All Chapters of THE BRIDE OF TWO BILLIONNAIRES: Chapter 71 - Chapter 80

CHAPTER 69 Pagkatapos ng klase ko ay lumabas na ako ng gate. “Thank you Lord, wala ang makulit.” Usal ko habang mabilis akong naglalakad sa pasilyo. Kahit nang nakababa ako sa building ay wala rin siya. Kailangan kong makauwi agad dahil sa tambak ang aking mga labahin. Naglalakad na ako sa kalsada nang biglang may humintong magarang sasakyan sa tapat ko. Tumabi ako. Gilid na gilid na pero lalo pang iginilid ng may ari ng sasakyan. Hindi man ako maalam sa mga brand ng mga sasakyan at kung ano ang mga presyo ng mga ito ngunit alam na alam kong hindi ito basta basta kagaya lang ng mga nagkalat na sasakyan sa kalye. Huminto ako at tumayo sa bangketa dahil panay ang pitada. Bumukas ang pintuan at bumaba ang nakangiting may edad ng nagda-drive. Problema nito? Sa guwapo nga na mayamang nangungulit sa akin sa campus hindi ko pinapatulan ang kagaya pa kaya nitong na singkwenta na? “Miss, magandang hapon.” Hindi ko siya sinagot at bilang paggalang pa rin tipid na ngiti ang isinukli ko ngunit

CHAPTER 71“Pwede ba kitang makausap?”“Hindi na ba makapaghihintay sa dinner natin?”“Hindi. Gusto kong magkaliwanagan tayo ngayon. Gusto kong makilala mo ako bago mo pa ako mahalin ng husto.”Huminga siya ng malalim. “Gusto mong magbago ang isip ko kaya gusto mong sabihin sa akin anng sa tingin mo ay maayawan ko sa’yo.”“Exactly. Niyaya mo akong kumain, pumayag ako dahil sa kakulitan mo. Hanggang sa dinala mo agad ako sa inyong bahay, ipinakiusap sa Yaya mo para mas makilala pa kita ng husto at nagkunwari na may naiwan na damit ang pinsan mo ngunit ang totoo ay namili ka na dati pa ng ibibigay mo sa akin dahil siguro nakikita mong luma na at out of fashion ang mga isinusuot ko kapag hindi tayo naka-uniform. Those were not coincidences at all. You really plan for it. You are doing all these for me to like you, tama ba? Now please be honest enough, sigurado ka bang friendship lang ang habol mo sa akin?”“Wow, ang galing mo namang magtagpi-tagpi ng mga pangyayari. Writer ka ba dati o d

Chapter 72Tinitigan niya ako. Yung titig na para niyang pinapasok ang kaluluwa ko. Ako ang natalo. Yumuko. Bakit kasi ang gwapo-gwapo niya kahit saang anggulo. Namumula ang kanyang mukha sa init dahil mahina ang ceiling fan. Kahit pa pinagpapawisan siya parang ang fresh pa rin niya. Yung amoy ng kanyang pawis, sobrang bango. Amoy sosyal.“Khaye?”“Yes?”“Alam ko kasing masyadong maaga para tanungin kita kung mahal mo ako. Sa akin tama na munang malaman ko kung gusto mo rin ako? Seryoso ako Khaye. Gusto mo rin ba ako?”Hindi ako nakasagot. Bigla na lang akong nalito? Iniisip ko kung tama bang pasukin ko ito at ang magiging kapalit na naman ay ang pagkabuwag ng mga pangarap ko lalo pa’t malapit ko ng makamit. Ayaw ko na sana, lalo pa’t naiisip ko si Nanang na naghihitay sa aking pagtatagumpay. Isusugal ko bang muli ang aking puso kasabay sa pagtahak ko ng landas patungo sa tagumpay? “Okey kung ayaw mong sumagot ibig sabihin hindi nga talaga yata ako papasa sa’yo.”Hindi pa rin ako sum

Chapter 74“Hanggang sa dumating na lang yung isang araw paggising ko na tama na. Dahil sa tatlong taon na akong nagtitiis at sobrang nahihirapan na ako kaya naglakas loob na lamang akong nakipagkilala sa ‘yo. Iyon na ang pinakamahirap na nagawa ko sa buhay ko. Hindi ko kasi alam kung paano simulan ngunit naisip ko na kung hindi ako gagawa ng unang hakbang ay baka pagsisihan kong dadaan ka sa buhay ko na hinayaan kong takot at hiya lamang ang tanging dahilan kung bakit nagiging blangko ang kuwento nating dalawa.” Umiling siya. Tumingin sa akin. “Alam mo bang kaibigan lang naman na talaga ang ini-expect ko sa’yo kasi baka nga hindi mo ako gusto talaga dahil napalatagal nang panahon na nagkikita tayo sa campus pero parang hangin lang talaga ako sa’yo, iyon na muna ang hangad ko ngunit nang nakausap na kita, hindi na lang pala iyon ang gusto ko at kung papayag ka ay sana higit pa dun ang ninanais ko. “Alam mo kung ano ang hindi ko maintindihan ay kung bakit ako? Kung tutu

Chapter 76 Hindi na ako babalikan pa ni Jinx dahil kung bumalik siya, dapat noon pa. Dapat hinanap niya ako. Nagparamdam man lamang. “Oh, anong nangyari sa’yo? Umiiyak ka?” “I’m touched by your song and happy at the same time.” “Bakit naman?” “Yes? Yes ang alin?” “I know, you suffered enough for three long years, you’ve been through a lot of sacrifices and my answer is yes.” “Para saan nga yung yes? Ibig sabihin tayo na?” “Yes.” “Say it!” “Say it what?” “Just say that you love me too.” “How should I? You should tell me “I love you” first before I answer you.” “Oh God! I don’t know what to say. Kung may salita pang maari kong magamit na higit pa sa sa salitang mahal kita? Sinabi ko na. Pero Khaye, I loved you yesterday, I love you still, I always have, I always will. I love you.” Hinawakan niya a