All Chapters of พลิกชะตารัก มรดกเซียน: Chapter 141 - Chapter 150

เมื่อเห็นภาพเหตุการณ์ฉากนี้เข้า หลี่ฉินก็แววตาวูบไหวอยู่สองสามครั้งราวกับเธอเข้าใจอะไรสักอย่างขึ้นมาแล้วผุดรอยยิ้มตรงมุมปาก"เสี่ยวฉิน ป้ามีเรื่องอยากจะถามเธอสักหน่อย แต่ไม่แน่ใจว่าเธอสะดวกที่จะตอบหรือเปล่า"หลี่ฉินถามอย่างค่อนข้างแบ่งรับแบ่งสู้"มีเรื่องอะไรงั้นเหรอครับ?""ป้าหลี่ เชิญถามมาได้เลย"ฉินหมิงยิ้มให้"เธอก็ดูเหมือนจะอายุไม่น้อยแล้ว ป้าอยากรู้ว่าตอนนี้เธอมีแฟนแล้วหรือยัง?"หลี่ฉินถามด้วยท่าทางคร่ำเคร่งและสีหน้าลุ่มลึกแม่กับลูกสาวสื่อใจถึงกันได้ หลังจากได้ยินคำถามของแม่ตนเอง เฉินถิงถิงก็คาดเดาเจตนาของแม่ได้อย่างรวดเร็ว ใบหน้างดงามกว่าครึ่งของเธอเปลี่ยนเป็นแดงก่ำ เธอก้มหน้าลงไม่กล้าสบตาแม่ของตัวเอง ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงเรื่องสบตากับฉินหมิงเลย"ยังไม่มีหรอกครับ......"ฉินหมิงส่ายหน้าแล้วหยุดพูดถึงแม้ว่าเขาจะไม่มีแฟน แต่ก็เพิ่งหย่าร้างมาไม่นานนี้เองทว่าอย่างไรเสียการหย่าร้างก็ไม่ใช่เรื่องสวยงามอะไร ในเมื่อหลี่ฉินไม่ได้ถามถึงเรื่องนั้น เขาจึงไม่ได้พูดอะไรมาก"ป้าไม่คาดคิดเลยว่าเธอที่ยอดเยี่ยมและนิสัยดีออกขนาดนั้น กลับยังไม่มีแฟนเลย!"หลี่ฉินรู้สึกประหลาดใจอยู่บ้าง

เฉินถิงถิงหน้าตาสวยจัดแถมตอนนี้ยังตั้งใจแต่งเนื้อแต่งตัวอย่างพิถีพิถัน ประกอบกับท่าทางบริสุทธิ์ไร้ราคีทำให้เธองดงามเกินกว่าที่เขาคิดเอาไว้เสียอีก เขาไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนงามพิสุทธิ์เช่นนั้นมาก่อนเลยนับตั้งแต่ชั่ววินาทีแรกที่เขาได้เห็นเฉินถิงถิง เขาก็รู้สึกตกตะลึงและพึงพอใจที่เฉินถิงถิงเป็นดั่งที่เขาต้องการ"คุณหลิว คุณชมเกินไปแล้วค่ะ..."เฉินถิงถิงยิ้มอ่อนโยนและดูขัดเขินอยู่บ้างเธอเพิ่งจะเรียนจบจากมหาวิทยาลัย เธอจึงคิดว่าตัวเองยังเด็กมากและไม่จำเป็นต้องไปนัดบอดในตอนนี้แต่อย่างไรเสียหลี่หยวนหยวนก็มีเจตนาดี ถ้าเป็นยามปกติเธอก็คงจะไว้หน้าญาติผู้พี่ของตัวเองและเสแสร้งแกล้งทำอยู่บ้างแต่สถานการณ์ในวันนี้ออกจะพิเศษอยู่สักหน่อย ครอบครัวของพวกเธอกำลังจัดงานเลี้ยงให้แก่ฉินหมิง เพราะอยากจะขอบคุณในน้ำใจของฉินหมิงตอนนี้จู่ ๆ ญาติผู้พี่ของเธอก็เข้ามาเจ้ากี้เจ้าการนัดบอด เธอคงไม่สามารถทิ้งฉินหมิงไปนัดบอดกับคนอื่นได้หรอกมั้ง?ยิ่งไปกว่านั้น เธอก็มีใจให้ฉินหมิงและไม่อยากนัดบอดต่อหน้าฉินหมิงด้วย"หยวนหยวน อู๋เทา พวกเธอนี่เอง!""พวกเธอกินข้าวมาหรือยังล่ะ? อยากเข้ามากินอะไรด้วยกันหน่อยไหม?"

