Novels by Inbluence

Inilapag ko sa tomb ang bulaklak na dala ko. Nilingon ko si Russel na tuwid na nakatayo sa aking tabi, nakapamulsa at sa puntod nakatingin. Umupo ako't tinanggal ang mga dahong nalaglag doon. I sighed as I silently prayed for her soul. “What are you doing here?” Sabay kaming napabaling ni Russel sa likuran. Hindi namin namalayan ang pagdating ni Alodia. Mayroon din syang dalang isang palumpon ng mga bulaklak. Tumayo ako at ibinigay sa kanya ang pwesto. Dahan-dahan niyang inilapag ang mga bulaklak sa tabi ng akin. “I'm here to pay respect for the child,” mahinahong turan ko. “Hindi naman kami magtatagal.”“Thank you.”Napatitig ako sa kanya nang sambitin nya ang mga katagang iyon. “Thank you for understanding, Alliyah.” Hinahaplos-haplos niya ang nitso habang nagsasalita. “I know I've done too many bad things to you. I know I was such a selfish woman. I did nothing but ruin your lives.” Her voice cracked. “I hope you forgive me...”“Wala na sa akin iyon, Alodia,” I said. “Let me s

“Wait for me!” “Bilis, Usher, ang bagal mo! Mauuna na ako roon!” sigaw ni Lionel sabay takbo palabas.Dumagundong ang hagdan sa nagmamadaling pagbaba ni Usher. Ni hindi pa sya tapos sa pagsusuot ng kanyang damit.“Dahan-dahan–” Hindi ko natapos ang sasabihin ko. He quickly kissed my cheek and ran outside.“Dahan-dahan, Usher! Papaluin kita!” I shouted.“Love you, 'Ma!” aniya't natatawa pa. Napailing ako. The wall clock says it's already 11:58PM. Kaya ganito sila ka-hyper dahil new year count down.“Two minutes na lang! Ba't nandyan ka pa, Alliyah?” puna sa akin ni Olive. Talagang binalikan nya ako rito. Nakapamaywang pa ang bruha sa tapat ng pinto. “Eto na!” Isinuot ko ang long cardigan upang panlaban sa lamig. Hindi ko alam kung gaano katagal kami sa labas. Masakit sa ilong ang lamig ngayon, normal na nangyayari tuwing Bagong Taon. Nagmadali na akong lumabas. Halos kaladkarin pa ako ni Olive papunta sa front yard.Doon nakaipon ang lahat at pare-parehong excited sa pagsisindi ng

“Puwede na raw akong umuwi.” Nakangisi sa akin si Venus at may pagmamalaking sinabi iyon. “I told you, I'm stronger than you thought. Masyado lang kayong nag-alala sa akin pero kaya ko naman. Kaya ko pang magsurvive ng isa pang linggo sa kamay ni Theo kung 'di niyo ako kinuha.”Awtomatiko akong napangiwi. “Sus! Hindi mo kasi nakita ang hitsura mo no'n! Mukha kang binugbog na puno ng saging!”“Really?”“Anong really? Alam kong alam mo 'yon! Hindi ka na nga halos makatayo tapos gusto mo pa ng extension!”“Kidding!” She exclaimed. “I'm just so happy that I'm all free now. Okay na ako, wala na akong nararamdamang kahit ano!” “Which is good, Venus. Ito yung pinakahihintay namin, yung gumaling ka.”I can see the changes in her. Hindi na gaanong halata ang mga pasa niya sa iba't ibang parte ng katawan, pagaling na ang mga ito. Naghilom na rin ang mga maliliit na hiwa, maging ang mga sugat sa mukha niya. She was kidnapped and battered. Wala siyang kalaban-laban. Ayokong ma-imagine kung paan

Ilang malalaking hakbang lang ay nahawakan ko na si Venus. She looked confused when in no time, I started untying her hands. Umamba pa syang magpupumiglas ngunit hindi siya makakilos. Kung nagkataong hindi siya nakatali, malamang ay nakatanggap na ako ng sipa. “What the fuck are you doing?” mariing tanong niya. “Get away from me! Don't touch me, you Theo's bitch!” Naiintindihan ko kung bakit ganito sya katalas manalita. Labis siyang nasaktan. She had enough pain.This is the end of her suffering and I'm willing to sacrifice my safety for her. In addition, ang alam niya'y ako si Hera. “H-huwag kang maingay. W-we don't have much time,” sa nanginginig na boses ay sinabi ko.Nanlaki ang mga mata niya nang makilala ako. “Alliyah?”I just nodded and signalled her to keep quiet. My tears started to fall because of too much happiness. Ngunit hindi lang kasiyahan ang nararamdaman ko. Ito ang kasiyahang may halong takot. Lumala ang panginginig ng mga kamay ko nang magsimula na akong kalasin

