Nobela ni Darn Maligaya

Chapter fifty nineSamanthaNadidismaya ako hindi kay kuya Jiro kundi sa sarili ko dahil ang dali kong umasa, hinalikan lang ako ang laki na ng expectations ko.Ganun ba talaga ang mga lalake? Kayang gawin ang lahat sa babae kahit hindi naman sila magkarelasyon? Lalo na at alam niyang hinahangaan siya ng lahat ng babae.Ganun ba talaga?Naluluha ako tuwing naiisip ko na pinaglalaruan lang ako ng ibang tao.Pero ano yung mga ipinapakita niyang pag aalala sa akin? Mga pagligtas? Siguro nga dahil kapatid lang ang turing niya sa akin, baka nadala lang siya noong gabing yun kaya niya ako nahalikan.Maaga akong umalis ng bahay, sinadya ko talaga dahil ayaw ko makita si kuya Jiro, sakto naman nandito na si manong Domeng.“Oh ang aga aga nakasimangot ka.” Agad na sabi ni manong Domeng.Ngumiti agada ko. “Hindi naman po.”Pilit na ngiti. “Ah siya ng apala salamat ha sa ginawa mo, kung hindi dahil sayo hindi ako makakabakasyon.”“Sabi mo uuwi ka din agad.”“Hahaha.” Tinawanan lang niya ako na p

Chapter fifty eightJIROHow can I hide my feelings?Yes I’m too older than her but, hays!Hindi ko maipaliwanag kung paano nahulog sa kaniya, basta ang alam ko komportable akong kasama siya, masaya ako kapag kasama siya, hindi ako mapakali kapag matagal ko siyang hindi nakikita.Ganun ang pakiramdam ko.Hindi ko lang napigilan noong nagbakasyon kami, hiyang hiya ako sa kaniya pero hindi ko pinahalata, hindi ko akalain na magiging ganito katindi ang kagustuhan ko para kay Sam, akala ko dati humahanga lang pero hindi, napatunayan ko yun lalo pa at may umaaligid sa kaniyang lalake, si Rod.Hindi pa kami nag uusap tungkol sa paghalik ko sa kaniya.Sa ngayon nakafocus ako sa trabaho, lalo may malaking deal kami na kailangan tapusin, si manong Domeng ang pinaayos ko nun, hindi ko naman akalain na aalis pala siya, hindi siya agpaalam sa akin, alam kase niyang big deal ang gagawin niya kaya hindi siya nagpaalam, nagulat na lamang ako ng sabihin sa akin na nasa probinsya na siya.Sakto pa nga

Chapter fifty sevenSamanthaMaayos naman ang lagay ko, wala akong pwedeng maidahilan para hindi pumunta at samahan sa party sa kompanya si kuya Jiro kase naman wala si manong Domeng hindi pa daw makakauwi sabi ng mga kasambahay na nakakausap ko.Sabi niya uuwi siya kahapon pero wala naman, kung sabagay ngayon lang kase siya nakabakasyon kaya sinulit na niya. Kung ako rin may mga kakilalang kamag anak malamang hindi na ako uuwi hahaha biro lang syempre susulitin lang din, hindi naman madalas magbakasyon si manong Domeng, palagi siyang nandito kasa-kasama ni kuya Jiro kaya wala rin siyang panahon para sa pamilya.Pagkatapos ng klase ko mamaya deretso ako sa kompanya ni kuya Jiro nandoon naman na ang isusuot ko, may party sila kase may naclose daw silang deal ewan kung ano yun, mga empleyado lang din naman ang kasama, salo salo lang din ata basta party yun kase pinag uusapan kahapon din naririnig ko noong palabas ako.Hinanda ko na ang sarili ko at nagpaalam kay kuya Jiro. “Papasok na a

Chapter fifty sixSamanthaHindi talaga ako nakahabol sa first subject ko, sa subject ko na after lunch ang papasukan ko, ang hirap naman kase kung pamamadaliin ko si manong Domeng, nakakahiya naman.Sabay kami ni kuya Jiro na pumasok dahil may klase din siya sa amin at siya ang second subject ko, magkasama kaming naglalakad papunta sa building, maghihintay siya ng oras doon sa office dahil may subject pa kami bago siya.Malapit na kami sa building ng may lumapit sa akin, nagulat na lamang ako ng bigla akong niyakap. “Akala ko kung anong nangyari sayo hindi ka pumasok sa first subject mo.” humiwalay din siya agad sa pagkakayakap, nabigla ako sa ginawa ni Rod at ganun din si kuya Jiro.“Pumasok ka na malalate ka.” Utos ni kuya Jiro sa akin.“Sige papasok na ako.”“May vacant ka ba mamaya?”“Wala.” Si kuya Jiro ang sumagot. “May pupuntahan kami mamaya.”Parang umiiba ang ihip ng hangin ngayon sa pagitan nilang dalawa, si Rod parang nagmukhang seryoso. “Magkasama ba kayo kanina ni Jiro?”

