All Chapters of THE BRIDE OF TWO BILLIONNAIRES: Chapter 61 - Chapter 70

CHAPTER 61Nagsimula ang imbestigasyon sa pulisya. Pinatawag ako. Tahimik lang ako. Piping saksi. Nakakakita ngunit sinungaling. Wala silang nakuha sa aking statement. Alam kong kahit umamin si Nanang ay uusad pa rin ang kaso dahil sinabi ni Nanang na dinipensahan lang niya ang kanyang sarili. Iyon ang kailangang patunayan. Alam kong matagal ang usad ng kaso lalo na sa kagaya naming walang pera at pambayad sa mahusay na abogado. Naniniwala akong aabutin pa hanggang makatapos ako bago matapos ang kaso ni Nanang. Batid kong iyon ang mangyayari. Alam kong balang araw, kapag may sapat na akong pera, tutulungan ko siyang mailabas at sana hindi pa magiging huli ang lahat.Ang lahat ng iyon ay parang kisapmatang nangyari na ang tanging nagawa ko ay ang lumuha ng lumuha ng lumuha. Naiwan akong mag-isa sa buhay. Wala nang naiwan na pamilya. Napag-iwanan ng mundo. Mag-isang namuhay. Isang napakalungkot na buhay. Iyak ako ng iyak bago matulog at wala si Nanang sa tabi ko. Magigising akong wala n

CHAPTER 63“Hanggang sa kusang ipinaramdam na sa akin ni Nanang ang kanyang tinitikis na pagmamahal noong paslit pa lang ako. Sa wakas nagkaroon ako ng kakampi sa aming bahay. Bahay na hindi ko matawag na tahanan dahil hindi noon nagbubuklod nng pagmamahalan. Iginapang ni Nanang ang aking pag-aaral. Natuto kaming mangarap. Pinagsumikapan namin ang pangarap na iyon araw-araw. Gumagapang sa kawalang katiyakan at ang tanging kinakapitan ay uusad rin kami patungo sa tagumpay. Nang ako ay nag-aaral, alam at tanggap ko ang aking kaibahan sa karamihan. Alam na alam ko na salat ako sa lahat ng material na bagay. Hindi ako maaring mainggit. Hindi maaring maghangad. Ang tanging meron lang ako, ang tanging dala dala ko sa tuwing pumapasok ako sa paaralan ay ang aking dunong. Wala akong maaring ibabaon dahil para lang sa pagkain namin at bisyo ni Tatang ang hindi sumasapat naming kita sa bukid. Dahil mahirap at walang-wala, salat rin ako sa kaibbigan. Wala sa akin gustong makipaglaro dahil sa sim

CHAPTER 64Dahil takot ako sa Manila dahil sa mga balita na nababasa at napapanood ko, hindi ako pumapasok sa mga eskinita o kumain muna sa mga turo-turo kahit na napapalunok na ako sa mga iba’t ibang mga pagkaing nakikita ko sa aking dinadaanan. Hindi ko alam kung magkano pa ang nalalabi sa aking pera. Natatakot ako na baka kukulangin na ako ng pamsahe pauwi ng aming probinsiya. Kailangan ko ng 900 pesos na pamasahe pauwi ng Cagayan at kasama ng pamasahe ko ng bus papuntang Cubao. Sa dami ng mga nilabas ko kanina, nagdadasal ako na sana magkasya pa dahil paano ako makakauwi ngayon kung hindi na sapat ang pera ko pamasahe palang pa-Cubao. Pumasok ako sa isang Mall. Doon ko naisip bilangin ang pera ko kasama ng mga barya na meron sa bulsa ng bag ko.Pagpasok ko ay parang naamoy ko uli ang naamoy ko nang pumasok kami ni Jinx sa Mall nila. Pare-pareho lang ba talaga ang amoy ng mga Malls? Muling nagparamdam ang aking sikmura. Naiiyak na ako sa awa sa aking sarili. Huling kain ko ay nang

CHAPTER 66 Bago ako pumunta ng Manila para sa simula ng aming klase ay may nahanap at may nakausap na akong abogado ni Nanang. Alam ko kasing mas matatagalan ang pag-usad o maaring mapabayaan ang kaso ni Nanang kung sa PAO ko iaasa. Nagtataka si Nanang kung bakit napakarami kong dala para sa kanya ng araw na iyon at may kasama pa akong abogado. Habang kausap niya ang abogado ay may mga tingin siya sa aking waring nagtatanong kung saan ako kumuha ng pera. Nang matapos silang makapag-usap ng abogado, ako naman ang kumausap kay Nanang.“Saan tayo kukuha ng pambayad mo sa abogado at bakit napakarami mong dala para sa akin? Saan ka kumuha ng pera.”“Nang maala mo yung bracelet na kulay pink at may mga parang may mga diamante na nakapalibot?”“Yung huling ibinigay ni Jinx sa’yo?”“Iyon nga po.”“Oh, ibinenta mo?”“Parang ganoon na rin ho kasi sa sanlaan ko ho isinanla. Mahihirapan naman na akong ibalik pa iyon ng buwanan kaya sinagad ko na po ang sanla niya. Nang may magagami

CHAPTER 68 “Heto ang book mo. Thank you.” “Salamat naman at may isang salita ka.” “Oo naman. Mahalaga sa akin ang word of honor. Okey mukhang nagmamadali ka. I guess, see you around?” Nang kinuha ko ang libro ko ay tumalikod na ako. May mga sinasabi siya ngunit hindi ko na pinansin pa. Wala rin naman akong balak na pagbigyan siya. Word of honor, word of honor ka pa! Ulol. Kilala ko kayong mga guwapo at mamayaman. Masarap magmahal ngunit nang-iiwan. Pagkatapos ng klase ko ay nakita ko na agad siyang nag-aabang sa akin. Hinawakan ko na ng mahigpit ang aking mga gamit. Nagtama an gaming paningin dahil hindi ko naman aakalain na maghihintay talaga siya sa aking paglabas. Nakakainis talaga. “Let’s go na?” “Did I make a promise.” “You compromised.” “I changed my mind. Marami pa akong gagawin.” “Pero pumayag ka.” “Pumayag ako dahil pinilit mo ako. Kung hindi ko sabihin ang oo hindi mo ibabalik ang gamit ko. Take note, gamit ko! Kung nakipag-compromise man ako, sarili kong gamit ang