"เอาล่ะ เอาล่ะเลิกแก้ตัวได้แล้วน่า!""พวกเราล้วนแล้วแต่เป็นผู้ชายกันทั้งนั้น ฉันยังไม่เข้าใจว่าแกกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่!""ฉันขอบอกขี้แพ้อย่างแกว่าควรจะเลิกเพ้อฝันเรื่องคางคกริอ่านจะกินเนื้อหงส์ได้แล้ว!""แกมันไม่คู่ควรหรอก!"หลิวซวินยิ้มเยาะเฉินถิงถิงแลดูงามพิสุทธิ์ถึงขนาดนั้น ชายใดก็คงอดไม่ได้ที่จะจิตใจหวั่นไหว เขาไม่เชื่อหรอกว่าฉินหมิงจะไม่มีความคิดชั่วร้ายกับเฉินถิงถิงเขาจะต้องหาทางตัดไฟเสียแต่ต้นลม!"คุณพูดไม่ผิดหรอก ผมเป็นคางคก แต่ผมเกรงว่าคุณเองก็ยังไม่ดีเท่าคางคกเสียด้วยซ้ำไป!"ฉินหมิงสีหน้าหม่นคล้ำ เพราะรู้สึกหงุดหงิดกับท่าทางโอหังของหลิวซวิน"ไอ้หนู แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? กล้าดียังไงถึงได้มาพูดกับฉันแบบนี้!""แกเบื่อที่จะมีชีวิตแล้วใช่ไหม?"หลิวซวินโกรธจัดพลางจ้องฉินหมิงตาเขม็งถ้าเขาไม่ติดที่ว่าอยากจะสร้างความประทับใจดี ๆ ให้แก่เฉินถิงถิงล่ะก็ เขาคงพุ่งเข้าไปสั่งสอนฉินหมิงแล้ว!"ฉินหมิง หุบปากไปซะ!""เศษสวะอย่างแกจะมาเทียบกับคุณหลิวได้ยังไงกัน? เขาโดดเด่นกว่าแกทุกด้านเป็นร้อย ๆ เท่า!"หลี่หยวนหยวนตะคอกด้วยความโมโหจัดแล้วรีบบอกกับหลี่ฉินว่า "คุณป้าคะ หนูไม่รู

หยางซู่ผงกศีรษะ สีหน้าของเขากลับเคร่งขรึมมากขึ้น"ในเมื่อพวกแกเคยได้ยินชื่อคุณพ่อของฉัน ก็ไสหัวออกไปจากที่นี่ซะ!"หลิวซวินแค่นเสียงเย็นชาและแสดงท่าทีน่าเกรงขามออกมา"ญาติผู้พี่ เรื่องนี้..."เทียนปั๋วสีหน้าเขียวคล้ำเพราะไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดีเดิมทีคราวนี้เขามีแผนการใหญ่ แต่ไม่นึกฝันเลยว่าหลิวซวินจะโผล่ขึ้นมากลางทางเสียได้ แถมพ่อของอีกฝ่ายก็ค่อนข้างมีความสามารถและใช่ว่าจะล่วงเกินได้ง่าย ๆ อีกต่างหากทว่ายามนี้เขาจะยอมจากไปด้วยความผิดหวังแบบนั้นได้อย่างไรกันเล่า!"พอสักทีเถอะน่า คุณหลิวยังมีอำนาจมากกว่าไอ้ขี้แพ้บางตัวเสียอีก!"เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นเช่นนี้เข้า หลี่หยวนหยวนรู้สึกลิงโลดมากเสียจนอดไม่ได้ที่จะชูนิ้วหัวแม่มือให้แก่หลิวซวิน ในขณะเดียวกัน เธอก็มองฉินหมิงด้วยสายตาดูแคลนยิ่งขึ้น"ก็นั่นน่ะสิ ต้องขอบคุณคุณหลิว..."หลี่ฉินกับเฉินถิงถิงเองก็ให้กำลังใจแล้วมองหลิวซวินด้วยสายตาขอบคุณหยางซู่คนที่อยู่ตรงหน้าพวกเธอดูบ้าระห่ำและยากจะรับมือได้ยิ่งนัก พวกเธอไม่มีความสามารถที่จะไปจัดการกับเขาได้จึงได้แต่ฝากความหวังทั้งหมดเอาไว้กับหลิวซวินเท่านั้นแล้วหลังจากได้รับคำชื่นชมพร้อ

"ฉินหมิง แกมันไอ้เศษสวะ!""คนพวกนี้ล้วนมาเพราะแก แต่แกกลับหวาดกลัวเสียจนเอาแต่ซ่อนตัวอยู่ข้างหลังแถมยังทำตัวราวกับไอ้คนขี้ขลาดตาขาว แกมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย!"หลี่หยวนหยวนตำหนิฉินหมิงด้วยความโกรธเธอรู้สึกว่าฉินหมิงเป็นต้นเหตุที่ทำให้ครอบครัวคุณป้าของเธอต้องมาพลอยรับเคราะห์เพราะเรื่องนี้ เธอเกลียดฉินหมิงมากเสียจนต้องเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันอยู่ในใจ"ผมไม่ได้ขี้ขลาดตาขาว!""เมื่อสักครู่นี้ผมคิดจะลุกขึ้น แต่มีใครบางคนตัดหน้าผมไปเสียก่อนแล้วจะให้ผมทำยังไงล่ะ?"ฉินหมิงยิ้มด้วยความขมขื่นใจแล้วลุกขึ้นในที่สุดทีแรกเขานึกว่าหลิวซวินจะสามารถจัดการเรื่องราวได้โดยไม่ต้องเลือดตกยางออก ดังนั้นเขาจึงไม่คิดจะเข้าไปแย่งชิงผลงานกับหลิวซวินแต่สิ่งที่เขาไม่นึกฝันคือ หลิวซวินจะกลายเป็นท่าดีทีเหลวไร้ประโยชน์ไปเสียได้!และในที่สุดเขากลับถูกหลี่หยวนหยวนเรียกว่าไอ้คนขี้ขลาดตาขาวเขารู้สึกแย่เหลือทน!หลังจากนั้นฉินหมิงก็เก็บความสลดหดหู่เอาไว้ในใจ เขาเบนสายตาไปมองเทียนปั๋วแล้วเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "เทียนปั๋ว เรื่องนี้ล้วนเป็นเพราะฉัน อย่าทำให้ถิงถิงกับครอบครัวของเธอต้องอึดอัดใจเลย ถ้าแกมีปัญญาล่ะก็