Naalala niyang matapos niyang makausap si Velasquez, bigla na lang siyang hinimatay nang may pinisil ito sa kanyang batok. Hindi niya mapigilang manlumo. Akala niya ay ligtas na siya. Hindi pala. Ano kaya ang plano nito sa kanya? Kung pahihirapan lang din siya nito, sana ay tapusin na lang nito ang buhay niya.
Nakakasilaw na liwanag ang sumalubong sa kanyang paningin pagkatapos tanggalin ang telang ibinalot nito sa kanyang ulo. Ilang beses siyang napakurap kurap bago luminaw ang kanyang paningin. Sinalubong siya ng isang kulay gintong kisame. Sa gitna nito ay naroroon ang isang malaki at magarang chandelier.
Inilibot niya ang kanyang paningin sa paligid at natagpuan ang lalaking akala niya ay naglitas sa kanya. Nakahalukipkip ito sa may hamba ng pinto ilang metro ang layo sa kanya habang nakatitig sa gawi niya.
Kinabahan siya nang unti unti itong naglakad papalapit sa kanyang kinaroroonan kasabay ng paghububad nito sa sariling damit. Sinubukan niyang bumangon at saka lang niya napagtanto na nakaposas na pala ang mga kamay niya. Hindi lang ordinaryong posas kundi parang makapal iyon na sinturon at mahigpit ang pagkakatali.
"A—anong ginagawa mo?" Natataranta niyang tanong.
Ayaw niya itong pagmasdan. Hindi man sinasadya ay humahanga siya sa pangangatawang meron ito taliwas sa katawan ng kanyang stepfather na lagi niyang nakikita sa loob ng ilang taon.
"What do you think? Of course I'll fuck you tonight. Nakalimutan mo na bang binayaran na kita? You are going to work for the money I paid you," nakangisi nitong sambit.
Nagsimula ng mamuo ang luha sa kanyang mga mata dahil sa takot. Mariin siyang napapikit nang magsimula na itong humaplos sa kanyang mga binti.
"P—please parang awa mo na. Pakawalan mo na ako, please please…"
"Why would I do that? I didn't pay triple the money that ugly Mattias paid you just to let you walk away, honey. You are going to be mine tonight." Malademonyo itong ngumisi.
Sinubukan niyang magmakaawa ulit subalit tumalim lamang ang mga mata ng lalaki. Marahas nitong hinablot ang kanyang itim at mahabang buhok kaya napaigik siya sa sakit.
"Stop crying bitch! We are not here for that fucking drama! I hate women who cry a lot. Kapag nairita ako sayo, babasagin ko yang bungo mo!" Banta nito.
Siniil siya ng mapusok na halik sa labi. Pakiramdam niya magkakasugat siya sa ginagawa nito. Para bang ang laki ng galit nito sa kanya habang hinahalikan siya. Tumigil ito sa ginagawa nang hindi siya tumugon kasunod ng isang malakas na sampal sa kanyang pisngi.
"Fuck you! Kiss me back you idiot." He grimaced.
Napaiyak na lang siya. Nang muli siya nitong sinalakay ng halik ay hindi parin siya gumanti kaya naman nakatanggap siya ng isa pang malakas na sampal mula rito.
"You are pissing me off! Nanandya ka ba o sadyang bobo ka lang! Don't you know how to kiss? Gusto mo bang ibigay kita sa mga tauhan ko at nang pagtulungan ka nila?" Pinanlisikan siya nito ng mata.
Napilitan siyang sundin ng gusto nito kahit na hindi naman siya sigurado kung tama nga iyong ginagawa niya. Bumaba ang halik nito sa kanyang leeg. Sa hindi man sinasadya ay nakaramdam siya ng kaunting kiliti. Bagay na hindi niya kailan man naranasan sa tuwing ginagawan siya ni Fabian ng hindi maganda.
Nang maalala niya si Fabian, bigla siyang nanlamig. Habang hinahalikan siya ng lalaki ay unti unting bumabalik ang mga malalaswang eksena sa kanyang isipan. Kung paano siya nito pinaglalaruan at babuyin ang kanyang amain. Narinig niya ang pagkapunit ng kanyang suot na damit.
