“Is this final?” tanong ni Luke nang mapag-usapan namin ang mga plano sa gaganaping kaarawan ni Alias. Actually, wala akong idea noong una. Nang mabuksan ang usapan tungkol sa pribadong isla ng mga Clausen sa Vel Cuerpo, nagulat ako sa sinabi ni Russel. He literally surprised me!“It's final,” ani Russel sa malumanay na tono.Wala naman akong reklamo kahit saan pa 'yan. Pagdating sa pagdedesisyon, si Russel ang mas magaling sa aming dalawa. And of course, bakit ko naman tatanggihan yung suggestion niya? Sa totoo lang, mula noong binanggit ni Russel ang isla nila, umusbong yung kuryosidad ko. I'm curious about it. Iniisip ko kung gaano kaya ito kaganda. From my conclusion, I bet the island has a lot of breathtaking views. Sa kabilang banda, ang isa pang iniisip ko ay ang magiging reaksyon ng Senior. It was supposed to be his anniversary gift to his wife who died right before their special day.Now that Russel is planning to bring us there, hindi ko mapigilang kabahan. Ayaw kong magali
Hinintay naming makabalik sina Venus at Daimler mula sa probinsiyang pinaghanapan kina Tita Chime. Bakas ang pagod at puyat ni Venus nang salubungin ko siya sa labas ng bahay. Tumango sa akin si Daimler pagkababa niya sa sasakyan at si Russel agad ang hinanap. Itinuro ko na lang kung saan niya ito matatagpuan. Ilang segundo lang ay wala na siya sa paningin ko. “God, I'm so tired! I really need to unwind!” Venus dramatically grunted. “What happened?” agad tanong ko. “Nahanap niyo ba sila?”“Yeah but I can sit first? Dito tayo mag-usap.” Nauna na syang maglakad patungo sa shade na madalas naming tambayan.Umupo ako sa harap niya't isinandal nang maayos ang likod ko sa upuan. “Kumain na ba kayo? I'll prepare some food.”“No, Alliyah, it's okay. Dumaan kami sa resto bago pumunta rito. Inihatid lang namin si Mama sa hospital at... dahil hindi ko pa siya kayang tagalan, saglit lang akong dumalaw kay Tiyo Banny. He's awake. Alam niyo na ba?”I nodded. “Arcel has been updating us. Dadalaw n
[Serving you some flashbacks about Russel and Alliyah's journey since we've gone this far.]Part 1: Gift“Alliyah, gumising ka.”Naistorbo ang tulog ko nang magising ako sa tapik ni Nanay. Agad napagawi ang tingin ko sa alarm clock at nalamang alas otso na ng gabi. Napagod ako sa paglilinis kanina kaya ang bilis kong nakatulog. “Inay naman,” reklamo ko habang mas dinadama ang lambot ng kumot sa balat ko.“Bumangon ka riyan at may bisita ka.”“Gabing-gabi na, 'nay. Pauwiin niyo na po,” tamad na tamad kong sabi. Bumaling ako sa kabilang side.Ngunit naramdaman ko na lang ang pagsakit ng tainga ko nang pingutin iyon ni Nanay. “Aba! Kailangan mong harapin ang panganay na Clausen, kung hindi ay magagalit sa iyo si Ma'am Navi! Bilisan mo at naghihintay iyon!” pananakot niya sa akin sa pabirong paraan. Awtomatiko akong napabangon sa gulat. Kinusot ko ang mga mata ko habang ang mga kilay ko'y nangungunot. “Anong ibig mong sabihin, 'nay?” kabado kong turan. “Si Russel kako, pumunta rito ng