Chapter fifty fiveSamanthaMahina lang naman ang nadidinig kong kulog pero meron pa rin, kinikilabutan pa rin ako at bumibilis ag tibok ng puso ko pero namamanage ko siya ng kaunti, nakakalma ko ng maayos ang sarili ko.“Sigurado kang okay ka pa?”Tumango lang ako kay kuya Jiro. “Hindi masyadong umaatake phobia ko.”Hinahaplos niya ang likuran ko upang pakalmahin ako, hindi naman kagaya noon ang pakiramdam ko basta ang nararamdaman ko ngayon bumibilis ang tibok ng puso ko pero nagiging normal naman minsan.“May gusto ka bang kainin? Inumin? Kukuha ako sa labas?”“Tubig lang kuya.”Para kaseng natutuyo ang lalamunan ko kaya kailangan ko ng tubig, agad naman siyang kumuha, ang bilis nga niyang nakabalik.Mabuti na lang hindi gaanong malamig ang dinala niya, nakalimutan ko kaseng ibilin.“Salamat.” Nasa tabi ko siya ngayon at pinapainom ako ng tubig.“Parang nahihirapan ka pa rin makahinga.”“Ayos lang ako, hindi kagaya noon, mas mahirap nga noon kesa ngayon.” ang tinutukoy ko ay yung n

Chapter fifty four SamanthaNaeexcite ako dahil dalawa lang kami ngayon ni kuya Jiro, para kaming magdadate, ang sabi niya maganda sa pupuntahan namin kase maraming activity kagaya ng zipline, hindi ko pa yun nasusubukan.“Nililigawan ka?”“Huh?”“Nililigawan ka ba?”“Si Rod ba? Hindi ah, kaibigan lang ang turing ko sa kaniya.”“Good.”“Bakit mo natanong?”“Wala lang.”“Ikaw ba kuya, wala ka bang balak manligaw?” sa akin? Charot hindi ko na dinagdagan.“Why should I?”“Ganun naman talaga dapat mga lalake ang nanliligaw?”“Hindi na kailangan nun.”“Paano mo nasabi?”“Kapag ba niligawan kita sasagutin mo ko agad?” napahinto ako sa pagsasalita. “Sample lang yan.” Dagdag niya. Hindi ko alam ang isasagot ko. “Diba hindi? Boring lang ang panliligaw.”Hindi ako makapagsalita. “Kase yun ang stages ng relationship na nakikita ko.”“Hindi mo makikita ang tunay na ugali kung manliligaw ka, wala ring kasiguraduhan, waste of time.”“Para makilala ang isat isa.”“Hindi kailangan magligawan para ma

EpilogueJAMIEHindi na takot ang nararamdaman ko ngayon kung hindi kaba, anong pinaplano ni Lance at gusto niya akong ilayo muna?Bakit? ano naman kaya ang gagawin niya? yan ang nasa isip ko kanina pa, ang dami kong katanungan pero hindi niya masagot ng maayos, basta basta na lang siya nagplaplano pero may tiwala naman ako sa kaniya, hindi naman niya ako ipapahamak.Nasa ospital kami ngayon at nagtatago, tinago kami dito ni Lance at pinakiusapan ang doktor, ibubuko niya daw si Grace yun ang sabi niya sa akin kanina.Kinakabahan ako dahil baka kung anong mangyari sa kaniya, nababaliw pa man din ang babaeng iyon.“Tara na, okay na yung sasakyan ko dadalhin nakita sa dati mong tinitirahan.”“Sige.” Sabi ko kay Arthur.Binilin siya ni Lance na dalhin ako doon, nagpaalam na din kami sa doktor ko dahil dito kami nagtago sa opisina niya, nakakahiya nga eh kaso si Lance na ang nakiusap.Hindi nawawala sa isipan ko si Lance, inaalala ko siya dahil baka gawan siya ng masama ni Grace, hays kinak

Chapter seventy sevenLANCESaktong pagdating ni Grace sinagawa na namin ang plano, lahat ng nasa bahay alam ang mangyayari at may tiwala ako sa kanila na hindi nila sasabihin ito kay Grace.Sinugod namin kunwari si Jamie sa ospital, inalalayan naman namin ni Arthursi Jamie papunta sa sasakyan ko.“Deretso tayo sa ospital.” Sabi ko, tatlo lang kami na pupuntang ospital.“Baka sumunod siya?”“Oo susunod talaga yan kaya kailangan natin magmadali.”“Anong plano mo?”“Papalabasin natin na nakunan si Jamie, hindi ka pwedeng makita ni Grace.”“Huh? Paano kung puntahan niya ako?”“Ako na bahala, basta dederetso tayo ngayon sa ospital at pagdating ni Grace dalhin mo si Jamie sa dati niyang tinutuluyan, doon muna siya, babalikan ko siya bukas.” Paliwanag ko.“Paano ka? Anong gagawin mo?” pag aalala ni Jamie sa akin.“Ako na bahala kay Grace, kailanan ko siyang mabisto sa personal upang wala na siyang maidahilan.”“Sige.”Alam kong susunod si Grace sa amin kaya dumiretso muna kami sa ospital, si