"H—hindi.." Mahina niyang bulong.
Sinalubong niya ng tingin ang lalaki at ganun na lang ang pagkagimbal niya nang si Fabian na ang nakikita niya sa kanyang ibabaw. Nagpupumiglas siya at hindi na alintana kahit pa magka sugat sugat ang mga kamay niyang nakaposas.
"No! No! Ayoko na! Ayoko!"
Malakas niyang sigaw kasama ng paghagugol. Pinihit siya ng lalaki paharap subalit nagmatigas siya. Sawang sawa na siya sa mga pinaggagagawa nito sa kanya. Ayaw na niyang maranasan pang muli ang kahayupan nito.
"Ayoko na! Patayin mo na lang ako!" Palahaw niya.
Dahil hindi naman nakatali ang kanyang mga paa, iyon ang ginamit niya para maalis ang lalaking nakakubabaw sa kanya. Hindi sinasadyang tumama ang ulo nito sa maliit na lamesa sa gilid ng kama. Maging siya ay natigilan din sa kanyang nagawa.
Ilang minuto siyang nakiramdam kung babangon ba ang lalaki subalit hindi nito ginawa. Nanatili naman siyang nakahiga sa kama. Kahit anong pilit niyang makawala sa kanyang pagkakatali, hindi siya nagtagumpay. Mariin na lang siyang pumikit. Sigurado siyang kapag nagising na ang lalaki, magiging katapusan na niya.
Wala siyang kaalam-alam kung ilang oras silang nanatiling ganun. Nanindig na lang ang kanyang balahibo nang makita ang pagbangon ng lalaki habang sapo ang sariling noo. Inilinga nito ang tingin sa paligid bago dumako sa kanya. Napalunok siya. Nanuyo ang kanyang lalamunan lalo na't dahan dahan itong tumayo.
"Who the fuck are you?! And why are you in my fucking bed?" Pinaghalong galit at pagtataka ang nakarehistro sa pagmumukha nito.
Maski siya ay nagtaka rin sa ikinikilos ng lalaki. Bakit ba parang hindi siya nito naaalala gayong ito naman ang nagdala sa kanya sa loob ng silid na ito?
Muling inilibot ng lalaki ang tingin sa paligid at pumirmi iyon sa kulay maroon na coat. Ilang sandali pa, sinapo na nito ang sariling noo bago pinulot ang coat at may hinugot mula doon. Nang sumampa ito sa kama ay nagsumiksik siya doon.
Walang emosyon ang mga mata nitong tumitig sa kanya. Wala na ang ningning at mapaglarong titig nito, kaiba sa nakikita niya kani-kanina lang. "Stop moving, woman. I'll be untying you."
Maging ang boses nito'y walang kasing lamig. Nalilito tuloy siya kung kaparehong lalaki ba ang nagdala sa kanya dito kanina at ang kaharap niya ngayon. Matapos siya nitong kalagan, umalis ang lalaki sa kama at hinugot ang pitaka nito kasunod niyon ang pagbunot nito ng lilibuhing pera at initsa sa kanyang mukha.
"I don't know if you're already paid or not but take it," tukoy nito sa pera. "...and leave my house immediately. I will shoot your head kapag nakita pa kita dito mamaya."
Tumalikod na ito at naglakad patungo sa pinto. Sinundan niya ng tingin ang malapad na likuran ang lalaki bago ibinaling ang tingin sa pera na nagkalat sa kama.
Tama ba ang narinig niya? Pinapaalis siya nito? Malaya na siya?
Nanghihina man, tumayo na siya sa kama. Nanginginig ang kanyang binti nang umapak siya sa makintab na sahig. Dahil napunit na ang kanyang damit, pinulot niya ang coat na suot ng lalaki kanina at isinuot iyon para takpan ang kanyang hubad na katawan. Kinuha niya ang perang ibinato nito sa kanyang mukha at isinilid sa bulsa bago dahan dahang naglakad palabas ng silid.
Napasinghap siya nang masilayan ang tahimik na kabahayan. Animo nasa loob siya ng isang palasyo dahil sa interior design ng bahay. Hindi lang iyon, ang laki-laki pa. Gaya ng kulay sa loob ng silid, ginto rin ang pintura ng labas.
