LOGINShare
Alay (2)
Last Updated:
2022-01-17 23:07:12Sinubukan ni Eduardo ang pumasok sa loob ng bahay nila ngunit sadyang malakas na ang apoy na lumiliyab rito. Bigo siya sa lahat ng kanyang mga pagsubok na pasukin ang nasusunog na bahay. At nang mas lumakas pa lalo ang apoy, minabuti na lamang niyang lumayo rito at baka mahagip pa at masunog.
Napaluhod si Eduardo sa lugmok dahil alam niyang nasa loob ang kanyang ina. Hindi niya matanggap na bigo siyang iligtas ang kanyang ina mula sa pagsabog at sa sunog. Wala na siyang nagawa kundi ang tingnan ang bahay na itinaguyod nila ng kanyang mga magulang na nawawasak at naaabo na dahil sa napakalaking sunog dulot ng isang di inaasahang pagsabog.
Ramdam ko ang muling paghinagpis ni Eduardo. Nalugmok rin ang puso ko ng maganap ang isa pang pangyayaring hindi katanggap tanggap. Ngunit alam namin sa aming mga sarili na wala na kaming magagawa pa pero sadyang mahirap tanggapin ang itong mga nangyayari.
Lalapitan ko na sana si Eduardo upang damayan, ngunit bigla akong napahin
Related chapters
Lahid Angil (1)
Isang hindi inaasahang kaganapan ang nangyari sa sentro ng Santa Lucia.Isang kaganapang nagpapigil sa aking kalooban at siya ring pinilit kong winari sa aking isipan. Ang kaganapang nakikita ko ay ang nagpabilis sa pintig ng aking puso na sa bawat tibok nito ay may tanging dalang matinding pagkatakot at malubhang pangamba.Maliwanag at mainit, ito ang tanging mga salitang maihahayo ko sa pinangangambahang tanawing nagaganap. Maliwanag at mainit, hindi dahil sa nag iilaw na mga panglaw o sa maaliwalas na sikat ng araw, kundi iyon ay dahil sa matinding paglagablab ng apoy na marahasang tumupok sa maraming gusaling nakatirik sa gitnaang bayan. At sa likod ng napakainit na apoy na iyon, mula sa nagaganap na napakalaking sunog, maririnig ko ang mga nakakahindik na sigawan ng mga tao at mga nakakatakot ring mga hagulhol at iyakan na tila mga nagdudurusang mga kaluluwang pinaparusahan patungo sa kanilang walang awang kamatayan. Kamatayan, ang salita ring tugma para iuri ang
Last Updated : 2022-01-18Lahid Angil (2)
Kung ano man ang mga ginagawang balak ng Supremo at nang Liwanag, sa pagkakataong iyon, dapat akong manalig rito dahil ito na lamang ang siyang humahawak sa akin sa pag asang maitapos ang karahasang ito. Kung ganun na lamang kalaki ang pananalig sa kanyang mga balak ang pinuno, sino ako upang tanungin ang kanyang pananalig bilang isang kasapi lamang niya?Binigyan ako ng lakas ng loob ng Supremong Sinag."Kailangan nating tulungan si Claudio upang ibahagi ang balak natin, Padre. Alam ko na hindi niya iyon kaya na mag isa lang. Kailangan nating matipon ang lahat ng hukbo kaagad," biglang naisip gawin ng Supremo na sinabi niya sa akin. Tumango ako sa kanya bilang pagsang ayon at matapos nito ay patakbo siyang umalis upang tulungan sa pagbahagi si Claudio sa aming balak.Inihanda ko muna ang aking hawak na baril sa kamay. Bilang isang prayle, ang mga bagay na kagaya nito ay hindi dapat ginagamit. Pero, sa pagkakataong iyon, kailangan ko ito upang iligtas ang sarili
Last Updated : 2022-01-19Lahid Angil (3)
Nakatoon lamang ang aking pansin sa kaharap kong malaking lobo. Tila ba hindi ito katulad ng iba na ang tanging pinupunterya lamang ay ang mga bampira. Naaamoy ko ang panganib sa aking sarili sa lobong ito. Hindi ko alam kung bakit pero para bang malaki ang poot nito sa akin. At sa pagkakataong ito, nakasalalay na lamang sa hawak kong baril ang aking katagalan ng buhay ko.Humakbang muli palapit ang lobo sa akin. Humakbang naman ako ng paatras palayo sa paghakbang nito habang tinututukan ko pa rin ito ng aking baril. Humakbang ito muli na ngayon ay may dalawang hakbang na ng mga paa, at sa paghakbang ko paatras naman palayo ay biglang nawalan ako ng tindig at balanse na siyang ikinadapa ko sa lupa.Dali dali ko namang ibinalik sa pagkakatutok ang aking baril na nabitawan ko ng bumagsak. Dahil sa pagmamadali ay nangangatog ko pa itong itinutok sa halimaw. Ngayon , ako ay nakaupo sa lupa dahil nadala ng bigat ng aking katawan at alam kong sa pagkakataong ito, hindi na ak
