"พ่อพาหยางหยางไปเล่นที่สวนสาธารณะ"ไห่ถงถามเขา "พ่อกลับไปแล้วยัง?""พ่อกลับไปแล้วและบอกว่าจะกลับมาพรุ่งนี้ เพื่อพาผมไปเที่ยว ผมอยากไปสวนสัตว์ พ่อบอกว่าจะพาหนูไป น้าพรุ่งนี้ไปสวนสัตว์กับผมไหม"โจวหงหลินพาหยางหยางไปเล่น เด็กน้อยมีความสุขมาก ตอนนี้ดูเหมือนจะสนิทกับพ่อมาก และเขาก็พูดถึงพ่อทุกคำไห่ถงยิ้ม "น้าจะไปกินปิ้งย่างพรุ่งนี้ แม่ก็ไปด้วย หยางหยางอยากได้ไปกันไหม?"หยางหยางตอบอย่างไม่คิด "ไปด้วย งั้นผมไม่ไปสวนสัตว์กับพ่อแล้ว"น้ากับหลานถามกันไปมา คุยกันอย่างมีความสุข หลังจากคุยกันสักพัก ไห่ถงก็วางสายและโทรหาเซินเสี่ยวจวินกับซางเสี่ยวเฟย เพื่อชวนพวกเธอไปที่คฤหาสน์โหย่วโหย่วด้วยกันในวันพรุ่งนี้ โดยการขับรถของตัวเองมาได้ยินมาว่าคฤหาสน์โหย่วโหย่วนั้นสวยงามมาก เป็นพื้นที่ที่มีวิวสวยงาม แต่แน่นอนว่าไม่ใช่ทุกคนจะสามารถเข้าไปเยี่ยมชมในฐานะแขกได้"ที่รัก กินข้าว"จ้านหยินทำอาหารสองจานสุดท้ายเสร็จ จากนั้นก็เดินออกจากครัวพร้อมผัดผัก วางไว้บนโต๊ะอาหาร จากนั้นตะโกนไปที่ระเบียงไห่ถงรีบวางสายเสี่ยวเฟย ยืนขึ้นตอบรับจ้านหยิน และเดินกลับเข้าไปในห้องเธอเดินไปที่โต๊ะอาหารและเห็นกุ้งที่เธอชอบ
จ้านยินมองดูผู้หญิงทั้งสองอย่างหมดหนทางหลังจากที่ไห่ทงหัวเราะจนเสร็จ เขาก็พูดว่า "ที่รัก ทานซุปก่อนนะ"ไห่ถงตอบกลับ "โชคดีที่ฉันไม่ได้ดื่มซุปเมื่อกี้ ไม่เช่นนั้นฉันต้องพ่นมันออกมแน่""กินข้าวๆ"คุณยายจ้านและหยิบตะเกียบ คีบอาหารจานโปรดของเธอขึ้นมา หลังจากชิมแล้ว เธอขมวดคิ้วและพูดว่า "ถงถง ผัดอาหารจานนี้เหรอ? รสชาติต่างจากเดิมนะ""ไม่อร่อย?"จ้านหยินถามว่า "ถ้าคิดว่าไม่อร่อย ฉันจะโทรหาห่าวหยูทันที และขอให้เขามารับคุณยาย และให้พาไปที่โรงแรม เพื่อรับประทานอาหารอร่อยๆ เพราะอาหารที่นี่ไม่ถูกปากคุณยาย""พูดมาแบบนี้ ต้องเป็นจ้านหยินทำแน่"คุณยายจ้านยังคงกินอาหารต่อไป และพูดกับไห่ทงขณะกินว่า "ถงถงทักษะการทำอาหารของอาจ้านยังไม่ดีขึ้นมาก หลานต้องให้เขาฝึกฝนเพิ่มเติมนะ ในวันหยุดสุดสัปดาห์ ก็ให้เขาทำอาหารและเตรียมอาหารสามมื้อให้หลาน เขาจะได้มีโอกาสฝึกฝนมากขึ้น และก็จะสามารถทำอาหารที่อร่อยได้"จ้านหยินทำหน้าบุญไม่รับ “คุณยายกินไปบ่นอาหารที่ฉันทำไป เอางี้ไหมหยุดกินเถอะ”"เมื่อก่อนแกไม่เคยทำอาหาร ถ้าไม่ใช่เพราะถงถง ยายก็คงไม่ได้กินอาหารฝีมือแกอีก จึงคว้าโอกาสนี้ไว้กินเพื่อเอาไว้ก่อน ถึงแม้แ