Maingat siyang bumaba ng hagdan. Pagtapak niya sa huling baitang ay siyang pagtunog ng kanyang sikmura. Kaya pala nanginginig ang kanyang mga binti. Dahil gutom na siya. Kailan ba siya huling kumain? Hindi na niya maalala.
Natagpuan na lang niya ang sarili sa malawak na kusina ng bahay. Mabuti na lang at walang tao sa buong paligid maliban sa kanya. Agad niyang nilantakan ang tinapay at fresh milk na kanyang nahagilap. Bahala na. Kailangang magkalaman ng kanyang tiyan para may lakas siya kahit papaano.
Dahil abala siya sa pagsubo tinapay, hindi niya namalayang may nakalapit na pala sa likuran niya. Naramdaman na lang niya ang malamig at matigas na bagay na itinutok sa kanyang sentido. Lumikha ng ingay sa tahimik na kusina ang nabitawan niyang gatas kasunod ng tinapay.
"I already told you to leave, didn't I? But you're still here stealing food when I already gave you money. I guess you really wanna die in my hands…"
Itinaas ni Nahara ang kanyang dalawang kamay at dahan dahang humarap sa lalaking nasa kanyang likuran. Hindi niya maiwasang mapasinghap nang ngayon ay kaharap na niya ang isang baril at nakatutok pa sa kanyang noo. "P—pasensya na po...G—gutom na gutom po kasi ako kaya...kaya pinakialaman ko na ang kusina ninyo," pikit mata niyang paliwanag. Napamulat siya ng mata nang marinig ang mahina subalit sarkastiko nitong pagtawa. "Are you expecting me to believe in those cliche reasons you're saying right now?" Tanong nito. Hindi parin nagbabago ang itsura ng lalaki. Malamig at parang galit. "T-totoo po ang sinasabi ko—" Hindi niya naituloy ang iba pa niyang sasabihin nang umalingawngaw ang putok ng baril na may kasama pagkabasag. "You're a spy aren't you? Who send you?" Sa muli ay tanong nito. Mula sa nabasag na braso, nanginginig siyang nag-angat ng tingin sa lalaki. Iniisip nitong espiya siya kaya ito galit? "H-hindi po ako espiya—" "You're not? Then just die!" "T—teka po!" Hindi ni
Rain woke up with a heavy head on Raven Gonzales' office at Gonzales Medical Hospital. Nasapo niya ang kanyang noo at naiinis na bumangon. He can't believe it that he slept on the hospital after saving a weird woman. Akmang tatayo na siya nang pumasok si Raven na may dalang chart. "You're leaving?" Tanong ng kaibigan niya. He nodded. "I have an important meeting today with the board, dude. I can't skip it," nababagot niyang wika bago isinuot ang kanyang coat. Tumango naman ito. "By the way, aren't you gonna ask the examination result of the woman you brought here?" He shook his head. "I'm not interested, dude. Just send her to her home once she's awake. Give her money if needed. I'll just wire the payment." Bumuntong hininga naman ang kaibigan niya. "Okay, dude. Take care." Tinapik niya ang balikat nito bago lumabas ng silid. He didn't understand himself but his feet brought him infront of the strange woman's room. From where he is, he could fully get a view of her. Her midnight
Rain immediately went to Raven's private lift that will bring them to the fire exit on the second floor. Hindi paman siya nakarating sa elevator, nagring na ang kanyang cellphone. Mabilis naman niya itong sinagot nang makitang si Calder iyon. "The fire exit is blocked, Sire. Do you want us to finish them already?" Napahilot siya ng sentido. "No. No you can't do that. We cannot start a chaos in the hospital. Hangga't maaari walang magpapaputok unless they will strike first," mahigpit niyang bilin. He knows how important this hospital is to Raven. He doesn't wanna cause trouble or else the hospital will be out into bad publicity which isn't a good thing. "Sí, Sire." Tipid na tugon ni Calder. (Yes, spanish word) "Just watch them carefully. Look into why they are after this woman and find Mattias whereabouts too. I want that bastard's head alive, Calder," he ordered with full authority. "Copy that. Be careful, Sire." Mabilis niyang pinatay ang tawag at binalikan si Raven na papaso