Last Updated : 2022-01-20Lahid Ang Hari (1)
"Carmela," ang pangalang aking naisampit ng magising ako bigla na nakahiga pa ang katawan sa lupa. Naramdaman ko ang sakit ng aking kalamnan sa bahaging malapit sa aking batok na para bang pinalo ito ng isang matigas na bagay. Ininda ko na lamang ang sakit na nararamdaman upang maibalik muli ang sarili mula sa kawalan na nangyari sa aking malay.Nang sandaling ako ay nagising, hindi ko alam kung ilang oras na ang nagdaan at ilang oras na ako nawalan ng gising."Carmela, Carmela!," ang paulit ulit kong anya sa pangalan ng aking irog, tumayo na ako mula sa lupang aking binagsakan ngunit walang pagtugon mula sa kanya ang aking narinig.Umusbong pa rin ang pangamba sa damdamin ko.Naalala ko ang dalawang nakapulang tao na tumambang sa aming dalawa ni Carmela. Naalala ko ang dalawang nakamaskara na ang isa sa mga ito ay siyang pumalo ng anong matigas na bagay sa aking batok, dahilan upang ako ay mawalan ng malay at marahil ang dalawang nakamaskarang ding
Last Updated : 2022-01-21Lahid Ang Hari (2)
Huli na ang lahat para kay Padre Paterno.Sinubukan siyang iligtas ng ilang mga kasamahan mula sa halimaw ngunit hindi na nila ito nagawa pa. Tuluyan na siyang nilapa ng isang halimaw na halos madurog at mahati na ang kanyang katawan mula sa matalim na mga ngipin nito at may paalog alog pa itong ningangatngat na tila isang mabangis na leon na nilalapa ang isang walang buhay na maliit na usa.Hindi bampira ang pumatay sa kanya. Lalong hindi lamang ito ang mga halimaw ang nagpakita sa digmaan ito. Ganun na lamang ang aking pagkagulat dahil hindi ko inaasahang sasali sa digmaang ito ang mga isinumpang lahi sa buwan.Ang mga taong lobo.Hindi ako maaaring magkamali. Alam kong ang mga malalaki at mababangis na mga lobong tumambad bigla sa labanan ay walang iba kundi mga taong lobo. Dumagdag pa ang pagbatid na sa gabing iyon ay bilog ang buwan, sapagkat sa harap ng buwan nagpapalit ng anyo ang mga halimaw na tinawag na mga taong lobo.Hindi ito ang
Last Updated : 2022-01-21Lahid Ang Hari (3)
Gustuhin ko mang sumagot sa kanya ngunit hindi ko alam kung ano ang aking sasabihin. Masyadong nadala ako sa hindi inakala ngunit inaasahang kaganapang iyon.Naririnig ko pa rin ang mga angil ng mga taong lobong na tila galit na galit na tumingin at humarap na handang lumusob sa kanya anumang oras.Patuloy pa rin sa pagsasalita ang hari ng mga bampira na tila hindi natatakot na mag-isang humarap sa aming lahat sa mga sandaling iyon."Hindi ba kayo nasisiyahan sa tanawing ito?" ang kanyang pagbaluktot at nagagalak na sabi sa amin. "Ito ang pinakamagandang tanawin sa lahat. Ito ang tunay na kahulugan ng buhay! Ito ang pampamulat sa atin sa katotohanang si Kamatayan ang siyang tunay na hari sa lahat. At ito, ang digmaang ito ang kanyang napakamagandang likha,"dagdag pa niya sa amin. Sa unang pagkakataon ay sumagot ako sa kanya. "Baliw at halimaw lamang ang nakakapag isip ng ganoong bagay. Ngunit hindi kita maaaring masisi at husgahan sapagkat ikaw ay walang pinagka
Last Updated : 2022-01-21Lahid Huling Hukbo (1)
