แชร์

บทที่ 152

หยางซู่โกรธและมีสีหน้าถมึงทึง

“อ้อ อย่างนั้นเหรอ?”

“อย่างนั้นฉันให้เวลานายครึ่งชั่วโมง นายก็เรียกคนของนายมา ฉันก็อยากจะเห็นว่านายมีความสามารถแค่ไหน! ”

ฉินหมิงหัวเราะเยาะ

ตอนนี้บ้านเมืองมีขื่อมีแป แม้ว่าเขาจะทำร้ายหยางซู่แต่เขาก็คงไม่เล่นหยางซู่ถึงตาย อย่างน้อยก็แค่สั่งสอนฝ่ายตรงข้ามแค่นั้น

แต่คนของหยางซู่พวกนี้ล้วนเป็นคนไม่เคารพกฎหมาย หากรู้สึกไม่พอใจเพราะเหตุการณ์นี้ ก็อาจตลบหลังเอาคืนเขาในภายหลังหรือไม่ก็อาจระบายความโกรธกับครอบครัวของเฉินถิงถิง

พอถึงตอนนั้นผลที่ตามมาคงเลวร้ายเกินกว่าที่คิด!

ด้วยระดับวิชากังฟูชั้นสูงของฉินหมิง แน่นอนว่าเขาไม่กลัวการเอาคืนของหยางซู่ แต่เฉินถิงถิงและครอบครัวเป็นสามัญชนคนธรรมดาจะเอาอะไรไปสู้กับการแก้แค้นของหยางซู่ได้?

ทางออกที่ดีที่สุดในตอนนี้คือปล่อยให้หยางซู่ใช้อำนาจของตน จากนั้นเขาก็พยายามเอาชนะอีกฝ่ายให้ยอมจำนนจนกว่าอีกฝ่ายจะหวาดกลัวและสิ้นหวังไป!

ด้วยวิธีนี้เท่านั้นจึงจะสามารถแก้ไขปัญหาได้อย่างถูกต้อง!

“ได้ นี่แกพูดเองนะ”

“อย่ามาเสียใจทีหลังก็แล้วกัน!”

หยางซู่ดีใจมากและรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและเริ่มโทรหาผู้คน

พอเห็นฉากนี้ หลี่ฉิน เ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status