Bumukas ang pintuan ng silid na kinaroroonan niya at muling pumasok ang lalaking kakalabas lang bitbit ang isang tray ng sa tingin niya ay pagkain. Nakasimangot nitong inilapag sa kanyang harapan ang food tray na naglalaman ng porridge at tubig. "Eat so you can regain your strength. You want to stay here, right?" Nakataas ang isang kilay nitong tanong. Ilang beses pa siyang napakurap-kurap bago wala sa sariling tumango. "P—pumapayag na po kayong dito ako titira?" Tila hindi makapaniwala niyang tanong. "Yes but only for the meantime, Nahara," malamig nitong sagot. Mabilis siyang nag-angat ng tingin sa lalaking nakaupo sa gilid ng kama at nakaharap sa kanya. Hindi niya maintindihan ang pananayo ng kanyang balahibo. He mentioned her name with coldness yet it feels so good to hear in her ears. It's like she was a human and not someone to molest. Marahil ay nasanay lang siyang si Fabian lang ang bumibigkas ng pangalan niya at sa nakakadiring paraan pa. "S-salamat po..." Maluha luha niy
WARNING!!! VIOLENCE AND SEXÚAL CONTENTS AHEAD!!! SKIP IF YOU ARE NOT COMFORTABLE.Ayaw man niyang ihakbang ang kanyang mga paa, wala na siyang nagawa pa at sinunod ang utos ni Rain. Napalunok siya habang pinagmamasdan ang iba't ibang putahe ng gulay sa mesa. Dyos Ko! Ano na naman kaya ang lasa ng mga iyon. Sana naman ay hindi kasing sama nung lugaw kanina.Itinulak nito palapit sa kanya ang mga gulay. May nakita siyang ginisang broccoli at sinabawang cauliflower. May mga carrots din na hindi na naslice subalit mukhang ginawang adobo. Mabuti na lang nga at binalatan iyon dahil kung hindi, magmumukha na iyong pagkain ng baboy. Kung hindi pa lang nito mamasamain, magtatanong talaga siya kung sino ang nagturo sa lalaki ng mga putaheng iyon. Sana lang ay nasa tamang pag-iisip ang nagbigay dito ng ideya."Kumain ka na. My men already taste the food at sabi nila sobrang sarap daw kaya gusto ko ring marinig ang review mo," sabi pa nito.Kumurap-kurap siya. Kung ganun naman pala, siguro ay nag
Medyo maagang nagising si Nahara kinabukasan. Dahil wala naman siyang damit na pamalit, nilabhan muna niya ang t-shirt na ipinahiram ni Rain sa kanya pagkatapos niyang maligo at ang itim na roba ang kanyang sinuot palabas ng silid.Kagaya noong nakaraan, tahimik ang buong paligid ng bahay. Napalingon siya sa silid ni Rain. Gising na kaya ito? Nais man niyang silipin ay pinigilan niya ang kanyang sarili at dumiresto na sa kusina. Naghanap siya ng pwedeng lulutuin subalit tanging dalawang itlog lang ang naroon at isang balot ng cream bread.Naisipan na lang niyang gawing sunny side up ang dalawang itlog at i-toasted bread ang tinapay. Nagtimpla na nadin siya ng kape. Hindi niya maiwasang mapangiti. Sobrang tagal na niyang pinangarap na maranasan ang ganitong bagay. Yung malaya siyang nakakagalaw. Hindi siya makapaniwalang magagawa pa niya ito.Inayos niya ang mesa para sa kanyang bagong amo para kapag bumaba ito ay ready na ang pagkain. Pagpihit niya paharap ay siya namang pagpasok ni R
