Novel-novel oleh Darn Maligaya

EpilogueJAMIEHindi na takot ang nararamdaman ko ngayon kung hindi kaba, anong pinaplano ni Lance at gusto niya akong ilayo muna?Bakit? ano naman kaya ang gagawin niya? yan ang nasa isip ko kanina pa, ang dami kong katanungan pero hindi niya masagot ng maayos, basta basta na lang siya nagplaplano pero may tiwala naman ako sa kaniya, hindi naman niya ako ipapahamak.Nasa ospital kami ngayon at nagtatago, tinago kami dito ni Lance at pinakiusapan ang doktor, ibubuko niya daw si Grace yun ang sabi niya sa akin kanina.Kinakabahan ako dahil baka kung anong mangyari sa kaniya, nababaliw pa man din ang babaeng iyon.“Tara na, okay na yung sasakyan ko dadalhin nakita sa dati mong tinitirahan.”“Sige.” Sabi ko kay Arthur.Binilin siya ni Lance na dalhin ako doon, nagpaalam na din kami sa doktor ko dahil dito kami nagtago sa opisina niya, nakakahiya nga eh kaso si Lance na ang nakiusap.Hindi nawawala sa isipan ko si Lance, inaalala ko siya dahil baka gawan siya ng masama ni Grace, hays kinak

Chapter seventy sevenLANCESaktong pagdating ni Grace sinagawa na namin ang plano, lahat ng nasa bahay alam ang mangyayari at may tiwala ako sa kanila na hindi nila sasabihin ito kay Grace.Sinugod namin kunwari si Jamie sa ospital, inalalayan naman namin ni Arthursi Jamie papunta sa sasakyan ko.“Deretso tayo sa ospital.” Sabi ko, tatlo lang kami na pupuntang ospital.“Baka sumunod siya?”“Oo susunod talaga yan kaya kailangan natin magmadali.”“Anong plano mo?”“Papalabasin natin na nakunan si Jamie, hindi ka pwedeng makita ni Grace.”“Huh? Paano kung puntahan niya ako?”“Ako na bahala, basta dederetso tayo ngayon sa ospital at pagdating ni Grace dalhin mo si Jamie sa dati niyang tinutuluyan, doon muna siya, babalikan ko siya bukas.” Paliwanag ko.“Paano ka? Anong gagawin mo?” pag aalala ni Jamie sa akin.“Ako na bahala kay Grace, kailanan ko siyang mabisto sa personal upang wala na siyang maidahilan.”“Sige.”Alam kong susunod si Grace sa amin kaya dumiretso muna kami sa ospital, si

Chapter seventy sixLANCEMuntik na akong maniwala sa pagbabago niya.Oo aaminin ko gusto ko pa sana siyang bigyan ng chance dahil nakikita ko yung pagpupursigi niyang tumulong at magbago, pero mali pala, hindi pala lahat ng pinapakita niya ay totoo.May masama pala siyang binabalak kaya siya nagbago, ang akala ko pa naman totoo na at ginagawa niya iyon para sa amin para sa relasyon namin kaso iba ang balak niya.Napakasakit para sa akin ng ipaalam iyon ni Jamie, wala akong ibang pinagdududahan maliban sa kaniya dahil siya lang naman ang may ayaw kay Jamie at sa anak ko dito, ang mga ibang kasama namin sa bahay ay wala namang galit sa mag ina ko.Hindi ko malaman ang gagawin at magiging desisyon ko pero sa ngayon? galit ang nararamdaman ko para sa kaniya, dinamay niya ang baby ko na walang kamalay malay.Hindi ko siya mapapatawad, ang kailangan kong gawin ngayon ay ang mahuli siya sa akto, yung mismong malalaman ko na siya nga ang may dala ng gamot na iyon sa bahay.Iniisip ko kung pa

Chapter seventy fiveJAMIEHindi ko pa sinasabi kay Lance tungkol sa hinala ko, ayaw kong magkagulo agad ng walang malakas na proweba at matinding basehan sa mga binibintang ko.Hinihintay kong umalis si Lance lalo na si Grace, kaso si Lance lang ang umalis at pumunta sa kompanya itong si Grace naman naiwan sa bahay, hindi ako nagpahalata sa kaniya na aalis ako dahil baka sumama sa akin.“Pakisabi kasama ko kaibigan ko kapag hinanap ako ni Grace.”“Opo maam, pero saan po kayo pupunta?”“Ah eh kasama ko kaibigan ko, diyan lang kami sa fast food, ngayon lang kase kami ulit magkikita.”“Ah ganun po ba maam ako na po kukuha ng masasakyan niyo.”“Salamat.”Hindi pa lumalabas ng kwarto si Grace kailangan kong magmadali baka makita niya ako, dala ko ang gamot na nakuha ko sa sahig ng kusina, ipapakita ko ito sa doktor.Grabe ang kaba ko habang palabas ng bahay, kase baka makita ako ni Grace at sumama sa akin, kailangan kong malaman kung anong gamot ba ito kaya pupuntahan ko ang doktor ko upa

