All Chapters of พลิกชะตารัก มรดกเซียน: Chapter 111 - Chapter 120

ยิ่งกว่านั้นเขาเป็นเพียงผู้ชายที่หย่าร้างมาแล้ว ไม่มีความสามารถอะไรเลย เขาไม่คู่ควรกับเทพธิดาที่สวยงามและสูงส่งอย่างหลินหว่านชิงเลย!ตราบใดที่เขาสามารถอยู่ข้าง ๆ หลินหว่านชิงอย่างเงียบ ๆ ทุกวัน และมีโอกาสได้ใกล้ชิดกับหลินหว่านชิงมากขึ้น แค่นี้เขาก็พอใจแล้วอย่างอื่นเขาไม่กล้าที่จะหวังเลย!“ฉินหมิงไฟเขียวแล้ว คุณรีบขับไปได้แล้ว เหม่อลอยอะไรอยู่? ”เลียงใส ๆ ไพเราะของหลินหว่านชิงดังก้องอยู่ในหูของฉินหมิงฉินหมิงกลับมาได้สติ จากนั้นก็บิดคันเร่งออกไปในตอนแรกหลินหว่านชิงไม่สนใจอะไร แต่เมื่อจำนวนการหยุดที่มากขึ้น ไม่ช้าเธอก็สังเกตเห็นถึงความผิดปกติบางอย่าง และใบหน้าที่สวยงามของเธอก็แดงก่ำในทันที“ฉินหมิง นาย…นายไม่ได้จงใจใช่ไหม! ”หลินหว่านชิงพูดด้วยความโกรธ“ผม…ผมเปล่านะ…”ฉินหมิงใบหน้าแดงก่ำ ในใจของเขาว่างเปล่ากับเฉินถิงถิงครั้งนั้น เขาไม่ได้เจตนาจริง ๆ แต่กับหลินหว่านชิงครั้งนี้มันยากที่จะพูด ในใจเขาไม่ได้ตั้งใจแต่มือเท้ากลับไม่ฟังเสียงเรียกร้อง มันมักจะอยากเบรกเป็นครั้งคราว เขาควบคุมยังไงก็ไม่ได้“ไม่แปลกใจที่นายยืนกรานที่จะขับมอเตอร์ไซค์ออกจากบ้านมา ที่แท้ก็ไม่ได้มีเจตนา

“เอาล่ะ ๆ ฉันยอมรับความเก่งกาจของนาย แบบนี้ได้หรือยัง? ”หลินหว่านชิงทำหน้าเหมือนยิ้มแต่ว่าไม่ยิ้มเธอเคยเห็นฝีมือของฉินหมิงมาก่อนครั้งแรกที่ฉินหมิงพยายามช่วยเธอที่ริมแม่น้ำ เขาเกือบจะถูกฆ่าโดยพวกอันธพาลครั้งที่สองฉินหมิงถูกบอดี้การ์ดสองคนของซุนกวนฉงทุบตีอย่างแรงและถูกผลักลงกับพื้น ต้องขอบคุณที่เธอปรากฏตัวทันเวลาเพื่อช่วยฉินหมิงหลังจากเหตุการณ์ทั้งสองครั้งนี้ เธอรู้ว่าฉินหมิงนอกจากจะมีความกล้าหาญและดุร้ายแล้ว จริง ๆ แล้วฉินหมิงก็เป็นผู้ชายที่ธรรมดามาก ๆ เป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะเอาสองมือต่อสู้กับสี่คน นี่เขาจะเอาชนะผู้ชายสวมต่างหูสี่คนได้อย่างไรอย่างไรก็ตามผู้ชายต่างก็รักษาหน้า แม้ว่าเธอจะไม่เชื่อแต่ก็ไม่สามารถที่จะฉีกหน้าของฉินหมิงได้“ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว ไปเถอะพวกเราไปปีนเขากัน! ”ฉินหมิงสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อปรับอารมณ์ของเขา จากนั้นก็เดินไปตามถนนไปที่เชิงเขากับหลินหว่านชิงเชิงเขาเป็นสถานที่ที่คึกคักที่สุดของจุดชมวิวและยังเป็นสถานที่ที่ผู้คนหนาแน่นที่สุด ที่นี่มีของอร่อยและความสนุกสนานทุกรูปแบบถนนเต็มไปด้วยอาหารและของว่างแสนอร่อยมากมาย ร่วมถึงสิ่งอำนวยความสะดวกด้าน