Muli siyang bumalik sa pag-aayos ng mga pinamili sa chiller habang si Rain naman ay nakaupo sa silya at matamang nakamasid sa kanyang bawat galaw. Malamig man ang tingin nito, hindi naman itinatago ng lalaki ang kaunting amusement sa magaganda nitong mga mata na hindi niya alam kung bakit."Why are you still wearing a robe, Nahara?" Maya maya pa'y tanong nito.Napakamot siya ng ulo at alanganing lumingon sa lalaki. "W—wala po kasi akong maisusuot na kahit ano, Sir."Wala kang maisusuot… so you mean you also don't have underwear beneath that robe?" Kunot noo nitong tanong at dumako ang mga mata sa gitnang bahagi ng kanyang katawan.Mabilis siyang umayos ng tayo at napalunok. "W—wala po," nakangiwi niyang sagot."Really?" Bahagya pa itong napailing at kagat labing napatayo."Finish whatever you're doing immediately. Lalabas tayo ngayon," anito bago siya iniwan sa kusina.Nagpakawala siya ng buntong hininga bago bumalik sa kanyang ginagawa. Hindi nagtagal ay natapos din siya sa pag-aayos
Mabilis na humarang sa gawi nila ang kanyang kotse kaya naman agad siyang pumasok sa loob habang hila-hila si Nahara na parang hindi pa napoproseso ang utak sa nangyari. Humarurot ang sasakyan palayo sa kinauupuan nila kanina. He held Nahara to face him."Are you alright? Hindi ka ba natamaan?" Tanong niya habang sinisipat ng tingin ang babae. Nais na lang niyang matawa sa kanyang sarili. Why does he care if she gets shot or not?"H-hindi naman..." Mahina at nanginginig nitong sagot.He heaved a deep sigh before shaking his head. He was about to lean on his seat nang bigla na lang silang pinaulanan ng bala. Nahara screamed in fear. Itinulak niya ang babae padapa sa flooring ng kotse bago hinugot ang kanyang baril at inayos ang kanyang earpiece."Where are you Calder?" Tanong niya sa kanyang bodyguard."We are trying to chase the cars behind you, Sire. I'm sorry for the late response. I am wounded," tugon nito.Muli siyang napabuntong hininga at bahagyang dumausdos sa kanyang upuan. Ma
Napasinghap siya sa lugar na pinagdalhan ni Calder sa kanya. Isa iyong napakatayog at malaking building. Halos malula siya habang nagmamasid sa paligid."N—nandito ba si Rain?" Mahina niyang tanong."Yes. This Starline Galore. Ang kumpanyang pagmamay-ari ni Rain," kaswal niyong tugon.Napatango-tango siya. "Wow. Sobrang yaman pala talaga ni Sir Rain," puno ng pagkamangha niyang sambit.Bahagya namang natawa si Calder sa sinabi niya at napailing pa. "Sinabi mo pa. Let's go?"Huminga siya ng malalim bago tumango. "Sige."Nakasunod siya kay Calder. Kung malaki ang building sa labas, napakalawak naman sa loob. Marami ding mga tao sa paligid. Hindi niya tuloy maiwasang maasiwa lalo na't bihis na bihis ang mga ito samantalang napakasimple lang ng suot niya.Iginiya siya ni Calder sa isang elevator. Ngayong paakyat na sila ay unti-unti na siyang nakaramdam ng kaba. Ang tapang na pinanghahawakan niya kanina ay parang unti-unti na ring naglalaho. Gayunpaman, sinubukan niya paring kalmahin ang
Matapos siyang kausapin ni Avira ng araw na iyon ay hindi na siya nito muling kinibo pa. Ayos lang naman din sa kanya, basta ang importante ay hindi na siya nito lalaitin. Isa pa ay abala ang isipan niya sa mga bagay na nalaman niya mula kay Avira. Minsan hindi na niya maiwasang magtanong kung bakit malupit ang tadhana sa kanila? Tila ba isang kasalanan ang pagkabuhay nila kaya may kaakibat iyong parusa.Napalingon siya sa study room ni Rain habang papaakyat sana siya sa silid niya. Nahalina siyang pumasok sa naturang silid. Miss na miss na niya ang lalaki kaya naman hindi na siya nag-atubili pang pumasok. Gaya parin noong una ang pagkakaayos ng lugar.Dumako ang kanyang mga mata sa mesa nito kung saan nakataob ang isang frame. Dahan-dahan siyang naglakad palapit at marahan iyong dinampot. Ngayon ay sigurado na siyang kapatid nga ni Rain ang babae sa larawan. Bata palang ito ay sobrang ganda na. Siguro mas higit pa kung nabubuhay lang sana ito.Huminga siya ng malalim at muling pinasa
