Living With My Husband's Mistress

Chapter one

JAMIE

Sobrang dami ng tao ngayon sa eatery ko, naakatuwang pagmasdan pero nakakapagod, sulit ang pagod tuwing ganito karami ang pumupunta, long weekend kasi kaya napakaraming dumadaan na turista, may malapit na magandang pasyalan dito sa amin kaya napakamabenta ng kainan ko ngayon lalo tanghalian na.

“Ate Jam malapit na maluto ‘yon sinaing, siguradong marami pang kakain mamaya.”

“Magdagdag pa kayo pagkaluto n’on.” 

“Opo.”

May tatlo akong kasama dito sa kainan ko, hindi ko rin naman kakayanin kung mag isa ko lang, ako kase yung nandito sa kaha kaya palagi akong abala lalo at kailangan kong maging alerto sa mga taong mapansamantala.

Ang hirap masalisihan baka may hindi magbayad, may mga ganung klaseng tao kase ‘yon bang eat and run na tinatawag, nakakalimutan na magbayad, sa sobrang sarap ng luto ko akala nila nasa bahay lang sila tapos aalis na agad pagkatpos kumain.

Marami na akong naencounter na ganiyan simula ng nagpatayo ako ng kainan, wala naman kase akong maapplyan na maayos na trabaho dito sa aming lugar, kung meron man abusado naman ang boss o kaya yung over time ko thank you lang, edi mas mabuting magpagod sa negosyo atleast kumikita pa.

Maaga kaming nag-uumpisa

Ilang taon na rin akong nagtitinda dito, minahal ko na ang negosyo ko, maayos naman ang takbo ng pera para sa akin, sakto lang para sa akin, may naiipon pa paunti unti kahit hindi gaanong kalakihan.

Hinihintay na lang namin matapos yung mga natirang kumakain upang makapagligpit na kami ng maayos at makauwi na.

‘Yon ngang bahay ko walking distance lang dito, gan’on din ang mga kasamahan ko, nangungupahan ako, wala akong sariling bahay pero kaya naman ng budget ko, mabait naman ‘yong may ari ng inuupahan ko.

Mabuti naman at nakahanap ako ng malilipatan ko simula ng naghiwalay kami ng asawa kong si Lance, hindi ko alam kung paano humantong sa ganun ang pagsasama namin pero masaya naman na ako ngayon, payapa ang isipan ko walang inaalala na kahit ano kung hindi ang sarili ko na lang.

Maaga akong kinasal kay Lance dahil naging magkasintahan kami simula noong nag aaral kami ng high school, magkalapit lang kami ng bahay noon sa probinsya, hanggang college magkarelasyon kami, dalawang taon lang ang tinapos kong kurso habang siya at apat na taon. 

Nakahanap siya ng maayos na trabaho at naging maayos parin naman ang relasyon namin noong unang taon ng aming pagsasama, ngunit ng tumagal na ang daming pasubok sa buhay namin lalo at inaassign siya sa malalayong lugar at minsan sa ibang bansa pa, matalino kase si Lance kaya naman siya ang paborito ng boss niyang isama tuwing mag out of the country siya, nagtrabaho din naman ako para malibang noon kaso mas lumala ang hindi namin pakakaintindihan kaya humantong sa hiwalayan.

Maayos naman kaming nag usap, kaso hindi kami legally separated, kasal parin kami sa papel. Walang annulment na nangyari pero nakapag usap kami ng maayos na walang pakealamanan kung magkaroon ng karelasyon ang isa sa amin, ano namang pake ko doon kung sakali, hay nako.

Wala na nga akong balita sa kaniya dahil pinutol ko na ang ugnayan naming dalawa sa isat isa ang hirap naman na mangealam pa sa lalaking iyon dahil napakamapride, ang dami talaga naming hindi pagkakaunawaan noon, siguro dahil pareho kaming nagtatrabaho at pagod tuwing nagkikita kami.