Chapter seventy sixLANCEMuntik na akong maniwala sa pagbabago niya.Oo aaminin ko gusto ko pa sana siyang bigyan ng chance dahil nakikita ko yung pagpupursigi niyang tumulong at magbago, pero mali pala, hindi pala lahat ng pinapakita niya ay totoo.May masama pala siyang binabalak kaya siya nagbago, ang akala ko pa naman totoo na at ginagawa niya iyon para sa amin para sa relasyon namin kaso iba ang balak niya.Napakasakit para sa akin ng ipaalam iyon ni Jamie, wala akong ibang pinagdududahan maliban sa kaniya dahil siya lang naman ang may ayaw kay Jamie at sa anak ko dito, ang mga ibang kasama namin sa bahay ay wala namang galit sa mag ina ko.Hindi ko malaman ang gagawin at magiging desisyon ko pero sa ngayon? galit ang nararamdaman ko para sa kaniya, dinamay niya ang baby ko na walang kamalay malay.Hindi ko siya mapapatawad, ang kailangan kong gawin ngayon ay ang mahuli siya sa akto, yung mismong malalaman ko na siya nga ang may dala ng gamot na iyon sa bahay.Iniisip ko kung pa

Chapter seventy fiveJAMIEHindi ko pa sinasabi kay Lance tungkol sa hinala ko, ayaw kong magkagulo agad ng walang malakas na proweba at matinding basehan sa mga binibintang ko.Hinihintay kong umalis si Lance lalo na si Grace, kaso si Lance lang ang umalis at pumunta sa kompanya itong si Grace naman naiwan sa bahay, hindi ako nagpahalata sa kaniya na aalis ako dahil baka sumama sa akin.“Pakisabi kasama ko kaibigan ko kapag hinanap ako ni Grace.”“Opo maam, pero saan po kayo pupunta?”“Ah eh kasama ko kaibigan ko, diyan lang kami sa fast food, ngayon lang kase kami ulit magkikita.”“Ah ganun po ba maam ako na po kukuha ng masasakyan niyo.”“Salamat.”Hindi pa lumalabas ng kwarto si Grace kailangan kong magmadali baka makita niya ako, dala ko ang gamot na nakuha ko sa sahig ng kusina, ipapakita ko ito sa doktor.Grabe ang kaba ko habang palabas ng bahay, kase baka makita ako ni Grace at sumama sa akin, kailangan kong malaman kung anong gamot ba ito kaya pupuntahan ko ang doktor ko upa

Chapter seventy fourJAMIEHindi maganda ang pakiramdam ko nitong mga nakaraang araw, hindi ko malaman kung bakit, maski ako nagtataka, sinusunod ko naman mga bilin ng doktor sa akin, naiinom ko naman sa oras ang mga gamot ko na nireseta sa akin.Mga vitamins namin ni baby iyon at maganda sa katawan, nakailang take na nga ako, yung sa pagkain naman namin iisa lang ang kinakain naming lahat, wala namang kakaiba sa pagkain ko, kung ano ang kainin ko yun din naman ang kinakain nila maski prutas.Kaya nagtataka ako bakit ang hina ng katawan ko nitong mga nakaraang linggo, pinipilit ko na lamang minsan magkikilos para hindi nila ako asikasuhin ayaw ko talaga kase magpaasikaso sa kanila dito nahihiya ako.Gusto ko ako yung makatulong sa kanila dahil libre na ako sa lahat dito kaso umiiba pakiramdam ko, nadala na ako noon sa ospital ni Grace tapos nitong nakaraan si Lance naman at ngayon umiiba nanaman pakiramdam ko.Noong hindi ko na kinaya dinala na ako ni Lance sa ospital, kinausap ako ng

Chapter seventy threeGRACEAng aga ko pang nagising para maobserbahan si Jamie, magtatanghalian na hindi pa sumasakit ang tiyan niya, hindi pa siya sinusugod sa ospital.Paano nangyari yun?Kase noong mga araw na nilalagyan ko ng gamot yung ulam namin mga ilang minuto pa lang sumasakit na ang kaniyang tiyan.Baka hindi na sumasakit dahil wala na yung bata sa tiyan niya?Hindi ako mapakali, hindi ko malaman kung anong lagay ni Jamie, hindi sa concern ah kung hindi dahil kailangan nasa ospital na siya ngayon at umiiyak.Kaso patawa tawa pa siya doon sa loob ng kitchen, bakit ganun? Mabisa naman yung gamot na iyon ilang araw ng ana nadadala sa ospital si Jamie tapos ngayong huli ng lagay ko wala ng epekto sa kaniya? Imposible.“Sumakit nanaman tiyan ko, nakaraang linggo ganito nanaman eh.”“Ako naman hindi.”Rinig kong usapan ng mga kasambahay. Ganiyan din ang epekto noong naglagay ako kaso iisa lang ang nagtae ngayon mukhang naimmune na ata ang iba o baka hindi sila kumain ng niluto ko