Sinamahan ko si Venus sa mga workout days niya. Dito lang naman sa bahay namin kaya walang problema. We both preferred moving here than outside. Since Venus was a former model, matunog pa rin ang pangalan niya. For her to go outside is kinda risky even though wala na namang magtatangka sa buhay niya. I am talking about the gossips, media and stalkers. Might as well avoid them. Mahirap na, baka kapag namataan siyang nagwoworkout ay unahan siya ng media at kung ano-ano pang ikalat na balita. There would be possible conclusions. Madaling masasabing babalik na sa modelling si Venus kung makikita siyang nagpapaganda ulit ng katawan, bagay na iniiwasan niya. She wants a secret comeback, at least by a mild process. “May sariling gym si Daimler, right?” I asked. Halos wala pang kalahating oras, nararamdaman ko na agad ang pagod. Medyo hinihingal na ako.“Yeah but it would be really, really boring kung mag-isa lang ako roon,” she answered. Kasalukuyan siyang nasa treadmill.“Yayain mo kung ga
“Sino raw?” kunot-noong tanong ko kay Venus.“Hindi nagpakilala. Makipagkita raw ako sa kaniya ngayon. Maghihintay siya sa West View...”I stopped from chewing my food, intently looking at her. Nakatingin pa rin siya sa screen ng kaniyang cellphone, nagtataka sa kung sino ang tumawag. I didn't hear the voice of the person on the other line but their conversation lasted for at least 25 seconds in my calculation.“Lalaki?” sunod kong tanong.She slowly nodded. Nagpapalitan kami ng makahulugang tingin, parehong nag-iisip nang malalim. Hindi normal ang bilis ng tibok ng puso ko dahil sa kung ano-anong iniisip. I may not know who was the caller, I can relate to Venus as her face showed a mixture of worry and nervousness. I was exactly like this when Theo invaded my life. Just exactly as this.“Hindi ko rin makilala ang boses. It's different. Too deep. It cringes the shit out of me,” mariing anas niya. “Pero may kutob akong kalaban siya.”“What's the plan? I mean, ngayon ka pinapupunta. Ano
May mga pulis na dumating sa bahay bago pumatak ang alas sais nang gabi. They are looking for Venus and they said something came up. Dahil sa nangyaring insidente sa bahay ni Daimler, dito muna nagpalipas ng oras si Venus. At heto nga, may mga pulis na dumating, hinahanap siya para sa importantng bagay. I didn't interfere with their conversation, I remained quiet beside her as she listened to them.Ang dala nilang balita'y gumimbal sa amin.“Nagtext po si Sir Daimler. Bale, hintayin nyo na lang siyang dumating. Siya na ang magsasama sa 'yo roon.”Venus is so shocked. Ang tanging naisagot ay pagtango. Hanggang sa nakaalis ang mga pulis, wala pa rin siyang masabi.“What the hell...” she unbelievably said.“Pasok na po kayo sa loob, Ma'am. Kami na pong bahala rito,” one of our house guards politely said as he excused himself. We gave way to him. Mabilis niyang naisarado ang gate. Ayon sa mga pulis, nakuha na nila si Tiyo Banny pero may nangyaring hindi inaasahan. Bigla na lang umano bum
