไว้ เขาคิดว่าไอ้คนหน้าด้านมาที่นี่เพื่อจับตัวหยางหยางไป จึงรีบจอดรถแที่ทางเข้าร้านกินได้ไม่อั้น

"หยางหยาง"

ลู่ตงหมิงจอดรถ ลงจากรถอย่างรวดเร็ว และก้าวเดินไปข้างหน้า ก่อนที่โจวหงหลินจะได้ทันตั้งตัว ลูกชายของเขาที่อยู่ในอ้อมแขนก็ถูกลู่ตงหมิงพรากตัวไป

หลังจากคว้าตัวหยางหยางมาแล้ว ลู่ตงหมิงก็เตะไปที่โจวหงหลิน จนล้มลงไป ก่อนจะผลักเขาให้ถอยหลังไปสองสามก้าว ก่อนจะร่วงลงไปจากฟุตบาท

โจวหงหลินมองลู่ตงหมิงอย่างประหลาดใจ

ไอ้คนแซ่ลู่เป็นบ้าอะไร?

แย่งลูกเขาไป แถมเตะเขาอีก

"ไสหัวไปซะ ถ้ากล้ามาแย่งตัวหยางหยางและรังแกไห่หลิงอีก ฉันจะหักขาแกออกเองW

โจวหงหลิน "..."

"พ่อ"

หยางหยางตะโกนพ่อของเขา และดิ้น เพื่อให้ปล่อยเขา

โจวหงหลินลุกขึ้นและอธิบายว่า "ประธานลู่ คุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันไม่ได้มาแย่งตัวหยางหยาง และไม่ได้รังแกไห่หลิงด้วย ฉันแค่มาหาหยางหยาง ซึ่งหยางหยางบอกว่า เขาอยากไปเล่นที่สวนสาธารณะเล็กๆ ดังนั้นฉันจึงเลยจะพาเขาไปที่นั่น"

ลู่ตงหมิงจ้องอย่างว่างเปล่า ชัดเจนว่าเขาไม่เชื่อ

ลู่ตงหมิงอุ้มหยางหยางเข้าไ