Chapter sixty twoSamanthaAko yung naiilang kase naman ako lang yung inaasikaso ni kuya Jiro, kasama pa man din namin yung babaeng patay na patay sa kaniya.Palagi tuloy tumitignin sa akin si Ericka kahit kwento siya ng kwento ng walang kwenta.Kulang na lang subuan ako ni kuya Jiro, sa totoo lang kilig na kilig ako sa pag aasikaso niya sa akin, circle kase ang table namin kaya malapit lang siya sa akin.Syempre bago kami umuwi ni kuya Jiro ihahatid pa namin si Ericka.Papunta na kami sa parking lot ng sasakyan ni kuya Jiro, nasa likod lang nila ako kase ayaw ko naman silang sabayan pero si kuya Jiro lingon ng lingon sa akin na para akong bata na baka mawala.Hindi ko inasahan si Ericka na mauuna sa gilid ng driver seat, para lang makatabi si kuya Jiro, wala akong pakealam diyan, deretso na lang ako sa likuran ng sasakyan.Para akong bata talaga, parang anak nila.Nagkatitigan kami ni kuya Jiro sa salamin ng makapasok na siya sa loob, umiwas na lang ako ng tingin kase naman nakasiman
Chapter sixty threeSamanthaNgayon lang ako gumising ng umaga na nag aalala sa amoy ko at sa itsura ko, ewan ko ba sarili ko bigla akong naaware.May pimples pa talaga ako ngayon, hays bakit dati hindi naman ako ganito kaaware.Iniba ko ang routine ko lalo na sa sarili ko, hindi ako mahilig maglalagay ng kung anoa no sa itsura pero ngayon bago lumabas naghilamos ako at naglagay ng kaunting make up.Mahahalata ba ni kuya Jiro ito?Hays ang aliwalas ng mukha talaga kapag nag aayos, bakit ngayon ko lang naisipan to gawin sa buong buhay ko?Paano ang aga aga pa naman at tamad na tamad akong mag ayos kapag ganito kaso ngayon parang nahihiya na akong lumabas kapag bagong gising.Inalis ko yung make up ko kase baka mapansin at maasar lang ako ni manong Domeng. Ang aga aga nalilito ako sa sarili ko, nagmumukha na akong tanga sa harap ng salamin.Lumabas na ako at sakto paglabas ko nasa harap ng pinto si kuya Jiro.“Kanina kapa gising ang tagal mong lumabas.”“Pano mo nalaman?”“Naririnig ko
Chapter sixty fourSamanthaHindi ginalaw ni kuya Jiro yung pagkain na binigay sa kaniya ni Ericka sabi niya kakainin na lang daw niya sa bahay kase nauna na niyang sinabihan si manong Domeng na umorder ng pagkain namin.Patingin tingin lang si manong Domeng sa kanila habang ako kunwari focus sa ginagawa pero ang tenga ko naririnig sila.Parang ako yung nasaktan kay Ericka hahaha paano kase trying hard kahit iniiwasan na siya hindi kaya niya napapansin yon.Umalis din siya mga alas kwatro na kase may pupuntahan daw sila ng mommy niya.Kinabukasan sabay ulit kami ni kuya Jiro pumasok at nagulat ako ng may humila sa akin, hindi naman malakas kaso napahinto ako, nasa likuran kase ako ni kuya Jiro hindi niya ako napansin.“Kamusta?”“Oh Rod, bakit nand—” oo nga pala naalala ko mag aapply siya, pero sige kunwari wala akong alam. “Baki nandito ka?”“Mag aapply ako dito.” Napatingin siya sa malayo, nakahinto pala si kuya Jiro at nakatingin sa amin.“Ah ganun ba, maganda yan.” Ngumiti ako kahi