Malala ang lagay ni Tiyo Banny. Dalawang bala ang tumama sa katawan niya. Hindi magkandaugaga si Venus sa kakaparoo't parito, sinusubukan pa ring kontakin si Tita Chime. It's been a day. Wala pa ring kahit anong paramdam si Tita Chime. Mangiyak-ngiyak na si Venus at halatang hirap na hirap na. Kasalukuyang naka-confine si Tiyo Banny. Upang masigurong wala nang mambulabog sa kaniya ay pinabantayan siya ni Daimler sa mga tauhan. May mga palihim na nagmamanman sa labas hanggang sa loob ng hospital para mapigilan ang mga posibleng mangyari. Although this is a private hospital, they still tightened the security, not just only for Tiyo Banny but also for Venus. It's a cold morning. Nagpasya kami ni Russel na pumunta rito. Tinawagan kasi kami ni Daimler kagabi at sinabihang huwag na munang susunod at ipagpabukas na lang ang pagdalaw kaya iyon ang ginawa namin. Wala pang ilang minuto buhat nang dumating kami, may mga pumasok na pulis na kasunod lang namin. Sinadya nila rito si Tiyo Banny hin
We're having our breakfast while watching news. The first usual and common news didn't get our attention that much such as public chaos and scandals, showbiz, and other happenings. Napahinto lang ako sa pagkain nang marinig ang sunod na balita. The headline says: MARTINEO LEWISHAM, ARESTADO. Napako ang atensyon namin ni Nanay sa telebisyon habang matamang nanonood at nakikinig sa mga detalye. Naaresto siya kaninang madaling araw nang mamataan ang sasakyan niya sa likod na bahagi ng West View kung saan nangyari ang barilan. Ayon sa ulat, may mga kasama siyang tatlong armadong lalaki na pare-pareho ring nahuli dahil sa illegal possession ng firearms, kasama na rin si Theo. Kita sa video na nagulantang sila nang palibutan sila ng mga pulis at akmang aalma pa pero wala na silang nagawa nang tutukan sila ng baril.Dahan-dahang itinaas ang kanilang mga kamay at sabay-sabay ding pinatalikod at pinosasan. Matapos ay isa-isang pinasakay sa patrol car. Halo-halo ang nararamdaman ko habang naka
Pagpatak ng lunch break ay naipon ang workers sa loob ng kubo. Minutes before the break time, the ordered bunch of food has already arrived. Araw-araw pala silang inoorderan ni Russel kaya karamihan sa kanila ay hindi na nagbabaon ng pagkain.Sa isang nakabukod na table inilapag ni Russel ang supot para sa amin. Ako ang nagsabing dito na kami magtanghalian. Gusto ko rin ulit maranasang makasabay sa pagkain ang workers. Gusto kong muling maramdaman si Tatay sa presensya nila.“Salamat po nang marami, Sir Clausen!” natutuwang anas ng isa.“Pakabusog po kayo.” Russel smiled at them. He started putting down our food. We ordered rice, some veggie dishes and steak. Mula sa planta ang mga ito dahil iyon ang pinakamalapit na bilihan. Samantala, nasa cooler ang malamig na inumin.Masayang nagkukwentuhan ang lahat habang kumakain. Ang iba sa kanila'y nakipagkulitan na rin kay Alias kanina. Ang iba naman ay mukhang nahihiya sa aming mag-ina. Luke is with them, nakikipagkwentuhan na parang magkak
Nalalapit na ang kaarawan ni Usher. These days, araw-araw ipinaaalala sa akin ng panahon ang araw kung kailan ko siya pinanganak. Back when I was in Britain, I can clearly remember that amazing day of summer. Hirap ako noon sa pagtatrabaho dahil sa pagbubuntis ko. Sa bawat paglipas ng buwan, mas nararamdaman ko pa ang unti-unting paglaki at pagbigat ng aking tiyan.I was lucky enough to have Olive by my side. She never failed to provide me the care, support, and time that I needed. Kaya naman mistulang hinahaplos ang puso ko sa tuwing nakikita siyang nakikipagkulitan kay Alias. Idagdag pang talagang masaya rin ang aking anak kapag magkasama sila. I can see the genuine bonding between them. Their relationship has been built since the day when Usher was born. Si Olive na yung nagsilbi niyang pangalawang ina noong pinagsasabay ko ang trabaho at pag-aalaga sa kaniya. Hindi mapapantayan ang pasasalamat ko kay Olive na siya ring dahilan kung bakit nagkaayos kami ni Russel sa lalong madaling