Chapter seventy fourJAMIEHindi maganda ang pakiramdam ko nitong mga nakaraang araw, hindi ko malaman kung bakit, maski ako nagtataka, sinusunod ko naman mga bilin ng doktor sa akin, naiinom ko naman sa oras ang mga gamot ko na nireseta sa akin.Mga vitamins namin ni baby iyon at maganda sa katawan, nakailang take na nga ako, yung sa pagkain naman namin iisa lang ang kinakain naming lahat, wala namang kakaiba sa pagkain ko, kung ano ang kainin ko yun din naman ang kinakain nila maski prutas.Kaya nagtataka ako bakit ang hina ng katawan ko nitong mga nakaraang linggo, pinipilit ko na lamang minsan magkikilos para hindi nila ako asikasuhin ayaw ko talaga kase magpaasikaso sa kanila dito nahihiya ako.Gusto ko ako yung makatulong sa kanila dahil libre na ako sa lahat dito kaso umiiba pakiramdam ko, nadala na ako noon sa ospital ni Grace tapos nitong nakaraan si Lance naman at ngayon umiiba nanaman pakiramdam ko.Noong hindi ko na kinaya dinala na ako ni Lance sa ospital, kinausap ako ng

Chapter seventy threeGRACEAng aga ko pang nagising para maobserbahan si Jamie, magtatanghalian na hindi pa sumasakit ang tiyan niya, hindi pa siya sinusugod sa ospital.Paano nangyari yun?Kase noong mga araw na nilalagyan ko ng gamot yung ulam namin mga ilang minuto pa lang sumasakit na ang kaniyang tiyan.Baka hindi na sumasakit dahil wala na yung bata sa tiyan niya?Hindi ako mapakali, hindi ko malaman kung anong lagay ni Jamie, hindi sa concern ah kung hindi dahil kailangan nasa ospital na siya ngayon at umiiyak.Kaso patawa tawa pa siya doon sa loob ng kitchen, bakit ganun? Mabisa naman yung gamot na iyon ilang araw ng ana nadadala sa ospital si Jamie tapos ngayong huli ng lagay ko wala ng epekto sa kaniya? Imposible.“Sumakit nanaman tiyan ko, nakaraang linggo ganito nanaman eh.”“Ako naman hindi.”Rinig kong usapan ng mga kasambahay. Ganiyan din ang epekto noong naglagay ako kaso iisa lang ang nagtae ngayon mukhang naimmune na ata ang iba o baka hindi sila kumain ng niluto ko

Chapter sixty sixSamanthaAraw araw kaming magkasama ni kuya Jiro, halos wala akong pakealam sa ibang tao, sa ibang bagay ngayon dahil focus ako sa trabaho at kay kuya Jiro.Hindi ko talaga namamalayan ang oras lalo na ang mga taong nakapaligid sa amin.Ganito pala mainlove wala kang pakealam sa mga tao na nasa paligid mo, alam ko naman na hindi ako nakakasakit at nakakagawa ng mali sa ibang tao, basta ang alam ko masaya ako.Nasa opisina na ako at si kuya Jiro, syempre sabay kaming pumasok, lumabas muna ako para bumili ng kailangan ko, aya wko naman kaseng mag utos lalo personal belongin ko naman bibilhin ko lalo na napkin.May mini grocery dito sa baba ng kompanya nila kuya Jiro, medyo malayo pa kaunti kaya doon ako pumunta.Mag isa ko lang naglalakad, excited ako palagi at masaya kaso ngayong araw parang nawirduhan ako bigla, may naramdaman akong kakaiba sa paligid ko, pakiramdam ko pinag uusapan ako kase naman bawat lingo ko sa taong madadaanan ko ay napapatingin sa akin.Pakiram

Chapter sixty fiveSamanthaPara akong nanaginip ng maganda, panaginip nga ba iyon? Pero hindi eh alam ko totoong nangyari iyon, totoong sinabi ko kay kuya Jiro na gusto ko siya.Teka? Kailangan ba tawagin ko pa rin siyang kuya? Hays bakit ganito ang aga aga kinikilig ako! napahawak tuloy ako sa magkabilang pisngi ko.Kakagising ko pa lang pero ang utak ko napakaganda ng mood na para bang lumalangoy sa alapaap.May kumatok sa pinto kaya binuksan ko agad ang akala ko nga si kuya Jiro inayos ayos ko pa buhok ko pero yung kasambahay pala.“Tinatawag ka ni sir.” Masungit niyang sabi sa akin mukang napag utusan siya.“Saan?”“Hanapin mo.” sabay alis na.Ganito dito, kapag ayaw sayo susungitan ka kahit wala ka namang ginagawang masama sa kanila, ganiyan na ganiyan ang ugali nila dito.Hindi ko masabing sanay na ako kase kapag ganiyan ang trato sa akin nasasaktan pa rin ako, tao lang din ako may pakiramdam.Pero hinahayaan ko na lang din para hindi lumaki ang away.Huwag lang nila akong sakt