Chapter sixty fiveSamanthaPara akong nanaginip ng maganda, panaginip nga ba iyon? Pero hindi eh alam ko totoong nangyari iyon, totoong sinabi ko kay kuya Jiro na gusto ko siya.Teka? Kailangan ba tawagin ko pa rin siyang kuya? Hays bakit ganito ang aga aga kinikilig ako! napahawak tuloy ako sa magkabilang pisngi ko.Kakagising ko pa lang pero ang utak ko napakaganda ng mood na para bang lumalangoy sa alapaap.May kumatok sa pinto kaya binuksan ko agad ang akala ko nga si kuya Jiro inayos ayos ko pa buhok ko pero yung kasambahay pala.“Tinatawag ka ni sir.” Masungit niyang sabi sa akin mukang napag utusan siya.“Saan?”“Hanapin mo.” sabay alis na.Ganito dito, kapag ayaw sayo susungitan ka kahit wala ka namang ginagawang masama sa kanila, ganiyan na ganiyan ang ugali nila dito.Hindi ko masabing sanay na ako kase kapag ganiyan ang trato sa akin nasasaktan pa rin ako, tao lang din ako may pakiramdam.Pero hinahayaan ko na lang din para hindi lumaki ang away.Huwag lang nila akong sakt
Chapter sixty sixSamanthaAraw araw kaming magkasama ni kuya Jiro, halos wala akong pakealam sa ibang tao, sa ibang bagay ngayon dahil focus ako sa trabaho at kay kuya Jiro.Hindi ko talaga namamalayan ang oras lalo na ang mga taong nakapaligid sa amin.Ganito pala mainlove wala kang pakealam sa mga tao na nasa paligid mo, alam ko naman na hindi ako nakakasakit at nakakagawa ng mali sa ibang tao, basta ang alam ko masaya ako.Nasa opisina na ako at si kuya Jiro, syempre sabay kaming pumasok, lumabas muna ako para bumili ng kailangan ko, aya wko naman kaseng mag utos lalo personal belongin ko naman bibilhin ko lalo na napkin.May mini grocery dito sa baba ng kompanya nila kuya Jiro, medyo malayo pa kaunti kaya doon ako pumunta.Mag isa ko lang naglalakad, excited ako palagi at masaya kaso ngayong araw parang nawirduhan ako bigla, may naramdaman akong kakaiba sa paligid ko, pakiramdam ko pinag uusapan ako kase naman bawat lingo ko sa taong madadaanan ko ay napapatingin sa akin.Pakiram
Chapter sixty sevenSamanthaMaski ako nagugulat sa sinasabi ni kuya Jiro, yung tsismis oo nakakagulat din dahil maski si Ericka alam niya yung tungkol sa tsismis dito, paiba iba naman ang mga sinasabi nila wala na sa katotohanan, akala nila eighteen lang ako?May dagdag bawas ang bawat kwento nila pero dahil kalmado lang si kuya Jiro pinipilit ko na lang din maging kalmado.“Seriously ganiyan lang magiging reactions mo? hindi ka ba gagawa ng ibang way or let say wala ka bang action na gagawin?”“That’s my problema, not yours.”“Inaalala lang naman kita Jiro paano kung may impact sa iba yun paano kung—”“Enough, please.” Halatang naiirita na si kuya Jiro, kase naman rinig na rinig ko ang usapan nila napapatingin sa akin si kuya Jiro habang nagsasalita kanina si Ericka.Akala niya siguro hindi ko pa alam na may tsismis na kumakalat dito sa opisina niya.“Jiro.” Banggit ni Ericka sa kaniya para pakalmahin siya alam niya kase na papunta na sa inis yung boses ni kuya Jiro.“Can you please
Chapter sixty eightJIROHindi ko kontrolado ang utak ng mga tao, wala rin akong pakealam sa kanila.Gagawin ko ang gusto ko at ang makakapagpaligaya sa akin, nakakairita lang patulan ang mga taong gumagawa ng kwento tungkol sa akin, as if I care? Yun nga lang si Sam alam kong maninibago siya.Alam kong hindi siya sanay.Alam kong marami siyang pagdadaanan dahil sa akin.Pero handa akong protektahan siya kahit na kanino.Nakakainis lang dahil binabalewala ko na nga lahat ng naririnig kong tsismis at pinapaasikaso ko na kay manong kung sino ang nagpapakalap ng tsismis upang matanggal na dito sa kompanya ko, kaso si Ericka binulgar niya, akala ko kung ano ang sasabihin maski palas a kaniya nakaabot na ang tsismis.Marami na kase siyang kakilala dito sa kompanya ko.Hindi ko naman pwedeng hayaan na kamilang dalawa ang maiwan dito sa opisina, hindi ako ganung lalake, may paninindigan ako.Hindi ko lang talaga inasahan na doon pa mismo niya sasabihin ang tungkol doon, marami akong naririni