Part 7: Saved“Tama na po! 'Wag niyo na kaming idamay!” palahaw ko. Dahil hawak ng lalaki ang mga kamay ko ay malayang naglalandas sa pisngi ko ang dugo mula sa sugat. Hindi ko inasahan ang sumunod na nangyari. Natagpuan ko na lang ang sariling ibinalibag sa sahig. Napasigaw ako sa sakit. Sinubukang magmakaawa ni Venus pero walang awang sinapak siya gamit ang baril! Nag-iwan iyon ng sugat!Nanlaki ang mga mata ko nang unti-unting itutok sa akin ang baril ng lalaking tumulak sa akin. “Wala naman pala kayong silbi! Mas mabuti pang—” “Hindi mo gagawin 'yan, Asero.”Biglang tumahimik ang paligid. Ang tanging naririnig ko lang ay ang mabibigat na yabag sa sahig na tila nagmamadaling makalapit. Mula sa nanlalabo kong paningin ay nakita ko kung paano rumehistro ang takot at gulat sa mukha nilang lahat. Takot na takot na para bang katapusan na nila. Animo'y mga batang inilapag nila ang kani-kanilang armas sa sahig. Hindi rin makapaniwala yung tinawag na Asero. Mukhang tama ako, siya ng
Part 15: Ice-cream “Stop mocking my compliments.”“Bolero ka kasi, e!” giit ko.“Tss. Iba yung pambobola sa pamumuri.”I didn't listen. Nasisiyahan ako sa pagpupunas ng buhok niya. His hair is so soft. Ano kayang shampoo ng lalaking ito...He's already staring at me when I met his eyes.Sinunod kong punasan ang balikat niya pababa sa dibdib. Bumagal ang kilos ko roon.Maya-maya'y hinuli niya ang palapulsuhan ko.“You're blushing,” he teased.Dahil sa hiya, agaran kong binawi ang kamay ko sa kaniya at inihagis ang pamunas sa dibdib niya. “Punasan mo kasi ang sarili mo!”He chuckled. “So I have this strong effect on you, huh.” “Sino ba namang hindi...” I murmured.Pinanood niya akong kumuha ng ice cream. “I forgot to tell you that you don't have to buy. Marami niyan si Madeley.”I shrugged. “Sa kaniya 'yon.”Pagkakuha ko, tumabi ako sa kaniya sa kama.“Tsaka... hindi ko 'to binili. Nilibre lang ako nung guy.”Pinuno ko ng ice cream ang kutsara at isinubo iyon.“Sino?” Gumalaw siya sa
Dumaan kami sa site bago umuwi ng bahay. By the way, I'm using my car. Si Russel ang nagpaiwan sa bahay para magbantay kay Alias. Natuloy na rin ang plano kong isama rito sina Venus at Nanay. Si Olive naman ay hindi raw makakaalis dahil abala sa shop. Sumalubong sa amin ang malakas at sariwang ihip ng hangin pagbaba. May mga worker agad na napalingon sa gawi namin. “Wow! You didn't tell me it's so huge!” bulalas ni Venus.“I didn't know too. Russel surprised me with this huge gallery. Sabi ko nga, yung sakto lang sana ang laki. Outlet ko lang naman 'to, eh. At kailan ko lang din nalaman. Tamad kasi akong mag-usisa.”“Well, I like this! I think this is better than your first bet! Sayang, kung marunong din akong magpinta, I will definitely put my arts here. Parlor kasi ang gusto kong ipatayo.”Some workers greeted us as we walked through the pathway. May pathway bago makarating mismo sa gallery. Sapat lang ang distansya mula sa kalsada patungo rito. Pagmamay-ari ni Russel ang buong kal
Sa nalalapit naming pag-alis, nagsimula na kaming mag-general cleaning. Mula sa pagpapalit ng bedsheets, pillow cases, curtains, carpets, at kung ano-ano pa. Alam ko kasing mapapagod kami sa gaganaping birthday celebration ni Alias kaya mas maiging ngayon pa lang ay ibuhos ko na ang enerhiya ko sa paglilinis ng napakalaking bahay na ito. Kasama na rin ang pag-re-rearrange ng mga gamit, iyong mga kaya lang naming galawin. Ngayong araw namin sinimulan. Katulong ko si Nanay at ang dalawang helper na kapapasok lang kanina. To be honest, naiilang ako dahil hindi ako sanay na may mga kasambahay kami. Nasanay akong kami lang ni Nanay ang kumikilos dito sa bahay. Idagdag pa riyan ang tila ba pagkakailang din sa akin ng mga ito. Our maids seemed so distant to me, something that I don't want to stretch between us. Gusto ko, iyong hindi sila makakaramdam ng anumang intimidasyon sa presensya ko lalo na kay Russel. Mula kahapon pagdating nila'y ilag na ilag na sila sa amin samantalang panay ang ng
