Kabanata 3

“Alright. Keep me updated.”

Doon naputol ang usapan nina Gavin at ng kausap niya sa cellphone. Pagkababa niya rito'y ipinatong niya iyon sa counter. Nakapamulsa na siya nang lingunin ako.

Pinasadahan niya ng tingin ang kabuuan ko. May kung anong paru-paro ang lumilipad sa aking tiyan dahil sa hiyang nararamdaman. Kalalabas ko lang mula sa banyo, sa loob nitong suite na hindi ko alam kung sa kaniya ba o nirentahan niya lang ngayong gabi.

Sa tulong ng babaeng staff na inutusan niya, mabilis na nakarating ang mga bagong damit na pinagpilian ko. Mayroong shorts and blouses pero cotton pants and plain t-shirt ang pinili ko.

“You look good,” komento niya matapos makuntento sa nakikita.

Paulit-ulit kong tiningnan ang hitsura ko bago lumabas at sigurado akong maayos na akong tingnan ngayon hindi gaya kanina subalit pareho lang din ang kabang idinudulot sa akin ng bawat sulyap niya.

Basa pa ang aking buhok at ang ilang hibla'y pinagmumulan ng mumunting patak ng tubig sa aking damit. Isinampay ko muli ang tuwalya sa balikat ko habang nagpupunas. Hindi ako mapakali sa kinatatayuan ko dahil ramdam kong nakatingin pa rin siya.

“Are you fine now?” Tuwid siyang nakatayo malapit sa glass doors. Ang mga kamay ay nakapirme sa magkabilang bulsa ng itim na slacks.

Nahihiya akong tumango. “T-thank you talaga, Sir. Kung hindi kayo dumating, baka...” Napalunok ako. Hindi ko naituloy nang biglang nagpakita sa isip ko ang sariwa pang insidente. Bumabalik ang takot ko sa tuwing naaalala iyon.

“I'll make sure they'll be in jail.”

We stared at each other for a second. Something is building up inside me. This is surreal. Parang ayaw kong maniwala sa pagtulong niya sa akin. Am I dreaming or not?

“W-why are you helping me?”

Naging mas seryoso siya. Humakbang siya nang dalawang beses at tumigil din kaagad. Nagpakawala siya ng malalim na paghinga. Tila may gusto siyang sabihin pero hindi niya itinuloy.

Sa halip ay dinampot ang cellphone sa counter, isinuot ang coat, at lumingon sa akin. “Ihahatid na kita sa FRIX.”

It felt like a long silent road trip. Namalayan ko na lang, nakaparke na ang sasakyan. Nanlalata akong bumaba. Sumalubong sa akin ang malamig na ihip ng hangin ngunit hindi tulad kanina'y hindi na ako nilalamig.

Kalmadong naglalakad si Gavin sa tabi ko habang ako naman ay pinipigilan ang pagmamadali. Napapalingon sa amin ang mga nadadaanan pero tanging si Gavin lang ang binabati nila.

“Ate!” Mabilis na nakalapit sa akin si Ercie upang yumakap.

Napatayo naman si Aling Marina at si Rio nang makita si Gavin.

“M-magandang gabi po, Sir!” tila natatarantang bati ni Aling Marina.

“Kumusta po si Nanay?” agad tanong ko.

“Malubha siya, Val. Pinagbawalan muna kaming pumasok dahil sensitibo ang kalagayan... Nailipat na siya mula sa emergency room. Napakabait nga dahil pinakain pa kami.”

“Come here,” tawag sa akin ni Gavin nang lampasan niya ako.

Tinanguan ako ni Aling Marina. Tahimik akong namaalam sa kanila bago sumunod kay Gavin patungo sa hindi kalayuang silid.

Isang doktora ang naroon. Nag-angat siya ng tingin sa amin. Her face lightened up when she saw Gavin.

Napako ako sa kinatatayuan nang makita si Nanay. Hindi ko alam kung nagpapahinga lang siya sa mga oras na ito o sadyang walang malay. Walang tigil sa malakas at matuling pagkabog ang puso ko. Ang mga luha ko'y awtomatikong nangilid.

“How is she, Jam?”

Ipinaliwanag nito ang kalagayan ni Nanay. Ngayon ko lang din narinig ang sakit na binanggit niya. Konektado iyon sa puso at baga.

“Kailangan niyang sumailalim sa operasyon. It will cost five hundred thousand pesos.”

Nalaglag ang panga ko. Saan ako kukuha ng ganoon kalaking halaga? Gusto kong magsalita pero walang lumalabas sa bibig ko.

“Do everything. Ako ang bahala,” simpleng saad ni Gavin.

Napatingala ako sa kaniya. “S-sir?”