หลังจากที่เขาน้ำหนักลด หิวมากจนปวดท้อด ถงถงก็รู้สึสงสารมาก จึงทำให้ความสัมพันธ์ของพวกเขาดีขึ้น และเรื่องที่เขาปิดบังฐานะของตัวเองกับเธอ ก็ผ่านไปทั้งแบบนั้น"ไห่ถงออกมาจากบ้านเธอสวมเสื้อคลุมหนึ่งตัว และยังเอาเสื้อคลุมมาให้จ้านหยินอีกด้วย"คืนนี้ลมแรงและอากาศยังหนาวอยู่ ใส่เสื้อโค้ทก่อน แล้วค่อยออกไปข้างนอก"ไห่ถงเดินไปช่วยจ้านหยินสวมเสื้อโค้ท และจ้านหยินก็ยิ้มแฉ่งคุณยายจ้านปิดหน้า ไม่อยากเห็นหลานชายโง่ๆ ของเธอสองสามีภรรยาจับมือกัน เดินออกไปตากลม......ณ บ้านตระกูลโจวหลังจากได้ยินเสียงประตูเปิด แม่ของโจวเดินเข้ามาและเห็นว่าเป็นลูกชายที่เข้ามา เธอถามจึงด้วยความกังวล "เป็นยังไงบ้าง? เปิดร้านไหม? ไห่หลิงพาหยางหยางไปที่ไหนกัน? เป็นไปได้ไหมที่เธอซ่อนตัวกับหยางหยาง เพราะถูกพวกเราไปรบกวนเธออยู่บ่อยๆ?"แม่โจวหวังว่าลูกชายจะแยกทางจากยัยเย่ และแต่งงานใหม่กับไห่หลิง แต่ในใจเธอก็รู้ว่าคงไม่มีความหวังมากนัก ดังนั้น หลานชายของเธออย่าง หยางหยาง จึงกลายเป็นคนที่เธอกลัวที่จะสูญเสียไปมากที่สุดถ้าไห่หลิงไปซ่อนตัวอยู่กับหยางหยาง พวกเขาจะไปตามหาที่ไหน?โจวหงหลินพูดเบาๆ "แม่ เจียนีล่ะ?""ออ
โจวหงหลินนั่งลงบนโซฟา เงียบไปครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า "ประธานลู่ดูเหมือนกำลังตามจีบไห่หลิงอยู่""ไม่ใช่ดูเหมือนว่า เขาตามจีบไห่หลิงเหรอ ถ้าเขาไม่สนใจไห่หลิง แล้วทำไมเขาถึงไปที่ร้านของไห่หลิง?"แม่โจวเห็นลูกชายพูดถึงเรื่องนี้ เธอจึงใช้โอกาสนี้โน้มน้าว "หงหลิน ไห่หลิงก็เปิดร้านอาหารเช้าแล้ว และดูจากทักษะการทำอาหารของเธอธุรกิจจะต้องไปได้ดีแน่นอน""เธอเป็นผู้หญิงที่สามารถใช้ชีวิตได้ดี ตอนนี้เธอผอมลงและไม่น่าเกลียดเหมือนแต่ก่อน ดูสิ แม้แต่ประธานใหญ่อย่าง ประธานลู่สนใจเธอเลย นั่แสดงให้เห็นว่า เธอก็ใช้ได้เหมือนกันนะ"“เหตุผลหลักก็คือครอบครัวฝั่งแม่เธอยอดเยี่ยมมาก ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ ไห่ถงเป็นนายหญิงตระกูลจ้าน และป้าของเธอก็ยังเป็นเศรษฐี แม่ไปได้ยินมาทั่ว เลยรู้ว่าคุณนายซางมีชื่อเสียงอย่างมากในธุรกิจ”"ตราบใดที่ลูกแต่งงานใหม่กับไห่หลิง ไม่ว่าจะได้รับความช่วยเหลือจากตระกูลจ้านหรือซาง ก็ถือเป็นการได้ติดปีก ลูกยังสามารถเริ่มต้นทำบริษัทของตัวเอง และเป็นเจ้านายของตัวเองได้ด้วย มันดีมากเลยนะ"แม่โจวเพ้อฝัน"ยันเย่คนนั้น เป็นแค่คนรักก็พอแล้ว อายุก็ยังน้อย หน้าตาก็สวย แถมหุ่นก็ดี แต่เธอก็ยังไม่ส
