Nobela ni Darn Maligaya

Chapter fiftySamanthaHinahabol ko ang paghinga ko, alam kong nag aalala si Rod sa akin at gusto na niyang magpatawag ng doktor, pinipigilan ko na lamang siya dahil ayaw ko makaabala.Kaso mukang abala na ako dahil kanina pa sila nag aalala maski mga magulang niya. “Ayos lang po ako.” pautal utal kong sabi.Wala dito si Ericka hindi ko alam kung nasaan, si Rod lang ang nag aasikaso sa akin dito sa isag kwarto, pakiramdam ko nga kwarto niya to kase naman may mga panlalake na gamit.“Tawag na lang ako ng doktor, nag aalala ako sayo.” Naiilang ako na naiirita ngayo dahil sa sakit ko, naiilang kase hinayaan kong yakapin ako ni Rod kanina, hindi naman kase ako makapalag kase naman kinakalma ko ang sarili ko, naiirita ako sa sakit ko kase ayaw kumalma.Umiling na lamang ako upang sabihin na huwag na.Napatingin ako sa orasan mag aalas onse na pala, nako po hindi pa ako nakakauwi. Nagkamali siya sa pag intindi na iuwi na niya ako, hays bakit kase yun ang lumabas sa bibig ko. Ang ibig ko lan

Chapter forty nineSamantha“Hello miss Samantha.” Napalingon agada ko dahil boses ni Rod ang narinig ko.“Anong klaseng pagbati yan nakakailang ka ah.”“Hindi ka ba sanay na tinatawag ka sa buong pangalan mo?”“Hindi.”Sabay kaming naglalakad. “Kamusta pala pakiramdam mo? hindi ka pumasok kahapon matapos natin maginuman.”“Ayos na ako.” alam din kaya niya mga pinagsasabi ko? Malamang nandoon sila noong nagdadaldal ako. nakakahiya magsalita kaya less talk less mistakes na lang.Ang dami niyang tinatanong sa akin kung may problema daw ba ako? Kung anong nararamdaman ko ngayon basta ang dami. “Gusto mo magunwind?”“Ha? Kakainom lang natin nakaraan.”“Unwind kako.”“Ah akala ko wine pasensya naman.”“After class may pupuntahan tayo.”“Kaso may—” naalala ko wala ng apala ulit si kuya Jiro sa opisina niya ang sabi niya kanina hindi muna ako papasok sa trabaho pero may sahod pa rin naman ako, ganiyan kagalante ang boss ko. “Sige sige pwede naman.” Nakakahiya naman nalibre na ako nakaraan ta

Chapter forty eightSamanthaNapatingin ako sa nagsasalita, nakakunot ang kaniyang noo habang hawak hawak ang aking braso, hindi naman masakit ang pagkakahawak niya sa akin.“Bakit nakatitig ka diyan kahawig mo si kuya Jiro.” Sabi ko.“Umuwi na tayo.”“Sandali hindi pa kami taps, manong Domeng bakit sinuot mo mukha ni kuya Jiro ha?” lahat sila nanahimik sa sinabi ko, paano naman kase pupunta si kuya Jiro dito eh umalis siya tapos kasama pa si Ericka. Napapikit ang kamukha ni kuya Jiro ng mariin at tsaka ao binuhat.Nahilo ako pagkabuhat niya at nagpumiglas kaunti kaso sumakit ulo ko kaya napahinto na lang ako ng makaupo na ako sa sasakyan.Dumidilim ang paningin ko at parang hinahalo ang tiyan ko, umaandar na ang sasakyan pero nakatulala pa rin ako, nilagay naman sa akin yung seatbelt pero hindi ako makakibo kase naman para akong maduduwal, hinahalo ata tiyan ko pero hindi ako nadudumi, sa iba lalabas.Ayokong maduwal bad yon.Ang hirap magpigil.Mabuti na lang mabilis ang byahe. Napi

Chapter forty sevenSamanthaAng lamig dito sa labas, pinatawag ko na sa gwardya si manong Domeng kilala naman siya kaso hindi naman daw sumasagot pa.Ihahatid pa siguro niya si kuya Jiro.Nakaupo lang ako sa gilid nagbabakasakaling makita sila na bumalik kaso wala eh, hindi nila ako hinanap, baka isipin ni kuya Jiro nasa galaan ako.Naghintay na lamang ako kase baka kapag kinulit ko yung gwardya mapagalitan pa ako, hindi na ako pumasok sa loob ng kompanya baka kase hindi ako makita agad.Pasilip silip ako sa daan kaso wala pa akong nakikita na kagaya ng sasakyan ni kuya Jiro, tayo upo ang ginagawa ko.Hanggang sa napagod na ako maghintay kaya umupo na lang ako at napayuko kase naman antok na ako, nakatingin lang ako sa sahig hanggang sa may itim na sapatos akong nakita sa tapat ko.Alam kong siya to kahit hindi ako tumingala.Naiiyak ako, binalikan ako.“Sam?” iba ang boses kaya napatingala ako. “Anong ginagawa mo dito?”“Rod.” Akala ko si kuya Jiro parang pareho sila ng sapatos pero