Pinanood niya si Rain habang busy ito sa cellphone nito. Hindi niya maiwasang mapatitig sa maarteng pagpilantik ng mga daliri nito. Sana ay bumalik na si Rain para makapag-usap sila ng masinsinan. Maya maya pay umupo na ang lalaki at pinagkrus ang mga binti. Pati paraan ng pag-upo nito ay babaeng-babae talaga."I called someone to fix you since you look like trash. Don't get me wrong huh, but I don't want my brother to date such a woman who doesn't have a taste and style in fashion. My brother is too handsome for you to be honest," sabi pa nito.Napayuko nalang siya at hindi na ito sinagot. Lumipas pa ang ilang minuto, pumasok na ang ilang mga panauhin sa loob ng mansion. Marami itong dalang mga paperbag at umalis din naman agad. Isang babae lang ang nagpaiwan at mukhang ito ang boss ng mga dumating."You're here," maarteng saad ni Rain.Nakangiting naglakad patungo sa gawi nila ang isang matangkad at napakagandang babae. "Hello, Avira. Long time no see," mahinhin nitong sabi.Nakita
Hapon na ng matapos sina Nahara at Manang Petra sa pagtatanim ng mga bagong bulaklak sa garden. Kahit papaano ay nalibang naman siya sa kanyang ginagawa at hindi na nga niya namalayang lumipas na pala ang ilang oras mula ng makaalis si Rain.Akmang pupunta siya sa likod bahay para maghugas ng kamay nang mamataan niya ang sasakyan ni Rain na papasok ng garahe. Bahagyang kumunot ang kanyang noo. Akala niya ay gabi pa ito uuwi subalit mukhang napaaga yata. Hindi nagtagal, natanaw na niya ang lalaki na nakalabas ng kotse kaya't kinawayan niya ito para makuha ang atensyon ng binata."Sir Rain!" Nakangiti niyang sigaw.Agad naman itong lumingon sa kanya. Hindi nagtagal ay nakarating na ito sa pwesto niya subalit agad niyang napansin ang paraan ng paglalalakad nito. Hindi niya lubusang maipaliwanag subalit para bang may mali."Sir Rain," mahina niyang anas.Mataman siya nitong tinitigan mula ulo hanggang paa at pabalik hanggang sa dumako ang mga mata nito sa mga kamay niyang puro putik. Kita
"Hmm... Ang sarap," tila batang sabi ni Rain habang kumakain sila.Napangiti siya. Parang tumataba ang puso niya sa naging komplimento nito. Nang makita nito ang naging reaksyon niya ay iniangat nito ang kutsarang may pagkain at sinubuan siya. Buong puso naman niya iyong tinanggap."I like how you constantly smile these days.""Lagi mo akong pinapangiti," walang pag-aalinlangan niyang tugon.Akmang sasagot sana ito sa sinabi niya nang tumunog ang cellphone ng lalaki. Sandali pa itong natigilan habang nakatingin sa screen."Sagutin mo na," hikayat niya dito.Nagpakawala ito ng isang buntong hininga. "Istorbong kutungero," bulong nito habang nakatitig sa cellphone. "I'll just answer this. Just continue eating, okay," masuyo nitong ani.Tumango siya. Tumayo na ang lalaki. Sinundan muna niya ito ng tingin hanggang sa mawala ito sa kusina bago siya nagpatuloy sa pagkain.Rain went to his study room to answer Isaac's call. Nayayamot talaga siya dahil napakaistorbo ng loko. Huminga siya ng m