I fixed the black hat I'm wearing as we parked at the spacious parking lot in front of this grand hotel. Hindi mabilang ang mga sasakyang narito sa sobrang dami. Nagkatinginan kami ni Russel at ilang sandaling naghintay sa pagdating ng sasakyan ni Daimler hanggang sa ito'y pumarke sa tabi ng sasakyan ni Russel at sa kabila'y doon pumuwesto si Arcel.“Let me help you.” Russel insisted to remove my seat belt. Hindi kasi ako makagalaw nang maayos ngayon dahil sa mabigat na regalong nakapatong sa mga hita ko.After removing my seat belt, he cupped my chin and planted a short but deep kiss on my lips. Kita ko ang pamumungay ng kanyang mga mata sa ilalim ng dim lights sa loob ng sasakyan nang siya'y kumalas. He then licked his lower lip that was slightly reddened because of my lipstick. May nagbabadyang ngiti sa kanyang labi. “I'm nervous.” As always. Mula nang umalis kami ng bahay ay hindi na ako mapalagay sa gagawin naming ito. I tried my best to calm myself while we're on our way to the

“Huwag kang malikot,” saway ko kay Russel. I'm cleaning his wounds. Hindi nakakatulong ang pagtingin niya kung saan-saan, nagugulo ang ginagawa ko. I'm not professional when it comes to this. Naipa-check up na nya ito sa hospital at kailangan ko nang palitan ngayon. It's 7 in the morning, katatapos lang naming mag-almusal. “Ang likot ni Usher. Baka may mga nagkalat pang bubog sa sahig,” aniya. I get it. We just finished cleaning the house. Tumambad sa amin ang mga basag na gamit kinaumagahan. Lahat ng salamin ay may sira na, wala silang pinalampas kahit isa. Tanging ang mga bintana lang sa ikalawang palapag ang nakaligtas sa mga bala. We already contacted Luke regarding sa pagpapaayos ng bahay. Magsasama siya ng ilang workers para mabilis itong matapos. Siguro nama'y dalawa hanggang tatlong araw lang ang kakailanganin kung tuloy-tuloy. “I wanna skate here, Papa!” Tuwang-tuwa na naman si Alias. Paano kasi, mas lumawak ang tanggapan ng aming bahay dahil nag-rearrange kami ng mga gami

Nagdulot ng pagdadalawang-isip ang sinabi sa akin ni Gavin patungkol sa mga lalaking nagtangkang gahasain ako. Ayaw kong kumalat pa ang isyung iyon sa nayon at mas lalong ayaw kong makarating pa kina Nanay ngunit inabisuhan ako ni Gavin na kung gusto kong makulong ang mga ito ay kailangan kong maglabas ng statement. Heto nga't pinagmumunihan ko ang gagawing pasya. Ang sabi pa niya'y maglalabas lang ako ng statement, hindi kailangang makita ang mukha ko at malaman ng lahat ang pangalan ko. It would be better. “Para rin 'yan sa kapakanan mo, Val. Dapat lang silang makulong para hindi na sila makapang-biktima ulit!” payo ni Yrma. “Anong malay natin, baka marami nang nabiktima ang mga tarantadong iyon na hindi pa nabibigyan ng hustisya!” Nagpapahangin kaming dalawa rito sa parkeng nasa harap ng hospital, Sabado nang umaga. Malaki ang kaibahan ng preskong hangin sa lamig ng hulab sa loob ng hospital kaya't dito ko siya naisipang yayain. Naglaan siya ng ilang minuto sa pagbisita kay Nanay