Ang kaseryosohan niya ang nagpatunay na hindi siya nagbibiro. Tipid niya akong tinanguan bilang pagkukumpirma.

Tulala ako sa pader nitong silid habang panay ang pagsasalita ni Aling Marina. Sa gitna namin ay mayroong nakapuwestong maliit na mesa kung saan nakalatag ang iba't ibang pagkaing bigay ni Gavin. Tinanggihan ko ang alok niya kanina nang dalhin niya ako sa suite kaya heto, ipinadala na lang sa amin.

“Kumain na kami pero natatakam na naman ako!” natatawang anas ni Aling Marina sabay dampot ng shanghai. Isinawsaw niya iyon sa suka at may tunog pa habang ngumunguya. “Sabi ko naman sa 'yo, Val, eh! Mabait si Gavin Ambrosia! Ano? Naniwala ka na? Naku, sana noon ka pa lumapit sa kaniya! Siguro magaling na ngayon si Valerie!” palatak niya.

“Sino po siya, Ate?”

Bumaling ako kay Ercie. I dryly smiled at her. “Isa siyang businessman, Bunso. Mayaman yun kaya 'wag ka nang magtaka kung bakit niya tayo nilibre.”

“Kaibigan mo rin siya?” inosenteng tanong nito.

I sighed. Inakbayan ko siya't bahagyang hinila palapit sa akin. “H-hindi ko siya kaibigan. Lumapit lang ako sa kaniya para humingi ng tulong.”

“Saan ka pala galing, Ate?”

Mula kay Ercie ay lumipat ang tingin ko kay Rio. Bakas ang kuryosidad sa kaniyang mga mata.

At sa sandaling iyon, muli na namang nagsirko sa utak ko ang mga nangyari. Ang pagsama ko kay Yrma sa The Bell Rings, ang pagtakbo ko, ang katotohanang muntikan na akong magahasa, hanggang sa pagdating ng grupo nina Gavin.

Nanginig ang kamay kong nakapatong sa aking hita. Hindi ko alam kung paano sasagutin si Rio nang hindi mahahalata ang takot ko. Nag-iinit ang sulok ng mga mata ko na anumang sandali'y maaaring maglabas ng luha.

“N-nag-part time ako kasama si Yrma. Mabuti at tumawag si Dan.”

“Naabutan ko siyang nagsusuka...” malungkot na wika ni Rio. “A-akala ko hindi na siya makakaabot. Hirap na hirap na siyang huminga mula pa sa bahay. Siguro, ilang oras na siyang hirap bago pa ako dumating.”

“Tss. Gabi ka na naman umuwi. Sabi ko naman sa 'yo, limitahan mo 'yang paglalaro mo. Paano kung... hindi mo na naabutan si Nanay?” mariing pakli ko. “Ang tigas kasi ng ulo mo, Rio.”

Gumuhit ang iritasyon sa mukha niya. “Sinisisi mo ba ako?”

“Hindi. Ang sinasabi ko lang, kailangan ni Nanay ng magbabantay nang maayos sa kaniya! Alam mo namang hindi ko siya matutukan dahil marami akong trabaho!”

“Ikaw naman ang nagpupumilit na pag-aralin ako, Ate! Gusto kitang tulungan pero ayaw mo!”

“Hindi sa ganoong paraan kita gustong makatulong, Rio! Sa halip na dumiretso ka sa bahay, tumatambay ka pa sa mga barkada mo! Iyon ang mali sa 'yo! Oo, pinipilit kong mapag-aral kayong dalawa ni Ercie dahil ayaw kong magaya kayo sa akin! Naiintindihan mo ba?” Nanginig ang boses ko. “At hindi ko sinasabi 'to para sumbatan ka! Ipinapaliwanag ko lang kung paano ka makakatulong sa akin! Kasi ako, pagod na ako, Rio!”

Padabog siyang tumayo. “Kung gano'n, titigil na lang ako! 'Wag mong pilitin ang sarili mo kung hindi mo na kaya!”

Napahilamos ako. “Ano ba, Rio! Makinig ka naman! Hindi 'yan ang punto ko!”

“Val, Rio! Huminahon nga kayong dalawa!” Hinila ni Aling Marina si Rio pabalik sa pagkakaupo. “At hindi dapat kayo nag-aaway sa harap ng grasya!”

Hindi na kami muling nag-usap ni Rio. Halos madaling araw na nang maisipan kong lumabas. Nakahalukipkip ako habang naglalakad sa mahaba at tahimik na pasilyo ng hospital. Nadadaanan ko ang mga taong nakatulog na sa side benches.

Humilig ako sa pader. Pinaglandas ko ang mga kamay ko sa barandilyang narito sa 3rd floor. Sa baba ay natatanaw ko ang mga taong hindi ko alam kung kagigising lang o hindi pa natutulog.