Malala ang naging kaganapan sa gitnang bayan.Tinupok ng mga malalakas na apoy ang mga gusali at bahay na siyang nagdulaot ng amoy usok sa ihip ng hanging sumisimoy sa gabing iyon. Nagkalat ang mga bangkay sa lupa na pawang ang lahat ay nasawi sa karahasang ito. Nagkahalo ang dugo at lupa. Walang makikitang iba kundi ang nakakasukang kamatayan.Tila humupa na ang digmaan nang makaraang narating ko na ang gitnang bayan sapagkat nakikita kong parang kumunti na ang mga nagbakbakang magkaaway. Tila patapos na ang lahat dahil sa mabilang na lamang ang mga bampirang alagad ng aking ama na naroon at nakikipaglaban.Nagtagumpay ba ang Sinag Araw? Tapos na ba ang digmaan? mga katanungan ko sa aking sarili. Sa mga katanungang iyon, inalala ko si Carmela. Naalala ko ang ritwal na aking nala
Last Updated : 2022-01-22Lahid Huling Hukbo (2)
Narinig ko ang mga kalas at malalakas na angil mula sa hukbo ni Viktor. Katulad ko, matapos marinig ang salitang iyon sa hari ng mga bampira ay naghanda rin silang lahat sa anumang paparating. May ilang sandali ring tumahimik ang buong paligid. Lahat ng mga naroon ay nagmatyag at nakinig sa maaaring paglusob na magaganap muli sa lugar na iyon. Lahat inaabangan ang panganib na paparating. Lahat ay walang takot na naghanda upang harapin anumang halimaw ang tinawag ng punong dilim. Naging tiyempo ko ito upang salakayin ang aking ama. Kailangan kong itapat sa kanyang katawan ang batong Fuego at sabihin ang mga salitang mangkukulam na itinuro sa akin noon ng aking kaibigang mangkukulam. Ang mangkukulam ding iyon ang nagbigay sa akin ng mahalagang impormasyon tungkol sa batong Fuego na nalaman kong siyang tanging makakapatay sa aking
Last Updated : 2022-01-22
Latest chapter
Lahid Keso
Isang araw na siyang hindi nakakain at sigurado akong nagugutom at nauuhaw na iyon sa madilim na kulungang doon. Kaya naisipan kong dalhan ang lalaki ng pagkain at tubig pagkatapos kong kumain. Pinilit ng tatlong tulisan na kunin ang aking dalang pera. Nanlaban ako kaya binubog nila ako upang makuha lamang ang kwaltang nais nilang kunin mula sa akin. Napagbatid din ni Pedro ang ilang nagsisidatingang mga tao roon; may ilang mga kababaihang nakasuot ng magaganda't magagarang traje de boda na naghahagikhikan pa sa isa't isa habang papasok sa loob ng mansyon at may nakikita rin siyang mga papasok na mga kalalakihan roon na nakasuot ng iba't ibang isitilo ng chachetta at pantalones na sa mga kilos at tindig ay kagalang-galang tingnan. "Alas siete na pala," anya ni Don Condrado sa sarili nang malaman na ang oras. Sa di malamang dahilan, tumigil ang mga tulisan, umalis na sinunod ang ninais ng napakagandang babaeng iyon. Wari ko, hindi yata nila matanggihan ang tila isang anghel na dilag ka
Lahid Fuente Maria
Suot ang maganda at gawa sa bulak na chachetta na itim na pinalooban niya ng puting polo at kurbatang itim, ay inayos ito ni Julian sa paglabas niya ng sinakyang karwahe. "Hindi na kailangan iyan, kaibigan," wika ng lalaking panauhin sa amin nang gumitla ito. Ang mga arko namang ito ay bumuo ng malalaking debatong kaha kung saan may mga butas na siyang ginagawang tanawan at lusutan ng mga bumabaril mula sa loob ng fuerte. Nabaliw ito dahil sa labis na pagnanasa nitong maging pinakatanyag na pintor sa bansa kaya halos ginugol na niya ang buong sarili sa pagpipinta ng kung anu-anong mga larawan. Tiningnan niya ang inventario doon kung tugma ba ang mga nakasulat ayon sa pagsusuring ginawa niya. "Natutuwa ako, Carmela, at masaya kang makilala sila," wika ni Natalia sa akin na may bakas ng tuwa sa kanyang mukha para sa akin. Alam niyang sa bayang ito magsisimula ang bukang liwayway ng aking bagong buhay. Ang alak ang nagbibigay gaan sa aking loob bukod sa isang pang likidong parehong nil
