Kabanata 4

Nagdulot ng pagdadalawang-isip ang sinabi sa akin ni Gavin patungkol sa mga lalaking nagtangkang gahasain ako. Ayaw kong kumalat pa ang isyung iyon sa nayon at mas lalong ayaw kong makarating pa kina Nanay ngunit inabisuhan ako ni Gavin na kung gusto kong makulong ang mga ito ay kailangan kong maglabas ng statement. Heto nga't pinagmumunihan ko ang gagawing pasya. Ang sabi pa niya'y maglalabas lang ako ng statement, hindi kailangang makita ang mukha ko at malaman ng lahat ang pangalan ko. It would be better.

“Para rin 'yan sa kapakanan mo, Val. Dapat lang silang makulong para hindi na sila makapang-biktima ulit!” payo ni Yrma. “Anong malay natin, baka marami nang nabiktima ang mga tarantadong iyon na hindi pa nabibigyan ng hustisya!”

Nagpapahangin kaming dalawa rito sa parkeng nasa harap ng hospital, Sabado nang umaga. Malaki ang kaibahan ng preskong hangin sa lamig ng hulab sa loob ng hospital kaya't dito ko siya naisipang yayain. Naglaan siya ng ilang minuto sa pagbisita kay Nanay at pagkatapos ay lumabas kami. Bukod sa masyadong personal ang problema ko, ayaw kong pati ito'y magdulot ng sakit ng ulo ni Nanay.

Hindi kami magkaibigan ni Yrma. Sapat lang ang closeness sa pagitan namin, knowing that she's also approachable. Likas sa kanya ang pagiging palakaibigan. Kahit sinong makasalubong niya na kakila ay binabati niya at kinukumusta, maging ang mga naging kaalitan niya noon. Kilala si Yrma sa lugar na ito dahil sa rami ng raket or side jobs. Halos lahat yata ng maliliit na stores, stalls, shops, at kung ano-ano pang small businesses ay napasukan na niya. Iyan ang bagay na nagustuhan ko sa kanya. Hindi siya sumusuko. Wala siyang pakialam sa iniisip ng ibang tao.

If I know, marami na ring karanasan si Yrma mula sa iba't ibang uri ng pambabastos. She never talked about it so no one gives a damn.

“P-puwede mo ba akong samahan mamaya? Saglit lang naman tayo sa presinto. Pero kung may gagawin ka, ayos lang...”

“Hmm. Anong oras ba? May raket ulit ako mamayang gabi sa The Bell Rings.”

“Hindi ko pa alam kung anong oras, eh. Tatawagan na lang daw ako ni Gavin.”

True enough, hapon nang ipatawag ako ni Gavin. Dinala ako ng nagpakilalang sekretarya niya sa white house kung saan sya naroon at naghihintay. Ang white house ay located sa likod na bahagi ng hospital. Sa pagkakaalam ko'y maihahalintulad ito sa isang mini bar. Ang kaibahan lang, nirerentahan ang buong house. Kuryoso ako sa kung anong ginagawa ni Gavin doon ngunit hindi na ako nagtanong pa.

Ang akala ko'y didiretso kami sa loob nang tumigil ang sekretarya at hinarap ako.

“Dito ka na lang maghintay. You're not allowed to go inside.”

I nodded. Agad siyang tumalikod, eleganteng naglakad patungo sa entrance. Hindi rin nagtagal, lumabas siya kasunod ng hinihintay kong lalaki.

Inayos ni Gavin ang suot niyang coat habang palapit sa akin.

Napalunok ako sa kaba nang magtama ang aming mga mata. Marahil ay dala ito ng mga isipin ko, iyong bagay na nabanggit niya. He was offering me a win-win deal. Ipagbubuntis ko ang kanyang anak kapalit ng tuluyang paggaling ni Nanay. He will shoulder everything, especially the hospital bills. Honestly, I'm still in the process of grasping those. Kagagaling ko lang sa mainit na sitwasyon. I was harassed. I don't think I can decide this fast. At kung sa huli ay piliin kong tanggihan ang offer nya, babayaran ko na lang ang mga nagastos niya sa pagpapagamot kay Nanay. I know that would be hard but I would try my best. After all, nasa akin pa rin naman ang pagpapasya. This is my body. Thus, I am the only one who's entitled to rule it.

“Shall we?”

Tanging pagtango lang ang naisagot ko kay Gavin. Sumunod ako nang maglakad siya patungo sa kanyang sasakyan. Akmang bubuksan ko na ang pinto sa likod nang pumihit siya paharap sa akin. Binuksan niya ang pinto sa unahan at pinaanyayahan ako sa pamamagitan ng makahulugang tingin.

“Get in. From now on, treat me as your friend. Our deal should be done without you feeling hesitant nor uncomfortable.”