เพื่อนผู้ชายของซินเออร์รีบพูดด้วยรอยยิ้ม“ใช่ ๆ เราไม่ได้จะทำอะไรเธอเลย คุณจะดุไปทำไมกัน! ”ซินเออร์ตะคอกใส่อย่างเย็นชา ไม่มีความรู้สึกกลัวเลยแม้ว่าฉินหมิงจะรูปร่างสูงกว่าแฟนของเธอเล็กน้อย แต่ก็ดูผอมไม่แข็งแรงเหมือนกับแฟนของเธอหากฉินหมิงต้องการสู้จริง ๆ เขาก็คงจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของแฟนเธออย่างแน่นอนถ้าอย่างนั้นเธอจะกลัวไปทำไม!“ผมไม่สนว่าพวกคุณจะมีหรือไม่มีจุดประสงค์อะไร สรุปแล้วพวกคุณรีบหลบไปจะดีกว่า! ”“ถ้าหากพวกคุณยังกล้ามารังควานหว่านชิงอีก ก็อย่ามาโทษที่ผมไม่เกรงใจพวกคุณก็แล้วกัน! ”ฉินหมิงน้ำเสียงโมโห และยังมีสีหน้าที่ไม่ค่อยดีให้กับอีกฝ่าย“ฉินหมิงพอเถอะ พวกเขาไม่ได้มีเจตนาร้ายอะไร พวกเราไปกันเถอะ”หลินหว่านชิงพูดพร้อมดึงแขนของฉินหมิงออกมาในขณะที่ฉินหมิงก้าวไปข้างหน้าเพื่อปกป้องเธอ เขาดูหล่อเหลาและเป็นลูกผู้ชายมาก เธอรู้สึกถึงความรู้สึกหอมหวานที่อธิบายไม่ได้ในใจของเธอฉินหมิงพยักหน้า เหลือบมองอีกฝ่ายเพื่อเป็นการเตือน จากนั้นจึงหันหลังกลับและจากไปพร้อมกับหลินหล่านชิง“น่ารังเกียจ! ”“ตอนนี้ของขวัญทั้งหมดสูญเปล่าหมดแล้ว! ”เมื่อเห็นฉินหมิงและหลินหว่านชิงค่อย ๆ หาย

หลินหว่านชิงภายในใจดิ่งวูบ เมื่อรู่ว่าอีกฝ่ายมีเจตนาที่ไม่ดี เธอจึงรีบคว้าแขนของฉินหมิงแล้วรีบวิ่งขึ้นไปบนยอดเขาทันทีผลลัพธ์เป็นเพราะเธอร้อนใจมากเกินไป เท้าของเธอจึงลื่นลงไป เธอเดินโซเซ จากนั้นจึงล้มลงไปที่บันไดหิน“หว่านชิง ระวัง! ”ฉินหมิงตกใจมาก โชคดีที่เขาตาไวและมือเร็ว เขาจึงเอื้อมมือไปคว้าเอวเพรียวบางและอ่อนนุ่มของหลินหว่านชิงเข้าไปในอ้อมแขนของเขาอย่างแน่นหนา“เจ็บมาก…”หลินหว่านชิงร้องด้วยความเจ็บปวด การลื่นล้มในครั้งนี้ทำให้ข้อเท้าของเธอพลิก ความเจ็บปวดแสนสาหัสที่ข้อเท้ามากจนเธอแทบจะหลั่งน้ำตาออกมาในทันที“หว่านชิง คุณเป็นอะไร คุณล้มตรงที่ไหน? ”สีหน้าของฉินหมิงเปลี่ยนไป เขารีบนำหลินหว่านชิงออกจากอ้อมแขนของเขา มองสถานการณ์ของหลินหว่านชิงด้วยสีหน้าประหม่าและกังวล“เท้าของฉันดูเหมือนจะพลิกน่ะ…”ใบหน้าแสนสวยของหลินหว่านชิงซีดลง เธอกัดริมฝีปากแน่นเพื่อระงับความเจ็บปวด“บัดซบ! ”ฉินหมิงโกรธเป็นฝืนเป็นไฟ สายตาอันดุร้ายจ้องมองไปที่ชายสวมต่างหูทั้งสี่คนถ้าหากไม่เจอกับชายสวมต่างหูทั้งสี่คนจนตกใจ หลินหว่านชิงก็คงไม่มีทางเท้าพลิกได้!ด้วยเหตุผลนี้เพียงอย่างเดียว ไม่ว่าอีกฝ่

“ช่วยหยุดโง่เขลาแบบนี้สักทีได้ไหม! ”หลินหว่านชิงจ้องมองฉินหมิงด้วยความโกรธ กระซิบอย่างเบาเสียง “นายใช้สมองคิดให้รอบคอบ ขอแค่นายสามารถหลบหนีได้ แล้วแจ้งตำรวจหรือแจ้งให้คนในตระกูลหลินรู้ในทันที พวกเขาไม่กล้าทำอะไรกับฉันแน่นอน! ”ท้ายที่สุดแล้วหลินหว่านชิงก็เป็นคนที่เคยเห็นลมและคลื่นลูกใหญ่ แม้ในช่วงเวลาที่อันตรายเช่นนี้ จิตใจของเธอก็ยังคงสงบและความคิดของเธอก็มีความชัดเจนอย่างมากเธอรู้ว่าสภาพแวดล้อมที่นี่ไม่เอื้ออำนวยต่อเธอกับฉินหมิง ตราบใดที่ฉินหมิงสามารถหลบหนีได้อย่างราบรื่น อีกฝ่ายก็จะไม่กล้าแตะต้องเขาอย่างแน่นอน เว้นแต่ว่าคนเหล่านี้จะไม่ต้องการชีวิตจริง ๆ !“ตกลง ผมเชื่อฟังคุณ คุณปล่อยผมก่อน…”ถูกหลินหว่านชิงต่อว่าให้ขนาดนี้ ฉินหมิงก็ค่อยค่อยใจเย็นลงมาความสงบของเขาไม่ใช่คิดว่าจะหลบหนีไปอย่างไร แต่เป็นการหวังว่าหลินหว่านชิงจะปล่อยพันธนาการของเธอที่มีต่อเขาได้อย่างรวดเร็วหลินหว่านชิงเชื่อว่าเป็นความจริง เธอหลบไปจับต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ข้าง ๆ ด้วยมือข้างหนึ่ง และมืออีกข้างหนึ่งปล่อยแขนของฉินหมิงตอนนี้เท้าข้างหนึ่งของเธอแพลง มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเธอที่จะหลบหนี เธอทำได้เพียงฝากควา