Lahid Camenao
"Iyon lang ang masasabi mo?" ang napabulalas na tanong ni Venancio, ang ama ni Sergio, bulalas man ngunit nasa mahinang tinig. Sa pagkakataong iyon ay para bang nalalasap sa dulo ng kanyang dila ang lamang matatamis nito na siyang napapalunok naman sa natitirang laway sa bibig niya. May sakit po kasi ngayon ang nanay ko at wala akong maiuuwi ngayon kung wala po akong mababaleng pera ngayon. akbo lang siya nang takbo, at habang hinihingal na ay may palingon-lingon niyang tinitingnan ang kanyang bandang likuran na tila ba may tinatakbuhan siyang di makita-kitang bagay sa lilim ng kadilimang naroon. Kumalam na ulit ang kanyang tiyan. "Hindi! Umalis ka na!" At sinipa si Clara ulit ng matabang donya. Nang matumba ang dalaga, kinuha siya bigla ng senyora, kapit ang kanyang suot na puting baro. Matagal lumipas ang pagkalam nito. Pinagpawisan na rin ang noo niya dala nang matinding nararamdamang gutom. Mulang siya ay magising ay inayos muna ni Graciela ang sarili niya, tumayo siya sunod at in
Lahid Katiwala
Ang lahat ng ito ay karaniwang ginagawa sa pabrika ni Andracio bilang isang encargador. Paulit ulit kong tinawag ang aking mga magulang ngunit pawang katahimikan lamang ang sumagot rito. Sa bahagi ring ito makikita ang isang malaking bodega, na may pintuang malahugis arko na may mga magagandang ukit na binubuo ng mga bulalak at mga ibon. Huminto ito sa tapat ng mansyon, at pagkalabas niya nang karwahe ay napansin niya kaagad sa may labasan ng casa ang mga nakaunipormeng puro Kastilang kawal ng mahistrado na buong tindig roon na nakabantay at walang bahid ni anumang damdaming makikita sa mga pagmumukha. At nang lumingon ako upang makita kung sino iyong tumambad sa akin ay doon ko natantong ako ay tama sa pagwari ko. Halos walang tao ang nasa mercado sa araw na iyon. "Bago natin ibalik ang mangkukulam na ito sa impyerno," wika ng padre sa lahat. Hindi dahil maulan at malamig kundi dahil ang mga manininda at negosyante sa pamilihang iyon ay mga ilang tagahanga at natulungang tao ni Don A
Lahid Otoridad
Nagpasalamat din si Julian sa kanila at tinanggap ng buong loob ang ibinigay ng mga babae sa kanya. Wala naman siyang ibang naisip na maaaring gawin upang matapos ang pagdudurusa ng lalaki--dulot ng matinding nararamdamang sakit--kaya dala ng awa ay pinatay niya ito sa pamamagitan ng pagdiin lalo ng nakatusok na kahoy sa dibdib. Marahil hindi pa alam ng mga taga Mansion Gliriceda ang pagkawala ng kanilang señorito o hindi rin napagbatid maging nang mga tauhang nagtratrabaho sa pabrikang pagmamay-ari nito.Nang mahagip bigla sa isipan ni Andracio ang pangalan ni Julian, naalala na naman niya muli ang isang bagay. Pitong lalaki ang kaagad natanaw niya na pumasok roon na pawang may mga bitbit pang mga mataas na uri ng armas.Ang lahat ng ito ay inalisan at tinanggalan niya ng alikabok, mga nakabiting agiw at dumi na apat na araw nang nalikom doon. Marahan siyang umakyat sa hagdanan, di inalintana ang madilim at makitid na mga hakbang, hanggang sa narating na nga niya ang tutok nito. "Ubos
Lahid Ang Sitio