Napabuga ako sa hangin. Hindi ko gusto ang nangyaring pagtatalo namin ni Rio. Sinubukan ko lang ipaliwanag sa kaniya ang hirap ng sitwasyon namin ngayon.

Umalingawngaw sa katahimikan ang tunog ng mga yabag sa sahig. Nagyuko ako at kita ko ang pagtigil ng isang pares ng itim na sapatos sa gilid ko.

“So your mother has been suffering for years now.” Gavin Ladeo's morning voice filled my ears.

Tipid ako tumango. “Nung nagsimulang umatake ang sakit niya, iniwan kami ng tatay ko, Sir. Kaya ayon, mas nalubog pa kami sa hirap. Napatigil ako sa pag-aaral dahil kailangan ko silang buhayin... Hanggang ngayon.”

“And no one helped you?”

I shook my head. “W-wala po, Sir.”

I heard him sigh. “Kaya ba pinuntahan mo ako noong isang araw?”

Nakakahiya man ay tumango ako. To have a conversation with him this calm feels different. Nagdudulot ito ng kakaibang intensidad. Malayong-malayo sa naging pakiramdam ko noong lumapit ako sa kaniya't nagmakaawa.

Ang mga kamay kong nakahawak sa barandilya ay unti-unting lumuwag. I deeply breathed as I composed myself. Bahagya akong gumilid para makita siya.

Saglit kaming nagkatinginan. He looks very professional. Sa pagkilos pa lang niya'y kapansin-pansin na iyon, gayundin sa pananamit niya.

“I'll help you,” he softly said.

I can even see it in his eyes.

“But... in one condition,” pahabol niya.

Umawang ang bibig ko. Sumandal ako sa barandilya upang mas maharap siya.

“Would you do anything for your mother?”

“Y-yes. A-anything...”

Hindi nawala ang tingin niya sa akin nang magpatuloy siya sa pagsasalita. “I'm the only child of my parents. Matagal ko nang nakuha ang mga bagay na gusto ko. My dream was to become rich; not by the use of my parents' assets but all by my own blood and sweat. Nakuha ko na ang lahat ng iyon. But you know what...” he paused, “isang bagay na lang ang wala ako. Hindi ko iyon makuha dahil hindi iyon materyal na bagay.”

“W-what is it?”

“A child... I want to have a child.”

I could feel my jaws dropping. Hindi ako makapaniwalang pinoproblema niya ang bagay na iyon.

Napalunok ako. “G-gusto mong bigyan kita ng anak?”

Namungay ang mga mata niya.

“W-wala ka bang, uh... Wala ka bang girlfriend? K-kung 'yan lang ang gusto mo, siguradong maraming magpepresinta... I mean...” Napasinghap ako. Hindi ko ito lubusang mapaniwalaan.

He chuckled. Napamaang ako sa kaniya. Totoo ba ito?

“I had few girlfriends but more on flings. I'm done wasting my money. I have already spend bunch of it for nothing.”

“P-pero wala ka bang napiling asawahin sa kanila?”

He smirked. “Chivalry, I'm looking for a woman, not for someone who's known as bitch.”

The way he spoke out my name made me shiver. Mas lalo akong nagsumiksik sa sinasandalan kahit wala na akong iaatras pa. “K-kung ganoon, ayaw mo bang humanap muna ng m-mapapangasawa?”

“I don't believe in love,” he simply said as he stepped forward. Ipinatong niya ang siko sa barandilya habang nasa akin ang tingin. “Do you have a boyfriend?”

“W-wala, Sir. Masyado akong abala sa buhay para maisingit pa 'yan.”

“You've never been in love then?”

I slowly nodded.

“Would you accept my condition? I can assure the health of your family. I'll provide all of your needs. Kung papayag ka, hindi pa naman sa ngayon... We can wait for the perfect time.”

Napaiwas ako ng tingin. Hindi ko na kayang saluhin ang nakalulunod niyang mga mata. “G-gusto ko munang gumaling nang tuluyan si Nanay. K-kapag nangyari iyon, gagawin ko ang gusto mo.”

“Sure,” agap niya. “I'm Gavin Ladeo Ambrosia, by the way. I bet you know me?”

I chuckled. “Who wouldn't even know about you? Kahit si Aling Marina, kilala ka, eh.”

He smiled.

Natigilan ako.

Hindi ako sanay makita siyang ganito. Most of his magazine shots were serious and sexy—those that would show how professional he is in the industry. This side of him I'm seeing now is new, one that I think he only shows to his friends.

Tila gusto kong malunod sa simpleng ngiting iyon. Hindi ko napigilang makomportbale, napangiti na rin ako.

“Thank you for helping us, Sir Gavin. I owe you big time...” I trailed off.