เขาโดยพี่สาวสูบเงินมานานหลายปี โดยที่ไม่รู้ตัวแม่โจว "..."เสียงเปิดประตูดังขึ้นโจวหงหลินไม่ได้คุยกับแม่ต่อ เขาเดาว่าเย่เจียนีกลับมาแล้วหลังจากประตูเปิดออก เย่เจียนีถือถุงอาหารมาสองถุง"ที่รักกลับมาแล้วเหรอ พอดีเลย มากินข้าวกัน ฉันซื้ออาหารมาสองชุด"เย่เจียนีเดินมาพร้อมกับอาหารชุด นั่งลงข้างๆ โจวหงหลิน เปิดถุง หยิบออกมาแล้วส่งให้โจวหงหลิน หลังจากนั้น เธอวางส่วนของตัวเองลงบนโต๊ะหน้าโซฟา และเปิดฝากล่องอาหา เพื่อเริ่มกินโจวหงหลินมองไปที่แม่ของเขา แล้วมองไปที่เย่เจียนีและถามว่า "ที่รัก คุณซื้ออาหารมาสองชุดเหรอ? แล้วพ่อกับแม่ล่ะ?"เย่เจียนีพูดขณะกิน "ฉันไม่ได้ซื้อมาให้ พวกเขาอยากกินอะไร ก็สามารถทำเองได้ นอกจากนี้ยังมีบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปสองห่อที่บ้าน เพียงพอสำหรับพวกเขาที่จะได้แบ่งคนละหนึ่งห่อ มีไข่เหลือสามฟอง ก็พอสำหรับพวกคุณสามคนที่จะได้คนละหนึ่งฟอง"พ่อกับแม่สามีหุงข้าว แต่ใส่ข้าวไม่มาก เวลาแม่สามีตักข้าว ก็จะตักข้าวทัพฟีใหญ่ให้พ่อสามีกับโจวหงหลิน ส่วนของแม่สามีเช่นกัน ตั้งแต่ไหนแต่ไหนแม่สามีไม่เคยตักข้าวให้เธอตอนที่เธอไปตักข้าวในหม้อ ก็เหลือข้าวแค่ช้อนเดียวแม่สามีจงใจทำเ
วันรุ่งขึ้น เมื่อฟ้าสว่าง ลู่ตงหมิงก็รีบตื่น เปลี่ยนเสื้อผ้า อาบน้ำและออกไปข้างนอก โดยไม่ได้กินอาหารเช้าด้วยซ้ำเพราะจนขึ้นสมองว่า คุณแม่จะให้เขาดูแลหยูหยินหยิน และสั่งให้เขาพาหยูหยินหยินไปเดินเล่นเมื่อต้องเผชิญหน้ากับแม่ที่คอยเร่งเร้าให้แต่งงานอยู่เสมอ จึงต้องใช้มี 36 กลยุทธ์ตามตำราจีน และถือเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดลู่ตงหมิงเข้าใจแม่ของเขาจริงๆ เพราะเขาอายุ 36 ปี ไม่ใช่ 26 ปี หลานชายคนโตของเขาก็กำลังจะมีภรรยา เขาเองไม่มีแฟน และจะให้แม่เขาไม่รีบร้อนเหรอ?ออกไปที่หมิงหยวนฮวา การ์เด้นตั้งแต่เช้าตรู่ และโทรหาจ้านหยินที่ทางเข้าชุมชน แต่กลับ——จ้านหยินนอนกอดภรรยาบนเตียง และยังตื่นนอน เมื่อได้รับโทรศัพท์จากเพื่อน สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีดำ และเขารับสายของลู่ตงหมิง พร้อมกับพูดว่า "ไสหัวไปซะ!"ลู่ตงหมิง: "... ต้องโกรธมากขนาดนั้นเลยเหรอ? มิตรภาพของเรายาวนานต้องหลายปี แค่มากินข่าวเช้าบ้านนายไม่ได้เหรอ?""พี่ชาย ตอนนี้กี่โมงกี่ยาม? พี่เล่นวิ่งมากินข้าวเช้าที่นี่ตั้งแต่ไก่โห่ บ้านนายข้าวหมดเหรอ? จึงต้องวิ่งแจ้นมากินข้าวเช้าที่นี่?"จ้านหยินตอบกลับลู่ตงหมิงด้วยความโกรธวันนี้เขาไม่ได้วาแ