“Is this final?” tanong ni Luke nang mapag-usapan namin ang mga plano sa gaganaping kaarawan ni Alias. Actually, wala akong idea noong una. Nang mabuksan ang usapan tungkol sa pribadong isla ng mga Clausen sa Vel Cuerpo, nagulat ako sa sinabi ni Russel. He literally surprised me!“It's final,” ani Russel sa malumanay na tono.Wala naman akong reklamo kahit saan pa 'yan. Pagdating sa pagdedesisyon, si Russel ang mas magaling sa aming dalawa. And of course, bakit ko naman tatanggihan yung suggestion niya? Sa totoo lang, mula noong binanggit ni Russel ang isla nila, umusbong yung kuryosidad ko. I'm curious about it. Iniisip ko kung gaano kaya ito kaganda. From my conclusion, I bet the island has a lot of breathtaking views. Sa kabilang banda, ang isa pang iniisip ko ay ang magiging reaksyon ng Senior. It was supposed to be his anniversary gift to his wife who died right before their special day.Now that Russel is planning to bring us there, hindi ko mapigilang kabahan. Ayaw kong magali
Inilapag ko sa tomb ang bulaklak na dala ko. Nilingon ko si Russel na tuwid na nakatayo sa aking tabi, nakapamulsa at sa puntod nakatingin. Umupo ako't tinanggal ang mga dahong nalaglag doon. I sighed as I silently prayed for her soul. “What are you doing here?” Sabay kaming napabaling ni Russel sa likuran. Hindi namin namalayan ang pagdating ni Alodia. Mayroon din syang dalang isang palumpon ng mga bulaklak. Tumayo ako at ibinigay sa kanya ang pwesto. Dahan-dahan niyang inilapag ang mga bulaklak sa tabi ng akin. “I'm here to pay respect for the child,” mahinahong turan ko. “Hindi naman kami magtatagal.”“Thank you.”Napatitig ako sa kanya nang sambitin nya ang mga katagang iyon. “Thank you for understanding, Alliyah.” Hinahaplos-haplos niya ang nitso habang nagsasalita. “I know I've done too many bad things to you. I know I was such a selfish woman. I did nothing but ruin your lives.” Her voice cracked. “I hope you forgive me...”“Wala na sa akin iyon, Alodia,” I said. “Let me s
“Wait for me!” “Bilis, Usher, ang bagal mo! Mauuna na ako roon!” sigaw ni Lionel sabay takbo palabas.Dumagundong ang hagdan sa nagmamadaling pagbaba ni Usher. Ni hindi pa sya tapos sa pagsusuot ng kanyang damit.“Dahan-dahan–” Hindi ko natapos ang sasabihin ko. He quickly kissed my cheek and ran outside.“Dahan-dahan, Usher! Papaluin kita!” I shouted.“Love you, 'Ma!” aniya't natatawa pa. Napailing ako. The wall clock says it's already 11:58PM. Kaya ganito sila ka-hyper dahil new year count down.“Two minutes na lang! Ba't nandyan ka pa, Alliyah?” puna sa akin ni Olive. Talagang binalikan nya ako rito. Nakapamaywang pa ang bruha sa tapat ng pinto. “Eto na!” Isinuot ko ang long cardigan upang panlaban sa lamig. Hindi ko alam kung gaano katagal kami sa labas. Masakit sa ilong ang lamig ngayon, normal na nangyayari tuwing Bagong Taon. Nagmadali na akong lumabas. Halos kaladkarin pa ako ni Olive papunta sa front yard.Doon nakaipon ang lahat at pare-parehong excited sa pagsisindi ng
