บททั้งหมดของ พลิกชะตารัก มรดกเซียน: บทที่ 151 - บทที่ 160

แม้กระทั่งฝันพวกเขาก็คิดไม่ถึง ว่าฉินหมิงตัวคนเดียวจะสู้อันธพาลแปดเก้าคนได้ อีกทั้งยังไม่มีรอยบาดแผลแม้แต่น้อย!นี่มันช่างน่าเหลือเชื่อจริง ๆ !โดยเฉพาะเทียนปั๋ว ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ แทบไม่กล้าเชื่อในสายตาตัวเองเขารู้ว่าฉินหมิงเป็นเพื่อนร่วมงานของเฉินถิงถิง ไม่เข้าใจว่าฉินหมิงก็เป็นแค่พนักงานออฟฟิศทั่วไป แล้วทำไมวิชากังฟูถึงได้เก่งกาจขนาดนี้ได้!นี่มันทำให้เทียนปั๋วทึ่งในตัวฉินหมิงมากในตอนนี้ สถานการณ์เงียบเป็นเป่าสาก ทุกคนตกอยู่ในความเงียบอันน่าขนลุก“เก่ง…เก่งมาก ๆ เลยค่ะ!”เฉินถิงถิงที่ได้สติกลับมาก่อน ดวงตาที่สวยงามเป็นประกายด้วยสีสันฉินหมิงดูหล่อมากเมื่อเขาแสดงพลังของเขาในตอนนี้ ชายคนนี้เต็มไปด้วยเสน่ห์ สายตาของเธอเต็มไปด้วยความศรัทธาชื่นชมในตัวฉินหมิง“นั่นน่ะสิ ฉินหมิงนี่กล้าหาญมากเลย! ”ใบหน้าหลี่ฉินและเฉินฮ่าวเต็มด้วยความประหลาดใจ เขาอดไม่ได้ที่จะเชียร์การต่อสู้ของฉินหมิง“นี่…นี่มันเป็นไปได้อย่างไร!”หลี่หยวนหยวนอ้าปากค้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่เชื่อแต่ก่อนฉินหมิงเป็นแค่คนไร้ค่าในบริษัทมาเจีย มีปากก็เหมือนไม่มีสู้ใครก็ไม่ได้แต่ตอนนี้ฉินหมิงได้เปลี่ยนเป

“หรือว่านายคิดว่าวิชากังฟูของนาย จะสู้ทั่วหล้าไร้ผู้ต่อต้านอย่างนั้นเหรอ!”“น่าตลกซะจริง!”หลี่หยวนหยวนตวาดด้วยความโกรธแม้ว่าตอนนี้เธอจะได้เห็นทักษะที่โดดเด่นของฉินหมิงแล้ว แต่นี่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะช่วยอะไรได้ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าหยางซู่โทรหาคนที่มีฝีมือเก่งกว่านี้ หมัดทั้งสองของฉินหมิงนั้นยากที่จะเอาชนะสี่มือและเขาอาจไม่สามารถรับมือกับมันได้แล้วอีกอย่างแม้ว่าฉินหมิงจะสู้ได้แล้วอย่างไรต่อ?ในสังคมยุคใหม่ กังฟูนั้นหมดยุคไปนานแล้ว คนรวยและมีอำนาจเท่านั้นถึงจะเป็นนายได้!หากคนตัวเล็กที่ไม่มีอำนาจเช่นฉินหมิงทำผิดพลาดโดยไม่ได้ตั้งใจและทำให้คู่ต่อสู้ของเขาพิการในการต่อสู้ เขาอาจจะต้องติดคุกไปตลอดชีวิต!โดยรวมแล้วเธอคิดว่าความคิดของฉินหมิงเป็นจินตนาการเลื่อนเปื้อนล้วน ๆ!“แต่…”เฉินถิงถิงและครอบครัวรู้สึกราวกับว่าน้ำเย็นถูกเทลงมาบนหัวของพวกเขาและหัวใจของพวกเขาก็หนาวเหน็บทันทีพวกเธอรู้ว่าสิ่งที่หลี่หยวนหยวนนั้นก็ถูก เพราะฉินหมิงไร้อำนาจจึงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะยุติเรื่องนี้ถ้าฉินหมิงจัดการไม่ดี ไม่แน่ว่าเขาอาจจะบาดเจ็บ แล้วเขาจะเอาอะไรมาช่วยเธอกับครอบครัวของพวกเธอกันล่ะ?“คุณวางใ

“คุณอา พวกเราไปดูกันดีกว่าค่ะ”หลี่หยวนหยวนหัวเราะพลางพูดหลี่ฉินลังเลเล็กน้อยแต่ก็พยักหน้าตอบ จากนั้นหลายคนรวมทั้งฉินหมิงและเฉินถิงถิงก็ติดตามเขาออกไปพอมาถึงด้านนอกหลิวฉวนย่าสั่งคนของเขาให้โยนหยางซู่และคนอื่น ๆ ลงไปกับพื้นทันใดนั้นก็มีเสียงรถยนต์ดังขึ้นและรถสีดำหลายสิบคันพุ่งเข้ามาใกล้ พวกเขารีบขับรถไปที่บ้านแถวสุดท้ายของชุมชน ปิดล้อมทางแยกแล้วหยุดรถเมื่อประตูรถเปิด ชายหนุ่มสามสิบสี่สิบคนสวมชุดสูทสีดำ รูปร่างแข็งแรงก็เดินออกมาจากรถพอเห็นฉากนี้แล้ว หลิวฉวนย่า หลี่ฉินและคนอื่น ๆ ต่างพากันตกใจ“ดีจริง ๆ!”“คนของพวกเรามาแล้ว!”หยางซู่ดีใจมาก เมื่อรู้ว่าในที่สุดกำลังเสริมของเขาก็มาถึงแล้ว!“คนพวกนี้เป็นใครกัน!”หลิวฉวนย่ามีสีหน้าตกใจ ใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย“พ่อ พวกมันอาจจะเป็นกำลังเสริมของหยางซู่”หลิวซวินพูดร้อนรน“ยังมีกำลังเสริมอีกเหรอ?““ฉันอยากรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใครและเขามีความสามารถขนาดไหน!”หลิวฉวนย่าหัวเราะเยาะ เขาคิดว่าตนมีอิทธิพลอย่างมากในเมืองเก่า แม้ว่าหยางซู่จะเรียกกำลังเสริมเข้ามาก็ไม่สามารถทำอะไรเขาได้!“คนเหล่านี้ดูเหมือนจะไม่ง่ายที่จะจัดการ… ”เมื่