Chapter sixty nineSamanthaHindi ko inaasahan na nandito sila Ericka at Rod, representative daw sila ng parents niya kaya sila nandito, imposible kase alam kong alam nil ana dadalo si kuya Jiro kaya siya nandito.Nagpaalam si kuya Jiro na pupuntahan ang celebrant, atat na siyang umuwi, hindi ko alam kung bakit, bigla siyang nag ayang aalis na simula ng makita niya si Ericka.Hindi na ako sumama kase nahihiya ako, hindi naman sa kinakahiya ko si kuya Jiro, nahihiya ako sa sarili ko.Naiwan kami nila Ericka at Rod dito sa pwesto ko sa may likod.“Wait lang ha, may sasabihin lang ako sa kaibigan ko, Rod ikaw muna bahala kay Sam.” Hindi ko alam kung sino ang tinutukoy ni Ericka na kaibigan niya pero sinundan niya si kuya Jiro at hinawakan sa braso, hindi umalma si kuya Jiro hindi niya tinaboy, siguro ayaw niya lang din mapahiya si Ericka, yun lang din ang nasa isip ko.Pero nakatutok ako sa kanila, ang mga mata ko hindi nawawala sa kanila kahit kinakausap ako ni Rod.“Namiss kita.”“Ha?”
Chapter sixty nineSamanthaHindi ko inaasahan na nandito sila Ericka at Rod, representative daw sila ng parents niya kaya sila nandito, imposible kase alam kong alam nil ana dadalo si kuya Jiro kaya siya nandito.Nagpaalam si kuya Jiro na pupuntahan ang celebrant, atat na siyang umuwi, hindi ko alam kung bakit, bigla siyang nag ayang aalis na simula ng makita niya si Ericka.Hindi na ako sumama kase nahihiya ako, hindi naman sa kinakahiya ko si kuya Jiro, nahihiya ako sa sarili ko.Naiwan kami nila Ericka at Rod dito sa pwesto ko sa may likod.“Wait lang ha, may sasabihin lang ako sa kaibigan ko, Rod ikaw muna bahala kay Sam.” Hindi ko alam kung sino ang tinutukoy ni Ericka na kaibigan niya pero sinundan niya si kuya Jiro at hinawakan sa braso, hindi umalma si kuya Jiro hindi niya tinaboy, siguro ayaw niya lang din mapahiya si Ericka, yun lang din ang nasa isip ko.Pero nakatutok ako sa kanila, ang mga mata ko hindi nawawala sa kanila kahit kinakausap ako ni Rod.“Namiss kita.”“Ha?”
Chapter sixty eightJIROHindi ko kontrolado ang utak ng mga tao, wala rin akong pakealam sa kanila.Gagawin ko ang gusto ko at ang makakapagpaligaya sa akin, nakakairita lang patulan ang mga taong gumagawa ng kwento tungkol sa akin, as if I care? Yun nga lang si Sam alam kong maninibago siya.Alam kong hindi siya sanay.Alam kong marami siyang pagdadaanan dahil sa akin.Pero handa akong protektahan siya kahit na kanino.Nakakainis lang dahil binabalewala ko na nga lahat ng naririnig kong tsismis at pinapaasikaso ko na kay manong kung sino ang nagpapakalap ng tsismis upang matanggal na dito sa kompanya ko, kaso si Ericka binulgar niya, akala ko kung ano ang sasabihin maski palas a kaniya nakaabot na ang tsismis.Marami na kase siyang kakilala dito sa kompanya ko.Hindi ko naman pwedeng hayaan na kamilang dalawa ang maiwan dito sa opisina, hindi ako ganung lalake, may paninindigan ako.Hindi ko lang talaga inasahan na doon pa mismo niya sasabihin ang tungkol doon, marami akong naririni
