Beyond The Lines의 모든 챕터: 챕터 201 - 챕터 210

Dahil siguro hindi ko na masyadong inabangan ang mga araw at iniwasan kong mainip sa bawat oras, nagising na lang akong tapos na ang aking paghihintay. Sa sumunod na araw ay opisyal nang inumpisahan ang gallery. Nakadestino ito sa kaliwang bahagi ng planta kung saan katabi ng mini-park na madalas tambayan ng mga tao. That park is kinda underrated dahil nasa tagong parte ito ng lungsod. The place where we live is located at the back area of the city.May mga nagsabing hindi raw advisable na sa tagong parte ako magpatayo dahil hindi masyadong kita ng mga tao. Mas maigi raw na sa bungad para maging center of attraction ngunit ayaw ko naman sa suhestiyon nila. Una sa lahat, hindi ko ito ipatatayo para lang kumita. This will be my personal place since it's one of my biggest dreams. Bata pa lang ako'y madalas akong managinip nang gising, binubuo ko sa utak ko ang magiging kalalabasan ng pangarap ko kapag ito'y natupad.Sa madaling salita, may kitain man ako o wala, ayos lang. Ang pinakadah

“Sino raw?” kunot-noong tanong ko kay Venus.“Hindi nagpakilala. Makipagkita raw ako sa kaniya ngayon. Maghihintay siya sa West View...”I stopped from chewing my food, intently looking at her. Nakatingin pa rin siya sa screen ng kaniyang cellphone, nagtataka sa kung sino ang tumawag. I didn't hear the voice of the person on the other line but their conversation lasted for at least 25 seconds in my calculation.“Lalaki?” sunod kong tanong.She slowly nodded. Nagpapalitan kami ng makahulugang tingin, parehong nag-iisip nang malalim. Hindi normal ang bilis ng tibok ng puso ko dahil sa kung ano-anong iniisip. I may not know who was the caller, I can relate to Venus as her face showed a mixture of worry and nervousness. I was exactly like this when Theo invaded my life. Just exactly as this.“Hindi ko rin makilala ang boses. It's different. Too deep. It cringes the shit out of me,” mariing anas niya. “Pero may kutob akong kalaban siya.”“What's the plan? I mean, ngayon ka pinapupunta. Ano

Malala ang lagay ni Tiyo Banny. Dalawang bala ang tumama sa katawan niya. Hindi magkandaugaga si Venus sa kakaparoo't parito, sinusubukan pa ring kontakin si Tita Chime. It's been a day. Wala pa ring kahit anong paramdam si Tita Chime. Mangiyak-ngiyak na si Venus at halatang hirap na hirap na. Kasalukuyang naka-confine si Tiyo Banny. Upang masigurong wala nang mambulabog sa kaniya ay pinabantayan siya ni Daimler sa mga tauhan. May mga palihim na nagmamanman sa labas hanggang sa loob ng hospital para mapigilan ang mga posibleng mangyari. Although this is a private hospital, they still tightened the security, not just only for Tiyo Banny but also for Venus. It's a cold morning. Nagpasya kami ni Russel na pumunta rito. Tinawagan kasi kami ni Daimler kagabi at sinabihang huwag na munang susunod at ipagpabukas na lang ang pagdalaw kaya iyon ang ginawa namin. Wala pang ilang minuto buhat nang dumating kami, may mga pumasok na pulis na kasunod lang namin. Sinadya nila rito si Tiyo Banny hin

Pagpatak ng lunch break ay naipon ang workers sa loob ng kubo. Minutes before the break time, the ordered bunch of food has already arrived. Araw-araw pala silang inoorderan ni Russel kaya karamihan sa kanila ay hindi na nagbabaon ng pagkain.Sa isang nakabukod na table inilapag ni Russel ang supot para sa amin. Ako ang nagsabing dito na kami magtanghalian. Gusto ko rin ulit maranasang makasabay sa pagkain ang workers. Gusto kong muling maramdaman si Tatay sa presensya nila.“Salamat po nang marami, Sir Clausen!” natutuwang anas ng isa.“Pakabusog po kayo.” Russel smiled at them. He started putting down our food. We ordered rice, some veggie dishes and steak. Mula sa planta ang mga ito dahil iyon ang pinakamalapit na bilihan. Samantala, nasa cooler ang malamig na inumin.Masayang nagkukwentuhan ang lahat habang kumakain. Ang iba sa kanila'y nakipagkulitan na rin kay Alias kanina. Ang iba naman ay mukhang nahihiya sa aming mag-ina. Luke is with them, nakikipagkwentuhan na parang magkak

“Is this final?” tanong ni Luke nang mapag-usapan namin ang mga plano sa gaganaping kaarawan ni Alias. Actually, wala akong idea noong una. Nang mabuksan ang usapan tungkol sa pribadong isla ng mga Clausen sa Vel Cuerpo, nagulat ako sa sinabi ni Russel. He literally surprised me!“It's final,” ani Russel sa malumanay na tono.Wala naman akong reklamo kahit saan pa 'yan. Pagdating sa pagdedesisyon, si Russel ang mas magaling sa aming dalawa. And of course, bakit ko naman tatanggihan yung suggestion niya? Sa totoo lang, mula noong binanggit ni Russel ang isla nila, umusbong yung kuryosidad ko. I'm curious about it. Iniisip ko kung gaano kaya ito kaganda. From my conclusion, I bet the island has a lot of breathtaking views. Sa kabilang banda, ang isa pang iniisip ko ay ang magiging reaksyon ng Senior. It was supposed to be his anniversary gift to his wife who died right before their special day.Now that Russel is planning to bring us there, hindi ko mapigilang kabahan. Ayaw kong magali