“S-sige...” Dahan-dahan akong pumasok sa loob nang hindi siya sinusulyapan.

Kasabay ng pagsarado ng pinto ang kumawalang malalim na paghinga mula sa dinadaga kong dibdib. Seryoso pa rin si Gavin nang pumasok siya at umupo sa driverʼs seat, sa aking tabi kung saan pulgada lamang ang aming pagitan.

I looked away when he started the engine. Sa isip ko'y pinagagalitan ko ang aking sarili. Hindi ako dapat nag-iisip nang ganito – lahat ng bagay ay napapansin ko.

“Where do you live?” Umaandar na nang mabagal ang kotse nang magtanong siya.

“Sa dulo ng Molarma,” tipid kong sagot.

Ramdam ko ang paglingon niya sa akin habang ako'y nakatutok lang sa kalsada.

“I know that place. It's sort of isolated, right? Walang masyadong nakatira doon.”

“Actually, kami na lang ang nakatira. Iyong mga kasamahan namin noon ay nakahanap na ng magandang tirahan.”

“Oh...” He's a bit surprised. “That land was owned by my former colleague. Ang alam ko, matagal na niya itong balak ibenta for commercial purposes pero dahil may mga nakatira, hinayaan nya na. Later on, nabalitaan ko na lang na nagpatayo siya ng negosyo sa Visayas.”

I slowly nodded, processing the information I've learned. I lick my lips as I readied myself to answer. “Libre kaming nakatitira roon kapalit ng pagpapanatili ng kalinisan. Mayroong maliit na sakahan sa kabila kung saan nagtatrabaho nang walang bayad yung iba... My father was with us before but he later on left us with nothing. Kaya naman yung bahay namin, hindi na namin naipagawa dahil sa kakapusan.”

“So, that's why you stopped in your studies.”

“Hmm.”

“Do you still want to pursue your chosen course?” sunod na tanong niya.

That question made me tilt my head. Ilang segundo ang nagdaan bago ako nabalik sa wisyo. “K-kung may chance, I would like to pursue. Why not?”

“I'll help you with that.”

“Uhh...” Hindi ko napigilang tumikhim.

Ang kasiguraduhan niya'y masisiguro sa tono ng kanyang pananalita. Alam kong maliit na bagay lang sa kanya kung sakaling pag-aralin niya ako subalit hindi ako handa sa mga magiging resulta nito. Bukod sa matunog niyang pangalan at kasikatan ng pamilyang kinabibilangan, wala na akong ibang alam tungkol sa kanya. Mas makabubuti ba kung kikilalanin ko muna siya bago ako magpasya? Ngunit paano si Nanay? Kasalukuyan na siyang sumasailalim sa mas masusing gamutan at hindi ko yata kakayaning bawiin kay Gavin ang desisyon ko. Kung gagawin ko iyon, para ko na ring tinanggalan ng pag-asang gumaling ang aking ina.

“You don't need to decide yet,” anas ni Gavin nang sandaling namayani ang katahimikan.

“T-thank you.”

“What for?”

“Si Nanay... She really needs further help with her medication. I've been needy for so long. I didn't expect this although I once tried reaching out to you.” Nagbuhos ako ng matinding lakas ng loob upang sabihin iyon. It is not easy to say these things especially when it's Gavin Ladeo I'm talking to.

“Huwag mo nang isipin 'yan. I can assure you that they would do everything to help your mother.”

But you're asking for one condition... Umalingawngaw ang mga katagang iyon sa isip ko subalit imbis na isatinig ay kinimkim ko na lamang. I won't fool myself. Hindi ko kalilimutang may kapalit ang pagtulong niya sa akin at ang bagay na iyon ay hindi basta-basta. Ngayong nakapagbitaw na siya ng pera sa hospital, hindi na ako maaaring tumanggi sa kondisyong hinihingi niya maliban na lang kung ibabalik ko sa kanya ang halagang ginastos niya. Sa mga sandaling ito, alam kong imposibleng maibalik ko iyon. Wala akong ibang pagpipilian. Hindi ko na rin gugustuhing bumalik sa bar para lang mapahamak ulit. Tama na iyong isang beses na nakaranas ako ng malalang pambabastos.

Dala-dala ako ang mga isiping iyon hanggang sa makarating kami sa presinto. Sa parking lot pa lamang ng city jail ay parang gusto nang umatras at umuwi na lang, palipasin at kalimutan ang nangyari. Hindi ko namalayang matamang nanonood si Gavin sa mga kilos ko at tila nababasa ang takot ko.

I heard him sigh as he pulled me closer to him. Umawang ang bibig ko sa bahagyang pagkagulat sa ginawa niya.

“Don't be afraid. Kasama mo ako,” malumanay niyang saad na siya ring nakatunaw nang husto sa puso ko.