Semua Bab DARKER SHADES OF RAIN: Bab 1 - Bab 10

Narinig ni Nahara ang pagbukas ng pinto sa kanyang silid pero nanatili siyang nakapikit. Kung pwede lang sana na hindi na siya magising ay ginawa na niya subalit hanggang ngayon ay buhay pa rin siya. Ayaw man niya ay nananatili siyang humihinga. Nanigas siya sa kanyang higaan ng maramdaman ng kanyang maputlang balat ang magaspang na kamay na humihipo sa kanyang binti pataas. Dala ng bugso ng galit, pagkamuhi at awa sa sarili ay hindi niya napigilan ang umiyak ng lihim. "Alam kong gising ka Nahara, wag ka ng magkunwari, para naman tayong bago sa ganito." Tinig ni Fabian, ang kanyang stepfather. Hindi parin siya nagmulat ng mata dahil sa takot na baka kung anong kahayupan na naman ang maisipan nitong gagawin sa kanya. Marahil ay nainis na si Fabian sa inasal niya kaya walang sabi sabing hinila nito ang kanyang buhok. "Ahh!" "See? Gising ka diba? Alam mo naman ang pinakaayaw ko sa lahat diba? Yung hindi masunurin sa gusto ko!" Anito habang hawak pa rin ang kanyang buhok. "Tama na! M

Malambot na higaan ang naramdaman ni Nahara nang inilapag siya ng sinumang kumarga sa kanya. Hindi lang iyon, mabango ang paligid, hindi gaya ng nakasusulasok na amoy ng basement na pinagkulungan ni Fabian sa kanya. Speaking of that evil Fabian, nasaan na kaya ang mga ito? Siguro ay nagpakasasa na silang dalawa ni Vera sa perang ipinambayad sa kanya. Hindi niya maiwasang makaramdam ng galit. Labis labis na ang pang-aaping ginawa ng mga ito sa kanya. Naalala niyang matapos niyang makausap si Velasquez, bigla na lang siyang hinimatay nang may pinisil ito sa kanyang batok. Hindi niya mapigilang manlumo. Akala niya ay ligtas na siya. Hindi pala. Ano kaya ang plano nito sa kanya? Kung pahihirapan lang din siya nito, sana ay tapusin na lang nito ang buhay niya. Nakakasilaw na liwanag ang sumalubong sa kanyang paningin pagkatapos tanggalin ang telang ibinalot nito sa kanyang ulo. Ilang beses siyang napakurap kurap bago luminaw ang kanyang paningin. Sinalubong siya ng isang kulay gintong kis

Rain woke up with a heavy head on Raven Gonzales' office at Gonzales Medical Hospital. Nasapo niya ang kanyang noo at naiinis na bumangon. He can't believe it that he slept on the hospital after saving a weird woman. Akmang tatayo na siya nang pumasok si Raven na may dalang chart. "You're leaving?" Tanong ng kaibigan niya. He nodded. "I have an important meeting today with the board, dude. I can't skip it," nababagot niyang wika bago isinuot ang kanyang coat. Tumango naman ito. "By the way, aren't you gonna ask the examination result of the woman you brought here?" He shook his head. "I'm not interested, dude. Just send her to her home once she's awake. Give her money if needed. I'll just wire the payment." Bumuntong hininga naman ang kaibigan niya. "Okay, dude. Take care." Tinapik niya ang balikat nito bago lumabas ng silid. He didn't understand himself but his feet brought him infront of the strange woman's room. From where he is, he could fully get a view of her. Her midnight

Bumukas ang pintuan ng silid na kinaroroonan niya at muling pumasok ang lalaking kakalabas lang bitbit ang isang tray ng sa tingin niya ay pagkain. Nakasimangot nitong inilapag sa kanyang harapan ang food tray na naglalaman ng porridge at tubig. "Eat so you can regain your strength. You want to stay here, right?" Nakataas ang isang kilay nitong tanong. Ilang beses pa siyang napakurap-kurap bago wala sa sariling tumango. "P—pumapayag na po kayong dito ako titira?" Tila hindi makapaniwala niyang tanong. "Yes but only for the meantime, Nahara," malamig nitong sagot. Mabilis siyang nag-angat ng tingin sa lalaking nakaupo sa gilid ng kama at nakaharap sa kanya. Hindi niya maintindihan ang pananayo ng kanyang balahibo. He mentioned her name with coldness yet it feels so good to hear in her ears. It's like she was a human and not someone to molest. Marahil ay nasanay lang siyang si Fabian lang ang bumibigkas ng pangalan niya at sa nakakadiring paraan pa. "S-salamat po..." Maluha luha niy

Medyo maagang nagising si Nahara kinabukasan. Dahil wala naman siyang damit na pamalit, nilabhan muna niya ang t-shirt na ipinahiram ni Rain sa kanya pagkatapos niyang maligo at ang itim na roba ang kanyang sinuot palabas ng silid.Kagaya noong nakaraan, tahimik ang buong paligid ng bahay. Napalingon siya sa silid ni Rain. Gising na kaya ito? Nais man niyang silipin ay pinigilan niya ang kanyang sarili at dumiresto na sa kusina. Naghanap siya ng pwedeng lulutuin subalit tanging dalawang itlog lang ang naroon at isang balot ng cream bread.Naisipan na lang niyang gawing sunny side up ang dalawang itlog at i-toasted bread ang tinapay. Nagtimpla na nadin siya ng kape. Hindi niya maiwasang mapangiti. Sobrang tagal na niyang pinangarap na maranasan ang ganitong bagay. Yung malaya siyang nakakagalaw. Hindi siya makapaniwalang magagawa pa niya ito.Inayos niya ang mesa para sa kanyang bagong amo para kapag bumaba ito ay ready na ang pagkain. Pagpihit niya paharap ay siya namang pagpasok ni R