All Chapters of พลิกชะตารัก มรดกเซียน: Chapter 121 - Chapter 130

เมื่อเห็นท่าทีที่นิ่งเฉยของฉินหมิง ชายใส่ต่างหูทั้งสี่คนก็หมดหวังทันที พวกเขามองไปที่หลินหว่านชิงที่อยู่ด้านหลัง ทันใดนั้นพวกเขาหมอบและคลานไปข้างหน้าหลินหว่านชิงฉินหมิงตกใจ เขาเป็นกังวลว่าฝ่ายตรงข้ามจะทำร้ายหลินหว่านชิง เขารีบปกป้องหลินหว่านชิงที่อยู่ข้างหลัง เขามองชายสี่คนที่ใส่ต่างหูเย็นชายิ่งขึ้น!“คุณผู้หญิงครับไว้ชีวิตด้วยเถอะ เมื่อกี้พวกผมทำไม่ดีกับคุณไว้ พวกผมขอโทษจริง ๆ …”“ได้โปรดเมตตาพวกเราด้วยเถอะครับ ปล่อยพวกเราให้มีชีวิตเถอะนะครับ… ”ชายใส่ต่างหูทั้งสี่คนรีบอ้อนวอนขอชีวิตกับหลินหว่านชิงหลินหว่านชิงก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง แม้ว่าเธอจะรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นคนร้ายก็ตาม แต่เธอยังคงรู้สึกเห็นอกเห็นใจเล็กน้อย“ฉินหมิงช่างเถอะ ปล่อยพวกเขาไปเถอะ ครั้งนี้นายก็ไว้ชีวิตพวกเขาละกันนะ”หลินหว่านชิงพูดโน้มน้าว“หว่านชิง เราจะปล่อยพวกเขาไปง่าย ๆ แบบนี้ไม่ได้นะ!“”คนพวกนี้มันเป็นขยะสังคม ถ้าครั้งนี้เราปล่อยพวกเขาไป ไม่มีการรับประกันว่าพวกเขาจะไม่ทำสิ่งเลวร้ายอีกต่อไปในอนาคต! ”“พอถึงตอนนั้นมันจะไม่ใช่ว่าพวกเราช่วยพวกเขาทำร้ายคนอื่นเหรอ!”ฉินหมิงกล่าวหนักแน่นจริง ๆ แล้วเขาเองก็ไม่ได้

“หว่านชิง ตอนนี้คุณรู้สึกเป็นอย่างไรบ้าง ยังเจ็บอยู่ไหมครับ? ”ฉินหมิงถามด้วยความเป็นห่วงหลินหว่านชิงขยับเท้า แววตาประหลาดใจบนใบหน้าสวยของเธอ “เหมือนว่า…ไม่ปวดแล้วนะ”“งั้นก็ดีแล้วครับ ”“ข้อต่อถูกจัดให้ดีแล้ว คุณพักผ่อนไม่กี่วันก็หายจากอาการบาดเจ็บแล้วล่ะครับ”ฉินหมิงกล่าว“ยังต้องพักผ่อนอีกหลายวันเชียวเหรอ!”“ทำไมล่ะ หรือว่าเท้าของฉันยังรักษาไม่หายดีร้อยเปอร์เซ็นต์เหรอ? ” หลินหว่านชิงสวมรองเท้าไปก็สงสัยไป“รักษาเรียบร้อยแล้วครับ เพียงแต่คุณไม่สามารถรับน้ำหนักมากเกินไปได้ในระยะหนึ่ง เพราะฉะนั้นคุณควรพยายามหลีกเลี่ยงการออกกำลังกายเพื่อหลีกเลี่ยงแรงกด ”“อย่างน้อยภายในยี่สิบสี่ชั่วโมงนี้ คุณอย่าเดินไปไหนจะดีที่สุด…”ฉินหมิงกล่าวอธิบายอย่างง่าย ๆ “หา?”“อย่างนั้นฉันจะลงเขาอย่างไรล่ะ? ” หลินหว่านชิงถึงกับตกใจ ไม่มีทางที่เธอจะอยู่บนภูเขาได้ยี่สิบสี่ชั่วโมงหรอกใช่ไหม?นี่มันไม่จริงใช่ไหมเนี่ย“ง่ายมาก ผมก็แค่แบกคุณลงจากเขา”ฉินหมิงถอนหายใจอย่างเบาสบาย แต่ในใจกลับกระโดดโลดเต้น ถึงกระทั่งขอบคุณสวรรค์ที่มอบโอกาสดี ๆ อย่างนี้ให้กับเขา“แต่ว่า…”ใบหน้าสวยของหลินหว่านชิงเป