Chapter forty sixSamanthaHindi parin umuuwi si Ericka, parang balak na ata tumira dito, gabi na pero nandito parin siya sa mansyon, hindi tuloy ako makalapit kay kuya Jiro para kaseng binabakuran niya, gusto ko rin kamustahin si kuya Jiro.Napansin kong may dalang tray si Ericka mukang nilutuan ata ng dinner si kuya Jiro, feeling jowa lang? dapat ako ang magluluto sa kaniya ngayon.“Huy!”“Uy manong nakakagulat ka naman.”“Nakatulal ka diyan sa sulok, aba alam ko na kung bakit, gusto mong pumunta kay Jiro noh?”“Kakamustahin ko lang sana.”“Kanina pa nga nandyan yan.” Ang tinutukoy niya ay si Ericka. “Maski ako nahiya na pumasok sa loob ng kwarto ni Jiro, lumabas na nga si Jiro kanina kase ayaw niya ng may babae sa kwarto niya kaso pinilit nung Ericka na pumasok sa kwarto para makapagpahinga, hayaan mo walang gusto si Jiro dyan.”“Manong hindi naman yun ang inaalala ko.”“Hahaha.”“Gusto ko lang siyang kamustahin.”“Eh bakit hindi ka pumunta?”“Baka kase makaistorbo ako.”“Hindi nam

Chapter forty fiveSamanthaNaghahanap ako ng tsempo kung kailan pwedeng pumasok sa loob ng kwarto ni kuya Jiro gusto kong malaman ang lagay niya.Sakto naman si manong Domeng na lang ang nasa loob kaya nagmadali akong pumasok kaso natutulog si kuya Jiro, ngayon lang siya nagkasakit ng ganiyan, ibang iba ang itsura niya namumutla siya, siguro dahil ginaw na ginaw siya, epekto ng lagnat niya.“Kamusta siya manong?”“Mainit pa rin, kailangan niya ng pahinga para tumalab ang gamot.”Hindi ko siya maiistorbo ngayon, babalik na lang ulit ako baka sakaling gising na siya, aalis na sana ako kaso pinigilan ako ni manong Domeng.“Bantayan mo mua at akoy makikidate.”“Manong naman.”“Seryoso ako uy, ano tingin mo saken matandang binata?”“Manong.”“Hahaha diyan ka lang maghahanap yan ng tao mamaya kapag nagising.” Hindi tuloy ako nakaalis, iniwan ako ni manong Domeng, may date daw? Tinatamad ka lang ata magbantay manong eh.Pero hayaan na kasalanan ko naman kaya ako na lang ang magbabantay, lu

EpilogueJAMIEHindi na takot ang nararamdaman ko ngayon kung hindi kaba, anong pinaplano ni Lance at gusto niya akong ilayo muna?Bakit? ano naman kaya ang gagawin niya? yan ang nasa isip ko kanina pa, ang dami kong katanungan pero hindi niya masagot ng maayos, basta basta na lang siya nagplaplano pero may tiwala naman ako sa kaniya, hindi naman niya ako ipapahamak.Nasa ospital kami ngayon at nagtatago, tinago kami dito ni Lance at pinakiusapan ang doktor, ibubuko niya daw si Grace yun ang sabi niya sa akin kanina.Kinakabahan ako dahil baka kung anong mangyari sa kaniya, nababaliw pa man din ang babaeng iyon.“Tara na, okay na yung sasakyan ko dadalhin nakita sa dati mong tinitirahan.”“Sige.” Sabi ko kay Arthur.Binilin siya ni Lance na dalhin ako doon, nagpaalam na din kami sa doktor ko dahil dito kami nagtago sa opisina niya, nakakahiya nga eh kaso si Lance na ang nakiusap.Hindi nawawala sa isipan ko si Lance, inaalala ko siya dahil baka gawan siya ng masama ni Grace, hays kinak

Chapter seventy sevenLANCESaktong pagdating ni Grace sinagawa na namin ang plano, lahat ng nasa bahay alam ang mangyayari at may tiwala ako sa kanila na hindi nila sasabihin ito kay Grace.Sinugod namin kunwari si Jamie sa ospital, inalalayan naman namin ni Arthursi Jamie papunta sa sasakyan ko.“Deretso tayo sa ospital.” Sabi ko, tatlo lang kami na pupuntang ospital.“Baka sumunod siya?”“Oo susunod talaga yan kaya kailangan natin magmadali.”“Anong plano mo?”“Papalabasin natin na nakunan si Jamie, hindi ka pwedeng makita ni Grace.”“Huh? Paano kung puntahan niya ako?”“Ako na bahala, basta dederetso tayo ngayon sa ospital at pagdating ni Grace dalhin mo si Jamie sa dati niyang tinutuluyan, doon muna siya, babalikan ko siya bukas.” Paliwanag ko.“Paano ka? Anong gagawin mo?” pag aalala ni Jamie sa akin.“Ako na bahala kay Grace, kailanan ko siyang mabisto sa personal upang wala na siyang maidahilan.”“Sige.”Alam kong susunod si Grace sa amin kaya dumiretso muna kami sa ospital, si