“Puwede na raw akong umuwi.” Nakangisi sa akin si Venus at may pagmamalaking sinabi iyon. “I told you, I'm stronger than you thought. Masyado lang kayong nag-alala sa akin pero kaya ko naman. Kaya ko pang magsurvive ng isa pang linggo sa kamay ni Theo kung 'di niyo ako kinuha.”Awtomatiko akong napangiwi. “Sus! Hindi mo kasi nakita ang hitsura mo no'n! Mukha kang binugbog na puno ng saging!”“Really?”“Anong really? Alam kong alam mo 'yon! Hindi ka na nga halos makatayo tapos gusto mo pa ng extension!”“Kidding!” She exclaimed. “I'm just so happy that I'm all free now. Okay na ako, wala na akong nararamdamang kahit ano!” “Which is good, Venus. Ito yung pinakahihintay namin, yung gumaling ka.”I can see the changes in her. Hindi na gaanong halata ang mga pasa niya sa iba't ibang parte ng katawan, pagaling na ang mga ito. Naghilom na rin ang mga maliliit na hiwa, maging ang mga sugat sa mukha niya. She was kidnapped and battered. Wala siyang kalaban-laban. Ayokong ma-imagine kung paan
Ilang malalaking hakbang lang ay nahawakan ko na si Venus. She looked confused when in no time, I started untying her hands. Umamba pa syang magpupumiglas ngunit hindi siya makakilos. Kung nagkataong hindi siya nakatali, malamang ay nakatanggap na ako ng sipa. “What the fuck are you doing?” mariing tanong niya. “Get away from me! Don't touch me, you Theo's bitch!” Naiintindihan ko kung bakit ganito sya katalas manalita. Labis siyang nasaktan. She had enough pain.This is the end of her suffering and I'm willing to sacrifice my safety for her. In addition, ang alam niya'y ako si Hera. “H-huwag kang maingay. W-we don't have much time,” sa nanginginig na boses ay sinabi ko.Nanlaki ang mga mata niya nang makilala ako. “Alliyah?”I just nodded and signalled her to keep quiet. My tears started to fall because of too much happiness. Ngunit hindi lang kasiyahan ang nararamdaman ko. Ito ang kasiyahang may halong takot. Lumala ang panginginig ng mga kamay ko nang magsimula na akong kalasin
I fixed the black hat I'm wearing as we parked at the spacious parking lot in front of this grand hotel. Hindi mabilang ang mga sasakyang narito sa sobrang dami. Nagkatinginan kami ni Russel at ilang sandaling naghintay sa pagdating ng sasakyan ni Daimler hanggang sa ito'y pumarke sa tabi ng sasakyan ni Russel at sa kabila'y doon pumuwesto si Arcel.“Let me help you.” Russel insisted to remove my seat belt. Hindi kasi ako makagalaw nang maayos ngayon dahil sa mabigat na regalong nakapatong sa mga hita ko.After removing my seat belt, he cupped my chin and planted a short but deep kiss on my lips. Kita ko ang pamumungay ng kanyang mga mata sa ilalim ng dim lights sa loob ng sasakyan nang siya'y kumalas. He then licked his lower lip that was slightly reddened because of my lipstick. May nagbabadyang ngiti sa kanyang labi. “I'm nervous.” As always. Mula nang umalis kami ng bahay ay hindi na ako mapalagay sa gagawin naming ito. I tried my best to calm myself while we're on our way to the
“Huwag kang malikot,” saway ko kay Russel. I'm cleaning his wounds. Hindi nakakatulong ang pagtingin niya kung saan-saan, nagugulo ang ginagawa ko. I'm not professional when it comes to this. Naipa-check up na nya ito sa hospital at kailangan ko nang palitan ngayon. It's 7 in the morning, katatapos lang naming mag-almusal. “Ang likot ni Usher. Baka may mga nagkalat pang bubog sa sahig,” aniya. I get it. We just finished cleaning the house. Tumambad sa amin ang mga basag na gamit kinaumagahan. Lahat ng salamin ay may sira na, wala silang pinalampas kahit isa. Tanging ang mga bintana lang sa ikalawang palapag ang nakaligtas sa mga bala. We already contacted Luke regarding sa pagpapaayos ng bahay. Magsasama siya ng ilang workers para mabilis itong matapos. Siguro nama'y dalawa hanggang tatlong araw lang ang kakailanganin kung tuloy-tuloy. “I wanna skate here, Papa!” Tuwang-tuwa na naman si Alias. Paano kasi, mas lumawak ang tanggapan ng aming bahay dahil nag-rearrange kami ng mga gami