Walang third party na nangyari, parehong malinis record namin pagdating sa pangangaliwa noong nagsasama pa kami, yun nga lang hindi ko alam kung may kinakasama na siya ngayon, ako kase? Narauma na ayaw ko ng umibig pa, ayaw ko na magmahal muli ng lalake, sa umpisa lang magaling, sa umpisa lang mabait, sa umpisa ka lang niya pagbibigyan at ituturing na prinsesa kaso kapag nagtagal na doon palang niya ipapakita ang tunay niyang ugali.

Hindi ko talaga sukat akalain na magkakahiwalay kami ni Lance, basta ang hirap talaga ng walang bigayan at pagkakaunwaan sa relasyon, manghihinayang ka na lang dahil sa tagal ng pagsasama namin, kapag nagsama na pala sa iisang bubong tsaka lang masusukat ang tatag namin bilang mag asawa kaso noong sumuko ako hinayaan na niya ako, pareho kaming napagod kakaintindi sa isat isa.

Bakit ko ba inaalala si Lance? Bigla ko nanaman siyang naalala ang tagal tagal na nga ng panahon na lumipas tapos siya parin ang inaalala ko.

Kapag mag isa kase ako at ganitong patulog na ako hindi ko maiwasang hindi mag isip ng tungkol sa nakaraan, lalo na yung tungkol sa dati kong asawa, wala na nga kaming pakealam sa isat isa tapos siya pa halos iniisip ko ngayon.

Kinabukasan, kagaya ng dati kong nakagawian nagising ako ng maaga kahit pinuyat ako ng sarili kong isipan, maaga akong nagluluto at naghahanda sa karinderya ko, bakit ang bigat ng pakiramdam ko ngayon? dahil ba sa puyat? Dahil bas a magkakalagnat ako? Pero hindi naman ako mainit?

Siguro nga kulang at bitin lamang ako sa pahinga.

Maaga palang pero may mga naghihintay na sa amin, mga suki namin kung tawagin, nakakatuwa dahil hindi kami nauubusan ng customer umulan man o umaraw.

Kaya palagi akong ginaganahan dahil alam kong may mga customer na nagaabang sa pagbubukas ko, syempre habang nagpapahinga at nagbabantay dito g mga customer ay binuksan ko yung TV sa gilid ko malapit dito sa kinauupuan ko upang makapanuod ng balita, tuwing umaga kase yan ang inaabangan ng mga customer ko at ng mga taong bumibili sa amin lalo at maraming mga tricycle driver ang napapadaan dito sa kainan ko.

Habang nagbibilang ng sukli ay napatigil ako dahil biglang nabanggit sa balita ang pangalan ng dati kong asawa na si Lance.

Napatingin ako sa telebisyon at nanuod ng balita, tungkol sa kaniya ang binabalita, napakasuccessful na niya ngayon at hindi ko akalain na isa na siyang business man, sikat na sikat siya sa ibang bansa at maski dito.

Napakayaman niya.

Hindi ko akalain na yung dati kong asawa naging ganiyan kayaman, kung sabagay napakasipag naman talaga niya sa trabaho at napakatalino.

Hindi alam ng mga kasama ko dito kung sino ang asawa ko, pero alam nilang hiwalay ako sa asawa, kaya naman hindi nila alam na nasa telebisyon ngayon ang dati kong asawa.

“Miss yung sukli ko?” 

“Ay! Sorry po pasensya na, heto na po, maraming salamat.” Maski yung susuklian ko nawala na sa isipan ko dahil sa pinapanuod kong balita.

Ano ba naman to nawala na ako sa focus ng makita ko si Lance sa telebisyon, ang bilis ng panahon, hindi ko na siya maabot. Ang yaman na niya at ang successful, kung sabagay wala naman siyang ginawang kalokohan noon, hindi naman niya ako pinagpalit sa ibang babae at never ko siyang kinakitaan ng panloloko, kahit ganun may mga bagay talaga na hindi namin pinagkakasunduan, kaya kami naghiwalay.

Hindi naman ako nagsisisi atleast alam kong naging successful siya at masaya naman ako sa kung anong meron ako ngayon, masaya kaming pareho sa pinili naming landas, masyado lang kaming immature noon kaya padalos dalos sa pagdedesisyon, pataasan ng pride lalo at parehong pagod.