Hindi ko mapipilit na sumagot siya sa akin sapagkat hindi naman niya ako kilala."Hindi ko ginustong mangyari ito sa akin. Hindi maaaring nilinlang ako noon ng aking kaibigang si Felina. Binuo ako ng isang bampirang nangangalang Mercedes,"ani pa niya sa akin. Hindi ko magawa ang makatayo mula sa pagkadapa ko sa lupa dahil nangangatog sa takot ang aking buong katawan. Kaya kailangan kong gumawa ng paraan para makatakas dahil kung hindi, tiyak mamamatay ako sa kamay ng aking kaaway na walang kalaban-laban. Tinuruan niya akong mamuhay ng karaniwan sa kabila ng sumpang aking dinadanas at sa hanggang tuluyan ko nang napigil ang aking pagkauhaw sa dugo ng tao. Kailangan na naming marating kaagad ang kuwebang iyon bago lumitaw ang kabilugan ng buwan dahil kung hindi, kutob ko, ay may masamang mangyayari. Buhat nga makahiga, binubulong ko lamang sa aking isip na iwala ang mga masasamang wari pero ang mga bakas pa rin ng takot ang tumatatak sa aking isipan. "Si Aurora talaga, kahit nakapag-asa
Lahid Cigarillos
Ang Serapica lang ang tanging masasakyan kung papatungo sa Dapitan kaya hindi maaaring hindi sumakay sa bapor na iyon ang mga nadakip na ilustrados. Wala akong winari simula nang lumisan ako kundi ang kalimutan ang lahat ng aking mga naranasan sa Santa Lucia. Sumunod naman ako sa kargador. Kakaiba ang aking naramdaman sa kanya na hindi ko alam kung bakit gusto kong alamin ang lalaking dumaan.Sumiklab naman ang galit sa pakiramdam ni Andracio nang marinig ang mga pahambog na ito mula sa taksil. Bumaba kami sa barko na dinaanan ang hagdanang yari sa makapal na tabla. Pagbanggit niya sa pangalan ng aking alila noon,naalala ko at pumasok muli sa aking wari ang kung papaano ko napatay si Mercedes. Sa marahang pagbaba ng yumao sa kanyang lupang himlayan, biglang naagaw ang pansin ni Julian nang may makita siyang isang babae na lumapit doon. Isang nahahating maskarang puti naman ang kanyang hawak hawak sa kaliwang kamay na siyang bigay rin sa kanya ni Delfina bago ito umalis, sapagkat ang ya
Lahid Obispo
Alam ni Padre Mariano na tama ang mga naging pahayag sa kanya ni Criscancio. Tanto ko, ang mahalagang pagpupulong na ito ay marahil tungkol sa mga alagad ng dilim na nagkalat na sa bansa na siya naman talagang pangunahing paksa ng lahat ng pulong. Walang ibang laman ang nasa isipan ng encargador habang siya'y nakasakay sa calesa kundi ang mga salitang natanggap niya sa dalaga. Hinablot ko ang kanyang munting katawan na siyang napunan ko ang pagkahulog mula sa aking mga bisig. Agad namang lumabas ang mag-amang Guevarra pagkatutok ng mga baril sa kanila, at pagkalabas ay walang anu-ano'y bigla na lamang tinadyakan at ginulpi ng dalawang lalaki si Don Armando. Nadarama agad ni Julian Guevarra ang paglusong ng matinding sakit sa kanyang ulo, pagkagising niya, tanghaling-tapat. Kinuha ko ang platong may lamang ulam at kanin at gamit ang kutsara ay pinasubo ko ito sa kanya. Ang punong manggagaway an gang makapangyarihan sa lahat ng mga manggagaway. Mula sa pagkakaupo sa cama ay tinunghan si
Lahid Sedulang Pula
Sa paglagak ng pangpitong basong may lamang vino, biglang natalos ni Andracio sa kanyang pandinig ang isang kilalang boses. Sila ang mga dayuhang kasabay kong naglayag, mga dayuhang una pa lamang tatapak sa isla na ipinangalan ng mga Kastila sa isang hari. Natatabunan naman ng malakas na kulog ang kanyang mga nagdudurusang sigaw sa pagtawag sa pangalan ng ama na sa bawat paggapang ay ang tanging nagagawa lamang niya. "Manuela, mag ingat ka. Baka nasasaktan mo na sa higpit ng pagkakayakap mo kay Carmela," ani ni tiyo sa babaneg yumakap sa akin. Mararamdaman naman pagkapasok sa doble puerte ang bayo ng malinis na hanging nanggagaling sa labas na umihip mula sa apat na malalaking bintanang naroon. "Alam mo namang may kakayahan akong hindi kayang gawin ng iba," sagot naman niya sa akin. Malapit lang naman ang pabrika sa kanyang bahay kaya nilakad lamang ni Andracio ang pagpunta rito. Pagkarinig sa yaong pangalan ay hindi na naghintay pa ang prayle at kanya nang sinamahan ang bata pabalik