Chapter sixty sevenSamanthaMaski ako nagugulat sa sinasabi ni kuya Jiro, yung tsismis oo nakakagulat din dahil maski si Ericka alam niya yung tungkol sa tsismis dito, paiba iba naman ang mga sinasabi nila wala na sa katotohanan, akala nila eighteen lang ako?May dagdag bawas ang bawat kwento nila pero dahil kalmado lang si kuya Jiro pinipilit ko na lang din maging kalmado.“Seriously ganiyan lang magiging reactions mo? hindi ka ba gagawa ng ibang way or let say wala ka bang action na gagawin?”“That’s my problema, not yours.”“Inaalala lang naman kita Jiro paano kung may impact sa iba yun paano kung—”“Enough, please.” Halatang naiirita na si kuya Jiro, kase naman rinig na rinig ko ang usapan nila napapatingin sa akin si kuya Jiro habang nagsasalita kanina si Ericka.Akala niya siguro hindi ko pa alam na may tsismis na kumakalat dito sa opisina niya.“Jiro.” Banggit ni Ericka sa kaniya para pakalmahin siya alam niya kase na papunta na sa inis yung boses ni kuya Jiro.“Can you please
Chapter sixty sixSamanthaAraw araw kaming magkasama ni kuya Jiro, halos wala akong pakealam sa ibang tao, sa ibang bagay ngayon dahil focus ako sa trabaho at kay kuya Jiro.Hindi ko talaga namamalayan ang oras lalo na ang mga taong nakapaligid sa amin.Ganito pala mainlove wala kang pakealam sa mga tao na nasa paligid mo, alam ko naman na hindi ako nakakasakit at nakakagawa ng mali sa ibang tao, basta ang alam ko masaya ako.Nasa opisina na ako at si kuya Jiro, syempre sabay kaming pumasok, lumabas muna ako para bumili ng kailangan ko, aya wko naman kaseng mag utos lalo personal belongin ko naman bibilhin ko lalo na napkin.May mini grocery dito sa baba ng kompanya nila kuya Jiro, medyo malayo pa kaunti kaya doon ako pumunta.Mag isa ko lang naglalakad, excited ako palagi at masaya kaso ngayong araw parang nawirduhan ako bigla, may naramdaman akong kakaiba sa paligid ko, pakiramdam ko pinag uusapan ako kase naman bawat lingo ko sa taong madadaanan ko ay napapatingin sa akin.Pakiram
Chapter sixty fiveSamanthaPara akong nanaginip ng maganda, panaginip nga ba iyon? Pero hindi eh alam ko totoong nangyari iyon, totoong sinabi ko kay kuya Jiro na gusto ko siya.Teka? Kailangan ba tawagin ko pa rin siyang kuya? Hays bakit ganito ang aga aga kinikilig ako! napahawak tuloy ako sa magkabilang pisngi ko.Kakagising ko pa lang pero ang utak ko napakaganda ng mood na para bang lumalangoy sa alapaap.May kumatok sa pinto kaya binuksan ko agad ang akala ko nga si kuya Jiro inayos ayos ko pa buhok ko pero yung kasambahay pala.“Tinatawag ka ni sir.” Masungit niyang sabi sa akin mukang napag utusan siya.“Saan?”“Hanapin mo.” sabay alis na.Ganito dito, kapag ayaw sayo susungitan ka kahit wala ka namang ginagawang masama sa kanila, ganiyan na ganiyan ang ugali nila dito.Hindi ko masabing sanay na ako kase kapag ganiyan ang trato sa akin nasasaktan pa rin ako, tao lang din ako may pakiramdam.Pero hinahayaan ko na lang din para hindi lumaki ang away.Huwag lang nila akong sakt
Chapter sixty fourSamanthaHindi ginalaw ni kuya Jiro yung pagkain na binigay sa kaniya ni Ericka sabi niya kakainin na lang daw niya sa bahay kase nauna na niyang sinabihan si manong Domeng na umorder ng pagkain namin.Patingin tingin lang si manong Domeng sa kanila habang ako kunwari focus sa ginagawa pero ang tenga ko naririnig sila.Parang ako yung nasaktan kay Ericka hahaha paano kase trying hard kahit iniiwasan na siya hindi kaya niya napapansin yon.Umalis din siya mga alas kwatro na kase may pupuntahan daw sila ng mommy niya.Kinabukasan sabay ulit kami ni kuya Jiro pumasok at nagulat ako ng may humila sa akin, hindi naman malakas kaso napahinto ako, nasa likuran kase ako ni kuya Jiro hindi niya ako napansin.“Kamusta?”“Oh Rod, bakit nand—” oo nga pala naalala ko mag aapply siya, pero sige kunwari wala akong alam. “Baki nandito ka?”“Mag aapply ako dito.” Napatingin siya sa malayo, nakahinto pala si kuya Jiro at nakatingin sa amin.“Ah ganun ba, maganda yan.” Ngumiti ako kahi