Nawawala ako sa focus ngayon ah, hindi ko inasahan ang makikita ko at mababalitaan, hindi ko naman kase pinapakealaman ang buhay n ani Lance, wala na kaming ugnayan sa isat isa kaya nabigla ako sa balita kanina pero masaya naman ako para sa kaniya.

“Ate bakit tulala ka diyan?”

“Ah wala to, puyat lang kagabi.” Sagot ko.

“Nako ate, wala ka na ngang katabi napuyat ka pa,” pagbibiro ng isa kong kasama, ngumiti na lamang ako sa kaniya dahil ayaw ko naman ungkatin ang tungkol sa dati kong asawa, isip ko lang ang umuungkat sa kaniya kahit na matagal na kaming hindi nagkikita. 

Sabagay nakita ko siya sa telebisyon kanina pero siya hindi niya pa ako nakikita, yun ang pagkakaalam ko, siguro may kinakasama na siya, imposibleng wala, ang tagal na naming hiwalay kaya posibleng may kasama na siyang iba.

Napag usapan naman na namin ang tungkol doon kaya dapat hindi na ako mabahala, relax lang Jamie, yan ang tinatatak ko sa isipan ko, sarili ko lang dapat ang aalalahanin ko.

Nagfocus ako sa ginagawa ko lalo at dumadami na ang customer namin, ang hirap ng wala ka sa focus dahil baka magkamali ako sa sukli ko.

Basta marami akong customer nakakagana magtrabaho. 

“Jamie?” may bumanggit ng pangalan ko, tinitigan ko siyang mabuti dahil parang pamilyar ang kaniyang mukha. 

“Ikaw nga!” bigla siyang sumigaw at lumapit sa akin. 

“Ikaw nga!” niyakap pa niya ako ng mahigpit, parang kilala ko siya pero mas nauna niya akong nakilala. 

“Ako to si Martha remember? Kaibigan mo na ako noon pa at kababata na rin, hindi mo baa ko naaalala.”

“Ikaw nga! Pumuti ka kase lalo at gumanda.” Naaalala ko na siya, kababata ko siya tapos palagi kaming magkaklase since elementary hanggang high school, kilala niya rin ang ex-husband kong si Lance.

“Ikaw naman nagkuskus lang ako pero anway, mabuti at nahanap kita, wala ka kaseng social media hindi ka active doon, gusto sana kitang iinvite sa kasal ko, ikaw talaga ag matagal ko ng hinahanap nandito ka lang pala, heto yung invitation, aasahan kita diyan Jamie.” Nag alangan akong pumunta, ang layo naman kase kaso nakakahiya naman naging malapit kaming magkaibigan ni Martha kaya hindi ko siya matanggihan ang dami naming pinagdaanan din at pinagtulungan na problema, ayaw kong tumanggi at ayaw ko din sanang sumama.

“Salamat sa pagimbita.”

“Aasahan kita diyan Jamie, kakain kami dito ng mga kaibigan ko, siya ng apala ang mapapangasawa ko.” Pinakilala niya ako sa magiging asawa niya.

Syempre pinagsilbihan namin sila at dinagdagan ko din ang ulam nila, ngayon lang kami nagkita ng kababata ko.

Hinayaan ko muna sila kumain, bumalik ako sa pwesto ko at tinignan yung invitation, sa isang hotel ang reception niya, nako naman hindi ko alam kung matutuwa baa ko o hindi dahil nakita ko ang kababata ko, sabi pa niyang inaasahan niya akong dumalo kaya naman parang wala akong choice na tumanggi.

Kailangan kong pumunta sa kasal niya, nakakakonsensya naman kung hindi, may ilang araw pa naman akong hihintayin kaya pwede ko pang paghandaan, makakabili pa ako ng regalo at isusuot ko.

Ayaw ko naman na dadalo lang ako tapos walang dala, paghahandaan ko din iyon.

Hindi nga ako humindi sa pagimbita niya kase kapag sinabi ko yun baka magtampo siya, lalo at siya mismo ang nagimbita sa akin, siya mismo ang ikakasal.

Sige na nga aattend na nga lang ako, mag day off muna ang mga kasama ko sa araw na iyon upang makapagpahinga din sila.