หลังจากนั้น ทั้งสองเดินไปรอบ ๆ บนยอดเขาและหาพื้นที่สะอาด ๆ นั่งลงผ่านไปไม่นานดวงอาทิตย์ค่อย ๆ ตกทางทิศตะวันตก เมฆและหมอกก็เปรียบเสมือนยอดเขาและภูเขา แสงสีทองส่องผ่านเมฆและหมอกและตกลงมาสู่โลกภายใต้แสงของดวงอาทิตย์ที่กำลังตก เมฆและหมอกยังคงส่องแสงหลากสีสัน ท้องฟ้าอันหลากหลายและคาดเดาไม่ได้เต็มไปด้วยลำแสงที่ส่องสว่างไปครึ่งหนึ่งของท้องฟ้าเมื่อพระอาทิตย์ตกดิน ทั้งสองคนก็ได้ตื่นจากอาการเคลิบเคลิ้ม“ฉินหมิง มืดแล้วพวกเรากลับกันเถอะ”หลินหว่านชิงกล่าวด้วยรอยยิ้มแม้ว่าวันนี้จะเกิดเรื่องไม่ดีสักเท่าไร แต่เมื่อมีฉินหมิงอยู่ด้วยเธอมีช่วงเวลาที่ดี และเธอก็รู้สึกพึงพอใจอย่างสุดจะพรรณนาฉินหมิงพยักหน้า หลังจากนั้นเขาก็แบกหลินหว่านชิงต่อ ทั้งสองคนลงจากเขาลงเขาง่ายกว่าปีนเขามากฉินหมิงเดินเร็วราวกับบิน โดยอุ้มหลินหว่านชิงไปที่ตีนเขาและเดินออกไปบริเวณที่มีทิวทัศน์สวยงามในเวลานี้นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ออกไปแล้วและมีเพียงไม่กี่คนที่กระจัดกระจายไปตามถนนเดินออกไปข้างนอกทีละคนหนึ่งในนั้นคือคนดังทางอินเตอร์เน็ตซินเอ๋อร์และแฟนหนุ่มของเธอไม่นานพวกเขาทั้งสองก็เจอฉินหมิงและหลินหว่านชิงไม่ไก

แต่น่าเสียดาย กว่าจะคิดได้มันก็สายเกินไปเสียแล้วผู้เป็นหัวหน้าเดินมาอย่างสง่าผ่าเผย มองตรงไปที่ฉินหมิง "นี่พ่อหนุ่ม นายมาจากที่ไหนกัน? กล้าทำร้ายคนของฉันในเขตของฉัน กล้ามากนะ!"ฉืนหมิงวางหลินหว่านชิงลง มองหน้าเขาตรง ๆ ไม่เกรงกลัว “นายเป็นใคร?”“ช่างประสบการ์ณน้อยซะจริง! ”“นี่ ฉันจะบอกแกให้นะ นี่คือพี่เสือดาว หัวหน้าของเขตของเราใกล้กับภูเขาอวิ๋นอู้!ชายใส่ต่างหูพูดอย่างเย่อหยิ่งในเวลานี้ความเคลื่อนไหวที่นี่ได้สร้างความตื่นตระหนกแก่ผู้คนที่เดินผ่านไปมาแล้ว พวกขี้กลัวบางคนรีบจากไป ในขณะที่ผู้กล้าบางคนยังเฝ้าดูกเหตุการณ์จากระยะไกล ๆ หลังจากฟังที่ชายใส่ต่างหูพูดชื่อเสียงของผู้นำชายคนนั้นเสร็จ ผู้คนที่ดูอยู่ต่างตกใจ เกิดความโกลาหลขึ้นทันที“พี่เป้างั้นเหรอ?เป็นเขานี่เอง!”“มีข่าวลือว่าเฉียนเป้าถือมีดใหญ่อยู่บนถนนเมื่อกว่าสิบปีก่อน เขาฟันศัตรูสิบเจ็ดสิบแปดคนตัวคนเดียวและไล่ตามพวกเขาไปตามถนนสามสาย!”“จากนั้นมาเขาก็มีชื่อเสียงในด้านต่อสู้ และค่อย ๆ เข้าควบคุมกองกำลังใต้ดินในพื้นที่ใกล้ภูเขาอวิ๋นอู้ เขากลายเป็นราชาและมีอำนาจ ผู้คนบนท้องถนนต่างเรียกเขาด้วยความเคารพว่าพี่เป้า!“หมอ

“ขอแค่ให้นายออกไปจากตรงนี้ก่อน จากนั้นก็รีบติดต่อพวกเขาซะ ถึงตอนนั้นพวกเขาลงมือฉันก็ไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ… ”นับตั้งแต่หลินหว่านชิงถูกพวกอันธพาลลักพาตัวครั้งที่แล้ว นายท่านหลินก็ได้ส่งกำลังคนพิเศษเพื่อปกป้องความปลอดภัยของเธออย่างลับ ๆ แต่ว่าโดยปกติแล้วเธอไม่ค่อยอยากให้ใครมารบกวนชีวิตเธอ กำลังคนพิเศษเลยอยู่ไกล ๆ ไม่กล้าเข้าใกล้เธอจนมากเกินไปสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้กะทันหันมากจนเธอสามารถคาดเดาได้โดยไม่ต้องคิดว่ากำลังคนพิเศษที่รับผิดชอบในการปกป้องเธออาจอยู่ไกลเกินไปและไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติในทันทีขอแค่ฉินหมิงหลบหนีและรีบไปรายงานข่าว ปัญหาทั้งหมดก็สามารถแก้ไขได้!“หว่านชิง ผมไม่สนว่ามันจะเป็นแผนการชั่วคราวหรือไม่ แต่สิ่งที่ผมรู้คือผมไม่มีทางปล่อยให้คุณตกอยู่ในอันตรายคนเดียวได้ แม้แต่เฉียดอันตรายก็ไม่ได้! ”ฉินหมิงกล่าวอย่างหนักแน่นในความเป็นจริง เขายังเข้าใจด้วยว่าวิธีการของหลินหว่านชิงนั้นปลอดภัยกว่า แต่การทิ้งหลินหว่านชิงไว้ตามลำพังที่นี่นั้นอันตรายเกินไป และเขาก็ทำไม่ได้!“นี่นาย…อยากให้ฉันโกรธนายหรือไง…”หลินหว่านชิงโกรธมากจนเธอต้องการเปิดกระโหลกของเขา เพื่อดูว่าในหัวสมองเข