“Nasaan na kayo, Arcel? Bakit hindi ko na makontak si Russel? What the fuck is happening?” Halos maibato ko ang flower vase sa gilid ko. Hindi ko mapigilan ang panginginig ng katawan ko, gusto ko nang magwala! “We can't also contact him.” Unlike mine, his voice is calm and controlled. Mahinang-mahina iyon, pabulong lang kung tutuusin. “Nandito na kami sa hideout. We need to be extra cautious. Huwag ka munang tumawag, please?” “Paano si Russel? What if he's lost right now?” “That won't happen. Trust him, Alliyah. Kailangan ko nang ibaba 'to. Please, don't do anything stupid. Huwag kang lalabas ng bahay kahit anong mangyari. Wait for our call.”Napasinghap ako nang putulin na niya ang linya. I kept staring at my phone, still not believing that this is happening. Napamura ako sa labis na pag-aalala. It's been two hours since Russel left at wala pa akong natatanggap na update mula sa kanya! He said he's going to update me but where is he now? I've been calling him but he missed all my
“Dahan-dahan, hija. Ako na ang magtitimpla, baka mapagod ka,” ani Ma'am Navi sa maaliwalas na tinig. Hindi na natanggal ang ngiti niya sa akin mula nang malamang buntis ako.I awkwardly smiled. “Hindi naman po ako mapapagod.” Nagtitimpla lang ako ng juice. Bukod dyan, tinulungan nya rin akong maghanda ng meryenda kahit hindi naman kailangan. Kayang-kaya ko naman ito. Sila nina Ate Ziri, panay ang sunod sa akin. I can't believe this.“Ay, naku! Kami na ang bahala riyan! Ang mabuti pa, magpahinga ka na lang.”Wala akong nagawa nang agawin niya sa akin ang garapon ng juice powder.“Ako na ang magdadala nito. Halika na, Ma'am. Sumama ka na sa akin,” paanyaya ni Manang Elsa matapos kunin ang dalawang tray ng sandwich.Seriously! Yes, I'm pregnant but it doesn't mean I can't move! Hindi ako makapaniwala. Bakas pa rin ang gulat sa mukha ko nang sundan ko si Manang sa living room kung saan nakatipon ang lahat. Tapos naman na ang anunsyo pero nariyan pa rin sila. Akala ko'y uuwi rin sila agad
“Hello? Who's this?” Bagama't wala pa akong naririnig na sagot sa kabilang linya ay nanginginig na ang aking kamay. I swallowed. “Please, magsalita ka! Who are you?” Tumaas ang boses ko dahil sa inip. Bukod sa inip, nilulukob ako ng hindi maipaliwanag na kaba. Nagbuntong-hininga ako't ibinalik sa lata ang hawak kong brush. Kasalukuyan akong nagpipinta rito sa balkonahe nang may tumawag. Hindi rehistrado ang numero kaya agad akong ginapangan ng takot. O baka naman napapraning lang ako dahil sa sitwasyon? Nangunot ang noo ko nang makarinig ng malalalim na paghinga. “Why don't you speak?” padabog kong tanong. The wind blew harshly. Hindi na ako nag-abalang ayusin ang buhok kong nilipad ng hangin. I'm distracted. Maging ang maliit na latang muntik nang matumba ay hindi ko na pinansin. “Alliyah...”My eyes widened when I immediately recognized the voice. Napatayo ako sa gulat dahilan para masipa ko ang isang lata ng paint. Umagos ang laman nito sa sahig subalit hindi ko na iyon naasik