Lahat ng Kabanata ng Marrying Zooey Ruan Guevarra: Kabanata 1 - Kabanata 10

"I will be your husband and no one else. So accept this ring!" He shouted. Mas tumindi ang galit na nararamdaman ko ngayon. He never liked me. And asking me to accept this marriage proposal is too much.Naubos na lahat ng pagkagusto ko sa lalaking tinuturing akong ganito. I deserve better than him. He is using me like I am just someone he needs to get the throne he wants and so will I!I will make everyday of his life miserable and regret marrying me. Kaya ngayon, sisiguraduhin kong magmamakaawa siyang hiwalayan ko."Let's get married now! I won't marry you other than this day." I stand firm and accepted the ring. If I can't have a choice other than marrying him, then I should make him choose hell for marrying me."Bakit ang bigla naman? Di tuloy ako nakapaghanda. Saka ang wedding dress mo?" My bestfriend dramatically exclaimed. Ewan ko ba sa babaeng ito. I was raised to be independent. Isa ito sa dahilan kung bakit wala akong masyadong kaibigan. Crystal stayed with me."Kahit anong d

"Mag-ayos na kayo! Baka malate pa kayo."Sigaw ni Inang Maria sa amin. Papasok na kami sa eskwela pero itong mga bata nag-eenjoy pang manuod ng tv."Mamaya na Inang. May hinihintay pa ako. Hindi pa lumalabas si Trunks ko." Pati pala itong kaibigan kong feeling bata. Nanunuod din ng Dragon Ball GT. Ilang ulit na niyang pinanuod ang palabas pero sobra pa rin ang excitement niya. At inaangkin pa si Trunks."Tama na nga 'yan! Di ka pa rin ba nagsasawang manuod nyan?" Mahina kong pinalo si Crystal sa braso. "At kayong mga bulilit, tayo na dyan." Isa-isa ko silang pinapatayo."Ate Twink naman e."Wala silang nagawa dahil pinatay ko na ang tv para makapasok na. Kailangan pa naming ihatid ang mga bata sa kanilang classroom bago pumasok. Kaya baka kaming dalawa pa ang malate nito."Sige na. Alis na tayo mga bubwit." Hinila na rin ni Crystal ang mga bata. Buti at natauhan na rin siya.Nilalakad lang namin ang papuntang eskwelahan. Malapit lang din kasi sa bahay-ampunan.Kahit na maliit lang ang

"Just stay here. Hintayin mo ako rito." Mabilis na sabi niya bago sinuot ang helmet.Kulay red na may konting white stripes ang suot niya ngayong jacket. Terno ito ng helmet niya at pati na rin ng kulay ng sasakyan niya.Halos tumalon ang puso ko nang tingnan niya akong muli bago siya pumasok sa kanyang sasakyan. Namalayan ko na lang na napahawak na pala ako sa dibdib ko para patahanin ang puso kong mabilis na tumitibok.Nakita ko ring sumakay ang pinsan niya sa kulay green na sasakyan na katabi lang ng sasakyan niya. Halata namang mga mamahalin ito.Mabilis nila itong pinaandar at nakita ko na lang ang mga sasakyan nila na humilera sa ibang naggagandahang sasakyan para hintayin ang hudyat para magsimula na ang karera.Sa isang malakas na pagpito ay nagsimula ang karera. Sa lawak ng lupain dito ngayon ko lang nalamang may ganitong race track palang nakatago rito.I feel like a stranger here. And this dress is way out of my style. This is not me."Guevarra's indeed a charmer. They can

Two months have passed since I last saw Ruan and his cold face.Marami na rin ang nagbago simula nang mangyari ang pag-amin ko. May mga taong laging pumupunta sa ampunan para kausapin sina Inang. At sinabihan ako ni Inang Sica na ililipat nila ako ng paaralan sa susunod na semester. At dahil daw malayo sa ampunan ang bago kong papasukan, kailangan kong tumira sa bahay ng sponsor ko. Libre naman daw lahat at wala na raw akong dapat gawin kundi ang mag-aral ng mabuti.Gusto kong tumanggi pero alam ko naman na wala akong kakayahang magdesisyon sa mga bagay na iyon. Nakikinabang lang ako kaya dapat sundin ko ang gusto ng sponsor."Friend, mamimiss kita! Chat na lang tayo lagi ah." Mahigpit na niyakap ako ni Crystal na naluluha pa."'Wag ka ngang umiyak. Hindi naman ako mawawala. Lilipat lang. Tsaka dadalawin ko kayo pag may oras ako.""Promise mo 'yan ate Twink ah!" Ngayon naman ang mga makukulit na bubwit ang mahigpit na kumakapit sa baywang ko."Promise." Umupo ako para mayakap silang l

"Alam kong hindi dapat ako makialam sa'yo but let me tell you this," basag ni Ruan sa katahimikan habang nasa hapag-kainan kami.Napaangat ako nang tingin sa kanya. Seryoso siyang nakatingin na rin sa akin."Never trust someone you just met. You never know what their motives on befriending you," sabi niya bago inumin ang isang basong tubig sa harap niya."Alam ko kung ano ang punto mo. Hindi ako kagaya niyo na mga alta. Walang mag-aabalang makipagkaibigan sa mga katulad ko. I know. Naiintindihan kita kaya huwag kang mag-alala."Alam ko naman na wala akong kwenta sa paningin ng mga tulad nila. At hindi naman ako naghahangad ng maraming kaibigan."Can't you tell the difference between what I said and what you said? Hindi ko alam na ganyan kababa ang tingin mo sa sarili."Tumayo siya at iniwan ako sa mesa.Siya na ang tama! Ang baba na nga ng tingin ko sa sarili ko kaya bakit pa kailangan niyang ipamukha."Senorita, kung tapos na kayo lilinisin na namin ang mesa."Nagising ako ang diwa k