“Ingat po kayo, Ma'am!” paalam sa akin ng isang worker. Kumaway sa akin ang iba at ang ilan ay inihatid pa ako sa parking lot.“Salamat po. Mag-iingat po kayo rito,” habilin ko.They smiled at me as I stepped forward to my car. Bago pumasok ako ay muli akong nagsalita. “Mabilis lang po ang isang linggo. Narito naman po si Engineer Reyes, siya po ang bahala sa inyo. Tatawag po si Russel siguro after days para mangamusta.”“Okay lang po, Ma'am. Ibati niyo na lang po kami kay Alias.”I smiled. Sa huling pagkakataon ay namaalam ako bago tuluyang pumasok sa aking sasakyan. Using my skills, dahan-dahan akong umatras bago swabeng nag-U turn sa malawak na lote. Napangiti ako habang nagmamaneho paalis. Maraming naituro sa akin si Russel bukod pa pagkuha ko ng driving lesson. Ilang linggo rin ang lumipas nang payagan na akong umalis-alis ni Russel. Ang buong linggong ito'y maluwag para sa akin. Since nahuli na si Theo, nabawasan ang takot ko.Anyway, galing ako sa malapit na art store dito. Bum
Inilapag ko sa tomb ang bulaklak na dala ko. Nilingon ko si Russel na tuwid na nakatayo sa aking tabi, nakapamulsa at sa puntod nakatingin. Umupo ako't tinanggal ang mga dahong nalaglag doon. I sighed as I silently prayed for her soul. “What are you doing here?” Sabay kaming napabaling ni Russel sa likuran. Hindi namin namalayan ang pagdating ni Alodia. Mayroon din syang dalang isang palumpon ng mga bulaklak. Tumayo ako at ibinigay sa kanya ang pwesto. Dahan-dahan niyang inilapag ang mga bulaklak sa tabi ng akin. “I'm here to pay respect for the child,” mahinahong turan ko. “Hindi naman kami magtatagal.”“Thank you.”Napatitig ako sa kanya nang sambitin nya ang mga katagang iyon. “Thank you for understanding, Alliyah.” Hinahaplos-haplos niya ang nitso habang nagsasalita. “I know I've done too many bad things to you. I know I was such a selfish woman. I did nothing but ruin your lives.” Her voice cracked. “I hope you forgive me...”“Wala na sa akin iyon, Alodia,” I said. “Let me s
“Wait for me!” “Bilis, Usher, ang bagal mo! Mauuna na ako roon!” sigaw ni Lionel sabay takbo palabas.Dumagundong ang hagdan sa nagmamadaling pagbaba ni Usher. Ni hindi pa sya tapos sa pagsusuot ng kanyang damit.“Dahan-dahan–” Hindi ko natapos ang sasabihin ko. He quickly kissed my cheek and ran outside.“Dahan-dahan, Usher! Papaluin kita!” I shouted.“Love you, 'Ma!” aniya't natatawa pa. Napailing ako. The wall clock says it's already 11:58PM. Kaya ganito sila ka-hyper dahil new year count down.“Two minutes na lang! Ba't nandyan ka pa, Alliyah?” puna sa akin ni Olive. Talagang binalikan nya ako rito. Nakapamaywang pa ang bruha sa tapat ng pinto. “Eto na!” Isinuot ko ang long cardigan upang panlaban sa lamig. Hindi ko alam kung gaano katagal kami sa labas. Masakit sa ilong ang lamig ngayon, normal na nangyayari tuwing Bagong Taon. Nagmadali na akong lumabas. Halos kaladkarin pa ako ni Olive papunta sa front yard.Doon nakaipon ang lahat at pare-parehong excited sa pagsisindi ng
