Lahat ng Kabanata ng Montefalco Series 3: A Womanizer's Karma : Kabanata 1 - Kabanata 10

Kumakanta si Nadia habang nag-aayos ng paninda sa kanyang maliit na sari-sari store. May sasalihan siyang amateur singing contest mamayang gabi sa kabilang bayan. Bukod sa isa siyang raketera, business minded din siya at ang kanyang maliit na sari-sari store ang bunga ng kanyang pagiging raketera."Magandang umaga, Nadia. Pwede pa utang?" Malaki ang ngiti na bungad sa kanya ng ni Aling Linda."Naku ho, Ante Linda. Ang haba na ng listahan mo dito. Kung dadagdagan ko pa, aba baka umabot na ito sa munisipyo. "Napakamot sa ulo ang matanda. Dumungaw ito sa maliit ng butas at humalumbaba. " Magbigay ako ng paunang bayad sa linggo pagkauwi ni Pablito. Isang kilo na bigas lang. Wala ng makain mga anak ko. "Inirapan niya ang matanda. "Puro kasi kayo anak hindi niyo naman kayang pakainin. Hindi pa nga nag isang taon iyong bunso mo, buntis ka na naman. Pahingahin mo naman matres mo, te. Naku, malugi tindahan ko sayo, " sermon niya sa matanda. " Ayan, dalawang kilo yan. Libre ko na."Malaki ang

Hindi napigilan ni Nadia na ipagkumpara ang dalawang magkapatid na Montefalco. Habang sakay sa tricycle at hanggang makarating siya sa bahay iyon ang iniisip niya. Parehong gwapo ang magkapatid. Maganda ang pangangatawan. Tipikal na magugustuhan ng kababaihan. Ngunit kanina habang nakatitig siya sa mukha ni Enrico, napasabi siyang mas angat si Enrico sa kanyang kuya sa panlabas nitong anyo. Gwapo, matangos ang ilong, mga matang nakaka-akit, matangkad at makisig ang katawan. Ang lakas ng karisma. Iyong tipo na mapapatulala ka kapag nasa harapan mo siya. Lalo ka kapag ito ay ngumiti, mapapanganga ka. Sino bang babae ang hindi papatol dito? Halos lahat sa kanya na. Well, maliban kay Nadia na walang interes dito. "Gwapo nga babaero din naman. Wala rin. Hindi rin papasa sa standards ko, " himutok ni Nadia sa isipan. "Tsk. Sino ba ako para pag interesan niya? Yung puri ko kamo baka oo. "Sa isiping isa siyang babaero, ekis na kaagad siya sa isipan ni Nadia. Nadia hates a womanizer. Dahil

Madaling araw na at kailangan ng umuwi sa mansyon ni Enrico. Kakatapos niya lang magparaos ng init ng katawan. Hindi na siya bumaba sa bar upang magpaalam sa kaibigan. Dumiritso ito na lumabas sa building at tinungo kung saan naka park ang kanyang sasakyan at nilisan ang lugar. Simula noong namatay ang kanyang ina na si Debbie Mae Layson-Montefalco, naging tambayan na ni Enrico ang Thumbayan Resto Bar na pagmamay-ari ng kanyang kaibigan at kasusyo dito sa tagong lugar sa maliit na bayan ng Malasila. Isa itong abandonadong building na matatagpuan sa gitna ng malawak na palayan na pagmamay-ari niya. At hindi alam ng kanyang ama na si Don Emmanuel Montefalco na siya ang may-ari ng malawak na lupain na ito. Ang tanging alam lang ng kanyang ama at dalawa nitong kapatid na lalaki ay puro lang siya lakwatsa, pambabae, pa sarap sa buhay at hindi siniseryoso ang kompanya na pinamana sa kanya dahil inuumaga na ito sa pag-uwi sa kanilang bahay at iba-ibang babae ang nakikita nilang kasama ito.

Ubos na ang pasensya ni Enrico sa walang sawa na pagbasa sa mga resume na nag apply bilang yaya ng anak niya. Maaga palang marami ng nakapila sa labas ng mansyon para mag apply. Kaya naisipan niyang kunin nalang ang mga resume ng mga ito at tatawagan nalang kung sino ang capable bilang tagapag-alaga ng kanyang anak. Kanina pa niya ito sinimulan pero wala parin siyang napili. Iyong iba nag apply lang para masilayan siya. May minor de edad pa. Senior citizen, at mas malala may modelo at artista. "Ugh! Sana hindi nalang yaya ang kinuha mo kung ganito naman ang mag aapply, " himutok ni Nenita na siyang tagasunod magbasa sa mga resume. "Anong alam ng modelo at artista na ito sa pagbantay ng bata? Baka kamo ikaw ang i babysit ng mga iyon. ""Can you just keep quite, " inis na singhal ni Enrico. "Hmp, " pabagsak na inilapag ni Nenita ang folder na hawak sa mesa at hinarap siya. "Iyong kaibigan ko gusto ring mag apply. Baka iyon magustuhan mo na mag alaga sa anak mong iyakin. Wag kang mag

The joy that Nadia felt was indescribable nang malamang siya ang napili ni Enrico bilang maging yaya ng anak nito--este ng kanyang pamangkin na pina angkin niya kay Enrico. Ngunit sa puntong ito kailangan ng itatak ni Nadia sa kanyang isipan na ang batang ito ay hindi niya pamangkin sa loob nitong mansyon kundi isang alaga niya at yaya naman siya nito. Mangiyak-ngiyak siya sa tuwa kanina habang mahigpit na niyakap ang pamangkin ng umalis si Enrico. Na miss niya itong hawakan, kargahin, alagaan, lahat-lahat namiss niya sa pamangkin kahit pa mahirap ang naging karanasan nito ng maisilang siya. "Nenita," tawag pansin niya sa katulong na nakadikuwarto na nakahiga sa malaking sopa. "Uuwi muna ako sa bahay saglit. Kukuha ako ng mga damit ko."Tumayo ang dalaga at itinago sa bulsa ang cellphone na kanina ay hawak niya. "Tara, samahan kita. Pahatid tayo sa driver ng makabalik ka kaagad. "Hindi na siya tumanggi dahil pahirapan ang pagsakay dito sa loob ng village lalo na kapag gabi. Safe na