Chapter sixty fourSamanthaHindi ginalaw ni kuya Jiro yung pagkain na binigay sa kaniya ni Ericka sabi niya kakainin na lang daw niya sa bahay kase nauna na niyang sinabihan si manong Domeng na umorder ng pagkain namin.Patingin tingin lang si manong Domeng sa kanila habang ako kunwari focus sa ginagawa pero ang tenga ko naririnig sila.Parang ako yung nasaktan kay Ericka hahaha paano kase trying hard kahit iniiwasan na siya hindi kaya niya napapansin yon.Umalis din siya mga alas kwatro na kase may pupuntahan daw sila ng mommy niya.Kinabukasan sabay ulit kami ni kuya Jiro pumasok at nagulat ako ng may humila sa akin, hindi naman malakas kaso napahinto ako, nasa likuran kase ako ni kuya Jiro hindi niya ako napansin.“Kamusta?”“Oh Rod, bakit nand—” oo nga pala naalala ko mag aapply siya, pero sige kunwari wala akong alam. “Baki nandito ka?”“Mag aapply ako dito.” Napatingin siya sa malayo, nakahinto pala si kuya Jiro at nakatingin sa amin.“Ah ganun ba, maganda yan.” Ngumiti ako kahi

Chapter sixty threeSamanthaNgayon lang ako gumising ng umaga na nag aalala sa amoy ko at sa itsura ko, ewan ko ba sarili ko bigla akong naaware.May pimples pa talaga ako ngayon, hays bakit dati hindi naman ako ganito kaaware.Iniba ko ang routine ko lalo na sa sarili ko, hindi ako mahilig maglalagay ng kung anoa no sa itsura pero ngayon bago lumabas naghilamos ako at naglagay ng kaunting make up.Mahahalata ba ni kuya Jiro ito?Hays ang aliwalas ng mukha talaga kapag nag aayos, bakit ngayon ko lang naisipan to gawin sa buong buhay ko?Paano ang aga aga pa naman at tamad na tamad akong mag ayos kapag ganito kaso ngayon parang nahihiya na akong lumabas kapag bagong gising.Inalis ko yung make up ko kase baka mapansin at maasar lang ako ni manong Domeng. Ang aga aga nalilito ako sa sarili ko, nagmumukha na akong tanga sa harap ng salamin.Lumabas na ako at sakto paglabas ko nasa harap ng pinto si kuya Jiro.“Kanina kapa gising ang tagal mong lumabas.”“Pano mo nalaman?”“Naririnig ko

Chapter sixty twoSamanthaAko yung naiilang kase naman ako lang yung inaasikaso ni kuya Jiro, kasama pa man din namin yung babaeng patay na patay sa kaniya.Palagi tuloy tumitignin sa akin si Ericka kahit kwento siya ng kwento ng walang kwenta.Kulang na lang subuan ako ni kuya Jiro, sa totoo lang kilig na kilig ako sa pag aasikaso niya sa akin, circle kase ang table namin kaya malapit lang siya sa akin.Syempre bago kami umuwi ni kuya Jiro ihahatid pa namin si Ericka.Papunta na kami sa parking lot ng sasakyan ni kuya Jiro, nasa likod lang nila ako kase ayaw ko naman silang sabayan pero si kuya Jiro lingon ng lingon sa akin na para akong bata na baka mawala.Hindi ko inasahan si Ericka na mauuna sa gilid ng driver seat, para lang makatabi si kuya Jiro, wala akong pakealam diyan, deretso na lang ako sa likuran ng sasakyan.Para akong bata talaga, parang anak nila.Nagkatitigan kami ni kuya Jiro sa salamin ng makapasok na siya sa loob, umiwas na lang ako ng tingin kase naman nakasiman

Chapter sixty oneSamanthaSabay kaming pumasok sa sasakyan kaya naman walang imikan sa amin, hindi ko alam kung totoo ang narinig ko kanina.Gusto ako ni kuya Jiro?Mahal niya ako?Ano ba talaga? Kapatid lang ba turing niya sa akin? Sinasabi lang ba niya iyon dahil kasama namin kanina si Rod?Mas lalong nanahimik dahil umaandar na ang sasakyan, nakafocus na siya sa daanan habang ako? nakatingin sa daan pero ang isip nasa sinabi ni kuya Jiro.Nanlalamig ang mga kamay ko patunay na kinakabahan ako, naeexcite at natatakot, halo halong emosyon ba kaya ako ganito ngayon.Bigla akong napaubo ng kaunti dahilan ng pagkalingon niya sa akin sabay abot ng tubigan niya. “Hindi na, meron naman ako.” may baon naman akong inumin kaso ubos na pala, parang nagdadry ang lalamunan ko kaso wala akong magawa kundi magkunwaring umiinom kahit ubos na laman.“Inumin mo na wala akong sakit.” Abot uli niya ng tubigan niya, kinuha ko na lang kesa naman ipilit ko na ayaw ko kase naman parang nagdradry lalamunan