ปรากฏว่าเฉียนเป้าก็เป็นนักเลงใต้ดินที่แท้จริงและเป็นคนโหดเหี้ยมที่รู้จักกันดีบนท้องถนน ไม่รู้ว่ามือเขาผ่านเลือดมากี่ครั้งกี่หนแล้ว ถ้าพวกเขาสองคนกล้ากระตุกหนวดเฉียนเป้า ไม่แน่ว่าเฉียนเป้าอาจคร่าสองชีวิตพ่อลูกถึงตายก็ได้!“ใครก็ได้!”“เอาพวกมันสองคนไป ทำตามกฏของโลกนักเลง แต่ละคนหักขาข้างหนึ่งเป็นการลงโทษ! "เฉียนเป้าหัวเราะอย่างเย็นชาหลังจากได้ยินคำสั่งของเขา คนของเขาหลายคนที่อยู่ข้างหลังก็พุ่งเข้ามาและจับตัวหลิวฉวนย่าและหลิวซวินสองพ่อลูกทันที“พี่เป้า อย่าเลยนะครับพี่…”“โปรดเมตตา ไว้ชีวิตผมด้วยเถอะนะพี่…”สองพ่อลูกต่างมีสีหน้าซีดเผือด ก้มหัวร้องขอชีวิตไม่หยุดแต่มันก็ไม่มีประโยชน์“เอาตัวมันไป!”สีหน้าเฉียนเป้าเย็นชา ไม่แสดงอารมณ์ใดหากไม่ทำตามกฏก็ถือว่าไม่รักษาความยุติธรรมถึงแม้เขาไม่รู้ว่าระหว่างหยางซู่กับหลิวฉวนย่ามีเรื่องบาดหมางอะไรกัน แต่หลิวฉวนย่าในฐานะเป็นคนของลัทธิเต๋าครึ่งหนึ่ง กล้ามาทำร้ายคนของเขาโดยไม่บอกกล่าว!นี่เป็นการท้าทายอำนาจเหมือนตบหน้าเขาอย่างไรอย่างนั้น!เขาแค่ขอให้คนหักขาข้างหนึ่งของหลิวฉวนย่าและลูกชายของเขา การลงโทษพวกเขาเบา ๆ นี่ก็ถือว่าเมตตาแล

เอาตัวมันไป!”เฉียนเป้าพูดอย่างเย็นชา ลูกน้องหลายคนลากหยางซู่และเถียนปั๋วออกไปราวกับสุนัขจากนั้นเฉียนเป้าก็คุกเข่าขอร้องอ้อนวอนฉินหมิงอีกครั้ง “คุณฉิน ผมมีลูกน้องมากมายทั้งดีและไม่ดี ครั้งนี้เป็นผมที่จัดการไม่ดี ทำให้คุณขุ่นเคือง ต้องขอโทษคุณด้วย…”“แต่ว่าผมเอาชีวิตตัวเองเป็นประกันได้เลย ว่าผมเฉียนเป้ามักจะปฏิบัติตามกฎเกณฑ์และดำเนินชีวิตตามมโนธรรมของ… ”“ขอร้องเถอะนะครับ ให้โอกาสผมอีกสักครั้ง…”“ที่คุณพูดน่ะ จริงหรือเปล่า?”ฉินหมิงมองเฉียนเป้าด้วยสายตาเย็นชาเฉียนเป้ารู้สึกถึงความกดดัน แต่เขายังคงมองสบตาของฉินหมิงโดยไม่หลบเลี่ยงพอมองตาของเฉียนเป้า สายตาเขาถือว่าจริงใจมากไม่ได้โกหกแต่อย่างใด ความโกรธในใจของฉินหมิงอดไม่ได้ที่จะบรรเทาลงเล็กน้อย “เห็นว่าคุณจริงใจหรอกนะ ผมจะให้โอกาสคุณเป็นครั้งสุดท้าย! "“แต่อย่าให้มีครั้งหน้าล่ะ!”“คุณฉิน ขอบคุณ ขอบคุณมาก… ”“ผมสัญญาต่อหน้าคุณว่าต่อไปนี้ผมจะจัดการดูแลลูกน้องให้ดี กำจัดลูกน้องที่ไม่รักดีไม่ให้มีครั้งต่อไปอีก!”เฉียนเป้าดีใจมากและสัญญาซ้ำแล้วซ้ำอีก“พอเถอะครับ ลุกขึ้นเถอะ!”น้ำเสียงของฉินหมิงอ่อนลงมาก“ได้ ได้… ”ราวกับว่า