“Puwede na raw akong umuwi.” Nakangisi sa akin si Venus at may pagmamalaking sinabi iyon. “I told you, I'm stronger than you thought. Masyado lang kayong nag-alala sa akin pero kaya ko naman. Kaya ko pang magsurvive ng isa pang linggo sa kamay ni Theo kung 'di niyo ako kinuha.”Awtomatiko akong napangiwi. “Sus! Hindi mo kasi nakita ang hitsura mo no'n! Mukha kang binugbog na puno ng saging!”“Really?”“Anong really? Alam kong alam mo 'yon! Hindi ka na nga halos makatayo tapos gusto mo pa ng extension!”“Kidding!” She exclaimed. “I'm just so happy that I'm all free now. Okay na ako, wala na akong nararamdamang kahit ano!” “Which is good, Venus. Ito yung pinakahihintay namin, yung gumaling ka.”I can see the changes in her. Hindi na gaanong halata ang mga pasa niya sa iba't ibang parte ng katawan, pagaling na ang mga ito. Naghilom na rin ang mga maliliit na hiwa, maging ang mga sugat sa mukha niya. She was kidnapped and battered. Wala siyang kalaban-laban. Ayokong ma-imagine kung paan
Ilang malalaking hakbang lang ay nahawakan ko na si Venus. She looked confused when in no time, I started untying her hands. Umamba pa syang magpupumiglas ngunit hindi siya makakilos. Kung nagkataong hindi siya nakatali, malamang ay nakatanggap na ako ng sipa. “What the fuck are you doing?” mariing tanong niya. “Get away from me! Don't touch me, you Theo's bitch!” Naiintindihan ko kung bakit ganito sya katalas manalita. Labis siyang nasaktan. She had enough pain.This is the end of her suffering and I'm willing to sacrifice my safety for her. In addition, ang alam niya'y ako si Hera. “H-huwag kang maingay. W-we don't have much time,” sa nanginginig na boses ay sinabi ko.Nanlaki ang mga mata niya nang makilala ako. “Alliyah?”I just nodded and signalled her to keep quiet. My tears started to fall because of too much happiness. Ngunit hindi lang kasiyahan ang nararamdaman ko. Ito ang kasiyahang may halong takot. Lumala ang panginginig ng mga kamay ko nang magsimula na akong kalasin
I fixed the black hat I'm wearing as we parked at the spacious parking lot in front of this grand hotel. Hindi mabilang ang mga sasakyang narito sa sobrang dami. Nagkatinginan kami ni Russel at ilang sandaling naghintay sa pagdating ng sasakyan ni Daimler hanggang sa ito'y pumarke sa tabi ng sasakyan ni Russel at sa kabila'y doon pumuwesto si Arcel.“Let me help you.” Russel insisted to remove my seat belt. Hindi kasi ako makagalaw nang maayos ngayon dahil sa mabigat na regalong nakapatong sa mga hita ko.After removing my seat belt, he cupped my chin and planted a short but deep kiss on my lips. Kita ko ang pamumungay ng kanyang mga mata sa ilalim ng dim lights sa loob ng sasakyan nang siya'y kumalas. He then licked his lower lip that was slightly reddened because of my lipstick. May nagbabadyang ngiti sa kanyang labi. “I'm nervous.” As always. Mula nang umalis kami ng bahay ay hindi na ako mapalagay sa gagawin naming ito. I tried my best to calm myself while we're on our way to the
“Huwag kang malikot,” saway ko kay Russel. I'm cleaning his wounds. Hindi nakakatulong ang pagtingin niya kung saan-saan, nagugulo ang ginagawa ko. I'm not professional when it comes to this. Naipa-check up na nya ito sa hospital at kailangan ko nang palitan ngayon. It's 7 in the morning, katatapos lang naming mag-almusal. “Ang likot ni Usher. Baka may mga nagkalat pang bubog sa sahig,” aniya. I get it. We just finished cleaning the house. Tumambad sa amin ang mga basag na gamit kinaumagahan. Lahat ng salamin ay may sira na, wala silang pinalampas kahit isa. Tanging ang mga bintana lang sa ikalawang palapag ang nakaligtas sa mga bala. We already contacted Luke regarding sa pagpapaayos ng bahay. Magsasama siya ng ilang workers para mabilis itong matapos. Siguro nama'y dalawa hanggang tatlong araw lang ang kakailanganin kung tuloy-tuloy. “I wanna skate here, Papa!” Tuwang-tuwa na naman si Alias. Paano kasi, mas lumawak ang tanggapan ng aming bahay dahil nag-rearrange kami ng mga gami