Chapter sixty threeSamanthaNgayon lang ako gumising ng umaga na nag aalala sa amoy ko at sa itsura ko, ewan ko ba sarili ko bigla akong naaware.May pimples pa talaga ako ngayon, hays bakit dati hindi naman ako ganito kaaware.Iniba ko ang routine ko lalo na sa sarili ko, hindi ako mahilig maglalagay ng kung anoa no sa itsura pero ngayon bago lumabas naghilamos ako at naglagay ng kaunting make up.Mahahalata ba ni kuya Jiro ito?Hays ang aliwalas ng mukha talaga kapag nag aayos, bakit ngayon ko lang naisipan to gawin sa buong buhay ko?Paano ang aga aga pa naman at tamad na tamad akong mag ayos kapag ganito kaso ngayon parang nahihiya na akong lumabas kapag bagong gising.Inalis ko yung make up ko kase baka mapansin at maasar lang ako ni manong Domeng. Ang aga aga nalilito ako sa sarili ko, nagmumukha na akong tanga sa harap ng salamin.Lumabas na ako at sakto paglabas ko nasa harap ng pinto si kuya Jiro.“Kanina kapa gising ang tagal mong lumabas.”“Pano mo nalaman?”“Naririnig ko
Chapter sixty twoSamanthaAko yung naiilang kase naman ako lang yung inaasikaso ni kuya Jiro, kasama pa man din namin yung babaeng patay na patay sa kaniya.Palagi tuloy tumitignin sa akin si Ericka kahit kwento siya ng kwento ng walang kwenta.Kulang na lang subuan ako ni kuya Jiro, sa totoo lang kilig na kilig ako sa pag aasikaso niya sa akin, circle kase ang table namin kaya malapit lang siya sa akin.Syempre bago kami umuwi ni kuya Jiro ihahatid pa namin si Ericka.Papunta na kami sa parking lot ng sasakyan ni kuya Jiro, nasa likod lang nila ako kase ayaw ko naman silang sabayan pero si kuya Jiro lingon ng lingon sa akin na para akong bata na baka mawala.Hindi ko inasahan si Ericka na mauuna sa gilid ng driver seat, para lang makatabi si kuya Jiro, wala akong pakealam diyan, deretso na lang ako sa likuran ng sasakyan.Para akong bata talaga, parang anak nila.Nagkatitigan kami ni kuya Jiro sa salamin ng makapasok na siya sa loob, umiwas na lang ako ng tingin kase naman nakasiman
Chapter sixty oneSamanthaSabay kaming pumasok sa sasakyan kaya naman walang imikan sa amin, hindi ko alam kung totoo ang narinig ko kanina.Gusto ako ni kuya Jiro?Mahal niya ako?Ano ba talaga? Kapatid lang ba turing niya sa akin? Sinasabi lang ba niya iyon dahil kasama namin kanina si Rod?Mas lalong nanahimik dahil umaandar na ang sasakyan, nakafocus na siya sa daanan habang ako? nakatingin sa daan pero ang isip nasa sinabi ni kuya Jiro.Nanlalamig ang mga kamay ko patunay na kinakabahan ako, naeexcite at natatakot, halo halong emosyon ba kaya ako ganito ngayon.Bigla akong napaubo ng kaunti dahilan ng pagkalingon niya sa akin sabay abot ng tubigan niya. “Hindi na, meron naman ako.” may baon naman akong inumin kaso ubos na pala, parang nagdadry ang lalamunan ko kaso wala akong magawa kundi magkunwaring umiinom kahit ubos na laman.“Inumin mo na wala akong sakit.” Abot uli niya ng tubigan niya, kinuha ko na lang kesa naman ipilit ko na ayaw ko kase naman parang nagdradry lalamunan