"ประธานลู่มาถึงแล้ว รีบลุกขึ้นแล้วออกไปรับประธานลู่เข้ามา"ไห่ถงพูดขณะที่เธอพลิกตัวลงจากเตียงอีกครั้ง และจ้านหยินต้องการที่จะกอดเธอเอาไว้บนเตียง แต่เธอหลบหลีกได้อย่างชาญฉลาดเขาดูเธอเดินไปที่ห้องลองเสื้อผ้า เพื่อหยิบเสื้อผ้าขึ้นมา และพูดว่า "ไม่ใช่ฉันที่เป็นคน ขอให้ลู่ตงหมิงมารอหรอกนะ ถ้าเขาต้องการมาหาเอง ก็รอไปเถอะ เมื่อห่าวหยู่มาแล้ว ก็สั่งให้อาชีอกไปพาเข้ามา อาฉีจะได้ไม่ต้องออกไปสองรอบ"ไห่ถงนำเสื้อผ้าออกมาเปลี่ยน และยังช่วยจ้านหยินชุดสูทออกมาให้ด้วย"วันนี้วันหยุด ไม่ต้องใส่สูท"ไห่ถงหันหลังกลับมาพร้อมชุดสูท และช่วยเขาเปลี่ยนชุดใหม่อย่างรวดเร็วเธอเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า ส่วนจ้านหยินก็เดินถือเสื้อผ้ามาที่ด้านหลังของภรรยา และว่า "ที่รัก พววกเราก็แก่กันแล้ว และได้แต่งงานกันแล้ว ไม่มีอะไรน่าอายที่จะต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยกันหรอกนะ"ไห่ถงเบื่อหน่ายที่จะสนใจเขาปากของผู้ชายคนนี้เริ่มไหลลื่นขึ้นเรื่อยๆ และเขาเริ่มเล่ห์เหลี่ยมมากขึ้นเรื่อยๆเรื่องบางอย่างเกิดได้ตามธรรมชาติของผู้ชาย และสามารถเรียนรู้ได้ตามสัญชาตญาณเมื่อไห่ถงออกมาจากห้องน้ำ จ้านหยินยังคงนั่งอยู่บน
จ้านหยินตอบอย่างใจเย็น “คุณยายไม่ว่า ไม่ชอบฝีมือทำอาหารของฉันเหรอ?”"ใช่ ไม่ชอบ แต่ฉันเป็นยายของแก ไม่ว่าอาหารที่แกทำจะน่ากินแค่ไหน ฉันก็ยังคงทำหน้าชื่นชม เพื่อทำให้แกมั่นใจ"จ้านหยิน "......""ตื๊ดๆ ..."โทรศัพท์ของเขาดังขึ้น เขาจึงใช้โอกาสนี้รับสาย และไม่โต้เถียงกับคุณยายอีก เพราะเขาไม่เคยโต้เถียงกับคุณยายชนะมาก่อน"พี่ใหญ่ฉันอยู่ทางเข้าชุมชน พี่ไม่ได้ให้บัตรเข้ากับฉัน ดังนั้นฉันจึงเข้าไปไม่ได้ นอกจากนี้ลู่ตงหมิงก็อยู่ที่นี่ด้วย เขาบอกว่าเขารอคุณมาครึ่งชั่วโมงแล้ว"คนที่โทรมาเป็นจ้านห่าวหยูเมื่อคืนนี้คุณยายแจ้งให้พวกเขาทราบในกลุ่มครอบครัวว่า ใครก็ตามที่ออยู่ในกวนเฉิง ต้องกลับไปที่คฤหาสน์วันนี้เพราะญาติของพี่สะใภ้มาเยี่ยมเป็นครั้งแรก พวกเขาจะกลับบ้านไปต้อนรับเธออย่างแน่นอน ซึ่งแสดงถึงความเคารพและให้ความสำคัญต่อเธอซึ่งพี่สะใภ้จะเป็นหัวหน้าครอบครัวในอนาคต และอำนาจของเธอก็จะค่อยๆ มากขึ้น"นายมาเร็วมาก"จ้านหยินพูดอย่างใจเย็น “ฉันจะบอกให้อาชีออกไปพาพวกนายเข้ามา”มันยังเช้ามาก ทั้งอาชีและป้าเหลียงก็ยังไม่ได้ไปช่วยทำอาหารเช้า"ตกลง"จ้านห่าวหยูที่ถูกพี่ชายพูดใส่รั่วๆ มา ก็ไ