Chapter seventy sixLANCEMuntik na akong maniwala sa pagbabago niya.Oo aaminin ko gusto ko pa sana siyang bigyan ng chance dahil nakikita ko yung pagpupursigi niyang tumulong at magbago, pero mali pala, hindi pala lahat ng pinapakita niya ay totoo.May masama pala siyang binabalak kaya siya nagbago, ang akala ko pa naman totoo na at ginagawa niya iyon para sa amin para sa relasyon namin kaso iba ang balak niya.Napakasakit para sa akin ng ipaalam iyon ni Jamie, wala akong ibang pinagdududahan maliban sa kaniya dahil siya lang naman ang may ayaw kay Jamie at sa anak ko dito, ang mga ibang kasama namin sa bahay ay wala namang galit sa mag ina ko.Hindi ko malaman ang gagawin at magiging desisyon ko pero sa ngayon? galit ang nararamdaman ko para sa kaniya, dinamay niya ang baby ko na walang kamalay malay.Hindi ko siya mapapatawad, ang kailangan kong gawin ngayon ay ang mahuli siya sa akto, yung mismong malalaman ko na siya nga ang may dala ng gamot na iyon sa bahay.Iniisip ko kung pa

Chapter seventy fiveJAMIEHindi ko pa sinasabi kay Lance tungkol sa hinala ko, ayaw kong magkagulo agad ng walang malakas na proweba at matinding basehan sa mga binibintang ko.Hinihintay kong umalis si Lance lalo na si Grace, kaso si Lance lang ang umalis at pumunta sa kompanya itong si Grace naman naiwan sa bahay, hindi ako nagpahalata sa kaniya na aalis ako dahil baka sumama sa akin.“Pakisabi kasama ko kaibigan ko kapag hinanap ako ni Grace.”“Opo maam, pero saan po kayo pupunta?”“Ah eh kasama ko kaibigan ko, diyan lang kami sa fast food, ngayon lang kase kami ulit magkikita.”“Ah ganun po ba maam ako na po kukuha ng masasakyan niyo.”“Salamat.”Hindi pa lumalabas ng kwarto si Grace kailangan kong magmadali baka makita niya ako, dala ko ang gamot na nakuha ko sa sahig ng kusina, ipapakita ko ito sa doktor.Grabe ang kaba ko habang palabas ng bahay, kase baka makita ako ni Grace at sumama sa akin, kailangan kong malaman kung anong gamot ba ito kaya pupuntahan ko ang doktor ko upa

Chapter seventy fourJAMIEHindi maganda ang pakiramdam ko nitong mga nakaraang araw, hindi ko malaman kung bakit, maski ako nagtataka, sinusunod ko naman mga bilin ng doktor sa akin, naiinom ko naman sa oras ang mga gamot ko na nireseta sa akin.Mga vitamins namin ni baby iyon at maganda sa katawan, nakailang take na nga ako, yung sa pagkain naman namin iisa lang ang kinakain naming lahat, wala namang kakaiba sa pagkain ko, kung ano ang kainin ko yun din naman ang kinakain nila maski prutas.Kaya nagtataka ako bakit ang hina ng katawan ko nitong mga nakaraang linggo, pinipilit ko na lamang minsan magkikilos para hindi nila ako asikasuhin ayaw ko talaga kase magpaasikaso sa kanila dito nahihiya ako.Gusto ko ako yung makatulong sa kanila dahil libre na ako sa lahat dito kaso umiiba pakiramdam ko, nadala na ako noon sa ospital ni Grace tapos nitong nakaraan si Lance naman at ngayon umiiba nanaman pakiramdam ko.Noong hindi ko na kinaya dinala na ako ni Lance sa ospital, kinausap ako ng

Chapter seventy threeGRACEAng aga ko pang nagising para maobserbahan si Jamie, magtatanghalian na hindi pa sumasakit ang tiyan niya, hindi pa siya sinusugod sa ospital.Paano nangyari yun?Kase noong mga araw na nilalagyan ko ng gamot yung ulam namin mga ilang minuto pa lang sumasakit na ang kaniyang tiyan.Baka hindi na sumasakit dahil wala na yung bata sa tiyan niya?Hindi ako mapakali, hindi ko malaman kung anong lagay ni Jamie, hindi sa concern ah kung hindi dahil kailangan nasa ospital na siya ngayon at umiiyak.Kaso patawa tawa pa siya doon sa loob ng kitchen, bakit ganun? Mabisa naman yung gamot na iyon ilang araw ng ana nadadala sa ospital si Jamie tapos ngayong huli ng lagay ko wala ng epekto sa kaniya? Imposible.“Sumakit nanaman tiyan ko, nakaraang linggo ganito nanaman eh.”“Ako naman hindi.”Rinig kong usapan ng mga kasambahay. Ganiyan din ang epekto noong naglagay ako kaso iisa lang ang nagtae ngayon mukhang naimmune na ata ang iba o baka hindi sila kumain ng niluto ko