“Alright. Keep me updated.”Doon naputol ang usapan nina Gavin at ng kausap niya sa cellphone. Pagkababa niya rito'y ipinatong niya iyon sa counter. Nakapamulsa na siya nang lingunin ako.Pinasadahan niya ng tingin ang kabuuan ko. May kung anong paru-paro ang lumilipad sa aking tiyan dahil sa hiyang nararamdaman. Kalalabas ko lang mula sa banyo, sa loob nitong suite na hindi ko alam kung sa kaniya ba o nirentahan niya lang ngayong gabi.Sa tulong ng babaeng staff na inutusan niya, mabilis na nakarating ang mga bagong damit na pinagpilian ko. Mayroong shorts and blouses pero cotton pants and plain t-shirt ang pinili ko.“You look good,” komento niya matapos makuntento sa nakikita.Paulit-ulit kong tiningnan ang hitsura ko bago lumabas at sigurado akong maayos na akong tingnan ngayon hindi gaya kanina subalit pareho lang din ang kabang idinudulot sa akin ng bawat sulyap niya.Basa pa ang aking buhok at ang ilang hibla'y

“Chivalry!” Humahangos si Yrma papalapit sa akin.Gumilid si Gavin dahilan para mapansin siya ni Yrma. Bahagya siyang natigagal at tila hindi makapaniwala sa lalaking nakikita.Gayunpaman, ibinalik niya sa akin ang atensyon. “Tumawag si Dan! Nakiusap raw sa kanila ang kapatid mong si Rio na dalhin ang nanay niyo sa hospital!”Taranta akong napatuwid. “A-anong nangyari kay nanay?”“Inatake raw! Nawalan ng malay! Ang huling sinabi ay hindi siya makahinga!”Namilog ang mga mata ko. Maging ang presensiya ni Gavin ay nawaglit na isip ko dahil sa pagkagulantang. Sumunod sa akin si Yrma nang mapatakbo ako. Ni hindi ko na nagawang magpaalam kay Madame Bea. Dire-diretso akong nagtungo sa exit.“Val! Anong gagawin mo?” habol ni Yrma.“Uuwi ako! Pakipaliwanag na lang kay Madame Bea!”Nangangatal ang katawan ko sa labis na kaba at takot. Naglalandas ang mga luha ko hab

Sa labas pa lamang ng The Bell Rings ay rinig ko na ang lakas ng sound system. Iginiya kami ni Madame Bea sa likurang bahagi na aniya'y diretso sa quarters. Sinalubong kami ng isang bouncer at agad dumapo ang tingin nito sa amin ni Yrma.“Mga bago sila,” pagbibigay impormasyon ni Madame.“Ilang taon na ang mga 'yan?” Tumagal ang tingin ng bouncer sa akin.“Ah, I'm twenty-one po...” agap ni Yrma.Tumango ang bouncer sabay baling sa akin. “Ikaw?”“T-twenty,” kabadong anas ko.“Sige, pasok.”Sa loob ay sumalubong sa akin ang iba't ibang amoy ng pabango. Nakuha namin ang atensyon ng mga babaeng naroon. Napansin ko kaagad ang kawalan ng privacy. May mga nagbibihis, nag-aayos, at ang ilan ay nakatapis lang ng tuwalya. Hindi ko alam na ganito ang buhay rito. Napalilibutan ng naglalakihang salamin ang quarter. Nagkalat ang makeups at mga damit sa kung saan-saan.Pa

Tagaktak ang pawis ko nang matapos ako sa paglalampaso ng sahig. Pagod kong binitawan ang mop at saglit na naupo sa dulo ng engrandeng hagdan. Sa harapan ko ay nagkalat ang mga basurang naipon ko mula sa paglilinis ng napakalaking bahay na ito. Ilang minuto din lang ang nailaan ko sa pagpapahinga dahil napatayo ako sa biglang pagpasok ng mag-anak.Nakikipagsapalaran ako sa buhay upang makaipon ng pampagamot ni Nanay. Nakikipagbuno sa bawat suntok ng kapalaran upang matustusan ang pag-aaral ng dalawa kong nakababatang kapatid na sina Ercie at Rio. Tatlong taon na rin buhat nang iwan kami ng tatay kong babaero at hanggang ngayon ay nagpupuyos ako sa galit sa tuwing nakikita ko ang mahirap na kalagayan namin. Napatigil ako sa pag-aaral dahil sa kawalan ng suportang pinansiyal kaya't ngayon ay ako na lang ang inaasahan ng pamilya ko.Sinubukan kong mag-apply sa mga kompanyang nasasakupan ng lugar na ito ngunit wala ni isang tumanggap sa akin. Sa interviews naman, sa tuwing