All Chapters of Lahid: Chapter 61 - Chapter 70

Tumirik na ang napakalaki at buong buwan sa kalangitan. Nagbigay ito ng kaliwanagan sa buong paligid. At sa pagtaas ng buwang ito, sa loob ng kuweba, ay naiwan ang nagbabalatkayong si Damian na kanyang pinakauna.Lahat ng kanyang mga buto ay gumagalaw ng kusa. Ang sakit na dulot nito ang nagpapasigaw sa kanya ng matindi na yumayanig sa looban ng kuweba. Sa bawat malalakas na pagbali ng kanyang mga buto, hindi niya mapigilan ang sumigaw sa matinding sakit. Naririnig rin niya na sa bawat pagsigaw ay parang naririnig ang sarili na umiiling na parang lobo.Ang unang pagbabalatkayo ay ang pinakamasakit sa lahat. Ito rin ang pinakamapanganib kaya naman kailangang ikadena ang sarili upang hindi maging sanhi ng isang madugong karahasan.Sa unang pagbabalatkayo umuusbong kasi ang pagiging tunay na halimaw ng isang taong lobo. Sa panahong ito, nawawala sa sarili at tamang pag iisip ang isang taong lobo. Kaya nagpasalamat siya at naging mapalad ng makaligtas at makatakas s

Bumalik sa aking isipan ang punyal na Kal-Akani. Ito lamang ang tanging magagamit ko. Kapag nasaksak ko nito si Doryang, tiyak manghihina ito. Manghihina, anya parin ng aking wari upang magbalak. Tama! Muntik ko ng makalimutan.Ngunit sa ngayon, kailangan kong makuha ang Kal-Akani kaagad upang saksakin nito si Doryang. Kailangan kong mapulot ng mabilis ang punyal na nasa malapit ng aking paanan. Naghintay muna ako ng sandali at nang may makuha ng pagkakataon, dadamputin ko na sana ng mabilis ang Kal-Akani na halos inilagay ko na ang buong lakas ko sa aking paa ngunit madali rin namang kumumpas ng kamay si Dorya upang gamitin sa akin ang kanyang gaway. Pagkumpas niya, lumipad ako bigla sa ere at hinambalos niya ako sa isang punongkahoy sa pamamagitan ng pagkumpas lamang ng kanyang kamay. Ito ay palayo sa dadamputin ko sanang punyal.Malakas ang pagkahambalos ko sa punongkahoy, bumagsak pa sa lupa, at napangisngis ako dahil sa sakit ng katawan buhat ng pagkahambalos. Ram

May magagawa ka ba gamit ang iyong katangian, upang mapadaling makuha ang batong Fuego? Marahas man ngunit kailangan naming madaliin ang makuha ito ngayon," isang tanong mula kay Pablo. Maaari ngang mayron nga, pagsang-ayon ng aking isipan.Maaari ngang makuha ko kaagad ang batong Fuego gamit ang taglay kong gaway. Kaya, naisipan kong subukan ang gusto kong subukang gawin."Susubukan ko," sagot ko sa kanila. Pagkatapos ay ipinikit ko ang aking mga mata habang nakabukas ang aking palad. Inisip ko sa mga sandaling pagpikit ko ng aking mga ang anyo ng bato. Inisip ko rin ang lugar sa bahay kung saan ko itinago ang sinasabing batong Fuego. Mariin kong inisip ang bagay na iyon. Inisip ko ng inisip hanggang sa may naramdaman na akong mabigat sa aking kamay. Pagmulat ko, natuwa ako na may pagkamangha ng makitang may ikinamkam na akong maasul na bagay sa aking kamay.At nang matingnan ko ito, ito na nga iyon."Ang Fuego!" bulalas ng babaeng may mapulang buhok ng

Sinubukan ni Eduardo ang pumasok sa loob ng bahay nila ngunit sadyang malakas na ang apoy na lumiliyab rito. Bigo siya sa lahat ng kanyang mga pagsubok na pasukin ang nasusunog na bahay. At nang mas lumakas pa lalo ang apoy, minabuti na lamang niyang lumayo rito at baka mahagip pa at masunog.Napaluhod si Eduardo sa lugmok dahil alam niyang nasa loob ang kanyang ina. Hindi niya matanggap na bigo siyang iligtas ang kanyang ina mula sa pagsabog at sa sunog. Wala na siyang nagawa kundi ang tingnan ang bahay na itinaguyod nila ng kanyang mga magulang na nawawasak at naaabo na dahil sa napakalaking sunog dulot ng isang di inaasahang pagsabog.Ramdam ko ang muling paghinagpis ni Eduardo. Nalugmok rin ang puso ko ng maganap ang isa pang pangyayaring hindi katanggap tanggap. Ngunit alam namin sa aming mga sarili na wala na kaming magagawa pa pero sadyang mahirap tanggapin ang itong mga nangyayari.Lalapitan ko na sana si Eduardo upang damayan, ngunit bigla akong napahin

Kung ano man ang mga ginagawang balak ng Supremo at nang Liwanag, sa pagkakataong iyon, dapat akong manalig rito dahil ito na lamang ang siyang humahawak sa akin sa pag asang maitapos ang karahasang ito. Kung ganun na lamang kalaki ang pananalig sa kanyang mga balak ang pinuno, sino ako upang tanungin ang kanyang pananalig bilang isang kasapi lamang niya?Binigyan ako ng lakas ng loob ng Supremong Sinag."Kailangan nating tulungan si Claudio upang ibahagi ang balak natin, Padre. Alam ko na hindi niya iyon kaya na mag isa lang. Kailangan nating matipon ang lahat ng hukbo kaagad," biglang naisip gawin ng Supremo na sinabi niya sa akin. Tumango ako sa kanya bilang pagsang ayon at matapos nito ay patakbo siyang umalis upang tulungan sa pagbahagi si Claudio sa aming balak.Inihanda ko muna ang aking hawak na baril sa kamay. Bilang isang prayle, ang mga bagay na kagaya nito ay hindi dapat ginagamit. Pero, sa pagkakataong iyon, kailangan ko ito upang iligtas ang sarili