PROLOGUE

WARNING: The following story has mature contents, sexual abuse, violence etc. that are not suitable for young and sensitive readers. Please be guided and read at your own risk.

Year 2003—

Dahan dahang naglakad paakyat ng hagdanan ang pitong taong gulang na si Rain. He was playing with his toy cars in the hall when he heard a commotion upstairs. Silang dalawa lang ng kanyang mommy ang naiwan sa mansion kasama ang ilang bodyguards.

His dad was on a business trip while his twelve years old sister, Rianna was in her school. Tumayo siya sa tapat ng pintuan ng kanyang mga magulang kung saan nagmumula ang kakaibang tunog. Gamit ang kanyang maliliit na palad, itinulak niya ang nakaawang na pinto.

Bumungad sa kanya ang dalawang pamilyar na mukha. It was his mother Rachel and she was on top of Marcello—their trusted bodyguard. Nagtatakang nagpalipat-lipat siya ng tingin sa dalawa. Hindi niya alam kung anong ginagawa ng mga ito. Tumigil na rin ang kakaibang tunog na narinig niya.

"Are you playing, Mama?" Inosente niyang tanong.

"H—huh? Uh…W—why are you here, baby?" Nauutal nitong tanong at nagmamadaling tumayo para isuot ang roba nitong nasa sahig.

"I heard a strange sound coming from here that's why I'm checking. Are you and Marcello playing? Can I join you?"

Nakita niya ang pag-ngiti ni Marcello. "You want to join us?"

Nakangiti siyang tumango.

"Come here…I'll teach you how to play like we do—"

"Stop it Marcello!" Awat ng Mommy niya.

Marcello chuckled and shook his head. Nilapitan naman siya ng kanyang ina at lumuhod para magpantay ang mukha nila. "Baby, can you make Mom a promise?"

"What is it Mommy?"

"Can you not tell anybody about what you saw  today?" Malambing nitong tanong.

Sandali siyang nag-isip. "What about Daddy?"

His mom shook her head.

"Even Rianna?"

Tumango ang kanyang Mommy Rachel at marahang hinaplos ang kanyang pisngi. "This thing is between the three of us, okay? You love mommy right?"

Agad naman siyang tumango. Inilahad ng kanyang ina ang hinliliit nito sa kanya. "Promise?"

"Promise, mommy," aniya at nakipag-pinky promise dito.

His Mom genuinely smiled. "Now can you go downstairs and play on your own. I still have to talk to Marcello about something important."

Dismayado man ay tumango siya at naglakad na palabas ng silid. Nilingon pa niya si Marcello na may malaking ngisi sa labi.

"Don't come back here unless I call you, okay?"

Muli siyang tumango.

"I love you baby."

"I love you too, mommy…"

Naglaro siya ulit sa salas. His parent's room are now silent. Hindi nagtagal ay dumating na ang kanilang kusinerang si Miranda galing sa pamamalengke. Tiningnan siya nito bago ibinaling ang mga mata sa itaas. He saw some kind of emotions in her eyes. Mukha itong malungkot.

"Rain, do you want to stay with me in the kitchen?" Aya nito sa kanya.

Dahil gusto niya ng kasama ay sumama siya sa kanilang katulong kahit na hindi ito palakaibigan at doon itinuloy ang paglalaro.

Nang sumapit ang dapit hapon ay dumating na ang kanyang ate mula sa school nito. Sabay silang dalawa na nagmeryenda. He was staring at his beautiful sister all this time. Nais niyang magkwento dito tungkol sa nakita niya kanina subalit hindi niya magawa dahil nangako siya sa mommy niya. 

Pero sana ay hindi na lang siya naging tapat. Sana nagsabi siya. Sana ay naagapan niya ang nangyaring malagim na insidente. Sana…At marami pang sana.

Mahimbing na siyang nakatulog nang magising siya dahil sa ingay sa ibaba ng attic. Ito ang pinakapaborito niyang lugar sa buong mansyon nila. Dahan dahan siyang bumaba para sumilip. Dinig na dinig niya ang mga sigawan at palahaw sa ibaba. Parang merong nasasaktan.

Nang makababa siya ay nagkubli siya sa madilim na bahagi ng banister at sumilip sa ibaba. Patay na ang ibang ilaw at tanging sa salas na lang ang maliwanag. Wala siyang naintindihan sa mga nangyayari. Nagtataka siya kung bakit maraming lalaking nakaitim. Bakit nakaluhod ang daddy niya? Bakit umiiyak ang mommy niya habang nakahiga ito sa sahig at walang saplot? Bakit halinhinan ang mga lalaking pumatong sa n*******d niyang kapatid na babae? Bakit masayang tumatawa si Marcello? Ano ba talaga ang nangyayari?

Akmang bababa siya para magtanong nang bigla na lang may humablot sa kanya at tinakpan ang kanyang bibig. Binuhat siya nito patungo sa madilim na silid ng mansion. Nanlaki ang kanyang mga mata nang mapagtantong si Miranda iyon. Magtatanong sana siya pero muli nitong tinakpan ang kanyang bibig.

"Listen to me, Rain. Whatever happens tonight, do not get out of here not unless your grandfather will find you, okay?" Mahina at may diin nitong sabi.

"Why Miranda? What's going on?" Nalilito niyang bulong.

Dahil tumagos ang liwanag ng buwan mula sa bintana, natanaw niyang basa ng luha ang pisngi ni Miranda.

Mariin siya nitong hinawakan sa balikat. "You can't understand it for now but one day you will when you grow up. Whatever happens, whatever you'll hear, whoever in the guards and maids will call you, DO NOT GET OUT OF THE SUITCASE, UNDERSTOOD?" Niyugyog siya ni Miranda sa balikat. "Promise me you'll do what I say!"

Nagsimula na siyang kabahan sa tono ng pananalita nito. Subalit dahil pinanganak siyang masunurin, tumango siya at nangako. Miranda put him inside a big suitcase na katabi ng mga naglalakihang suitcase ng kanyang mommy.

It was dark. He was trembling. He was afraid.

Maya maya pa ay may naririnig siyang ilang tunog ng sapatos. Hindi niya alam kung sa labas ba iyon o sa loob ng silid.

"Where is the kid Miranda?!" Bulyaw ni Marcello.

Wala siyang nadinig na sagot mula sa katulong nila.

"Where is he?! Damn it!"

"I don't know!"

"Are you betraying me Miranda?"

He heard Miranda's laugh. Unang beses niyang narinig na tumawa ang katulong nila. Masyado kasi itong seryoso at tahimik.

"What do you think, Marcello?"

"You know what will happen to the people who betrays—"

"Then do it! Kill me Marcello. Kill me!"

Wala siyang narinig na sagot mula kay Marcello subalit ilang segundo lang ay umalingawngaw ang tatlong magkasunod na putok.

Tears pooled down in his eyes. Patay na ba si Miranda? Pinatay ni Marcello?

Another minutes have pass when he heard another gunshots. Too many gunshots. It was like rainfire. Mas lalo siyang nagsumiksik sa suitcase dahil sa takot.

Akala niya ay mag-isa na lang siya subalit mali siya. In that dark small suitcase, he found people who accompanied him throughout his life.