Hindi na niya mabilang kung ilang beses siyang napalunok. Kahit na hindi siya nakatapos ng pag-aaral, alam niya ang ibig sabihin ng salitang binitawan ni Rain. Unti-unting namumuo ang mga luha sa kanyang mga mata hanggang sa sunod-sunod na ang pagpatak niyon."The hell! Why are you crying? Ayaw mo bang mahalin kita?" Kunot noo nitong tanong.Magkahalong tawa at iyak ang kanyang ginawa. "Hindi. Hindi sa ganun...""Then why are you crying then?""Masaya kasi ako. Tears of joy to," humihikbi niyang sambit.Kinabig siya nito ng yakap mas lalong nagpaiyak sa kanya. Sino bang mag-aakala na ang isang tulad niya ay mamahalin ng lalaking kagaya ni Rain. Kung tutuusin, sobrang daming babaeng pwede nitong magustuhan. Siya pa talaga. May nagmamahal pa pala sa kanya. Akala niya ay mananatili na siya sa madilim na parteng iyon ng buhay niya pero hindi. Nandyan si Rain at iniahon siya nito mula sa putik na kinasasadlakan niya."If you are happy, then you should smile, My queen..."Sandali siyang nat
Rain was driving his car back to the hospital when he received a call from Adler that Nahara escaped."Are you all that fúcking stupid?!" Singhal niya sa kabilang linya. "Nahara is just a woman who doesn't have enough strength to fight against you! Paano siya nakalabas ng silid?!" Gigil niyang asik."Sorry, Sire. Someone made a commotion in the VVIP area kaya nawala ang atensyon namin sa kanya," paliwanag nito."Damn it! Kapag may nangyaring masama sa kanya. Manangot kayo. I will fúcking kill each one of you!" Singhal niya bago pinatay ang tawag at ibinato ang kanyang cellphone sa passenger's seat.Mariin siyang napapikit bago binilisan ang kanyang pagpapatakbo. Nang makarating siya sa harap ng ospital, kita niya ang maraming taong naroon at nakatingala sa tuktok ng building.He looked up and saw a familiar person on the top of the building. It was Nahara. And she's planning to jump off."Shít!" He hissed bago patakbong nagtungo sa loob ng ospital.Agad niyang tinawagan si Adler para
Tumuloy na si Rain sa silid na kinalalagyan ni Fabian Ramirez. Ang walang hiyang step-father ni Nahara. Gaya ni Vera, nakatali din ito sa isang silya habang may busal ang bibig pero ang kaibahan lang, kalmado ito at tila ba hindi nito alintana ang impyernong kinalalagyan nito sa ngayon.Kaswal siyang naglakad palapit sa lalaki habang mataman lang itong nakamasid sa kanya. Marahas niyang tinanggal ang masking tape na nasa bibig ng lalaki bago siya kumuha ng silya at umupo sa harapan nito."Sino ka at anong kailangan mo sakin?" Malamig nitong tanong.Huminga siya ng malalim bago ito tiningnan ng mata sa mata. Maamo ang mukha ni Fabian. Hindi mo aakalaing gagawa ito ng kademonyohan. Ibang-iba kapag ngumisi na ito."Nandito ka sa puder ko kasi maniningil ako."Pagak itong natawa bago napailing. "Hindi kita kilala at sigurado akong wala akong utang sayo.""Sakin wala pero sa babaeng to meron," aniya bago ipinakita ang larawan ni Nahara sa lalaki.Mataman nitong pinagmasdan ang larawan ng b
"Adler, take in charge of Nahara security. Aalis ako," aniya sa kanyang bodyguard na kasalukuyang kasama niya sa ospital."Yeah, Sire...""Make sure nothing bad will happen to her kundi alam mo na kung ano amg mangyayari Adler," maawtoridad niyang dagdag.Muli namang tumango ang lalaki. Sinulyapan niya ng isang beses si Nahara bago niya tuluyang nilisan ang VVIP floor para puntahan ang mga taong pakay niya.Halos paliparin na niya ang kanyang sasakyan patungo sa kinalalagyan ng mga taong dahilan ng paghihirap ni Nahara. Kating-kati na siyang makaharap ang dalawa. He'll make sure to make their life a living hell once the three of them will face each other.His car parked outside his favorite warehouse. Nagkalat ang kanyang tauhan sa labas ng lugar but there also men which isn't his. Mabilis siyang pumasok sa loob kung saan naabutan niya si Calder kasama ang taong hindi niya inaasahang makita."What are you doing here, Alexie?" Kunot noo niyang tanong."Didn't I tell you I'll lend you a