All Chapters of Beyond The Lines: Chapter 191 - Chapter 200

Nawala ang antok ko sa nauulinigan kong ingay sa baba. Naidlip ako nang ilang minuto at nagising sa mga boses. Tumayo ako't nag-unat sa harap ng malaking salamin. I started massaging my nape in a slow way as I shut my eyes. Nangalay ako sa sandaling pagtulog. My eyes were so heavy that I didn't even manage to find a comfortable sleeping position. Hindi ko na namalayang hinihila na ako ng antok. It was quick, though. Mabilis din akong nagising at heto nga, naghahanda na ako sa pagbaba.Nang makuntento sa pagmasahe ng aking batok, sinimulan ko nang suklayin ang nagulong buhok. My hair grew longer. Magmula noong nagkabalikan kami ni Russel, hindi ko na ulit ito pinakealamanan. Bukod sa alam kong mas gusto niyang mahaba ang buhok ko, hindi na kasing-taas ng enerhiya ko noon ang pag-aayos ng sarili at paggawa ng kung ano-anong kaartehan sa katawan. Well, aside from that, we're in the middle of a chaotic situation. I couldn't just act like nothing bad is happening around me.Pagbaba ko'y ag

Binulabog kami ng sunod-sunod na balita nang sumunod na araw. Kasalukuyan akong nagpipinta sa labas ng bahay nang magkakasunod na sasakyan ang dumating. Napatayo ako kasabay ng pagkakaalerto ng mga gwardya. Dalawa ang lumapit doon, inalam kung sino-sino sila bago nila binuksan ang main gate at mabilis namang nakapasok ang mga sasakyan.“Sina Sir Daimler po, Ma'am Alliyah,” pagbabalita sa akin ng isang gwardya.Tumango ako't kinuha ang malinis na telang nakapatong sa cofee table, nakapwesto din lang sa gilid ng canvas. Nagmantsa sa puting tela ang paints sa aking kamay. Inayos ko ang brushes at tinakpan ang mga lata ng pintura. Nang matapos ay nagpasya na akong harapin ang mga dumating.Sinalubong ako ni Venus pagkababa ng sasakyan. Ginawaran ko siya ng yakap. Daimler looked at me like he has something urgent to say. Ngunit hindi ko kaagad sila naigiya sa loob ng bahay dahil hinintay ko pang bumaba ang dalawa pang panauhin.And I was surprised when I saw not just two persons from the th

“I told you, babalik kami,” matapang na saad ni Alodia. Mukha siyang papasok pa lang sa trabaho base sa suot na office uniform. At imbes na dumiretso na lang ay talagang dumaan pa rito para ulitin ang naudlot na sadya niya rito kahapon As much as I want to restrict her, ayaw ko namang sumama ang impresyon sa akin ng mga house guard. Magmumukha akong masamang donya kung gagawin ko iyon. As long as hindi maghihisterikal si Alodia at hindi siya lalagpas sa linya ko, hindi ko siya ibaban dito. Sa ipinakikita niya'y nasa maayos na wisyo pa naman siya. At least she's not as violent as Denise. Natatandaan kong hindi niya ako pinatulan noong sinampal ko siya rito dala ng galit ko. “Russel isn't here,” simpleng sagot ko. Totoo rin namang wala siya ngayon rito dahil may pinuntahan sila ni Luke. Maagang dumaan dito si Luke para yayain si Russel sa anila'y kokontratahing mga manggagawa.Inis siyang bumaling sa loob ng bahay. Bukas ang double doors, bagay na nakasanayan ko nang gawin tuwing papas

“Wala ka bang inaasahang bisita, hijo?” rinig kong tanong ni Nanay kay Kleen.“Wala po...” maagap na sagot ni Kleen bagama't nahihimigan ko ang pagkadismaya.Pupusta ako, ang totoo'y may hinintay siyang bisita pero hindi dumating. Nasasabi ko ito base sa napansin ko sa mga kilos niya kanina. Halatang may hinihintay dahil panay ang tanaw sa labas at pagcheck ng cellphone. Ako lamang ang nakapansin sapagkat ako lang ang halos wala masyadong ginawa. Hindi ako gaanong nakakilos sa kusina, gustuhin ko mang tumulong dahil inawat ako ni Nanay. Aniya'y bantayan ko na lang nang maigi si Alias na siya rin namang ginawa ko. Kasalukuyang nagpapatuloy ang inuman nila ngayong oras na ito. Kaming mga babae ay nakaipon sa living room habang ang kalapit na mesa'y okupado ng grupo ng mga lalaking nag-iinuman. Pinili nilang dito sa loob isagawa ang kasiyahan upang hindi sila makaistorbo sa mga kapitbahay. It's almost midnight and they're still hyping. Kung sa labas nga naman sila tatambay, maririnig an

“Pinupuntahan ka pa ba ni Alodia sa planta?” I asked in the middle of our conversation.Paalis na si Russel, pasado alas syete na nang umaga. Medyo tinanghali ako ng gising sa sarap ng tulog namin, ganoon din siya. Ang mahalaga'y walang kaso kung anong oras siya pumasok. These days, I'm practicing my morning mood because it's been a week and the weather remains dewy. Gustong-gusto ko ang lamig na dala ng umaga, lalo na kapag mahamog pa. I used to read books in that kind of weather when I was younger. Tumatambay pa ako noon sa terasa ng bahay para magbasa ng libro kapag maaga pa, bago pumasok sa eskwela.“Yeah. She was there yesterday,” aniya sa mahinahong tono.Nanliit ang mga mata ko. “Kinulit ka na naman?”“I already explained, though.”“Bakit ba kasi nagkagano'n ang kapatid niya?” kunot-noong tanong ko. “Kaya naghihinala ang mga 'yon dahil sumabay pa talaga sa isyu.”“I don't know and that's the truth. Kung ako ang gagawa ng ganoon, sisiguraduhin kong hindi na sila maglalakas-loob