“Nasaan na kayo, Arcel? Bakit hindi ko na makontak si Russel? What the fuck is happening?” Halos maibato ko ang flower vase sa gilid ko. Hindi ko mapigilan ang panginginig ng katawan ko, gusto ko nang magwala! “We can't also contact him.” Unlike mine, his voice is calm and controlled. Mahinang-mahina iyon, pabulong lang kung tutuusin. “Nandito na kami sa hideout. We need to be extra cautious. Huwag ka munang tumawag, please?” “Paano si Russel? What if he's lost right now?” “That won't happen. Trust him, Alliyah. Kailangan ko nang ibaba 'to. Please, don't do anything stupid. Huwag kang lalabas ng bahay kahit anong mangyari. Wait for our call.”Napasinghap ako nang putulin na niya ang linya. I kept staring at my phone, still not believing that this is happening. Napamura ako sa labis na pag-aalala. It's been two hours since Russel left at wala pa akong natatanggap na update mula sa kanya! He said he's going to update me but where is he now? I've been calling him but he missed all my
“Dahan-dahan, hija. Ako na ang magtitimpla, baka mapagod ka,” ani Ma'am Navi sa maaliwalas na tinig. Hindi na natanggal ang ngiti niya sa akin mula nang malamang buntis ako.I awkwardly smiled. “Hindi naman po ako mapapagod.” Nagtitimpla lang ako ng juice. Bukod dyan, tinulungan nya rin akong maghanda ng meryenda kahit hindi naman kailangan. Kayang-kaya ko naman ito. Sila nina Ate Ziri, panay ang sunod sa akin. I can't believe this.“Ay, naku! Kami na ang bahala riyan! Ang mabuti pa, magpahinga ka na lang.”Wala akong nagawa nang agawin niya sa akin ang garapon ng juice powder.“Ako na ang magdadala nito. Halika na, Ma'am. Sumama ka na sa akin,” paanyaya ni Manang Elsa matapos kunin ang dalawang tray ng sandwich.Seriously! Yes, I'm pregnant but it doesn't mean I can't move! Hindi ako makapaniwala. Bakas pa rin ang gulat sa mukha ko nang sundan ko si Manang sa living room kung saan nakatipon ang lahat. Tapos naman na ang anunsyo pero nariyan pa rin sila. Akala ko'y uuwi rin sila agad
“Hello? Who's this?” Bagama't wala pa akong naririnig na sagot sa kabilang linya ay nanginginig na ang aking kamay. I swallowed. “Please, magsalita ka! Who are you?” Tumaas ang boses ko dahil sa inip. Bukod sa inip, nilulukob ako ng hindi maipaliwanag na kaba. Nagbuntong-hininga ako't ibinalik sa lata ang hawak kong brush. Kasalukuyan akong nagpipinta rito sa balkonahe nang may tumawag. Hindi rehistrado ang numero kaya agad akong ginapangan ng takot. O baka naman napapraning lang ako dahil sa sitwasyon? Nangunot ang noo ko nang makarinig ng malalalim na paghinga. “Why don't you speak?” padabog kong tanong. The wind blew harshly. Hindi na ako nag-abalang ayusin ang buhok kong nilipad ng hangin. I'm distracted. Maging ang maliit na latang muntik nang matumba ay hindi ko na pinansin. “Alliyah...”My eyes widened when I immediately recognized the voice. Napatayo ako sa gulat dahilan para masipa ko ang isang lata ng paint. Umagos ang laman nito sa sahig subalit hindi ko na iyon naasik